Daily Saints
Tuesday 21st of May
വി. ഗോഡ്രിക് (1107-1170)
സാഹസികനായ ഒരു വിശുദ്ധനായിരുന്നു ഗോഡ്രിക്. പാപം നിറഞ്ഞ ഒരു ജീവിതത്തില്‍ നിന്നു വിശുദ്ധിയിലേക്ക് കടന്നുവന്നതായിരുന്നു ആ ജീവിതം. കരയിലൂടെയും കടലിലൂടെയും പതിനായിരക്ക ണക്കിനു കിലോമീറ്റര്‍ അദ്ദേഹം യാത്ര ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവും. ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ തീരപ്രദേശങ്ങളിലൂടെ തുടങ്ങിയ ആ യാത്ര പിന്നീട് യൂറോപ്പ് മുഴുവന്‍ വ്യാപിപ്പിച്ചു. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഒരു കര്‍ഷകകുടുംബത്തിലാണ് ഗോഡ്രിക് ജനിച്ചത്. മൂന്നു മക്കളില്‍ മൂത്തവന്‍. യുവാവായിരിക്കെ വീടുകളിലെത്തി കച്ചവടം നടത്തുകയായിരുന്നു ഗോഡ്രിക്കിന്റെ തൊഴില്‍. പിന്നീട് ദൂരസ്ഥലങ്ങളിലേക്കും കച്ചവടം വ്യാപിപ്പിച്ചു. യാത്രകള്‍ക്കിടയില്‍ വളരെ മോശപ്പെട്ട ഒരു ജീവിതമായിരുന്നു അയാള്‍ നയിച്ചത്. മദ്യപാനം പതിവായിരുന്നു. കുടിച്ചു ലക്കു കെട്ട് ആളുകളോട് വഴക്കുകൂടുക, അവരെ മര്‍ദിക്കുക, വേശ്യകളോടൊപ്പം അന്തിയുറങ്ങുക... ഇങ്ങനെയായിരുന്നു ജീവിതം. ഗോഡ്രിക്കിന്റെ ജീവിതത്തെ പറ്റിയുള്ള ചില പുസ്തകങ്ങളില്‍ അയാള്‍ ഒരു കടല്‍ക്കൊള്ളക്കാരനായിരുന്നുവെന്നും കാണാം. വിശുദ്ധനായിരുന്ന കത്ത്ബര്‍ട്ടിന്റെ അന്ത്യവിശ്രമസ്ഥലം സന്ദര്‍ശിച്ചതോടെയാണ് ഗോഡ്രിക്കില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍ കണ്ടുതുടങ്ങിയത്. കത്ത്ബര്‍ട്ടിന്റെ ജീവിതം ഗോഡ്രിക്കിനെ വല്ലാതെ ആകര്‍ഷിച്ചു. ആ വിശുദ്ധനെ പോലെ ജീവിക്കാനായിരുന്നെങ്കില്‍... ജറുസലേമിലേക്കു ഒരു തീര്‍ഥയാത്ര നടത്തിയാണ് തന്റെ വിശുദ്ധ ജീവിതത്തിനു ഗോഡ്രിക് തുടക്കം കുറിച്ചത്. പിന്നീട് വര്‍ഷങ്ങളോളം വനാന്തരത്തില്‍ തപസ് അനുഷ്ഠിച്ചു. താന്‍ ചെയ്തുകൂട്ടിയ പാപങ്ങള്‍ക്കു പ്രായശ്ചിത്തമായിട്ടാണ് മരണം വരെ അദ്ദേഹം ജീവിച്ചത്. പകലും രാത്രിയും മുഴുവന്‍ അദ്ദേഹം പ്രാര്‍ഥനയില്‍ മുഴുകി. ആ സമയം തന്നെ അദ്ദേഹത്തിനു മതിയായില്ല. രോഗങ്ങള്‍ ബാധിച്ചപ്പോള്‍ അവയെ സന്തോഷപൂര്‍വം സ്വാഗതം ചെയ്തു. വന്യമൃഗങ്ങളോടുള്ള അടുപ്പമാണ് ഗോഡ്രിക്കിനെ പ്രശസ്തനാക്കിയത്. മൃഗങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആജ്ഞകള്‍ അനുസരിച്ച് അദ്ദേഹത്തിനൊപ്പം കഴിഞ്ഞു. ഒട്ടേറെ അദ്ഭുതങ്ങളും ഗോഡ്രിക് പ്രവര്‍ത്തിച്ചു.
Wednesday 22nd of May
വി. റീത്ത (1386- 1457)
അസാധ്യകാര്യങ്ങളുടെ മധ്യസ്ഥയാണ് വി. റീത്ത. ഒരിക്കലും സംഭവിക്കാന്‍ സാധ്യതയില്ല എന്നു കരുതുന്ന അപേക്ഷകള്‍ പോലും ദൈവസന്നിധിയില്‍ നിന്നു വിശ്വാസികള്‍ക്കു വാങ്ങിക്കൊടുക്കുന്ന വിശുദ്ധയായി റീത്ത അറിയപ്പെടുന്നു. ഇറ്റലിയിലെ ഉംബ്രിയ എന്ന സ്ഥലത്ത് ജനിച്ച റീത്ത സന്യാസിനിയാകും മുന്‍പ് ഒരു കുടുംബിനിയായിരുന്നു. ഇരുപതാം വയസില്‍ വിവാഹിതയായി. രണ്ടു മക്കളുടെ അമ്മയായി. ഭര്‍ത്താവ് കൊല്ലപ്പെട്ടതോടെ വിധവയായി. മക്കള്‍ കൂടി നഷ്ടപ്പെട്ടതോടെ അനാഥയായി. ഒടുവില്‍ സന്യാസിനിയുമായി. നഷ്ടങ്ങള്‍ ഏറെയുണ്ടായിട്ടുള്ള ജീവിതമായിരുന്നുവെങ്കിലും എന്നും അവള്‍ക്കു തുണയായി ഈശോയുണ്ടായിരുന്നു. പ്രാര്‍ഥനയുടെയും അടിയുറച്ച വിശ്വാസത്തിന്റെയും ശക്തിയില്‍ അവള്‍ വേദനകളെ നിഷ്പ്രയാസം നേരിട്ടു. റീത്തായുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ കര്‍ഷകരായിരുന്നു. കുട്ടികളില്ലാത്തതിന്റെ വേദനയൊഴിച്ചാല്‍ മറ്റെല്ലാംകൊണ്ടും അവര്‍ സന്തുഷ്ടരായിരുന്നു. 'യേശുവിന്റെ സമാധാനപാലകര്‍' എന്നാണ് നാട്ടുകാര്‍ അവരെ വിളിച്ചിരുന്നത്. വാര്‍ധക്യത്തിനടുത്ത് എത്തിയിരുന്ന അവര്‍ക്ക് വളരെ നാളുകള്‍ നീണ്ട പ്രാര്‍ഥനയുടെ ഫലമായി റീത്ത ജനിച്ചു. മാര്‍ഗരീത്ത എന്നായിരുന്നു അവളുടെ ദേവാലയത്തിലെ പേര്. മാതാപിതാക്കളുടെ വിശ്വാസത്തിനൊപ്പം അവള്‍ വളര്‍ന്നു. പന്ത്രണ്ടാം വയസില്‍ യേശുവിനു വേണ്ടി തന്റെ ജീവിതം നീക്കിവയ്ക്കുമെന്നു കന്യാസ്ത്രീയാകുമെന്നും അവള്‍ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു. എന്നാല്‍, റീത്തായുടെ തീരുമാനത്തോട് അവരുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ യോജിച്ചില്ല. അവളെ വിവാഹിതയായി കാണാനാണ് അവര്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്. റീത്തയ്ക്കു തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ അനുസരിക്കേണ്ടി വന്നു. അങ്ങനെ പതിനെട്ടാം വയസില്‍ അവള്‍ വിവാഹിതയാകുകയും ഇരട്ട ആണ്‍കുട്ടികളുടെ അമ്മയാകുകയും ചെയ്തു. പൗലോ മാന്‍സിനി എന്നായിരുന്നു ഭര്‍ത്താവിന്റെ പേര്. പൗലോ ഒരു കാവല്‍ക്കാരനായാണ് ജോലി നോക്കിയുരുന്നത്. ഒരു മുഴുക്കുടിയനായിരുന്നു അയാള്‍. റീത്തയെ ക്രൂരമായി മര്‍ദിക്കുകയും പീഡിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നത് അയാളുടെ വിനോദമായിരുന്നു. പൗലോയ്ക്ക് ഒട്ടേറെ ശത്രുക്കളുമുണ്ടായിരുന്നു. റീത്ത എന്നും തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനു വേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിച്ചു. പതിനെട്ടു വര്‍ഷത്തോളം റീത്തായ്‌ക്കൊപ്പം ജീവിച്ച ആ മനുഷ്യന് അവളുടെ പ്രാര്‍ഥനകളുടെ ഫലമായി ഒടുവില്‍ നേര്‍വഴിയിലേക്കു വന്നു. തെറ്റുകള്‍ തിരുത്തി പുതിയൊരു ജീവിതം തുടങ്ങാന്‍ അയാള്‍ തീരുമാനിച്ചു. എന്നാല്‍, ദൈവം തീരുമാനിച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം തന്റെ പഴയ ശത്രുക്കളുടെ കൈകളാല്‍ പൗലോ കൊല്ലപ്പെട്ടു. തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ കൊലപ്പെടുത്തിയവരോടു പോലും ക്ഷമിക്കാന്‍ റീത്തയ്ക്കു കഴിഞ്ഞു. അവള്‍ അവര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിച്ചു. എന്നാല്‍, റീത്തയുടെ രണ്ട് ആണ്‍മക്കളും അച്ഛനെ കൊന്നവരോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാന്‍ അവസരം കാത്തിരുന്നു. രണ്ടുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം തന്റെ രണ്ടു മക്കളെയും റീത്തയ്ക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു. അവരും കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഭര്‍ത്താവും മക്കളും നഷ്ടമായതോടെ, സന്യാസിനിയായി ജീവിക്കാന്‍ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു. അഗസ്റ്റീനിയന്‍ മഠത്തില്‍ ചേരാനായിരുന്നു അവളുടെ ആഗ്രഹം. റീത്തായുടെ ഭര്‍ത്താവിനെ കൊലപ്പെടുത്തിയവരുടെ ബന്ധുക്കളായി ചില സന്യാസിനികള്‍ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. റീത്ത അവരോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാനാണ് മഠത്തില്‍ ചേരാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്നു കരുതി മഠാധിപര്‍ അവളെ സഭയില്‍ ചേര്‍ത്തില്ല. റീത്ത കണ്ണീരോടെ പ്രാര്‍ഥിച്ചു. ഒരിക്കല്‍, പ്രാര്‍ഥനയ്ക്കിടയില്‍ വി. അഗസ്റ്റീനും വി. നിക്കോളാസും സ്‌നാപകയോഹന്നാനും അവള്‍ക്കു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അവര്‍ അവളെ ആ രാത്രിയില്‍ തന്നെ മഠത്തില്‍ കൊണ്ടു ചെന്നാക്കി. മഠത്തിന്റെ വാതിലുകളെല്ലാം ഭദ്രമായി അടച്ചിരുന്നതിനാല്‍ റീത്ത മഠത്തിനുള്ളില്‍ എത്തിയത് മറ്റു സന്യാസിനികളെ അദ്ഭുതപ്പെടുത്തി. റീത്ത പറഞ്ഞത് അവര്‍ വിശ്വസിച്ചു. അവളെ സന്യാസിനിയാകാന്‍ അനുവദിച്ചു. എപ്പോഴും പ്രാര്‍ഥനയിലും ഉപവാസത്തിലും കഴിഞ്ഞിരുന്ന റീത്ത രോഗികളെ ശുശ്രൂക്ഷി ക്കുവാനും അനാഥരെ സംരക്ഷിക്കുവാനും മുന്നിട്ടിറങ്ങി. നാല്പതു വര്‍ഷത്തോളം ആ മഠത്തില്‍ റീത്ത ജീവിച്ചു. അവളുടെ അവസാന കാലത്ത് ഒരു ദിവസം യേശു കുരിശില്‍ സഹിച്ച പീഡനങ്ങളെക്കുറിച്ചു ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കവേ, പെട്ടെന്ന് ഭിത്തിയിലുണ്ടായിരുന്ന യേശുവിന്റെ കുരിശുരൂപത്തില്‍ നിന്നു തെറിച്ചുവന്ന എന്തോ ഒന്ന് അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ വന്നു കൊള്ളുകയും ആഴത്തില്‍ മുറിവേല്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. ആ മുറിവ് പിന്നീട് പഴുക്കുകയും ദു:സഹമായ വേദന അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തുവെങ്കില്‍ അതെല്ലാം യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ അവള്‍ സഹിച്ചു. ക്ഷയരോഗം കൂടി ബാധിച്ചതോടെ റീത്ത തീര്‍ത്തും അവശയായി. അധികം വൈകാതെ അവള്‍ മരിച്ചു. 1900 ല്‍ റീത്തയെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Thursday 23rd of May
വി.ജോവാന് ആന്റിഡ് തോററ്റ് (1756-1826)
തുകല്‍കൊണ്ട് വസ്ത്രങ്ങളുണ്ടാക്കിയിരുന്ന ഒരു പാവപ്പെട്ട ഫ്രഞ്ചുകാരന്റെ മകളായിരുന്നു ജോവാന്. അവള്‍ക്കു പതിനാറു വയസു പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ അമ്മ മരിച്ചതിനാല്‍ അച്ഛനെ സഹായിക്കുവാനും തന്റെ ഇളയസഹോദരങ്ങളെ വളര്‍ത്തു വാനുമുള്ള ചുമതലകള്‍ ജോവാന്റെ കൈകളിലായി. പ്രാര്‍ഥന യായിരുന്നു അവളുടെ ശക്തി. യേശുവിലുള്ള ഉറച്ച വിശ്വാസം എല്ലാ ചുമതലകളും ഭംഗിയായി നിര്‍വഹിക്കാന്‍ അവളെ സഹായിച്ചു. 1787 ല്‍ അവള്‍ സെന്റ് വിന്‍സന്റ് ഡി പോളിന്റെ നാമത്തിലുള്ള സന്യാസിനി മഠത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. മഠത്തിന്റെ കീഴിലുള്ള ആശുപത്രികളില്‍ സേവനം ചെയ്യുകയായിരുന്നു ജോവാന്റെ പ്രധാന ചുമതല. ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവത്തെ തുടര്‍ന്നുള്ള മതപീഡനം മൂലം സന്യാസിനി ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കണമെന്ന് ഉത്തരവുണ്ടായെങ്കിലും അവള്‍ അതു നിരസിക്കുകയും അധികാരികളെ ധിക്കരിക്കുകയും ചെയ്തു. ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങളായിരുന്നു ശിക്ഷ. പിന്നീട് വര്‍ഷങ്ങളോളം ആ പീഡനകളുടെ വേദന ജോവാന് അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നു. 1790ല്‍ അവള്‍ സ്വിറ്റ്‌സര്‍ലന്‍ഡിലേക്കു പോകുകയും അവിടെ പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനം തുടരുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍, അവിടെയും എതിര്‍പ്പുകളുണ്ടായി. അങ്ങനെ ജോവാന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സംഘം കുറച്ചുകാലം ജര്‍മനിയിലേക്ക് പ്രവര്‍ത്തനം മാറ്റി. പിന്നീട് സഭാനേതൃത്വം ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ സ്വിറ്റ്‌സര്‍ലന്‍ഡില്‍ തിരിച്ചെത്തുകയും അവിടെ സ്‌കൂളുകളും ആശുപത്രിയും തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. ജോവാന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സന്യാസിനി സമൂഹത്തില്‍ ധാരാളം സന്യാസിനികള്‍ അംഗമായി. പല സ്ഥലങ്ങളിലും മഠങ്ങള്‍ തുടങ്ങി. ഫ്രാന്‍സ്, സ്വിറ്റ്‌സര്‍ലന്‍ഡ്, ജര്‍മനി എന്നിവിടങ്ങിലൊക്കെ പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനം വ്യാപിപ്പിച്ചു. 1828 ല്‍ ജോവാന് രോഗബാധിതയായി മരിച്ചു. 1934ല്‍ പോപ് പയസ് പതിനൊന്നാമന്‍ ജോവാനെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Friday 24th of May
വി. യൊഹാന്ന (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
യേശുവിന്റെ കുരിശുമരണത്തിനും ഉത്ഥാനത്തിനും സാക്ഷിയാകാന്‍ ഭാഗ്യം ലഭിച്ച വിശുദ്ധയാണ് യൊഹാന്ന. വി. ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷം 24-ാം അധ്യായം 10-ാം വാക്യത്തില്‍ യൊഹാന്നയെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്. യേശുവിനെ അടക്കിയിരുന്ന കല്ലറയ്ക്കു മുന്നില്‍ സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളുമായി എത്തിയ സ്ത്രീകളുടെ സംഘത്തില്‍ അംഗമായിരുന്നു യൊഹാന്ന. എന്നാല്‍, ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഒരു കല്ലറയാണ് അവര്‍ക്കു കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. ''മഗ്ദലേന മറിയവും യൊഹാന്നയും യാക്കോബിന്റെ അമ്മയായ മറിയവും അവരുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന മറ്റു സ്ത്രീകളുമാണ് ഇക്കാര്യം ശിഷ്യന്‍മാരോട് പറഞ്ഞത്'' എന്നു ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷത്തില്‍ വായിക്കാം. ജെസിക്ക എന്ന പേരിലും യൊഹാന്ന അറിയപ്പെടുന്നു. ഹേറോദോസ് രാജാവിന്റെ കാര്യസ്ഥന്‍മാരില്‍ ഒരാളായിരുന്ന 'കൂസ' എന്നയാളായിരുന്നു യൊഹാന്നയുടെ ഭര്‍ത്താവ്. യേശു പട്ടണങ്ങളിലും ഗ്രാമങ്ങളിലും ചുറ്റിസഞ്ചരിച്ച് പ്രസംഗിക്കുകയും ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ സുവിശേഷം അറിയിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോഴൊക്കെ പന്ത്രണ്ടു ശിഷ്യന്‍മാര്‍ക്കൊപ്പം യൊഹാന്നയും അവിടുത്തോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷത്തില്‍ ഇക്കാര്യം പറയുന്നുണ്ട്. ''അശുദ്ധാത്മാക്കളില്‍ നിന്നും വ്യാധികളില്‍നിന്നും മോചിതരായ ഏതാനും സ്ത്രീകളും ഏഴു പിശാചുകള്‍ വിട്ടുപോയവളും മഗ്ദലേന എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നവളുമായ മറിയവും ഹേറോദേസിന്റെ കാര്യസ്ഥനായ 'കൂസാ'യുടെ ഭാര്യ യൊഹാന്നയും ശോശന്നയും തങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നവകൊണ്ട് അവരെ സഹായിച്ചുപോന്ന മറ്റുപല സ്ത്രീകളും ഉണ്ടായിരുന്നു'' (ലൂക്ക 8:2-3) ഹേറോദേസ് രാജാവ് തലയറുത്തു കൊന്ന സ്‌നാപകയോഹന്നാനെ അടക്കം ചെയ്തത് യൊഹാന്നയാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. സ്‌നാപകയോഹന്നാന്റെ തല മാത്രമാണ് അവള്‍ക്കു കിട്ടിയത്. അവള്‍ അത് എടുത്തുകൊണ്ടുപോയി സംസ്‌കരിച്ചു. യൊഹാന്നയുടെ മരണം എങ്ങനെയായിരുന്നവെന്നത് സംബന്ധിച്ച് വ്യക്തമായ അറിവുകളൊന്നും ഇന്നില്ല.
Saturday 25th of May
പാസിയിലെ വി. മേരി മഗ്ദലേന (1566-1607)
ഇറ്റലിയിലെ ഫേïാറന്‍സില്‍ കാതറീന് എന്ന പേരില്‍ വളര്‍ന്ന ബാലികയാണ് പിന്നീട് മേരി മഗ്ദലേന എന്ന പേരില്‍ കന്യാസ്ത്രീയായി മാറിയത്. യേശുവില്‍ ആനന്ദനിര്‍വൃതി അനുഭവിച്ച വിശുദ്ധയായാണ് മേരി മഗ്ദലേന അറിയപ്പെടുന്നത്. പതിനാറാം വയസില്‍ ഫേïാറന്‍സിലെ കര്‍മലീത്ത മഠത്തില്‍ ചേര്‍ന്ന മേരി ഒരു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മാരകമായ രോഗത്തിന് അടിമയായി. അതികഠിനമായ വേദനകള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നുവെങ്കിലും അവ യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ അവള്‍ സന്തോഷത്തോടെ ഏറ്റുവാങ്ങി. 'മരണം വരെ സഹിക്കും' എന്ന വിശ്വാസപ്രഖ്യാപനത്തെ അവള്‍ 'മരിക്കാതെ സഹിക്കും' എന്നാക്കി മാറ്റി. ഒരിക്കല്‍ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന സ്വീകരിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ നേരത്തേക്ക് അവളുടെ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു. പിന്നീട് 40 ദിവസം തുടര്‍ച്ചയായി ഇങ്ങനെ ആവര്‍ത്തിച്ചു. ഈ സമയത്ത് അവള്‍ക്ക് യേശുവിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായതായും യേശുവില്‍ ആനന്ദനിര്‍വൃതി അനുഭവിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞതായും കരുതപ്പെടുന്നു. ഈ സമയത്ത് അവള്‍ക്കുണ്ടായ അനുഭവങ്ങളും ദര്‍ശനങ്ങളും ഒരു കന്യാസ്ത്രീയുടെ സഹായത്താല്‍ അവള്‍ കുറിച്ചുവച്ചു. ഇങ്ങനെ നാലു പുസ്തകങ്ങള്‍ എഴുതി. മേരിയിലൂടെ ഒട്ടേറെ അദ്ഭുതങ്ങള്‍ ദൈവം പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ പ്രവചിക്കുവാനും മറ്റുള്ളവരുടെ ഹൃദയം വായിക്കുവാനും അവള്‍ക്കു കഴിഞ്ഞു. 1607 ല്‍ 41 -ാം വയസില്‍ മേരി മഗ്ദലേന മരിച്ചു. 1669ല്‍ അവളെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Sunday 26th of May
വി. മേരി ആന്‍ ഡി പരേഡസ് (1618-1645)
'യേശുവിന്റെ മരിയാന' എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന വിശുദ്ധയാണ് വി. മേരി ആന്‍. ഇക്വഡോറിലെ ക്വിറ്റോയിലുള്ള ഒരു കുലീന കുടുംബത്തിലാണ് മേരി ജനിച്ചത്. മേരിയുടെ ജനനം തന്നെ സ്വര്‍ഗീയമായ ഒരു അനുഭവമായിരുന്നുവെന്നാണ് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നത്. ദൈവികമായ പല സംഭവങ്ങളും അവളുടെ ജനനത്തോട് അനുബന്ധിച്ച് ഉണ്ടായി. വളരെ ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ തന്നെ മേരി അനാഥയായി. മേരിയുടെ മൂത്ത സഹോദരിയുടെയും ഭര്‍ത്താവിന്റെയും സംരക്ഷണയിലാണ് അവള്‍ പിന്നീട് ജീവിച്ചത്. പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തോടു ള്ള അവളുടെ ഭക്തി എല്ലാവരിലും കൗതുകമുണര്‍ത്തുന്നതായിരുന്നു. അത്രയ്ക്കു തീവ്രമായി അവള്‍ മാതാവിനോട് പ്രാര്‍ഥിച്ചു. ഉപവാസം, ദാനധര്‍മം, അച്ചടക്കം എന്നിവയിലൂടെ തന്റെ വിശ്വാസത്തെ വളര്‍ത്താനാണ് അവള്‍ ആഗ്രഹിച്ചത്. മേരിയ്ക്കു പത്തുവയസു മാത്രമുള്ളപ്പോള്‍ താനൊരു കന്യാസ്ത്രീയാകുമെന്ന് അവള്‍ ശപഥം ചെയ്തു. ഡൊമിനിക്കന്‍ സന്യാസിനിസമൂഹത്തില്‍ ചേരാനായിരുന്നു അവളുടെ ആദ്യ ആഗ്രഹം. എന്നാല്‍ പല കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടും അതു സാധ്യമല്ല എന്നു മനസിലാക്കിയപ്പോള്‍ മേരി ഒരു സന്യാസിനിയെ പോലെ ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. സഹോദരിയുടെ വീട്ടില്‍ അടച്ചിട്ട മുറിയില്‍ പ്രാര്‍ഥനയും ഉപവാസവുമായി അവള്‍ കഴിഞ്ഞു. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നതിനായി ദേവാലയത്തിലേക്കു പോകാനല്ലാതെ അവള്‍ വീടിനു പുറത്തിറങ്ങി പോലുമില്ല. വളരെ കുറച്ചു സമയം മാത്രമാണ് അവള്‍ ഉറങ്ങിയിരുന്നത്. എട്ടോ പത്തോ ദിവസം കൂടുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ് അവള്‍ ഭക്ഷണം തന്നെ കഴിച്ചിരുന്നത്. അതും ഒന്നോ രണ്ടോ കഷണം ഉണക്ക റൊട്ടി. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയ്ക്കിടെ ലഭിക്കുന്ന തിരുവോസ്തി മാത്രമായിരുന്നു ഭക്ഷണം. മേരിയുടെ വിശുദ്ധിയുടെ തെളിവായിരുന്നു അവളുടെ ജീവിതം. മേരി പ്രവചിക്കുന്നതു പോലെയൊക്കെ സംഭവിച്ചു. മറ്റുള്ളവരുടെ മനസിലുള്ളത് അവര്‍ പറയാതെ തന്നെ അറിയാനുള്ള കഴിവും അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഒട്ടെറെ രോഗികളെ സുഖപ്പെടുത്തി. രോഗികളെ യേശുവിന്റെ ക്രൂശിത രൂപം കൊണ്ട് അനുഗ്രഹിക്കുകയാണ് അവള്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. അവരെല്ലാം അദ്ഭുതകരമായി സുഖം പ്രാപിച്ചു. രോഗബാധിതനായി മരിച്ച ഒരാളെ മേരി ഉയര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചതായും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. മേരിയുടെ മരണവും ഒരു അദ്ഭുതമായിരുന്നു. അക്കാലത്ത് ക്വിറ്റോയില്‍ വലിയൊരു ഭൂകമ്പം ഉണ്ടായി. നിരവധി പേര് മരിച്ചു. തന്റെ ജീവനും അവര്‍ക്കൊപ്പം എടുക്കപ്പെടട്ടേ എന്നവള്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു. നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ മേരിയും മരിച്ചുവീണു. അവള്‍ മരിച്ചുവീണതോടെ അവിടെയെങ്ങും ലില്ലിപ്പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം പരന്നു. അനാഥരുടെയും രോഗികളുടെയും മധ്യസ്ഥയായാണ് മേരി അറിയപ്പെടുന്നത്. 1950ല്‍ പോപ് പയസ് പന്ത്രണ്ടാമന്‍ മേരിയെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Monday 27th of May
വി. അഗസ്റ്റിന്‍ കാന്റര്‍ബറി (എ.ഡി.605)
കാന്റര്‍ബറിയിലെ ആദ്യ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പായി തീര്‍ന്ന അഗസ്റ്റിന്‍ ഇറ്റലിയിലെ റോമിലാണ് ജനിച്ചത്. അവിടെ വിശുദ്ധനായിരുന്ന ആന്‍ഡ്രുവിന്റെ സന്യാസിമഠത്തിന്റെ അധിപനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. മഠാധിപതിയായുള്ള സേവനം അവസാനിപ്പിച്ച് ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്കു പോകാന്‍ അഗസ്റ്റിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടത് പോപ്പ് ഗ്രിഗറി ഒന്നാമനായിരുന്നു. തന്റെ മഠത്തില്‍ തന്നെയുണ്ടായിരുന്ന മറ്റു 40 സന്യാസികള്‍ക്കൊപ്പം അഗസ്റ്റിന്‍ ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്കു പോയി. ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ ആഗ്ലി എന്ന അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരു വിഭാഗം കാട്ടുജാതിക്കാരുണ്ടായിരുന്നു. ഇവരോട് യേശുവിനെക്കുറിച്ചു പഠിപ്പിക്കുകയും അങ്ങനെ അവരെ ക്രിസ്തുമതത്തില്‍ ചേര്‍ക്കുകയു മായിരുന്നു അഗസ്റ്റിന്റെ പ്രധാന ചുമതല. എന്നാല്‍, ആഗ്ലി വിഭാഗക്കാരുടെ ക്രൂരകൃത്യങ്ങളുടെ കഥകള്‍ കേട്ടതോടെ അഗസ്റ്റിനു ഭയമായി. അവര്‍ തന്നെ കൊന്നുകളയുമെന്നു പേടിച്ച് അയാള്‍ തിരിച്ച് റോമിലേക്ക് പോയി. ഇതറിഞ്ഞ ഗ്രിഗറി പാപ്പ അഗസ്റ്റിനു കത്തെഴുതി. ''യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ നീ മുന്നോട്ടു പോകുക. നീ അനുഭവിക്കുന്ന വേദനകള്‍ക്കെല്ലാം മധുരമുള്ള പ്രതിഫലം നിനക്കു ദൈവംതരും.'' മാര്‍പാപ്പയുടെ കത്തുവായിച്ചതോടെ അഗസ്റ്റിന്‍ ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. ദൈവം അവരെ വഴിനടത്തി. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ കെന്റിലെ രാജാവായിരുന്ന എഥെല്‍ബര്‍ട്ടിന്റെ ഭാര്യ ഒരു ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസി യായിരുന്നത് അവര്‍ക്കു തുണയായി. അവര്‍ അവരെ സഹായിച്ചു. അഗസ്റ്റിന്റെ പ്രാര്‍ഥനയും ദൈവികശക്തിയും മനസിലാക്കിയതോടെ എഥെല്‍ബര്‍ട്ട് രാജാവും ക്രിസ്തു മതത്തില്‍ ചേരാന്‍ താത്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു. രാജാവും 10000 പേരും മാമോദീസ സ്വീകരിച്ചു ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളായി. ഇതെത്തുടര്‍ന്ന് ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ പല വിഭാഗത്തിലുള്ള ആയിരക്കണക്കിനാളുകള്‍ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് കടന്നുവന്നു.
Tuesday 28th of May
വാഴ്ത്തപ്പെട്ട മാര്‍ഗരറ്റ് പോളി (1471-1541)
ലണ്ടനിലെ ടവര്‍ ഹില്ലില്‍ വച്ച് തലയറുത്ത് കൊല്ലപ്പെട്ട വിശുദ്ധയാണ് മാര്‍ഗരറ്റ്. ഒരു പ്രഭുവിന്റെ മകളായിരുന്നു മാര്‍ഗരറ്റ്. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ രാജാവായിരുന്ന എഡ്വേഡ് നാലാമന്‍, റിച്ചാര്‍ഡ് മൂന്നാമന്‍ രാജാവ് എന്നിവരുടെ സഹോദരിയായിരുന്നു മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ അമ്മ. മാര്‍ഗരറ്റിന് 20 വയസു പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ സര്‍ റിച്ചാര്‍ഡ് പോളി എന്നൊരു പ്രഭുകുമാരന്‍ അവളെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അവര്‍ക്ക് അഞ്ചു മക്കള്‍ ജനിച്ചു. മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ മക്കളിലൊരാള്‍ പിന്നീട് കര്‍ദിനാള്‍ ആയി മാറുകയും ചെയ്തു. അധികം വൈകാതെ മാര്‍ഗരറ്റ് വിധവയുമായി. അപ്പോള്‍ രാജാവായിരുന്ന ഹെന്റി എട്ടാമന്റെ സംരക്ഷകയായിരുന്നു മാര്‍ഗരറ്റ്. സാലിസ്ബറിയിലെ പ്രഭ്വിയായി മാര്‍ഗരറ്റിനെ രാജാവ് നിയമിക്കുകയും തന്റെ മകളായ മേരി രാജകുമാരിയുടെ ഗാര്‍ഹിക അധ്യാപിക എന്ന സ്ഥാനം കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍, രാജാവിന്റെ അധാര്‍മിക പ്രവൃത്തികളെ എതിര്‍ക്കാന്‍ മാര്‍ഗരറ്റ് ശ്രമിച്ചതോടെ ഹെന്റി അസ്വസ്ഥനായി. മതപരമായ കാര്യങ്ങളില്‍ താന്‍ പറയുന്നതാണ് അവസാന വാക്കെന്ന രാജാവിന്റെ നയത്തെ മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ മകനും കാര്‍ദിനാളുമായ റെഡിനാള്‍ഡ് പോളി എതിര്‍ത്തതോടെ മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ കുടുംബത്തെ മുഴുവന്‍ തകര്‍ക്കാന്‍ രാജാവ് തീരുമാനിച്ചു. മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ രണ്ടു മക്കളെ കൊല്ലുകയും അവളെ കാരാഗൃഹത്തില്‍ അടയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. രണ്ടു വര്‍ഷത്തോളം അവള്‍ തടവറയില്‍ കഴിഞ്ഞു. പീഡനങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങി. എന്നാല്‍, യേശുവിനു വേണ്ടി പീഡനങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങുന്നത് ഒരു ഭാഗ്യമായാണ് മാര്‍ഗരറ്റ് കണ്ടത്. ഒടുവില്‍ തലയറുത്ത് കൊല്ലപ്പെട്ടതോടെ യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ ഒരു രക്തസാക്ഷിയാകാനും അവള്‍ക്കു സാധിച്ചു. 1886 പോപ് ലിയോ പതിമൂന്നാമന്‍ മാര്‍ഗരറ്റിനെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Wednesday 29th of May
പിസയിലെ വി. ബോണ (1156-1207)
ബോണ' എന്ന വാക്കിന്റെ ലത്തീന്‍ ഭാഷയിലുള്ള അര്‍ഥം 'നല്ലത്' എന്നാണ്. ഇറ്റലിയിലെ പിസായില്‍ ജനിച്ച ബോണയുടെ ജീവിതവും നല്ലതിന്റെ അല്ലെങ്കില്‍ നന്മയുടെ പ്രതീകമായിരുന്നു. വളരെ ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ തന്നെ വിശുദ്ധയായി ജീവിക്കാന്‍ ബോണയ്ക്കു കഴിഞ്ഞു. പത്താം വയസില്‍ അഗസ്റ്റീനിയന്‍ സമൂഹത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. പതിനാലാം വയസില്‍ വിശുദ്ധ നാടുകളിലേക്ക് തീര്‍ഥാടനം നടത്തി. പലസ്തീന്‍ രാജ്യം തുര്‍ക്കികളുടെ പക്കല്‍ നിന്നു തിരിച്ചു പിടിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി ക്രിസ്തുമതവിശ്വാസികള്‍ നടത്തിയ യുദ്ധത്തിന്റെ കാലമായിരുന്നു അത്. കുരിശുയുദ്ധം എന്നറിയപ്പെട്ട ഈ പോരാട്ടത്തില്‍ ബോണയുടെ അച്ഛനും പങ്കെടുത്തി രുന്നു. അച്ഛനെ കാണാന്‍ വേണ്ടിയാണ് വിശുദ്ധ നാടുകളിലേക്കുള്ള യാത്ര ബോണ നടത്തിയത്. തിരിച്ചു നാട്ടിലേക്കു മടങ്ങവേ, മുസ്‌ലിം തീവ്രവാദി സംഘത്തില്‍ പെട്ട ചിലയാളുകള്‍ ചേര്‍ന്ന് അവളെ തടവിലാക്കി. എന്നാല്‍ അവളുടെ നാട്ടില്‍ നിന്നുള്ള ചില ക്രൈസ്തവവിശ്വാസികള്‍ ചേര്‍ന്ന് ബോണയെ അവിടെനിന്ന് രക്ഷിച്ചു. പിന്നീട് റോം, സ്‌പെയിന്‍ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് തീര്‍ഥയാത്ര നടത്തുകയും ദേവാലയങ്ങളും വിശുദ്ധസ്ഥലങ്ങളും സന്ദര്‍ശിക്കുകയും ചെയ്തു. എല്ലാ തവണയും തീര്‍ഥാടനസംഘത്തെ നയിച്ചത് ബോണയായിരുന്നു. ബോണയ്ക്ക് അന്‍പതു വയസുള്ളപ്പോള്‍ അവള്‍ രോഗബാധിതയാകുകയും പെട്ടെന്നു തന്നെ മരിക്കുകയും ചെയ്തു. എയര്‍ ഹോസ്റ്റസുമാരുടെ മധ്യസ്ഥയായി ബോണയെ പ്രഖ്യാപിച്ചത് പോപ് ജോണ്‍ ഇരുപത്തിമൂന്നാമനായിരുന്നു. 1962ലായിരുന്നു ആ പ്രഖ്യാപനം. തീര്‍ഥാടകള്‍, യാത്ര ചെയ്യുന്നവര്‍, ടൂറിസ്റ്റ് ഗൈഡുകള്‍ തുടങ്ങിയവരുടെയും മധ്യസ്ഥയാണ് ബോണ.
Thursday 30th of May
ജോവാന് ഓഫ് ആര്‍ക് (1412-1431)
ജോവാന് ഓഫ് ആര്‍ക് എന്ന ധീരവനിതയെ കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടിഫല്ലാത്തവര്‍ കുറവായിരിക്കും. ഫ്രാന്‍സിന്റെ ചരിത്രത്തില്‍ തിളങ്ങി നില്ക്കുന്ന ജോവാന്റെ കഥ ഒരു വിശുദ്ധയുടെ കഥ കൂടിയാണ്. ജോവാന്റെ മരണത്തിനും അഞ്ഞൂറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷമാണ് അവരെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചത്. സംഭവ ബഹുലമാണ് ജോവാന്റെ കഥ. ഫ്രാന്‍സിലെ ലൊറൈനിലാണ് അവര്‍ ജനിച്ചത്. യേശുവിനെ കുഞ്ഞുനാള്‍ മുതല്‍ സ്‌നേഹിച്ച ജോവാന് 13-ാം വയസു മുതല്‍ ദര്‍ശനങ്ങള്‍ ലഭിച്ചു തുടങ്ങി. മിഖായേല്‍ ദൈവദൂതല്‍, നാലാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ജീവിച്ച വി. മാര്‍ഗരറ്റ്, കന്യകയായ വി. കാതറിന്‍ എന്നിവര്‍ അവള്‍ക്കു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ആടുകളെ മേയ്ക്കുകയായിരുന്നു ജോവാന്റെ തൊഴില്‍. വിശുദ്ധരുടെ ദര്‍ശനങ്ങളിലൂടെ ദൈവം വലിയ ചുമതലകളാണ് തന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന് അവള്‍ മനസിലാക്കി. അക്കാലത്ത് ഫ്രാന്‍സിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ കീഴിലായിരുന്നു. ഫ്രാന്‍സിന്റെ യഥാര്‍ഥ രാജാവിനെ കണ്ടെത്തി അദ്ദേഹത്തിനു രാജ്യം തിരിച്ചുനേടിക്കൊടുക്കുക എന്നതായിരുന്നു അവള്‍ക്കു ദൈവം കൊടുത്ത ചുമതല. കൗമാരപ്രായം വിട്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ആട്ടിടയത്തി ഇംഗ്ലണ്ട് പോലെ ഒരു വലിയ സാമ്രാജ്യത്തോട് എങ്ങനെ പോരാടും? ഏതാണ്ട് മൂന്നുവര്‍ഷത്തോളം അവള്‍ ഇതു മനസിലിട്ടുകൊണ്ടു നടന്നു. ദര്‍ശനങ്ങള്‍ വീണ്ടും ലഭിച്ചതോടെ അവള്‍ രംഗത്തിറങ്ങി. കിരീടാവകാശിയായ ചാള്‍സ് ഏഴാമനെ കണ്ടെത്തി തനിക്കുണ്ടായ ദര്‍ശനങ്ങളെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞു. ഫ്രഞ്ച് സൈന്യത്തെ നയിക്കുന്ന ചുമതല ജോവാന് ഏറ്റെടുത്തു. 'ഈശോ, മറിയം' എന്നെഴുതിയ വലിയൊരു ബാനറും മുന്നില്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ പടനയിച്ചു. യുദ്ധത്തിനിടെ പരുക്കേറ്റിട്ടും ജോവാന് പിന്‍മാറിയില്ല. ഫ്രാന്‍സിന്റെ പ്രദേശങ്ങള്‍ ഒരോന്നായി തിരിച്ചുപിടിച്ചു. ചാള്‍സ് ഏഴാമനു തന്റെ സിംഹാസനം തിരികെ കൊടുക്കുന്നതിന് ജോവാന്റെ പോരാട്ടങ്ങള്‍ സഹായിച്ചു. പാരീസ് പിടിച്ചെടുക്കുന്നതിനുള്ള പോരാട്ടം തുടരുന്നതിനിടെ ജോവാനു വീണ്ടും പരുക്കേറ്റു. വൈകാതെ അവള്‍ പിടിയിലായി. ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങള്‍ അവള്‍ക്കു ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്നു. അവളെ വിവസ്ത്രയാക്കി പീഡിപ്പിച്ചു. ഇംഗ്ലീഷ് സൈന്യം അവളെ വിചാരണ നടത്തുകയും ജീവനോടെ തീകൊളുത്തി കൊലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. ജോവാനെ വിചാരണ നടത്തിയ ഇംഗ്ലീഷുകാരനായ ബിഷപ്പ് അവളെ കൊല്ലാനാണ് ഉത്തരവിട്ടത്. എന്നാല്‍, ജോവാന്റെ മരണശേഷം 23 വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളുടെ കേസ് വീണ്ടും വിചാരണ നടത്തുകയും അവളെ സഭ കുറ്റവിമുക്തയാക്കുകയും ചെയ്തു. 1920ല്‍ ജോവാനെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. തടവുകാരുടെയും സൈനികരുടെയും, ന്യായീകരണമില്ലാതെ സഭാ അധികൃതര്‍ കൈവിടുന്നവരുടെയും ബലാത്സംഗത്തിന് ഇരയാകുന്നവരുടെയുമൊക്കെ വിശുദ്ധയാണ് ജോവാന്.
Friday 31st of May
വി. പെട്രോനില (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
പെട്രോനില എന്ന വിശുദ്ധയുടെ ജീവിതത്തെപ്പറ്റി ഒട്ടെറെ കഥകളുണ്ട്. യേശുവിന്റെ ശിഷ്യനായിരുന്ന വി. പത്രോസ് ശ്ലീഹായുടെ പുത്രിയാണ് പെട്രോനില എന്നതാണ് അതില്‍ പ്രധാനപ്പെട്ടത്. അതിസുന്ദരിയായിരുന്നു അവള്‍ എന്നതിനാല്‍ പുരുഷന്‍മാരുടെ കണ്ണില്‍പെടാതിരിക്കാനായി പത്രോസ് ശ്ലീഹാ അവളെ ഒരു മുറിക്കുള്ളില്‍ പൂട്ടിയിട്ടാണ് വളര്‍ത്തിയതെന്നും ചില കഥകളുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഇവയൊക്കെയും വെറും കെട്ടുകഥകളാണെന്നും പത്രോസിന്റെ ആത്മീയ മകള്‍ മാത്രമാണ് പെട്രോനില എന്നുമുള്ള വിശ്വാസത്തിനാണ് കൂടുതല്‍ ചരിത്രകാരന്‍മാരുടെ പിന്തുണയുള്ളത്. യേശു പത്രോസിനെ ശിഷ്യനാക്കുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹം വിവാഹിതനായിരുന്നുവെന്ന് പറയപ്പെടുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍, അദ്ദേഹത്തിന് മക്കളുണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് ഉറപ്പില്ല. പത്രോസിന്റെ ജോലിക്കാരിയായിരുന്നു പെട്രോനില എന്നും അദ്ദേഹത്തിനൊപ്പം പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനത്തി നിറങ്ങിയ പെണ്‍കുട്ടിയാണ് അവളെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നവരുമുണ്ട്. രോഗിയായ അവളെ പത്രോസ് ശ്ലീഹാ സുഖപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നുവത്രേ. കന്യകയായിരുന്ന പെട്രോനിലയുടെ മരണത്തെ പ്പറ്റിയും പല കഥകളുണ്ട്. ഫïാകസ് എന്നു പേരുള്ള ഒരു ഗോത്രവര്‍ഗക്കാരനായ രാജാവ് അവളോട് വിവാഹഅഭ്യര്‍ഥന നടത്തി. എന്നാല്‍, അവള്‍ അതു നിരസിച്ചു. ഫïാകസ് വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല. എങ്ങനെയെങ്കിലും അവളെ സ്വന്തമാക്കാന്‍ അയാള്‍ കച്ചകെട്ടിയിറങ്ങി. പെട്രോനില കരഞ്ഞു പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും നിരാഹാരവ്രതം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ കഴിക്കാതിരുന്ന അവള്‍ മൂന്നാം ദിവസം മരിച്ചു. വത്തിക്കാനിലെ സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ് ബസലിക്കയില്‍ പെട്രോനിലയുടെ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.
Saturday 1st of June
രക്തസാക്ഷിയായ വി. ജസ്റ്റിന് (103-167)
ഒരു സത്യാന്വേഷകനായിരുന്നു ജസ്റ്റിന്. പ്രപഞ്ചത്തെപ്പറ്റിയും ദൈവത്തെപ്പറ്റിയും പഠിക്കാനായി തന്റെ ജീവിതം മാറ്റിവച്ച ഈ വിശുദ്ധന്‍ ഒടുവില്‍ യേശുവിന്റെ അനുയായി ആയി മാറുകയും യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിക്കുകയും ചെയ്തു. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തില്‍ സിക്കെ എന്ന പ്രദേശത്താണ് ജസ്റ്റിന് ജനിച്ചത്. സോക്രട്ടീസ്., പ്ലേറ്റോ തുടങ്ങിയ ഗ്രീക്ക് ചിന്തകരുടെ പുസ്തകങ്ങള്‍ പഠിച്ച് സൃഷ്ടാവിനെക്കുറിച്ചും പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചും പഠിക്കുകയായിരുന്ന ജസ്റ്റിന് പക്ഷേ, അവനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്ന ഉത്തരമൊന്നും ആ ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ നിന്നു ലഭിച്ചില്ല. ഒടുവില്‍ അദ്ദേഹം വി.ഗ്രന്ഥം വായിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. തന്റെ പല ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കുമുള്ള ഉത്തരം അവന് വി.ഗ്രന്ഥത്തില്‍ നിന്നു ലഭിച്ചു. ദൈവത്തിനു വേണ്ടി രക്തസാക്ഷിയായി മാറിയവരുടെ കഥകള്‍ അവനെ ആകര്‍ഷിച്ചു. മുപ്പതാം വയസില്‍ ജ്ഞാനസ്‌നാനം സ്വീകരിച്ച് അവന് ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായി ആയി മാറി. താന്‍ എന്തുകൊണ്ട് യേശുവിന്റെ മാര്‍ഗത്തിലൂടെ ജീവിക്കുന്നു എന്നത് വ്യക്തമാക്കുന്ന ഒരു പുസ്തകവും അദ്ദേഹം രചിച്ചു. പിന്നീട് പല സ്ഥലങ്ങളിലും ചുറ്റി സഞ്ചരിച്ച് ആളുകളെ യേശുവിനെ കുറിച്ചു പഠിപ്പിച്ചു. വി.കുര്‍ബാനയില്‍ യേശുവിന്റെ മാംസവും രക്തവുമായി കണക്കാക്കി അപ്പവും വീഞ്ഞും കൊടുക്കുന്നതിനപ്പറ്റി തെറ്റിധരിച്ച് ക്രൈസ്തവരെ കൊലയാളികളാക്കി ചിത്രീകരിക്കാന്‍ അക്കാലത്ത് ചില വിജാതീയര്‍ ശ്രമിച്ചു. ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ അവരുടെ രഹസ്യയോഗങ്ങളില്‍ പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളെ കൊന്ന് അതിന്റെ മാംസവും രക്തവും കഴിക്കുകയാണ് എന്നായിരുന്നു അവര്‍ പറഞ്ഞു പ്രചരിപ്പിച്ചത്. ഇത്തരം ആരോപണങ്ങളെയെല്ലാം താത്വികമായി നേരിടാനും ക്രിസ്തീയ ആചാരങ്ങളെ വ്യക്തമായി വിവരിക്കുവാനും ജസ്റ്റിന് ശ്രമിച്ചു. നിരവധി പുസ്തകങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം രചിച്ചു. എന്നാല്‍ ക്രിസ്ത്യാനികളെ പീഡിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ചക്രവര്‍ത്തി ജസ്റ്റിനെ തടവിലാക്കി. ജസ്റ്റിനെ റോമന്‍ ന്യായാധിപന്‍ വിചാരണ ചെയ്യുന്നത് വായിച്ചിരിക്കുന്നത് നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തെ കൂടുതല്‍ ശക്തിപ്പെടുത്തും. ന്യായാധിപന്‍ ജസ്റ്റിനോട് റോമന്‍ ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുവാനും ചക്രവര്‍ത്തിയെ അനുസരിക്കാനും കല്പിച്ചു. ജസ്റ്റിന് പറഞ്ഞു: ''ഞങ്ങളുടെ കര്‍ത്താവായ യേശുവിനെ ആരാധിക്കുന്നതിന്റെ പേരില്‍ ഞങ്ങളെ തടവിലാക്കാനോ ശിക്ഷിക്കുവാനോ താങ്കള്‍ക്ക് അധികാരമില്ല.'' ന്യായാധിപന്‍: ''എന്താണ് നിങ്ങളുടെ ദൈവം പഠിപ്പിക്കുന്നത്?'' ജസ്റ്റിന്: ''ഞാന്‍ എല്ലാ തത്വജ്ഞാനികളുടെ ചിന്തകളും പഠിച്ചിട്ടുള്ളവനാണ്. എന്നാല്‍, സത്യം അവിടെയൊന്നുമല്ല, അത് യേശുവിലാണ് എന്ന് ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ മനസിലാക്കുന്നു.'' ന്യായാധിപന്‍: എന്താണ് സത്യമെന്നാണ് നിങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നത്? ജസ്റ്റിന്: ''ദൈവമായ കര്‍ത്താവില്‍ വിശ്വസിക്കുക. അവിടുന്നാണ് നാം കാണുന്നതും കാണാത്തതുമായ സര്‍വതും സൃഷ്ടിച്ചത്. മനുഷ്യനായി അവതരിച്ച ദൈവപുത്രനായ യേശുവിലും വിശ്വസിക്കു.'' ന്യായാധിപന്‍: ''നീ ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയാണോ?'' ജസ്റ്റിന്: ''തീര്‍ച്ചയായും.'' ന്യായാധിപന്‍: ''നിന്നെ തലയറുത്ത് കൊലപ്പെടുത്തിയാല്‍ നീ സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് പോകുമെന്ന് നിനക്കു തോന്നുന്നുണ്ടോ?'' ജസ്റ്റന്‍: ''അതൊരു തോന്നലല്ല. സത്യമാണ്. ഞാന്‍ യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ പീഡകള്‍ സഹിച്ച് കൊല്ലപ്പെട്ടാല്‍ എനിക്കു സ്വര്‍രാജ്യത്തില്‍ പ്രവേശിക്കാനാകുമെന്ന് ഉറപ്പുണ്ട്.'' ജസ്റ്റിനും ന്യായാധിപനുമായുള്ള സംഭാഷണത്തിന്റെ പൂര്‍ണരൂപം ഒരു ഗ്രന്ഥമായി എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എ.ഡി. 165ലാണ് ജസ്റ്റിനെ റോമന്‍ പടയാളികള്‍ കൊലപ്പെടുത്തിയത്.
Sunday 2nd of June
വി. മാര്‍സിലനസും വി. പീറ്ററും (എ.ഡി. 304)
വി. കുര്‍ബാനയുടെ പ്രാര്‍ഥനകളില്‍ സ്മരിക്കുന്ന രണ്ടു വിശുദ്ധരാണ് മാര്‍സിലനസും പീറ്ററും. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാന കാലത്ത് റോമില്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന ഇവര്‍ രണ്ടു പേരും ഡിയോക്ലീഷന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ മതപീഡനകാലത്ത് കൊല്ലപ്പെട്ട രക്തസാക്ഷികളാണ്. ആദ്യകാല സഭയുടെ ചരിത്രത്തില്‍ നിന്നു ഒഴിച്ചുനിര്‍ത്താനാവാത്ത രണ്ടു പേരുകളാണ് ഇവരുടേത്. മാര്‍സിലനസ് ഒരു വൈദികനായിരുന്നു. പിശാചു ബാധിതരെ സുഖപ്പെടുത്തുന്നതിനു വേണ്ടി സഭ ചുമതലപ്പെടുത്തിയ ഒരു വ്യക്തിയായിരുന്നു പീറ്റര്‍. ഇരുവരും യേശുവിനോടുള്ള സ്‌നേഹത്തില്‍ മതിമറന്നു ജീവിച്ചവരായിരുന്നു. നിരവധി പേരെ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതിന് ഇവര്‍ക്കു സാധിച്ചു. ഒട്ടേറെ അദ്ഭുതങ്ങള്‍ ചെയ്യുവാനും നിരവധി പേരെ സുഖപ്പെടുത്തുവാനും അതുവഴി അവരെയെല്ലാം യേശുവിലേക്ക് അടുപ്പിക്കാനും കഴിഞ്ഞു എന്നതായിരുന്നു ഇവരുടെ മഹത്വം. പിശാചുബാധിതരെ സുഖപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു പീറ്ററിന്റെ പ്രധാന പ്രവര്‍ത്തനം. യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ അവരെയെല്ലാം അവന് സുഖപ്പെടുത്തി. അക്കാലത്ത് റോം ഭരിച്ചിരുന്നതു ക്രൈസ്തവ വിരോധിയായ ഡിയോക്ലീഷന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളെ തിരഞ്ഞുപിടിച്ച് കൊലപ്പെടുത്തുന്നതിന് അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചുപോന്നു. ചക്രവര്‍ത്തി മാര്‍സിലനസിനെയും പീറ്ററിനെയും തിരഞ്ഞുപിടിച്ച് തടവിലാക്കിയത് ഇവര്‍ ക്രിസ്തുമതം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നു എന്ന കുറ്റം ആരോപിച്ചായിരുന്നു. തെറ്റുകള്‍ക്കു ക്ഷമ ചോദിക്കുകയും മേലില്‍ ക്രിസ്തുവില്‍ വിശ്വസിക്കില്ലെന്നു ശപഥം ചെയ്യുകയും ചെയ്താല്‍ തടവറയില്‍ നിന്നു മോചിപ്പിക്കാമെന്നു ചക്രവര്‍ത്തി വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എന്നാല്‍, യേശുവിനെ കൈവിടാന്‍ അവര്‍ തയാറായില്ല. തടവറയില്‍ പീഡനങ്ങളേറ്റ് കഴിയുമ്പോഴും അവര്‍ സുവിശേഷ പ്രവര്‍ത്തനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. മറ്റു തടവുകാരെയെല്ലാം ക്രിസ്തുവിനെ കുറിച്ചു പഠിപ്പിച്ച് ക്രൈസ്തവമത വിശ്വാസികളാക്കി മാറ്റി. ഇവര്‍ ജയിലില്‍ കഴിയുന്ന സമയത്ത് അര്‍ത്തേമിയൂസ് എന്നു പേരായ ജയില്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ മകളെ പിശാച് ബാധിച്ചു. പോളിന എന്നായിരുന്നു അവളുടെ പേര്. മറ്റു തടവുകാരില്‍ നിന്ന് പീറ്ററിന്റെയും മാര്‍സിലനസിന്റെയും അദ്ഭുതപ്രവര്‍ത്തികള്‍ കേട്ടറിഞ്ഞ അര്‍ത്തേമിയൂസ് തന്റെ മകളെ സുഖപ്പെടുത്തണമെന്ന് അവരോട് അഭ്യര്‍ഥിച്ചു. അവര്‍ അപ്രകാരം ചെയ്തു. ഈ സംഭവത്തിനു സാക്ഷികളായി നിന്നിരുന്ന അര്‍ത്തേമിയൂസും കുടുംബവും ആ ക്ഷണത്തില്‍ ക്രിസ്തുവില്‍ വിശ്വസിച്ചു. ഈ സംഭവം കേട്ടറിഞ്ഞ് ക്ഷുഭിതനായ ചക്രവര്‍ത്തി മാര്‍സിലനസിനെയും പീറ്ററിനെയും വനത്തില്‍ കൊണ്ടു പോയി തലയറുത്ത് കൊല്ലുവാന്‍ ഉത്തരവിട്ടു. കൊല്ലാനായി കൊണ്ടുപോയ ആരാച്ചാരോടും അവര്‍ ക്രിസ്തുവിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു. വാള്‍ കൊണ്ട് തല മുറിച്ചു മാറ്റപ്പെടു ന്നതിനു തൊട്ടുമുന്‍പു വരെ അവര്‍ സുവിശേഷ പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തി. അവരുടെ ശിരസ് ഛേദിച്ച ആരാച്ചാര്‍ മാനസിക സംഘര്‍ഷത്തിന് അടിമയാകുകയും പിന്നീട് എല്ലാ തെറ്റുകളും ഏറ്റു പറഞ്ഞ് ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായി ആയി മാറുകയും ചെയ്തു.
Monday 3rd of June
ഉഗാണ്ടയിലെ 22 രക്തസാക്ഷികള്‍ (പത്തൊന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ട്)
പത്തൊന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ആഫ്രിക്കയിലെ ഉഗാണ്ട എന്ന രാജ്യത്തില്‍ ഒരാള്‍ പോലും യേശു എന്ന നാമം കേട്ടിട്ടുണ്ടായിരു ന്നില്ല. പൈശാചികമായ ഒരൂ സാമൂഹികാവസ്ഥയായിരുന്നു അന്ന് അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നത്. അടിമത്തം, വ്യഭിചാരം, മന്ത്രവാദം എന്നിങ്ങനെയുള്ള സാമൂഹിക വിപത്തുകള്‍ വ്യാപകമായിരുന്ന ആ രാജ്യത്ത് യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച 22 വിശുദ്ധരുടെ കഥ ഏതൊരു ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസിയും വായിച്ചിരിക്കേണ്ടതാണ്. ഫാ. ലൂര്‍ദല്‍, ഫാ. ലിവിന്‍ഹക് എന്നീ രണ്ടു പുരോഹിതരാണ് ഉഗാണ്ടയില്‍ ആദ്യമായി യേശു വിന്റെ നാമം വിളിച്ചുപറയുന്നത്. വൈറ്റ് ഫാദേഴ്‌സ് സൊസൈറ്റി എന്ന സന്യാസി സമൂഹത്തില്‍ നിന്നുള്ള വൈദികരായിരുന്നു ഇവര്‍. പട്ടിണിയില്‍ മുഴുകി ജീവിച്ചിരുന്ന ഈ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങ ളുടെ ഇടയിലേക്ക് യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ ഇവര്‍ കടന്നുചെന്നു. മ്യൂടെസ എന്ന പേരായ രാജാവായിരുന്നു അന്ന് ഉഗാണ്ട ഭരിച്ചിരുന്നത്. പുരോഹിതരെ ഇരുകൈകളും നീട്ടി രാജാവ് സ്വാഗതം ചെയ്തു. അവര്‍ അവിടെ പ്രേഷിത പ്രവര്‍ത്തനം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. നിരവധി പേരെ ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളാക്കി മാറ്റാന്‍ വളരെ ചുരുങ്ങിയ സമയം കൊണ്ട് അവര്‍ക്കു കഴിഞ്ഞു. എന്നാല്‍, അന്ന് അവിടെ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ചില പ്രാചീന മതങ്ങളുടെ നേതാക്കന്‍മാര്‍ എതിര്‍ത്തതോടെ മ്യുടെസ രാജാവ് ഇവരെ പുറത്താക്കി. കുറച്ചുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ രാജാവ് മരിക്കുകയും മകന് വാന്‍ഗ രാജാവാകുകയും ചെയ്തു. വാന്‍ഗ പുരോഹിതരെ തിരിച്ചുവരാന്‍ അനുവദിച്ചു. ക്രിസ്തുമതം വീണ്ടും പ്രചരിച്ചു തുടങ്ങി. വാന്‍ഗയുടെ മന്ത്രിസഭയിലെ പ്രധാനിക ളിലൊരാളായിരുന്ന ജോസഫ് മുഗാസ വലിയൊരു വിഭാഗം ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ നേതാവായി രുന്നു. രാജാവിന് ഇയാള്‍ പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരുന്നുവെങ്കിലും ശത്രുക്കളുടെ വാക്കു വിശ്വസിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ ജീവനോടെ ചുട്ടെരിച്ചു. ഈ സംഭവത്തോടെ ക്രിസ്ത്യാനികളായ എല്ലാവരും ഭയപ്പെടുമെന്നും ക്രിസ്തുമതം ഉപേക്ഷിക്കുമെന്നുമാണ് രാജാവ് കരുതിയത്. എന്നാല്‍, നേരെ മറിച്ചാണ് സംഭവിച്ചത്. അവരുടെ വിശ്വാസം കൂടുതല്‍ ശക്തിപ്പെട്ടു നിരവധി പേര് പുതുതായി ക്രിസ്തുമതത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. പിന്നീട് ഒന്നിനുപിറകെ ഒന്നായി 22 പേരെ രാജാവ് കൊലപ്പെടുത്തി. ചിലരെ ഒന്നിച്ചാണ് വധിച്ചത്. ചിലരെ തലയറുത്ത് കൊന്നു. മറ്റുചിലരെ അഗ്നിക്കിരയാക്കി. ഈ രക്തസാക്ഷികളില്‍ നിന്ന് കരുത്താര്‍ജിച്ച് ഉഗാണ്ടയില്‍ സഭ വളര്‍ന്നു. 1920 ന് ആറിന് 22 രക്തസാക്ഷികളെയും വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവരായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 1964ല്‍ പോപ്പ് പോള്‍ ആറാമന്‍ ഇവരെ വിശുദ്ധരായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Tuesday 4th of June
വി. ഫ്രാന്‍സീസ് കരാക്കിയോളോ (1563-1608)
ഇറ്റലിയിലെ നേപ്പിള്‍സിലുള്ള കരാക്കിയോളോ എന്നു പേരായ ഒരു പ്രഭുകുടുംബത്തിലാണ് ഫ്രാന്‍സീസ് ജനിച്ചത്. അസ്‌കാനിയോ എന്നായിരുന്നു ഫ്രാന്‍സീസിന്റെ ആദ്യ പേര്. എല്ലാവിധ സൗകര്യങ്ങളും സ്വാധീനവും പണവുമുള്ള കുടുംബമായിരുന്നുവെങ്കിലും ഇവയെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച്, മാതാവിന്റെ ജപമാല ചൊല്ലി, വി. കുര്‍ബാനയില്‍ പങ്കുചേര്‍ന്നു ജീവിക്കാനാണു ബാലനായ ഫ്രാന്‍സീസ് ആഗ്രഹിച്ചത്. പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിക്കാനും നിത്യവും അവര്‍ക്കു ഭക്ഷണം എത്തിച്ചുകൊടുക്കുവാനും അവന് തയാറായി. പ്രാര്‍ഥനയ്ക്കിടെ ചിലപ്പോഴൊക്കെ നായാട്ടിനു പോകുക ഫ്രാന്‍സീസ് പതിവാക്കിയിരുന്നു. എന്നാല്‍, ദൈവഹിതത്തിന് യോജിച്ച വിനോദമല്ലായിരുന്നു അത്. വൈകാതെ ഫ്രാന്‍സീസിനു കുഷ്ഠരോഗം പിടിപ്പെട്ടു. മുറിയില്‍ നിന്നു പുറത്തിറങ്ങാനാവാതെ അടച്ചുപൂട്ടി ഇരിക്കേണ്ടി വന്നതോടെ നായാട്ടും അവസാനിച്ചു. ഫ്രാന്‍സീസ് ദൈവത്തില്‍ അഭയം പ്രാപിച്ചു. തീഷ്ണത യോടെ പ്രാര്‍ഥിച്ചു. ഒടുവില്‍ മാറാവ്യാധിയായി അക്കാലത്ത് പടര്‍ന്നു പിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കുഷ്ഠരോഗത്തില്‍ നിന്ന് അവന് പൂര്‍ണമായും സുഖപ്പെട്ടു. തനിക്കുള്ള സ്വത്തുക്കളെല്ലാം വിറ്റ് ആ പണം മുഴുവന്‍ ദരിദ്രര്‍ക്കു വീതിച്ചു കൊടുത്ത ശേഷം മാതാപിതാക്കളെയും ഉപേക്ഷിച്ച് ഫ്രാന്‍സീസ് പൗരോഹിത്യപഠനത്തിനായി നേപ്പിള്‍സിലേക്കു പോയി. ജയില്‍പുള്ളികളെ നിത്യവും സന്ദര്‍ശിക്കുക, അടിമജോലി ചെയ്യുന്നവരെ സഹായിക്കുക വധശിക്ഷയ്ക്കു വിധിക്കപ്പെട്ട് കഴിയുന്നവരെ മരണത്തിനായി ഒരുക്കുക തുടങ്ങിയവയില്‍ ശ്രദ്ധവച്ചാണ് ഫ്രാന്‍സീസ് പിന്നീട് ജീവിച്ചത്. ഒഴിവുസമയങ്ങളില്‍ മുഴുവന്‍ യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയത്തെ ക്കുറിച്ച് ധ്യാനിക്കുവാനും പ്രാര്‍ഥിക്കുവാനും ശ്രമിച്ചു. ഫ്രാന്‍സീസിനു 25 വയസുള്ളപ്പോള്‍ മറ്റു രണ്ടു യുവപുരോഹിതര്‍ക്കൊപ്പം പുതിയൊരു സന്യാസ സഭയ്ക്കു തുടക്കം കുറിച്ചു. വളരെ കര്‍ശനമായ നിയമങ്ങളായിരുന്നു ആ സഭയുടേത്. ചമ്മട്ടിയടി ഏല്‍ക്കുക, ഭക്ഷണം ഉപേക്ഷിക്കുക, രോമച്ചട്ട അണിയുക, വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയെ ആരാധിക്കുക തുടങ്ങിയ പ്രായശ്ചിത്തങ്ങള്‍ ഒരോ ദിവസവം ഒരോരുത്തര്‍ എന്ന കണക്കില്‍ അവര്‍ ചെയ്തു പോന്നു. ഒരു സ്ഥാനമാനങ്ങളും സ്വീകരിക്കുകയില്ല എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ മറ്റൊരു ശപഥം. പിന്നീട് ഫ്രാന്‍സീസിന്റെ ജീവിതവിശുദ്ധി മനസിലാക്കി മാര്‍പാപ്പ അദ്ദേഹത്തെ മെത്രാനാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും സ്ഥാനമാനങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുകയില്ല എന്ന ശപഥത്തില്‍ ഫ്രാന്‍സീസ് ഉറച്ചു നിന്നു. കടുത്ത പനിയെ തുടര്‍ന്ന് 1608ലാണ് ഫ്രാന്‍സീസ് മരിച്ചത്. 1807ല്‍ പോപ് പയസ് ഏഴാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Wednesday 5th of June
വി. ബോനിഫസ് (680-755)
ജര്‍മനിയുടെ അപ്പസ്‌തോലികനായി അറിയപ്പെടുന്ന മെത്രാനാണ് വി. ബോനിഫസ്. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഡെവണ്‍ഷയറില്‍ ജനിക്കുകയും ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ തന്നെ വിദ്യാഭ്യാസം നടത്തുകയും ചെയ്ത ബോനിഫസിന്റെ യഥാര്‍ഥ പേര് വില്‍ഫ്രിഡ് എന്നായിരുന്നു. ഗ്രിഗറി ദ്വിതീയന്‍ മാര്‍പാപ്പയാണ് ബോനിഫസ് എന്ന പേര് അദ്ദേഹത്തിനു കൊടുക്കുന്നത്. ഒരു പറ്റം ക്രൈസ്തവ സന്യാസികളുടെ സ്വാധീനത്താലാണ് വില്‍ഫ്രിഡ് പുരോഹിതനാകാന്‍ തീരുമാനി ക്കുന്നത്. മുപ്പതാം വയസില്‍ അദ്ദേഹം പൗരോഹിത്യപട്ടം സ്വീകരിച്ചു. ജര്‍മനിയില്‍ പ്രേഷിത പ്രവര്‍ത്തനം നടത്താനാണ് അദ്ദേഹം ചുമതലപ്പെട്ടത്. നിരവധി പേരെ ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളാക്കി മാറ്റി എന്നതാണ് വില്‍ഫ്രിഡിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ നേട്ടം. ഗ്രിഗറി തൃതീയന്‍, സക്കറി തുടങ്ങിയ മാര്‍പാപ്പമാരുടെ കീഴിലും അദ്ദേഹം പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. മെത്രാനായി നിയമിച്ചപ്പോഴാണ് ബോനിഫസ് എന്ന പേര് മാര്‍പാപ്പ നല്‍കുന്നത്. ഒരു വിശുദ്ധനായാണ് ബോനിഫസിനെ എല്ലാവരും കണ്ടിരുന്നത്. എല്ലാ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്കും അദ്ദേഹം പരിഹാരം കണ്ടെത്തി. ജീവിതരീതികളും ഒരു വിശുദ്ധനെ പോലെ തന്നെയായിരുന്നു. ജര്‍മനിയിലും ഹോളണ്ടിലും അക്കാലത്ത് അക്രൈസ്തവ മതങ്ങളായിരുന്നു നിലനിന്നിരുന്നത്. പ്രാചീനമായ ആചാരങ്ങളും അനുഷ്ഠാനങ്ങളുമുള്ള അവരെല്ലാം വിഗ്രഹാരാധന, മനുഷ്യബലി തുടങ്ങിയവ ചെയ്തു പോന്നവരായിരുന്നു. ബോനിഫസ് ഇവരെയെല്ലാം മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി. യേശുവിനെ കുറിച്ചു പഠിപ്പിച്ചു. ഒരിക്കല്‍ ബോനിഫസ് ഓക്കുതടികൊണ്ട് നിര്‍മിച്ച ജൂപ്പിറ്റര്‍ ദേവന്റെ പടുകൂറ്റന്‍ വിഗ്രഹത്തെ ആരാധിക്കുന്ന ഒരുപറ്റം ആളുകളുടെ ഇടയില്‍ കടന്നുചെന്നു. തടികൊണ്ടുള്ള ആ ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുന്നവരെ കണ്ടു ക്ഷുഭിതനായ ബോനിഫസ് ആ ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ ഇടയിലേക്ക് ഒരു മഴുവുമായി കടന്നുചെന്നു. നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ ആ തടിദൈവം തകര്‍ന്നു വീണു. ''നിങ്ങളുടെ ദൈവം എന്റെ ഈ മഴുവില്‍ അവസാനിച്ചു. ഒരിക്കലും തകര്‍ക്കപ്പെടാനാവത്ത ശക്തനായ ദൈവമാണ് എന്റേത്'' - ബോനിഫസ് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. ജനങ്ങളില്‍ ചിലര്‍ പ്രതിഷേധസ്വരമുയര്‍ത്തി ബോനിഫസിനെ നേരിടാന്‍ ചെന്നു. എന്നാല്‍, അവരില്‍ നല്ലൊരു ശതമാനം പേരും അപ്പോള്‍ തന്നെ മാനസാന്തരപ്പെട്ട് യേശുവില്‍ വിശ്വസിച്ചു. ജര്‍മനിയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ബോനിഫസ് ക്രൈസ്തവ ദേവാലയങ്ങള്‍ നിര്‍മിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ സഹായിക്കാനായി ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ നിന്നു നിരവധി വൈദികരും സന്യാസിനികളും എത്തി. ജനങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെന്ന് അവര്‍ക്കൊപ്പം ജീവിച്ച് അവരെ ക്രിസ്തുവിലേക്ക് നയിക്കുകയായിരുന്നു ബോനിഫസിന്റെ രീതി. കേരളത്തിലെ നാടന്‍ കളികളിലൊന്നായി കുട്ടിയും കോലും പോലൊരു കളി അവിടെ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ചെറിയ ഒരു മരക്കമ്പിലേക്ക് വലിയൊരു കമ്പ് എറിയുന്ന കളി. വലിയ കമ്പ് പരിശുദ്ധാത്മാവും ചെറിയ കമ്പ് പിശാചുമാണെന്ന് വിവരിച്ച് ബോനിഫസ് അവര്‍ക്കൊപ്പം കളിക്കുമായിരുന്നു. ബോനിഫസിന്റെ ഇത്തരം ജനകീയ സുവിശേഷപ്രചാരണത്തിലൂടെ ജര്‍മനിയില്‍ വളരെ വേഗത്തില്‍ ക്രിസ്തുമതം പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ബോനിഫസിന് ശത്രുക്കളും ഏറെയുണ്ടായിരുന്നു. ക്രിസ്തുമതം ശക്തിപ്രാപിച്ചതോടെ പിടിച്ചുനില്‍ക്കാനാവാതെ പിറകോട്ട് പോകേണ്ടി വന്ന പ്രാചീനമതങ്ങളുടെ പ്രചാരകര്‍ അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കാന്‍ തക്കംപാത്തിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ഒരു പ്രാര്‍ഥനാചടങ്ങില്‍ നില്‍ക്കവേ ആയുധധാരികളായി നിരവധി പേര് ചാടിവീണു. ബോനിഫസിനെയും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു സന്യാസിനികളും വൈദികരുമടക്കം 52 പേരെ അവര്‍ വധിച്ചു.
Thursday 6th of June
വി നോര്‍ബെര്‍ട്ട് (1080-1134)
ജര്‍മനിയിലെ ഒരു കുലീന രാജകുടുംബത്തിലാണ് നോര്‍ബെര്‍ട്ട് ജനിച്ചത്. രാജകീയ സുഖസൗകര്യങ്ങളില്‍ മതിമറന്നു ജീവിച്ചിരുന്ന നോര്‍ബെര്‍ട്ടിനെ വിശുദ്ധിയുടെ പാതയിലേക്ക് തിരിച്ചുവിട്ടത് ദൈവം തന്നെയായിരുന്നു. പുരോഹിതനാകാന്‍ വേണ്ടി ഇറങ്ങിത്തി രിച്ചെങ്കിലും അത് യേശുവിലുള്ള വിശ്വാസത്തില്‍ ഉറച്ചുനിന്നു കൊണ്ടായിരുന്നില്ല, മറിച്ച്, ഒരു ജോലി എന്ന നിലയ്ക്കായിരുന്നു. പുരോഹിതനായാല്‍ തന്റെ സുഖസൗകര്യങ്ങള്‍ക്കു നിയന്ത്രണം വരുത്തേണ്ടിവരുമെന്ന് മനസിലാക്കിയപ്പോള്‍ പഠനം പാതിവഴിയില്‍ നിറുത്തുകയും ചെയ്തു. ഒരിക്കല്‍ നോര്‍ബെര്‍ട്ട് ഒരു കുതിരയുടെ പുറത്ത് കയറി യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഒരു അപകടമുണ്ടാവുകയും മരണം മുന്നില്‍ കാണുകയും ചെയ്തു. കുതിരപ്പുറത്തു നിന്നു വീണ് ബോധമില്ലാതെ മണിക്കൂറുകള്‍ വഴിയില്‍ കിടന്നു. ബോധം തിരികെ കിട്ടിയപ്പോള്‍ തനിക്കു ദൈവം തന്ന ജീവനാണ് എന്ന ബോധ്യപ്പെട്ട് ഉറച്ചവിശ്വാസത്തോടെ യേശുവിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്തു. അന്നുമുതല്‍ പുതിയൊരു ജീവിതത്തിനു തുടക്കമായി. രോമച്ചട്ട ധരിച്ചു. പ്രാര്‍ഥനകളും ഉപവാസവുമായി അടച്ചിട്ട മുറിയില്‍ കഴിഞ്ഞു. പിന്നീട് പുരോഹിതനായ ശേഷം തന്റെ പ്രസംഗങ്ങളിലൂടെ നിരവധി പേരെ ക്രിസ്തുവിന്റെ വഴിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു സാധിച്ചു. സുവിശേഷപ്രസംഗത്തിനുള്ള ഒരു അവസരം പോലും അദ്ദേഹം പാഴാക്കുമായിരുന്നില്ല. തന്റെ സന്യാസ സഭയില്‍ ഒട്ടെറെ പരിഷ്‌കാരങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവരാനും നോര്‍ബെര്‍ട്ട് ശ്രമിച്ചു. പലതിലും അദ്ദേഹം വിജയം കണ്ടു. പിന്നീട് നോര്‍ബെര്‍ട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ പുതിയൊരു സന്യാസ സഭയ്ക്കും തുടക്കംകുറിച്ചു. ദേവാലയചുമതലകള്‍ മാത്രം നിര്‍വഹിക്കുന്ന സാധാരണ വൈദികരില്‍ നിന്നു വ്യത്യസ്തമായ പുതിയൊരു ശൈലി രൂപപ്പെടുത്തിയെടുത്ത് പുരോഹിത ര്‍ക്കു മുഴുവന്‍ മാതൃകയാകാനും നോര്‍ബെര്‍ട്ടിനു കഴിഞ്ഞു. സഭാവിരുദ്ധ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തുന്നവരെ തിരഞ്ഞുപിടിച്ച് അവരോടു സംസാരിച്ച് നേര്‍വഴിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാന്‍ അദ്ദേഹം പ്രത്യേക താത്പര്യം എടുത്തിരുന്നു. 1134 ല്‍ അദ്ദേഹം മരിച്ചു. പോപ് ഗ്രിഗറി പതിമൂന്നാമന്റെ കാലത്ത് 1582ല്‍ നോര്‍ബെര്‍ട്ടിനെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Friday 7th of June
വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ആനി ഗാര്‍സിയ (1549-1626)
വി. ത്രേസ്യയുടെ സന്തതസഹചാരിയായിരുന്നു ആനി ഗാര്‍സിയ. ആടുകളെ മേയ്ച്ചിരുന്ന ഒരു പാവം പെണ്‍കുട്ടിയായിരുന്നു ആനി. വളരെ ദരിദ്രമായ കുടുംബമായിരുന്നു അവളുടേത്. മലമുകളില്‍ ആടുകളെ മേയ്ക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് കൂട്ട് യേശു മാത്രമായിരുന്നു. യേശുവിന്റെ മണവാട്ടിയാകാന്‍ തന്റെ ജീവിതം മാറ്റിവയ്ക്കുമെന്ന് വളരെ ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ തന്നെ അവള്‍ ശപഥം ചെയ്തു. പതിമൂന്നു വയസ് മാത്രമുള്ളപ്പോള്‍ കന്യാസ്ത്രീയാകുവാനായി കര്‍മലീത്ത കോണ്‍വന്റില്‍ അവള്‍ എത്തി. എന്നാല്‍, ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ കന്യാസ്ത്രീയാകാന്‍ അനുവാദമില്ലെന്നു പറഞ്ഞ് അധികാരികള്‍ അവളെ മടക്കി അയയ്ക്കുകയാണു ചെയ്തത്. പിന്നീടുള്ള വര്‍ഷങ്ങള്‍ തന്റെ ലക്ഷ്യം മാത്രം മുന്നില്‍ കണ്ട് അവള്‍ ജീവിച്ചു. ആനിയുടെ സഹോദരന്‍മാര്‍ക്ക് അവളുടെ തീരുമാനത്തോടെ വിയോജിപ്പാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. അവര്‍ കര്‍ശനമായി എതിര്‍ത്തു. കന്യാസ്ത്രീയാകാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ അവരില്‍ നിന്ന് ശാരീരിക പീഡനങ്ങളും അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു. എന്നാല്‍, ആനി അതെല്ലാം നിശ്ശബ്ദയായി സഹിച്ചു. ഇരുപതാം വയസിള്‍ ആനി വീണ്ടും കാര്‍മലീത്ത കോണ്‍വന്റിലെത്തി. 1572 ല്‍ അവള്‍ വ്രതവ്യാഖ്യാനം നടത്തി. മഠത്തിന്റെ സുപ്പീരിയറായിരുന്ന അമ്മ ത്രേസ്യക്കു (വി. ത്രേസ്യ) ആനിയോട് പ്രത്യേക താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നു. വി. ത്രേസ്യയുടെ ഒരു സെക്രട്ടറിയെ പോലെയാണ് ആനി ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്. അമ്മ ത്രേസ്യയുടെ യാത്രകളിലെല്ലാം ആനി കൂടെയുണ്ടാവും. 1582ല്‍ വി. ത്രേസ്യ മരിക്കുന്നതും ആനിയുടെ മടിയില്‍ കിടന്നായിരുന്നു. കന്യാസ്ത്രീയുള്ള ജീവിതത്തിനിടയ്ക്ക് ഒട്ടെറെ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നുവെങ്കിലും അപ്പോഴെല്ലാം വി. ത്രേസ്യയുടെ വാക്കുകളാണ് അവള്‍ക്കു തുണയായി നിന്നത്. ആനി കവിതകളെഴുതുമായിരുന്നു. പ്രാര്‍ഥനയ്ക്കും ഉപവാസത്തിനുമിടയ്ക്ക് കവിതകളിലൂടെ അവള്‍ ദൈവത്തോട് സംസാരിച്ചു. ആനിയുടെ കവിതകള്‍ പിന്നീട് പുസ്തകരൂപത്തില്‍ ഇറങ്ങി. കര്‍മലീത്ത സഭയുടെ വിവിധ സന്യാസിനി സമൂഹങ്ങള്‍ പല ഭാഗത്തായി തുടങ്ങുന്നതിനും ആനി മുന്‍കൈയെടുത്തു. 1826 ല്‍ ബെല്‍ജിയത്തില്‍ വച്ച് ആനി മരിച്ചു. 1917ല്‍ പോപ് ബെനഡിക്ട് പതിനഞ്ചാമന്‍ ആനിയെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Saturday 8th of June
യോര്‍ക്കിലെ വി. വില്യം (1154)
സഭാവിരുദ്ധ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ പേരില്‍ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പ് സ്ഥാനത്ത് നിന്നു നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുകയും പിന്നീട് നിരപരാധിത്വം തെളിയിക്കപ്പെട്ടതോടെ ആ സ്ഥാനം തിരിച്ചുകിട്ടുകയും ചെയ്ത വിശുദ്ധനാണ് വില്യം. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഒരു പ്രഭുകുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ച വില്യത്തിന്റെ അച്ഛന്‍ ഹെന്റി ഒന്നാമന്‍ രാജാവിന്റെ ഖജാന്‍ജിയായിരുന്നു. അച്ഛന്‍ രാജാവിന്റെ പണം സൂക്ഷിപ്പു കാരനായിരുന്നെങ്കില്‍ മകന് യോര്‍ക്കിലെ ദേവാലയത്തിന്റെ ഖജാന്‍ജിയായിരുന്നു. ചെറുപ്രായത്തില്‍ തന്നെ ഈ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്ത വില്യം തന്റെ ചുമതലകള്‍ ഭംഗിയായി നിര്‍വഹിച്ചു പോന്നു. പിന്നീട് സ്റ്റീഫന്‍ രാജാവിന്റെ ഔദ്യോഗിക പുരോഹിതനായി വില്യം മാറുകയും ചെയ്തു. 1140ല്‍ വില്യം ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പായി നിയമിക്കപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍, ഒരു വിഭാഗം പുരോഹിതര്‍ ഈ നിയമനത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തു. വില്യം അഴിമതിക്കാരനാണെന്നും രഹസ്യമായി ലൈംഗിക ജീവിതം നയിക്കുന്നവനാണെന്നുമായിരുന്നു ആരോപണം. രാജകുടുംബവുമായുള്ള ബന്ധത്തിലും ദുരൂഹതകളുണ്ടെന്ന് അവര്‍ വാദിച്ചു. വത്തിക്കാന്‍ വിശദമായ അന്വേഷണം നടത്തിയെങ്കിലും ഒരു ആരോപണങ്ങള്‍ പോലും തെളിയിക്കാനായില്ല. എന്നാല്‍, കുറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം പോപ് യൂജിന്‍ മൂന്നാമന്റെ കാലത്ത് വീണ്ടും ആരോപണങ്ങള്‍ എതിര്‍വിഭാഗം ഉയര്‍ത്തികൊണ്ടുവന്നു. പോപ് ആരോപണങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുകയും ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പ് സ്ഥാനത്തു നിന്ന് വില്യമിനെ നീക്കുകയും ചെയ്തു. സഭാവിശ്വാസികളായ നല്ലൊരു ശതമാനം ആളുകളും ഈ തീരുമാനത്തില്‍ ദുഃഖിതരായി. അവര്‍ പ്രതിഷേധ പ്രകടനങ്ങളുമായി തെരുവിലിറങ്ങി. വില്യത്തിനെതിരെ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന പുരോഹിതരുടെ മഠം തീവച്ചു നശിപ്പിക്കാനും ചിലര്‍ തയാറായി. എന്നാല്‍, വില്യം എല്ലാ വിവാദങ്ങളില്‍ നിന്നും വിട്ടുനിന്നു. പ്രാര്‍ഥനയും ഉപവാസവുമായി ഒരു സന്യാസിയായി അദ്ദേഹം ജീവിച്ചു. ഏഴുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം അനസ്റ്റാസിയസ് നാലാമന്‍ മാര്‍പാപ്പയായപ്പോള്‍ കേസില്‍ പുനരന്വേഷണം നടത്തുകയും നിരപരാധിയാണെന്നു തെളിഞ്ഞതിനെ തുടര്‍ന്ന് വില്യത്തിനെ വീണ്ടും ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പാക്കുകയും ചെയ്തു. ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പ് സ്ഥാനം തിരികെ കിട്ടി ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രോഗബാധിതനായി വില്യം മരിച്ചു. 1226 ല്‍ പോപ് ഹൊണോറിയസ് മൂന്നാമന്‍ വില്യത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. വില്യത്തിനെ എതിര്‍ത്തിരുന്ന പുരോഹിതര്‍ പോലും അപ്പോഴേക്കും തങ്ങളുടെ തെറ്റു മനസിലാക്കിയിരുന്നു. അവരും ഈ തീരുമാനത്തെ സ്വാഗതം ചെയ്തു.
Sunday 9th of June
വി. അന്ന മരിയ തേഗി (1769-1837)
ഏഴു മക്കളുടെ അമ്മയായിരുന്നു വി. അന്ന. പിന്നീട് മക്കളുടെ എണ്ണം എണ്ണിയാലൊതുങ്ങാത്ത പോലെ വ്യാപിച്ചു. ഇറ്റലിയിലെ സഭാമക്കളുടെയെല്ലാം അമ്മയായി അന്ന മാറി. 48 വര്‍ഷം അവള്‍ ദാമ്പത്യജീവിതം നയിച്ചു. ഇറ്റലിയിലെ സിയന്നയില്‍ ജനിച്ച അന്ന വളര്‍ന്നത് റോമിലായിരുന്നു. രണ്ടു വര്‍ഷം മാത്രമേ അന്നയെ അവളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ സ്‌കൂളില്‍ വിട്ടുള്ളൂ. അവിടെവച്ച് അവള്‍ വായിക്കാന്‍ പഠിച്ചുവെന്നു മാത്രം. വീട്ടുകാരെ സഹായിക്കുവാനായി ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ തന്നെ അന്ന ജോലികള്‍ ചെയ്തു. വിനയം, അച്ചടക്കം, എളിമ, അനുസരണം എന്നിങ്ങനെ എല്ലാ നല്ലഗുണങ്ങളും അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. മാതാപിതാക്കളില്‍ നിന്നു കയ്‌പേറിയ അനുഭവങ്ങള്‍ മാത്രമാണ് ലഭിച്ചതെങ്കിലും അന്ന അവരോട് വിധേയത്തോടെ പെരുമാറി. ഡൊമിനികോ തേഗി എന്ന ഇറ്റാലിയന്‍ യുവാവിനെയാണ് അന്ന വിവാഹം കഴിച്ചത്. അയാള്‍ സത്യസന്ധനായിരുന്നു. എന്നാല്‍, വലിയ മുന്‍കോപിയുമായിരുന്നു. വിവാഹത്തിന്റെ ആദ്യ നാളുകളില്‍ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി നടക്കാനും ആഭരണങ്ങളണിയാനും ഏറെ താത്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ച അന്ന മെല്ലെ ദൈവത്തില്‍ നിന്ന് അകന്നുതുടങ്ങി. ആത്മീയ ജീവിതവും ലൗകിക ജീവിതവും തമ്മില്‍ കൂട്ടിക്കുഴഞ്ഞു. ഒരിക്കല്‍, ദേവാലയത്തില്‍ കുമ്പസാരത്തിനിടെ ഒരു വൈദികന്‍ അവളെ തെറ്റുകള്‍ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി. അതോടെ, അന്ന പൂര്‍ണമായും ദൈവികപാതയിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു. പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന്റെ നാമത്തിലുള്ള ഒരു ക്രൈസ്തവകൂട്ടായ്മയില്‍ അംഗമായി. അന്നയുടെ പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്ക് ഭര്‍ത്താവിന്റെ പൂര്‍ണപിന്തുണ ലഭിച്ചു. കുടുംബകാര്യ ങ്ങള്‍ ഭംഗിയായി നോക്കണമെന്നും കുടുംബസമാധാനം ഉറപ്പാക്കണമെന്നും മാത്രമായിരുന്നു ഡൊമിനികോ ഉപാധി വച്ചത്. എല്ലാ വീട്ടമ്മമാര്‍ക്കും ഉത്തമ മാതൃകയാണ് അന്നയുടെ ജീവിതം. ദാരിദ്ര്യത്തിനിടയിലും തന്റെ ഏഴുമക്കളെയും ഒരു കുറവും വരുത്താതെ അവള്‍ വളര്‍ത്തി. എല്ലാ ദിവസവും അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ദേവാലയത്തില്‍ പോകും. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന കൈക്കൊള്ളും. കുടുംബത്തില്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും രോഗം പിടിപെടുമ്പോള്‍ മാത്രം അവരെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന മുടക്കി. പകല്‍ മുഴുവന്‍ അവള്‍ കുടുംബത്തിനു വേണ്ടി ജോലികള്‍ ചെയ്തു. വൈകിട്ട് അത്താഴത്തിനു ശേഷം കുടുംബപ്രാര്‍ഥന ഒഴിവാക്കിയിരുന്നില്ല. മക്കളും ഭര്‍ത്താവുമായി ഒന്നിച്ചിരുന്നു പരിശുദ്ധ മാതാവിന്റെ ജപമാല ചൊല്ലി. ഒരോ ദിവസത്തെയും വിശുദ്ധരുടെ കഥകള്‍ അവര്‍ക്കു പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. എല്ലാ ഞായറാഴ്ചകളിലും ആ കുടുംബം ആശുപത്രികള്‍ സന്ദര്‍ശിച്ച് രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുമായിരുന്നു. ഉപവാസവും പ്രാര്‍ഥനയും ദാനദര്‍മവും വഴി അന്ന ദൈവത്തിന്റെ പ്രിയങ്കരിയായി മാറി. മറ്റുള്ളവരുടെ മനസ് വായിക്കുവാനും പാപികളെ മാനസാന്തരപ്പെടുത്താനും സഭാവിരുദ്ധരെ നേര്‍വഴിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനുമുള്ള കഴിവ് അവള്‍ക്കു ദൈവം കൊടുത്തു. ഏതാണ്ട് 47 വര്‍ഷത്തോളം സൂര്യന്റെ ആകൃതിയിലുള്ള ഒരു പ്രകാശരൂപത്തെ അവള്‍ക്ക് ദൈവം കാണിച്ചുകൊടുക്കുമായിരുന്നു. അതായിരുന്നു അന്നയുടെ ശക്തി. അന്നയെ കാണുവാനും ഉപദേശങ്ങള്‍ തേടുവാനുമായി നിരന്തരം സന്ദര്‍ശകര്‍ എത്തിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. പാവപ്പെട്ടവര്‍, രാജകുടുംബക്കാര്‍, പുരോഹിതര്‍, ബിഷപ്പുമാര്‍ എന്നു തുടങ്ങി മാര്‍പാപ്പ വരെ അന്നയുടെ ഉപദേശങ്ങള്‍ ശ്രവിച്ചു. എല്ലാവരോടും വളരെ ലളിതമായി കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞുമനസിലാക്കാന്‍ അവള്‍ക്കു കഴിഞ്ഞു. അന്നയുടെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ മുന്‍കോപം കുടുംബസമാധാനത്തില്‍ തകര്‍ച്ചകള്‍ക്കു സാധ്യതയിട്ടു വെങ്കിലും ഒരു ഉത്തമകുടുംബനാഥയായി തന്റെ കുടുംബത്തെ ഒരു സ്വര്‍ഗമാക്കി മാറ്റുവാന്‍ അന്നയ്ക്കു കഴിഞ്ഞു. പീഡാനുഭവവാരത്തിലെ തിങ്കളാഴ്ച ദിവസം തന്റെ മരണത്തെ കുറിച്ച് അവള്‍ക്കു സൂചന ലഭിച്ചു. ദുഃഖ വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസം മരിക്കുമെന്നായിരുന്നു ദര്‍ശനം. തന്നെ സ്‌നേഹിച്ചിരുന്ന എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ്, അവരെയെല്ലാം അനുഗ്രഹിച്ച് അവള്‍ മരണത്തിനു വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു. ദുഃഖ വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസം തന്നെ അന്ന മരിക്കുകയും ചെയ്തു.
Monday 10th of June
അയര്‍ലന്‍ഡിലെ വി. ബ്രിജിത്ത് (453-523)
വി. പാട്രിക്ക് ക്രിസ്തുമതം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനു മുന്‍പു വരെ അയര്‍ലന്‍ഡ് അക്രൈസ്തവ മതങ്ങളുടെ കേന്ദ്രമായിരുന്നു. മന്ത്രവാദവും നരബലിയുമൊക്കെ വ്യാപകമായിരുന്ന ആ രാജ്യത്തു ള്ള മതങ്ങളെല്ലാം തന്നെ അന്ധവിശ്വാസങ്ങള്‍ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു പോന്നു. അത്തരം ഒരു മതത്തിന്റെ തലവനായിരുന്ന ഡ്യൂബാച്ച് എന്ന ഗോത്രരാജാവിനു തന്റെ അടിമയിലുണ്ടായ മകളായിരുന്നു ബ്രിജിത്ത്. വി. പാട്രിക്കില്‍ നിന്നു ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ച ആ സ്ത്രീ കുഞ്ഞുബ്രിജിത്തിനെയും യേശുവിനെപ്പറ്റി പഠിപ്പിച്ചു. ബ്രിജിത്ത് ജനിച്ച് അധികം നാളുകള്‍ കഴിയും മുന്‍പു തന്നെ അവളുടെ അമ്മയെ മറ്റൊരാള്‍ വിലയ്ക്കു വാങ്ങി. ബ്രിജിത്തും അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം പോയി. പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ അനുഗ്രഹത്താല്‍ ദൈവികചൈതന്യത്തിലാണു ബ്രിജിത്ത് വളര്‍ന്നുവന്നത്. കുറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം കഴിഞ്ഞശേഷം അവള്‍ തന്റെ അച്ഛനായ ഗോത്രരാജാവിന്റെ അടുത്തേക്കു മടങ്ങി. പാവങ്ങളോ ടുള്ള കരുണയും സ്‌നേഹവും മൂലം പലപ്പോഴും അവള്‍ തന്റെ അച്ഛന്റെ കൈവശമുള്ള പണവും സാധനങ്ങളും അവര്‍ക്കെടുത്തു കൊടുക്കുമായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍, ഡ്യൂബാച്ച് ഇതറിഞ്ഞു ക്ഷുഭിതനായി. എല്ലാ മനുഷ്യരിലും യേശുവുണ്ടെന്നും താന്‍ യേശുവിനെയാണു സഹായിച്ചതെന്നുമാണ് അവള്‍ മറുപടി പറഞ്ഞത്. വി. പാട്രിക്കിന്റെ പ്രസംഗങ്ങളില്‍ ആകര്‍ഷിതയായ ബ്രിജിത്ത് തന്റെ ജീവിതം യേശുവിനു വേണ്ടി സമര്‍പ്പിക്കുമെന്നു പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു. എന്നാല്‍, അതീവ സുന്ദരിയായിരുന്ന ബ്രിജിത്തിനെ വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ പലരും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. തന്നെ ഒരു യുവഗായകനു വിവാഹം കഴിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ അച്ഛന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുവെന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ യേശുവിനോട് കരഞ്ഞുപ്രാര്‍ഥിച്ചു. തന്നെയൊരു വിരൂപയാക്കണമെന്നായിരുന്നു അവളുടെ പ്രാര്‍ഥന. ബ്രിജിത്തിന്റെ പ്രാര്‍ഥന ദൈവം കേട്ടു. അവളുടെ കണ്ണില്‍ നീരു വന്നു. മുഖം വിരൂപമായി. ഇരുപതാമത്തെ വയസില്‍ വി. പാട്രിക്കിന്റെ ശിഷ്യനായിരുന്നു വി. മെല്ലില്‍ നിന്നു അവള്‍ വെള്ള ഉടുപ്പും ശിരോവസ്ത്രവും വാങ്ങി സന്യാസിനിയായി. ആ ക്ഷണത്തില്‍ അവളുടെ വൈരൂപ്യം മാറി. ഈ സംഭവത്തിനു ധാരാളം പേര് സാക്ഷിയായിരുന്നു. അവരില്‍ പല സ്ത്രീകളും ബ്രിജിത്തിന്റെ ശിഷ്യരായി മാറി. അയര്‍ലന്‍ഡിലെ ആദ്യ സന്യാസിനി മഠത്തിനു ബ്രിജിത്ത് തുടക്കം കുറിച്ചു. പിന്നീട് അയര്‍ലന്‍ഡില്‍ നിരവധി സ്ഥലങ്ങളില്‍ അവള്‍ സന്യാസിനി മഠങ്ങള്‍ തുടങ്ങി. ആ രാജ്യത്തില്‍ അങ്ങോളമിങ്ങോളം അവള്‍ സഞ്ചരിച്ചു. 523 ഫെബ്രുവരി ഒന്നിനാണ് ബ്രിജിത്ത് മരിച്ചത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പല സഭകളും അവളുടെ ഓര്‍മദിവസം ആചരിക്കുന്നത് ഫെബ്രുവരി ഒന്നിനാണ്. ബ്രിജിത്തിന്റെ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങള്‍ പോര്‍ചുഗലിലെ ലിസ്ബണിലുള്ള ദേവാലയത്തിലേക്കു മാറ്റിയ ദിവസമെന്ന നിലയിലാണ് ജൂണ്‍ 10ന് മറ്റു ചില സഭകള്‍ ഓര്‍മദിനം ആചരിക്കുന്നത്.
Tuesday 11th of June
വി. ബര്‍ണാബാസ് (എ.ഡി. 61)
തനിക്കുള്ള സ്വത്തും പണവുമെല്ലാം ഒരു മടിയും കൂടാതെ ദൈവത്തിനു സമര്‍പ്പിച്ച വിശുദ്ധനായ വി. ബര്‍ണാബാസിന്റെ കഥ ബൈബിളില്‍ നടപടി പുസ്തകത്തില്‍ നമുക്കു വായിക്കാം. പെന്തകുസ്താദിനത്തില്‍ പരിശുദ്ധാത്മാവ് ശിഷ്യന്‍മാരിലേക്ക് തീനാളത്തിന്റെ രൂപത്തില്‍ ഇറങ്ങിവന്നു. പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ശക്തിയാല്‍ ശിഷ്യന്‍മാര്‍ സുവിശേഷപ്രസംഗങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. തനിക്കുള്ളതെല്ലാം വിറ്റ് ആ പണം ശിഷ്യന്‍മാരെ ഏല്‍പിച്ച ബര്‍ണാബാസിന്റെ യഥാര്‍ഥ പേര് യൗസേപ്പ് എന്നായിരുന്നു. നടപടി പുസ്തകത്തില്‍ ഇങ്ങനെ വായിക്കാം: ''കര്‍ത്താവായ ഈശോയുടെ ഉത്ഥാനത്തിനു ശ്ലീഹന്‍മാര്‍ വലിയ പ്രാഭവത്തോടെ സാക്ഷ്യം നല്കി...വീടുകളും പുരയിടങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നവര്‍ അവയെല്ലാം വിറ്റു കിട്ടിയ പണം ശ്ലീഹന്‍മാരുടെ പാദങ്ങളില്‍ സമര്‍പ്പിച്ചു. ഒരോരുത്തരുടെയും ആവശ്യമനുസരിച്ച് അതു വിതരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു. സൈപ്രസുകാരനായ യൗസേപ്പ് എന്നൊരു ലേവായനുണ്ടായിരുന്നു. ശ്ലീഹന്‍മാര്‍ അദ്ദേഹത്തെ 'ആശ്വാസത്തിന്റെ പുത്രന്‍' എന്നര്‍ഥമുള്ള 'ബര്‍ണബാ' എന്നാണു വിളിച്ചിരുന്നത്. അദ്ദേഹവും തനിക്കു സ്വന്തമായുണ്ടായിരുന്ന നിലം വിറ്റുകിട്ടിയ പണം ശ്ലീഹന്‍മാരുടെ പാദങ്ങളില്‍ സമര്‍പ്പിച്ചു.'' നടപടി പുസ്തകത്തില്‍ മറ്റു പല ഭാഗങ്ങളില്‍ ബര്‍ണാബാസിനെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്. പൗലോസ് ശ്ലീഹായുടെ മാനസാന്തരത്തിനുശേഷം ശ്ലീഹന്‍മാരോടൊപ്പം ബര്‍ണാബാസ് വിജാതീയരുടെ ഇടയില്‍ സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കാനായി പോയി. പൗലോസിന്റെയും ബര്‍ണാബാസിന്റെയും പ്രസംഗങ്ങളും അദ്ഭുതപ്രവര്‍ത്തികള്‍ക്കും സാക്ഷിയായവര്‍ പൗലോസിനെ ഗ്രീക്ക് ദൈവങ്ങളായ ഹെര്‍മസ് എന്നും സേവൂസ് എന്നും വിളിച്ചതായി നടപടി പുസ്തകത്തില്‍ പറയുന്നുണ്ട്. പൗലോസും ബര്‍ണാബാസും ജെറുസലേം സുനേഹദോസു വരെ ഒന്നിച്ചു യാത്ര ചെയ്തു. പല സ്ഥലങ്ങളിലും അവര്‍ സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചു. പിന്നീട് ചെറിയ അഭിപ്രായവ്യത്യാസത്തെ തുടര്‍ന്ന് ഇരുവരും രണ്ടു വഴിക്കു പോയി. സൈപ്രസില്‍ വച്ച് എ.ഡി. 61 ല്‍ അദ്ദേഹം രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു. 'ബര്‍ണാബാസിന്റെ സുവിശേഷം' എന്ന പേരില്‍ ഒരു അപോക്രിപ് ഗ്രന്ഥം കണ്ടെടുത്തിട്ടുണ്ട്.
Wednesday 12th of June
ഈജിപ്തിലെ വി. ഓണോഫിറസ് (നാലാം നൂറ്റാണ്ട്)
എഴുപതു വര്‍ഷത്തോളം മരുഭൂമിയില്‍ പ്രാര്‍ഥനയും ഉപവാസവു മായി യേശുവിനെ മാത്രം ധ്യാനിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്ന വിശുദ്ധനാണ് ഓണോഫിറസ്. ശരിക്കും ഒരു സന്യാസി. സ്‌നാപകയോഹന്നാനെ പോലെയായിരുന്നു ഓണോഫിറസിന്റെ ജീവിതം. ഏകാന്തമായ ജീവിതം. ഒരു തരത്തിലുള്ള ജീവിതസുഖങ്ങളുമില്ല. മരുഭൂമിയില്‍ കിട്ടുന്ന ഈത്തപ്പഴം മാത്രമായിരുന്നു ഭക്ഷണം. വിശപ്പ്, ദാഹം, ഉറക്കം പോലുള്ള ഏതൊരു മനുഷ്യന്റെയും അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങള്‍ ഓണോഫിറസിനെ ബാധിച്ചേയില്ല. വസ്ത്രങ്ങളൊന്നും ധരിക്കാതെ പൂര്‍ണനഗ്നനായാണ് അദ്ദേഹം കഴിഞ്ഞിരുന്നത്. വളര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന മുടി. ചിലപ്പോള്‍ ഇലകള്‍ കൊണ്ടു നഗ്നത മറച്ചു. ഓണോഫിറസിനെപ്പറ്റി കുറെക്കാല ത്തോളം ആര്‍ക്കും അറിവു തന്നെയുണ്ടായിരുന്നില്ല. മരുഭൂമികളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന ചില സന്യാസികളാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥ പുറംലോകത്ത് എത്തിച്ചത്. അപ്പോഴും ഓണോഫിറസി ന്റെ മറ്റു പശ്ചാത്തലങ്ങളോ വിവരങ്ങളോ പുറത്തറിഞ്ഞില്ല. അതു കൊണ്ടു തന്നെ, അദ്ദേഹം എവിടെയാണു ജനിച്ചതെന്നോ എങ്ങനെ മരുഭൂമിയിലെത്തി എന്നോ വ്യക്തമായ അറിവ് ഇപ്പോഴുമില്ല. എ.ഡി. 400 ല്‍ ഓണോഫിറസ് മരിച്ചുവെന്നാണ് കരുതപ്പെടുന്നത്. ഫനൂഷ്യസ് എന്ന വിശുദ്ധനാണ് മരുഭൂമിയില്‍ വച്ച് ഓണോഫിറസിന്റെ മൃതദേഹം സംസ്‌കരിക്കുന്നത്. ഓണോഫിറസിന്റെ ജീവിതമാതൃക പഠിക്കുവാനായി എത്തിയ ഫനൂഷ്യസ് രോഗബാധിതനായി മരിച്ച ഓണോഫിറസിനെ അദ്ദേഹം താമസിച്ചിരുന്ന ഗുഹയുടെ സമീപത്തുള്ള മറ്റൊരു ചെറിയ ഗുഹയില്‍ അടക്കം ചെയ്തു. അടക്കം ചെയ്ത ഉടന്‍ തന്നെ ആ ഗുഹ അപ്രത്യക്ഷമായതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഓണോഫിറസിന്റെ ജീവിതകഥയ്ക്കു മരുഭൂമിയില്‍ സമാനരീതിയില്‍ ജീവിച്ച വിശുദ്ധ ജെറോമിന്റെ കഥയുമായി സാമ്യമുണ്ട്. ഇത് രണ്ടും ഒരാള്‍ തന്നെയാണെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നവരുമുണ്ട്.
Thursday 13th of June
പാദുവായിലെ അന്തോണി (1195-1231)
അത്ഭുതപ്രവര്‍ത്തകനായ വിശുദ്ധ അന്തോണി കേരളത്തിലെ ക്രൈസ്തവരുടെ ഇടയില്‍ പ്രസിദ്ധനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാധ്യസ്ഥതയില്‍ നിരവധി അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ സ്വന്തമാക്കിയിട്ടുള്ള എത്രയോ പേര് നമ്മുടെ ചുറ്റുമുണ്ട്. എന്തുചോദിച്ചാലും യേശുവില്‍ നിന്ന് അതു നമുക്കു വാങ്ങിത്തരുന്ന വിശുദ്ധനാണ് അന്തോണിയെ ന്നാണ് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നത്. വളരെ സമ്പന്നമായ ഒരു കുടുംബത്തി ലാണ് അന്തോണി (ആന്റണി) ജനിച്ചത്. എന്നാല്‍, യേശുവിനു വേണ്ടി വളരെ പാവപ്പെട്ടവനായി ആന്റണി ജീവിച്ചു. ഫ്രാന്‍സീഷ്യന്‍ സഭയിലെ ഒരു പുരോഹിതനായി മാറിയ ആന്റണി ആഫ്രിക്കയിലേക്കാണ് തന്റെ പ്രേഷിതദൗത്യവുമായി ആദ്യം പോയത്. അവിടെനിന്നു മടങ്ങുന്ന വഴിക്കു കപ്പല്‍ കൊടുങ്കാറ്റില്‍ അകപ്പെടുകയും ഒടുവില്‍ ഇറ്റലിയില്‍ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്തു. സാന്‍പവോളയിലെ ഒരു ഗുഹയിലുള്ള ആശ്രമത്തില്‍ ഒന്‍പതു മാസത്തോളം അദ്ദേഹം ജീവിച്ചു. സ്വന്തമായി ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്തു. വിറകുവെട്ടുക, മുറികള്‍ വൃത്തിയാക്കുക തുടങ്ങിയ ജോലികള്‍ അദ്ദേഹം തന്നെ ചെയ്തു. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ പങ്കുകൊള്ളുന്നതിനു വേണ്ടി മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം ആശ്രമം വിട്ടത്. ഒരു ദിവസം ദേവാലയത്തില്‍ സുവിശേഷപ്രസംഗം നടത്തേണ്ടിയിരുന്ന പുരോഹിതന്‍ എത്താതിരുന്നതിനെ തുടര്‍ന്ന് മറ്റുള്ളവരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി അന്തോണി പ്രസംഗിക്കാന്‍ തയാറായി. അതോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗചാതുര്യം ഏവര്‍ക്കും ബോധ്യമായി. മറ്റു സ്ഥലങ്ങളില്‍ പോയി മതപ്രഭാഷണം നടത്തുന്ന ചുമതല അന്തോണിക്കു ലഭിച്ചു. അദ്ദേഹം പോയ സ്ഥലങ്ങളിലെല്ലാം വന്‍ജനക്കൂട്ടം തടിച്ചുകൂടി. പല ഭാഷകളില്‍ ആന്റണി പ്രസംഗിക്കുമായിരുന്നു. നദിക്കരയില്‍ നിന്നു പ്രസംഗിക്കുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം ശ്രവിക്കുവാനായി മല്‍സ്യങ്ങള്‍ കൂട്ടത്തോടെ തീരത്തേക്ക് എത്തുമായിരുന്നുവെന്ന് കഥയുണ്ട്. നോഹയുടെ കാലത്ത്, ദൈവം എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും നശിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ മല്‍സ്യങ്ങളെ മാത്രം സംരക്ഷിച്ചുവെന്നും ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടമനുസരിച്ചാണു മല്‍സ്യങ്ങള്‍ ജീവിച്ചതെന്നും അദ്ദേഹം അപ്പോള്‍ പ്രസംഗിച്ചു. നഷ്ടപ്പെട്ട വസ്തുക്കള്‍ തിരിച്ചുകിട്ടുന്നതിനു വേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്‍ഥനയില്‍ മധ്യസ്ഥനായി വി. ആന്റണിയെയാണ് കരുതപ്പെടുന്നത്. ഇതിനു പിന്നിലും ഒരു കഥയുണ്ട്. ഒരിക്കല്‍ വലിയൊരു ജനക്കൂട്ടത്തിനു മുന്നില്‍ യേശുവിനെ കുറിച്ചു പഠിപ്പിക്കാനായി ആന്റണി പ്രസംഗക്കുറിപ്പുകള്‍ തയാറാക്കി. എന്നാല്‍, പ്രസംഗിക്കേണ്ടതിന്റെ തലേദിവസം ആ കുറിപ്പുകള്‍ ആരോ മനഃപൂര്‍വം മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടു പോയി. ആന്റണി ദുഃഖിതനായി. കുറിപ്പുകള്‍ മോഷ്ടിച്ച വ്യക്തി തന്റെ നേരെ ആരോ വാള്‍ ഉയര്‍ത്തി വരുന്നതായി സ്വപ്നത്തില്‍ കണ്ട് ആ കുറിപ്പുകള്‍ ആന്റണിയെ തിരികെ ഏല്‍പിച്ചു. ആന്റണിയിലൂടെ ദൈവം പ്രവര്‍ത്തിച്ച അദ്ഭുതങ്ങള്‍ക്കു കണക്കില്ല. വി.കുര്‍ബാനയ്ക്കു മധ്യേ വിശ്വാസികള്‍ക്കു കൊടുക്കുന്ന തിരുവോസ്തി വെറും അപ്പക്കഷണം മാത്രമാണെന്നും അതില്‍ ദൈവമില്ലെന്നും ഒരിക്കല്‍ ഒരാള്‍ ആന്റണിയോടു പറഞ്ഞു. ഇത് താന്‍ തെളിയിക്കുമെന്നു അയാള്‍ പറഞ്ഞു. തന്റെ കഴുതയെ മൂന്നു ദിവസം പട്ടിണിക്കിട്ടിട്ട് അതിന്റെ നേരെ ഓട്‌സും ആന്റണി കൊണ്ടുവരുന്ന തിരുവോസ്തിയും നീട്ടുമ്പോള്‍ കഴുത എന്തു സ്വീകരിക്കുമെന്നു നോക്കാമെന്നായിരുന്നു പരിഹാസരൂപേണ അയാള്‍ പറഞ്ഞത്. ആന്റണി അതിനു തയാറായി. കഴുതയ്ക്കു നേരെ അയാള്‍ ഓട്‌സ് നീക്കി. കഴുത അതിലേക്കു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ആന്റണി കൊണ്ടു വന്ന തിരുവോസ്തിയെ വണങ്ങി. 1231 ജൂണ്‍ 13ന് ആന്റണി മരിച്ചു.
Friday 14th of June
സ്‌തോത്ര കവിയായ ജോസഫ് (810-886)
ആയിരത്തിലേറെ പ്രാര്‍ഥനാഗീതങ്ങളും കവിതകളും രചിച്ചിട്ടുള്ള ജോസഫ് ഇറ്റലിയിലെ സിസിലിയിലാണു ജനിച്ചത്. ഒന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ടില്‍. ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസികളായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാതാപിതാക്കള്‍ എന്നതുകൊണ്ടു ജനിച്ചപ്പോള്‍ മുതല്‍ ക്രൈസ്തവ ചൈതന്യത്തിലാണു ജോസഫ് വളര്‍ന്നത്. അറബികളുടെ അധിനിവേശസമയത്ത് തെസലോനിക്കയിലേക്കു പോകുകയും അവിടെ സന്യാസജീവിതം തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളില്‍ സന്യാസസഭയില്‍ ചേര്‍ന്നെങ്കിലും മതപീഡനകാലത്ത് ജോസഫിന് അവിടെ നിന്നു റോമിലേക്കു പോകേണ്ടിവന്നു. ഈ യാത്രയ്ക്കിടെ ഒരു കൊള്ളസംഘം ജോസഫിനെ തടവിലാക്കി. അവരുടെ വാസസ്ഥലത്തു വര്‍ഷങ്ങളോളം തടവില്‍ കഴിഞ്ഞു. അടിമയെ പോലെ പണിയെടുത്തു. മര്‍ദ്ദനങ്ങളും പട്ടിണിയും സഹിച്ചു. അപ്പോഴെല്ലാം യേശു മാത്രമായിരുന്നു ജോസഫിന് ആശ്വാസം പകര്‍ന്നിരുന്നത്. തന്റെയൊപ്പം തടവില്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നവരെയും മറ്റ് അടിമകളെയും യേശുവിനെപ്പറ്റി പഠിപ്പിക്കാന്‍ ജോസഫ് ഈ അവസരം വിനിയോഗിച്ചു. അവരെല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകളില്‍ ആകര്‍ഷിതരായി ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചു. വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ട അടിമജീവിതത്തിനൊടുവില്‍ ജോസഫും മറ്റു ചില തടവുകാരും ചേര്‍ന്ന് അവിടെ നിന്നു രക്ഷപ്പെട്ടു. കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലേക്കാണ് പിന്നീട് ജോസഫ് പോയത്. അവിടെ പുതിയൊരു സന്യാസസഭയ്ക്കു തുടക്കം കുറിച്ചു. സലോനിക്കയിലെ ബിഷപ്പായി മാറിയ ശേഷം വിഗ്രഹാരാധകനായ ചക്രവര്‍ത്തി തിയോഫിലസിനെ എതിര്‍ത്തു. ഇതോടെ വീണ്ടും നാടുവിടേണ്ട അവസ്ഥ വരികയും മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്കു പോകുകയും ചെയ്തു. ജോസഫ് എഴുതിയ സ്‌തോത്രഗീതങ്ങള്‍ വളരെ പ്രസിദ്ധങ്ങളായിരുന്നു. ആയിരത്തിലേറെ പ്രാര്‍ഥനാ ഗീതങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്നാണു കരുതപ്പെടുന്നത്.
Saturday 15th of June
വി. ജെര്‍മാനിയ കസിന്‍ (1579- 1601)
ചില നാടോടികഥകളില്‍ കാണുന്ന ദുഷ്ടയായ രണ്ടാനമ്മ. അവരുടെ പീഡനങ്ങളേറ്റുവാങ്ങുന്ന സാധുവായ പെണ്‍കുട്ടി. ജെര്‍മാനിയയുടെ ജീവിതം ഇത്തരം നാടോടികഥകളുടെ തനിയാവര്‍ത്തനമായിരുന്നു. കര്‍ഷകനായ ലോറന്റ് കസിന്‍ എന്നയാളുടെ മകളായിരുന്നു ജെര്‍മാനിയ. ജനിച്ച് അധികം ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയുന്നതിനു മുന്‍പു തന്നെ അമ്മയെ നഷ്ടമായി. പിഞ്ചുകുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ മാറാരോഗം പിടിപ്പെടുകയും വലത്തെ കൈയുടെ സ്വാധീനം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ലോറന്റ് രണ്ടാമതും വിവാഹം കഴിച്ചു. ദുഷ്ടയായ രണ്ടാനമ്മയുടെ പീഡനമായിരുന്നു പിന്നീട്. വീടിനോടു ചേര്‍ന്നുള്ള ഇടുങ്ങിയ ഒരു കുതിരാലയത്തിലാണു ജെര്‍മാനിയയ്ക്കു രണ്ടാനമ്മ അന്തിയുറങ്ങാന്‍ സ്ഥലം കൊടുത്തിരുന്നത്. വയ്‌ക്കോല്‍ വിരിച്ചു നിലത്താണ് അവള്‍ ഉറങ്ങിയത്. ഭക്ഷണം വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ കിട്ടിയുള്ളു. നിസാരകുറ്റങ്ങള്‍ ചുമത്തി ക്രൂരമായി പീഡിപ്പിക്കാനും ആ സ്ത്രീ ശ്രമിച്ചു. ഒരിക്കല്‍ തിളച്ച വെള്ളമെടുത്ത് അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഒഴിച്ചു. ജെര്‍മാനിയയ്ക്കു ഒന്‍പതു വയസു പ്രായമായപ്പോള്‍ അവളെ ആടുകളെ മേയ്ക്കാന്‍ പറഞ്ഞു വിട്ടു. പ്രാര്‍ഥനായിരുന്നു ഈ സമയത്ത് പ്രധാനമായി അവള്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. എല്ലാ വേദനകളും ആ പിഞ്ചുമനസ് യേശുവിനു സമര്‍പ്പിച്ചു. എല്ലാ ദിവസവും വി. കുര്‍ബാന കാണുക, ജപമാല ചൊല്ലുക തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളൊന്നും ജെര്‍മാനിയ മുടക്കിയില്ല. ആടുകളെ മേയാന്‍ വിട്ടശേഷം അവള്‍ ദേവാലയത്തില്‍ പോകുമായിരുന്നു. ഈ സമയത്ത്, ആടുകളെ കൂട്ടംതെറ്റാതെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ മാലാഖമാര്‍ അവള്‍ക്കു തുണയായി. ഒരിക്കല്‍ കുര്‍ബാനയില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ സമയം വൈകിയപ്പോള്‍ ഒരു വലിയ നദിയുടെ മുകളിലൂടെ നടന്ന് അവള്‍ അക്കരെയെത്തിയതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ ഭക്ഷണം ലഭിച്ചിരുന്നുള്ളുവെങ്കിലും ആ കിട്ടുന്ന ഭക്ഷണം പോലും പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കു കൊടുക്കാന്‍ അവള്‍ താത്പര്യമെടുത്തു. അവള്‍ക്കു ചുറ്റും കൂട്ടുകാരെ പോലെ എത്തിയ കുട്ടികളെയെല്ലാം ജെര്‍മാനിയ യേശുവിനെ കുറിച്ചു പഠിപ്പിച്ചു. ഒരിക്കല്‍, അപ്പം മോഷ്ടിച്ചുവെന്ന കുറ്റം ചുമത്തി രണ്ടാനമ്മ അവളെ വലിയൊരു വടികൊണ്ടു മര്‍ദ്ദിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി. നാട്ടുകാര്‍ എല്ലാവരും നോക്കി നില്‍ക്കെയായിരുന്നു ഇത്. ജെര്‍മാനിയ പ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ടു തന്റെ മേല്‍വസ്ത്രം അഴിച്ചു. ഉടനെ അവള്‍ക്കു ചുറ്റും പൂക്കള്‍ വര്‍ഷിക്കപ്പെട്ടു. ഇതു കണ്ടുനിന്നവരെല്ലാം അവളുടെ വിശുദ്ധി അംഗീകരിക്കുകയും അവളെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ സംഭവത്തോടെ അവളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ ജെര്‍മാനിയയെ തിരികെ വീട്ടിലേക്കു ക്ഷണിച്ചു. എന്നാല്‍, പഴയ കുതിരാലയത്തില്‍ തന്നെ കിടന്നുകൊള്ളാമെന്ന് അവള്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു. 1601 ല്‍ ഒരു ദിവസം തന്റെ താമസസ്ഥലത്ത് മരിച്ച നിലയില്‍ ജെര്‍മാനിയയെ കണ്ടെത്തി. ജെര്‍മാനിയയുടെ മാധ്യസ്ഥതയില്‍ നാനൂറിലേറെ അദ്ഭുതങ്ങള്‍ സംഭവിച്ചു. എല്ലാവിധ രോഗങ്ങളും സുഖപ്പെട്ടു. 1867ല്‍ പോപ്പ് പയസ് ഒന്‍പതാമന്‍ അവളെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Sunday 16th of June
വിശുദ്ധ ലുത്ഗാര്‍ഡിസ് (1182- 1246)
മോടിയായി വസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞു നടക്കുവാന്‍ മാത്രം ആഗ്രഹിച്ച നെതര്‍ലന്‍ഡ്‌സിലെ ഒരു സാധാരണ പെണ്‍കുട്ടിയായിരുന്നു ലൂത്ഗാര്‍ഡിസ്. പരിശുദ്ധ ഹൃദയത്തിന്റെ ലൂത്ഗാര്‍ഡ് എന്നു പിന്നീട് അറിയപ്പെട്ട ഈ വിശുദ്ധ കന്യാസ്ത്രീയായത് വിവാഹജീവിതം സാധ്യമല്ല എന്നതുകൊണ്ടു മാത്രമായിരുന്നു. പന്ത്രണ്ടാം വയസില്‍ അവള്‍ ബെനഡിക്ടന്‍ സന്യാസിനി സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. ലൂത്ഗാര്‍ഡിസിന്റെ വിവാഹത്തിനു സ്ത്രീധനമായി മാറ്റിവച്ചിരുന്ന തുക നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയതിനാല്‍ ഇനി ഒരു വിവാഹജീവിതം സാധ്യമല്ല എന്ന ചിന്തയിലാണ് കന്യാസ്ത്രീയായത്. ആത്മീയമായ മറ്റൊരു വിളിയും അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. ലൂത്ഗാര്‍ഡിന് ഏതാണ്ടു പത്തൊന്‍പതു വയസ് പ്രായമായപ്പോള്‍ ഒരു ദിവസം അവള്‍ക്ക് യേശുവിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായി. തന്റെ ശരീരത്തിലെ അഞ്ചു തിരുമുറിവുകള്‍ യേശു അവള്‍ക്കു കാണിച്ചു കൊടുത്തു. ഈ സംഭവത്തോടെ ലൂത്ഗാര്‍ഡിന്റെ ജീവിതം മാറിമറിഞ്ഞു. പ്രാര്‍ഥനകള്‍ ക്കിടയ്ക്ക് യേശുവിന്റെ ദര്‍ശനം പിന്നീട് പലപ്പോഴും അവള്‍ക്കു ലഭിച്ചു. യേശുവിന്റെ പോലെയുള്ള ക്ഷതങ്ങള്‍ അവളുടെ ശരീരത്തിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. തലമുടികള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നു ചിലപ്പോള്‍ രക്തം ഒഴുകുമായിരുന്നു. ബെനഡിക്ടയിന്‍ സഭയിലെ നിയമങ്ങള്‍ അത്ര കര്‍ശനമായിരുന്നില്ല. കൂടുതല്‍ ത്യാഗവും വേദനയും സഹിക്കുവാന്‍ അവള്‍ തയാറായിരുന്നു. വിശുദ്ധ ക്രിസ്റ്റീനയുടെ ഉപദേശത്തെ തുടര്‍ന്ന് ബെല്‍ജിയത്തില്‍ സിസ്‌റ്റേറിയന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. പിന്നീടുള്ള 30 വര്‍ഷക്കാലം അവിടെയാണ് അവള്‍ ജീവിച്ചത്. ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ പല അദ്ഭുതപ്രവര്‍ത്തികളും ലൂത്ഗാര്‍ഡിസ് ചെയ്തു. പലരെയും സുഖപ്പെടുത്തി. സംഭവങ്ങള്‍ മുന്‍കൂട്ടി പ്രവചിച്ചു. അവളുടെ പ്രസംഗം കേട്ടവരൊക്കെയും യേശുവില്‍ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നു. മരിക്കുന്നതിനു മുന്‍പുള്ള പതിനൊന്നു വര്‍ഷം അവള്‍ പൂര്‍ണമായും അന്ധയായി ആണു ജീവിച്ചത്. അവളുടെ കാഴ്ചശക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇത് ഒരു ദൈവാനുഗ്രഹമായാണ് ലൂത്ഗാര്‍ഡിസ് കണ്ടത്. ലോകവുമായുള്ള എല്ലാ ബന്ധവും അവസാനിപ്പിച്ച് അവള്‍ യേശുവിനെ മാത്രം ധ്യാനിച്ചു. പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന്റെ തിരുനാളിന്റെ പിറ്റേന്ന് അവള്‍ മരിച്ചു.
Monday 17th of June
വി. ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഷ്മിയേലോസ്‌കി (1845 - 1916)
പോളണ്ടിലെ അതിസമ്പന്നമായ ഒരു കുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ച ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഷ്മിയേലോസ്‌കി വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെടുന്നതു ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ മാര്‍പാപ്പയുടെ കാലത്താണ്. 1989 ല്‍. അതിനു ആറു വര്‍ഷം മുന്‍പ് മാത്രമാണ് അദ്ദേഹത്തിനു വാഴ്ത്തപ്പെ ട്ടവന്‍ എന്ന പദവി ലഭിക്കുന്നത്. തന്റെ ജന്മനാടു കൂടിയായ പോളണ്ടില്‍ വച്ച് പതിനായിരക്കണക്കിന് ആളുകള്‍ സാക്ഷിയായി നില്‍ക്കവേ ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ ആ പദവി അദ്ദേഹത്തിനു നല്‍കുകയായിരുന്നു. ആല്‍ബര്‍ട്ട് സമ്പന്നനായ ഒരു കുടംബത്തിലാണ് ജനിച്ചതെന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബത്തിനു നിരവധി എസ്‌റ്റേറ്റുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവ നോക്കി നടത്തുന്നതിനു വേണ്ടി ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഉന്നത പഠനം നടത്തിയത് കാര്‍ഷിക വിഷയങ്ങളിലായിരുന്നു. പോളണ്ടിലെ രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തെ ഒരു രാഷ്ട്രീയക്കാരനാക്കി മാറ്റി. രാഷ്ട്രീയ സംഘട്ടനത്തിനിടയ്ക്ക് അദ്ദേഹത്തിനു മുറിവേറ്റതിനെത്തുടര്‍ന്നു ഒരു കാല് മുറിച്ചുനീക്കേണ്ടതായും വന്നു. ക്രാകോവ് എന്ന ആല്‍ബര്‍ട്ടിന്റെ ജന്മനാട്ടില്‍ അദ്ദേഹം വളരെ പ്രശസ്തനായിരുന്നു. നല്ലൊരു ചിത്രകാരന്‍ കൂടിയായിരുന്നു ആല്‍ബര്‍ട്ട്. നല്ലൊരു കലാകാരന്‍ മനുഷ്യസ്‌നേഹിയായിരിക്കുമല്ലോ.ആല്‍ബര്‍ട്ടി നും മറ്റുള്ളവരോടുള്ള കരുണയും സ്‌നേഹവും ചെറിയ പ്രായം മുതല്‍ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. തനിക്കു ചുറ്റും ജീവിക്കുന്നവരുടെ വേദന തന്റെ വേദനയായി ആല്‍ബര്‍ട്ട് കണ്ടു. പാവങ്ങളെ സഹായിക്കാനും രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കാനും ആല്‍ബര്‍ട്ട് സമയം കണ്ടെത്തി. ചിത്രകാരനായും രാഷ്ട്രീയക്കാരനായുമുള്ള ജീവിതം അദ്ദേഹം ക്രമേണ മടുത്തു. പാവങ്ങളോ ടൊത്ത് കഴിയുവാനും അവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുവാനും യേശുവിന്റെ അനുയായി ആകുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് ആല്‍ബര്‍ട്ട് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ദൈവവിളി സ്വീകരിച്ചു. ഫ്രാന്‍സീഷ്യന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്ന ആല്‍ബര്‍ട്ട് തന്റെ ജീവിതം പാവങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി നീക്കിവച്ചു. നിരവധി സന്യാസ സമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് അദ്ദേഹം തുടക്കം കുറിച്ചു. 1916ല്‍ അദ്ദേഹം മരിച്ചു. മരണശേഷം ആല്‍ബര്‍ട്ടിന്റെ മധ്യസ്ഥതയില്‍ നിരവധി അദ്ഭുതങ്ങള്‍ സംഭവിച്ചു.
Tuesday 18th of June
വി. ഓസാന ആന്ദ്രേസി (1449 - 1505)
അഞ്ചു വയസുള്ളപ്പോള്‍ പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായി എന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന വിശുദ്ധയാണ് ഓസാന. ഇറ്റലിയിലെ കുലീനമായ കുടുംബത്തില്‍ നിക്കോളാസ് എന്നും ആഗ്നസ് എന്നും പേരുള്ള ദമ്പതികളുടെ മകളായി ജനിച്ച ഓസാനയുടെ ബാല്യ കാലത്തെ കൂട്ടുകാര്‍ മാലാഖമാരായിരുന്നു. അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങ ളില്‍ മാലാഖമാരും സ്വര്‍ഗവും എല്ലാം ആവര്‍ത്തിച്ചു വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. തന്റെ ജീവിതം യേശുവിനു വേണ്ടി നീക്കിവയ്ക്കുമെന്ന് അവള്‍ ശപഥം ചെയ്തിരുന്നു. വിവാഹ പ്രായമെത്തിയപ്പോള്‍ മാതാപിതാക്കള്‍ അവള്‍ക്ക് ആലോചനകള്‍ കൊണ്ടുവന്നു. വിവാഹ ജീവിതത്തിനു വീട്ടുകാര്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചുവെങ്കിലും അവള്‍ തന്റെ ശപഥത്തില്‍ ഉറച്ചുനിന്നു. അങ്ങനെ 17ാം വയസില്‍ അവള്‍ ഡൊമിനിഷ്യന്‍ സന്യാസ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. എന്നാല്‍ വ്രതവാഗ്ദാനം നടത്തുന്നതിനു അവള്‍ക്കു സാധിച്ചില്ല. മാതാപിതാക്കളുടെ പെട്ടെന്നുള്ള മരണം തടസമായിവന്നു. തന്റെ ഇളയസഹോദരങ്ങളെ പോറ്റേണ്ട ചുമതല ഓസാനയ്ക്കു വന്നു. അങ്ങനെ 37 വര്‍ഷം അവള്‍ ജീവിച്ചു. എപ്പോഴും മനസില്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുക ഓസാനയുടെ ശീലമായിരുന്നു. തന്റെ ജോലികള്‍ ക്കിടയിലെല്ലാം അവള്‍ യേശുവുമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. നിരവധി ദര്‍ശനങ്ങള്‍ ഓസാനയ്ക്കുണ്ടായി. കുരിശും ചുമന്നുകൊണ്ടു നീങ്ങുന്ന യേശുവിനെ അവള്‍ കണ്ടു. ദൈവവുമായി സംസാരിക്കുമ്പോഴെല്ലാം ബോധം മറഞ്ഞു മറ്റൊരു ലോകത്ത് എത്തുമായിരുന്നു ഓസാന. യേശുവിന്റെ ശരീരത്തിലെ പോലെ അഞ്ചു മുറിവുകള്‍ അവളുടെ ദേഹത്തും ഉണ്ടായി. എന്നാല്‍, അവയില്‍ നിന്നു രക്തം ഒലിച്ചിരുന്നില്ല. പാവങ്ങളെ സഹായിക്കാനും അവര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിക്കുവാനും അവള്‍ സമയം കണ്ടെത്തി. തന്റെ ജീവിതം പൂര്‍ണമായി യേശുവിന് സമര്‍പ്പിച്ച ഈ വിശുദ്ധ 1505 ല്‍ രോഗങ്ങള്‍ മൂര്‍ച്ഛിച്ച് മരിച്ചു. സ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ഥിനികളുടെ മധ്യസ്ഥയായാണ് ഓസാന അറിയപ്പെടുന്നത്.
Wednesday 19th of June
വി. റൊമുവാള്‍ഡ് (951- 1027)
ഇറ്റലിയിലെ കുലീനമായ ഒരു കുടുംബത്തിലെ അംഗമായിരുന്നു റൊമുവാള്‍ഡ്. തന്റെ യൗവനകാലം ആഘോഷപൂര്‍വം ജീവിച്ച റൊമുവാള്‍ഡ് യേശുവിലേക്ക് അടുത്തതു വളരെ വൈകിയാ യിരുന്നു. ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കള്‍. തന്റെ കുടുബത്തിന്റെ സമ്പത്ത് അദ്ദേഹം ശരിക്കും ഉപയോഗിച്ചു. ഒരിക്കല്‍ തന്റെ പിതാവും മറ്റൊരാളുമായുള്ള ഒരു ഏറ്റുമുട്ടലിനു റൊമുവാള്‍ഡ് സാക്ഷിയായി. ഒരാള്‍ മരിച്ചു വീഴും വരെ യുദ്ധം തുടരുക എന്ന രീതിയിലായിരുന്നു ഏറ്റുമുട്ടല്‍. ഒരു ദ്വന്ദയുദ്ധം. അച്ഛന്റെ മരണം സംഭവിക്കുമോ എന്ന പേടിയായിരുന്നു റൊമുവാള്‍ഡിന് ആദ്യം. എന്നാല്‍, സംഭവിച്ചതു മറിച്ചാണ്. ഏറ്റുമുട്ടലിനൊടുവില്‍ അച്ഛന്‍ തന്റെ ശത്രുവിനെ കൊന്നു. അച്ഛന്റെ വിജയം റൊമുവാള്‍ഡിന് സന്തോഷത്തെക്കാള്‍ ദുഃഖമാണ് നല്‍കിയത്. ലോകത്തിലെ പകയും വിദ്വേഷവും ആ മനസിനെ വല്ലാതെ ഉലച്ചു. അച്ഛന്‍ ചെയ്ത തെറ്റിനു പരിഹാരമായി സന്യാസജീവിതം സ്വീകരിക്കാന്‍ അവന് തീരുമാനിച്ചു. യേശുവിലാണു യഥാര്‍ഥ സ്‌നേഹവും സത്യവുമെന്ന് അദ്ദേഹം മനസിലാക്കി. ഇറ്റലിയിലെ ക്ലാസെയിലുള്ള ബെനഡിക്ടന്‍ സന്യാസ സമൂഹത്തില്‍ ചേരുകയാണ് റൊമുവാള്‍ഡ് പിന്നീട് ചെയ്തത്. 996 മുതല്‍ 999 വരെ അദ്ദേഹം സന്യസ്തജീവിതം അവിടെ നയിച്ചു. എവിടെയെങ്കിലും ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് പ്രാര്‍ഥനയുമായി കഴിയുവാന്‍ റൊമുവാള്‍ഡ് ആഗ്രഹിച്ചില്ല. ഇറ്റലി മുഴുവന്‍ അദ്ദേഹം യാത്ര ചെയ്തു. ഇറ്റലിയുടെ വടക്കന്‍ ഭാഗങ്ങളില്‍ റൊമുവാള്‍ഡ് നിരവധി സന്യാസസമൂഹങ്ങള്‍ക്കു തുടക്കം കുറിച്ചു. നിരവധി പേരെ യേശുവിലേക്ക് ആനയിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു. തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാന 14 വര്‍ഷം സിറ്റ്‌റിയ മലയില്‍ ഏകാന്തജീവിതം നയിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. എല്ലാ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു നല്കി അദ്ദേഹം അവിടെ മരണം വരെ ജീവിച്ചു. മരണം ശേഷം അദ്ദേഹത്തെ ഫാബ്രിയാനോ എന്ന സ്ഥലത്ത് അടക്കം ചെയ്തു. 1583 ല്‍ പോപ് ഗ്രിഗറി പതിമൂന്നാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 1969 മുന്‍പു വരെ റൊമുവാള്‍ഡിന്റെ ഓര്‍മദിവസം ഫെബ്രുവരി ഏഴാനായിരുന്നു ആചരിച്ചിരുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭൗതികാവശിഷ്ടം നീക്കം ചെയ്ത ദിവസം എന്ന നിലയ്ക്കായിരുന്നു ആ ദിവസം ആചരിച്ചിരുന്നത്.
Thursday 20th of June
വി. അല്‍ബാന്‍ (എ.ഡി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ആദ്യത്തെ ക്രൈസ്തവ രക്തസാക്ഷിയാണ് അല്‍ബാന്‍. ഒരു സൈനികനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഒരിക്കല്‍ ഒരു ക്രൈസ്തവ പുരോഹിതനെ അദ്ദേഹം പരിചയപ്പെട്ടു. ക്രിസ്തുമതം പ്രചരിപ്പിച്ചു എന്നതിന്റെ പേരില്‍ മരണശിക്ഷയ്ക്കു വിധിക്കപ്പെട്ട ഒരു സൈനികനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. മറ്റു പട്ടാളക്കാരുടെ പിടിയില്‍ അകപ്പെടാതിരിക്കാന്‍ ആ പുരോഹിതനെ അല്‍ബാന്‍ ഒളിച്ചു താമസിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തോടൊത്ത് ജീവിച്ച സമയം കൊണ്ട് യേശുവിന്റെ സ്‌നേഹത്തെക്കുറിച്ച് ബോധ്യം വന്ന് അല്‍ബാന്‍ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചു. ഒരു ദിവസം പുരോഹിതനെ പിടിക്കാനായി പട്ടാളക്കാര്‍ അദ്ദേഹം താമസിച്ചിരുന്ന സ്ഥലം വളഞ്ഞപ്പോള്‍ തന്റെ വേഷം പുരോഹിതനു കൊടുത്ത് അദ്ദേഹത്തെ രക്ഷപെടാന്‍ അല്‍ബാന്‍ അനുവദിച്ചു. പുരോഹിതന്റെ വേഷം അല്‍ബാനും ധരിച്ചു. ആ വേഷത്തില്‍ നിന്ന അല്‍ബാനെ പടയാളികള്‍ പിടികൂടി. എന്നാല്‍. തന്റെ വിശ്വാസത്തില്‍ നിന്നു വ്യതിചലിക്കാന്‍ അല്‍ബാന്‍ തയാറായില്ല. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ആദ്യത്തെ ക്രൈസ്തവ രക്തസാക്ഷിയായി അല്‍ബാന്‍ മാറുകയാണ് പിന്നീട് സംഭവിച്ചത്. അദ്ദേഹം കൊല ചെയ്യപ്പെട്ടു. അല്‍ബാനെ കൊല്ലുവാന്‍ ആദ്യം നിയോഗി ക്കപ്പെട്ട പട്ടാളക്കാരന്‍ അദ്ദേഹത്തെ കൊല്ലാന്‍ തയാറെടുക്കുന്ന സമയം കൊണ്ട് അല്‍ബാന്റെ ജീവിതകഥ മനസിലാക്കി. യേശുവിന്റെ സ്‌നേഹം അയാള്‍ അനുഭവിച്ചു. അല്‍ബാനെ കൊല്ലാന്‍ പാടില്ലെന്നു അഭ്യര്‍ഥിക്കുകയും താന്‍ ആ ജോലി ചെയ്യില്ലെന്നു ഉറച്ചു വിളിച്ചുപറയുകയും ചെയ്തു. ഫലം, അല്‍ബാനു ശേഷം ഇയാളും രക്തസാക്ഷിയായി. അല്‍ബാനെ കൊല്ലാന്‍ തീരുമാനിച്ച വിവരം അറിഞ്ഞ് അല്‍ബാന്റെ വേഷമണിഞ്ഞു രക്ഷപ്പെട്ട പുരോഹിതനും ഓടിയെത്തി. പടയാളികള്‍ ആ പുരോഹിതനെയും പിടികൂടി. അദ്ദേഹത്തെയും കൊന്നു. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ആദ്യത്തെ മൂന്നു രക്തസാക്ഷികളായി ഇവര്‍ മാറി.
Friday 21st of June
ദരിദ്രനായ വി. ലാസര്‍ (യേശുവിനു മുന്‍പ്)
ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷത്തില്‍ യേശു പറയുന്ന ഒരു ഉപമയിലെ കഥാപാത്രമാണ് ലാസര്‍. ലാസര്‍ യേശു സൃഷ്ടിച്ച ഒരു സാങ്കല്‍പിക കഥാപാത്രമല്ല. അദ്ദേഹം യേശുവിന്റെ കാലത്തോ അതിനു മുന്‍പോ ജീവിച്ചിരുന്ന ഒരു വ്യക്തി തന്നെയായിരുന്നു. ആ വ്യക്തിയുടെ കഥ യേശു ഉപമയായി പറഞ്ഞുവെന്നു മാത്രം. എന്നാല്‍, ലാസര്‍ എന്നാണ് ജീവിച്ചതെന്നോ, അയാളുടെ മറ്റു വിവരങ്ങളോ ഇന്നു ലഭ്യമല്ല. ധനവാനായ ഒരു മനുഷ്യനുണ്ടായിരുന്നു. ആഡംബരത്തോടെ ജീവിച്ചിരുന്ന അയാളുടെ വീടിന്റെ പടിവാതില്ക്കല്‍ കാത്തുകിടന്നിരുന്ന ദരിദ്രനായിരുന്നു ലാസര്‍. ലാസറിന്റെ ദേഹം മുഴുവന്‍ വ്രണങ്ങളായിരുന്നു. ധനവാന്‍ ഭക്ഷിച്ച ശേഷം അയാളുടെ മേശയില്‍ നിന്നു താഴെ വീണു കിടക്കുന്ന ഉച്ഛിഷ്ടം കഴിച്ചാണ് അയാള്‍ ജീവിച്ചിരുന്നത്. ലാസറും ധനവാനും മരിച്ചു. ലാസര്‍ സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തില്‍ പ്രവേശിക്കപ്പെട്ടു. അബ്രാഹത്തിനൊപ്പം സ്ഥാനം പിടിച്ചു. ധനവാന്‍ നരകത്തിലേക്ക് പോയി. തന്റെ തെറ്റുകള്‍ക്കുള്ള ശിക്ഷകള്‍ അവന് അവിടെ അനുഭവിച്ചു. പീഡനങ്ങള്‍ സഹിക്കവയ്യാതെ അയാള്‍ തല ഉയര്‍ത്തിനോക്കിയപ്പോള്‍ ലാസര്‍ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ ഇരിക്കുന്നതു കണ്ടു. ധനവാന്‍ അബ്രാഹത്തോടു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. 'എന്നോട് കരുണ തോന്നണമേ..ലാസറിനെ ഇങ്ങോട്ട് അയച്ച് എന്റെ വേദനകള്‍ കുറച്ചു തരേണമേ..' എന്നാല്‍ അബ്രാഹം അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെയാണ്. ''നിന്റെ ജീവിത കാലത്ത് എല്ലാ സുഖസൗകര്യങ്ങളും നിനക്കു ലഭിച്ചു. അതേ സമയം അവിടെ കഷ്ടതകള്‍ സഹിച്ച ലാസറിനെ നീ ഗൗനിച്ചില്ല. ഇന്ന് ലാസര്‍ സുഖം അനുഭവിക്കുന്നു. നീ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.'' ലാസറിനെ നരകത്തിലേക്ക് അയയ്ക്കാന്‍ പാടില്ലെന്നു പറഞ്ഞ അബ്രാഹ ത്തോട് എങ്കില്‍ ലാസറിനെ തന്റെ ഭൂമിയിലെ വസതിയിലേക്ക് അയയ്ക്കണമെന്നും അവിടെയുള്ള വരെ ഈ വിവരങ്ങള്‍ അറിയിക്കണമെന്നും ധനവാന്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അബ്രാഹം പറഞ്ഞു: ''അവര്‍ക്കു മോശയും പ്രവാചകരും ഉണ്ടല്ലോ. അവരെ ശ്രവിക്കട്ടെ. മോശയെയും പ്രവാചകരെയും അവര്‍ കേള്‍ക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ മരിച്ചവരില്‍ നിന്ന് ഒരാള്‍ ഉയര്‍ത്താലും അവര്‍ക്കു ബോധ്യം വരികയില്ല.'' കുഷ്ഠരോഗികളുടെയും ദരിദ്രരുടെയും മധ്യസ്ഥനായാണ് ലാസര്‍ അറിയപ്പെടുന്നത്. സ്വര്‍ഗരാജ്യം സ്വന്തമാക്കിയവന്‍ എന്നു യേശു തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തിയ വ്യക്തിയാണ് ലാസര്‍. സ്വര്‍ഗത്തില്‍ അബ്രാഹത്തിനൊപ്പം സ്ഥാനം പിടിച്ച ലാസര്‍ തീര്‍ച്ചയായും നമ്മുടെ പ്രാര്‍ഥനകള്‍ കേള്‍ക്കു കയും അത് ദൈവത്തിങ്കല്‍ എത്തിക്കുകയും ചെയ്യും. ലാസറിന്റെ പേരില്‍ നിരവധി സന്യാസ സമൂഹങ്ങളുണ്ട്. കുഷ്ഠരോഗികള്‍ മാത്രം അംഗങ്ങളായ ഒരു സമൂഹവും ജറുസലേമില്‍ രൂപം കൊണ്ടു. കുഷ്ഠരോഗികളായ മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കുകയായിരുന്നു അവരുടെ ലക്ഷ്യം. ജറുസ ലേമില്‍ കുഷ്ഠരോഗികള്‍ക്കായി ഒരു ആശുപത്രി സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു.
Saturday 22nd of June
വി. തോമസ് മൂര്‍ (1478-1535)
സാഹിത്യകാരനും ഫലിതസാമ്രാട്ടുമായിരുന്നു വിശുദ്ധനായ തോമസ് മൂര്‍. തമാശ പറഞ്ഞ്, പുഞ്ചിരിയോടെ മരണത്തെ സ്വീകരിച്ച വിശുദ്ധനാണ് അദ്ദേഹം. തന്നെ കഴുത്തറുത്ത് കൊല്ലാനെത്തിയ സൈനികനോട് തന്റെ താടിയില്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ട് 'ഈ താടിയെ വെട്ടിമുറിക്കരുത്. ഈ രോമങ്ങള്‍ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല' എന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. തോമസ് മൂറിനെപ്പറ്റി കേട്ടിട്ടില്ലാത്തവര്‍ ചുരുക്കമാവും. അത്രയ്ക്കു പ്രശസ്തി അദ്ദേഹം നേടിയിരുന്നു; ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോഴും മരണശേഷവും. ലണ്ടനിലാണ് മൂര്‍ ജനിച്ചത്. കാന്റര്‍ബറി ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പായിരുന്ന കര്‍ദിനാള്‍ മോര്‍ട്ടന്റെ സഹായിയായിരുന്നു മൂര്‍. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംരക്ഷണയിലായിരുന്നു തോമസ് മൂറിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസവും. ഒരു അഭിഭാഷകനായി ജോലി നോക്കിയിരുന്ന തോമസ് മൂര്‍ രണ്ടു തവണ വിവാഹം കഴിച്ചു. ഒരു മകനും മൂന്നു പെണ്‍മക്കളും അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. 1529ല്‍ ഹെന്റി എട്ടാമന്‍ രാജാവ് അദ്ദേഹത്തിനു 'ലോഡ് ചാന്‍സലര്‍ ഓഫ് ദി എക്‌സ്‌ചെക്കര്‍' എന്ന പദവി നല്കി. എന്നാല്‍, ഇംഗ്ലണ്ടിലെ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ പരമാധികാരിയായി രാജാവ് സ്വയം പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചതോടെ തോമസ് മൂര്‍ രാജാവുമായി പിണങ്ങി. മൂര്‍ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടു. 'രാജാവാണ് സഭയുടെ പരമാധികാരി' എന്നു സത്യം ചെയ്യണമെന്ന് തോമസ് മൂറിനോട് കല്‍പിച്ചെങ്കിലും അദ്ദേഹം അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല. കാരാഗൃഹത്തിലായിരിക്കെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയും മകളും നിരവധി തവണ രാജാവിനു വഴങ്ങി മരണശിക്ഷയില്‍ നിന്നു രക്ഷപ്പെടണമെന്ന് അഭ്യര്‍ഥിക്കാനെത്തിയെങ്കിലും മൂര്‍ അതിനു തയാറായില്ല. തടവറയില്‍ നിന്ന് തന്റെ മകള്‍ മാര്‍ഗരറ്റിനു തോമസ് മൂര്‍ കത്തെഴുതി. ''എന്റെ മകളെ, എനിക്ക് എന്തു സംഭവിക്കുമെന്നോര്‍ത്ത് നീ ആകുലപ്പെടേണ്ടതില്ല. ഈ ലോകത്തില്‍ എനിക്ക് എന്തു സംഭവിക്കുന്നുവോ അത് ദൈവത്തിന്റെ തീരുമാനപ്രകാരമാണെന്നു മനസിലാക്കുക. അവിടുത്തെ ഇഷ്ടപ്രകാരമല്ലാതെ ഈ ലോകത്തില്‍ ഒന്നും തന്നെ സംഭവിക്കുന്നില്ല. ദൈവത്തിന്റെ തീരുമാനം എന്തു തന്നെയായാലും അത് എന്റെ നല്ലതിനു വേണ്ടിയായിരിക്കും.'' ഒടുവില്‍ തോമസ് മൂറിനു മരണശിക്ഷ വിധിക്കപ്പെട്ടു. കൊലമരത്തിലേക്ക് കയറുമ്പോഴും മൂര്‍ തന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ ഫലിതം കൈവിട്ടില്ല. ''മുകളിലേക്ക് കയറുമ്പോള്‍ എന്നെ ഒന്നു സഹായിച്ചേക്കൂ..താഴേയ്ക്കു ഞാന്‍ തന്നെ പോന്നുകൊള്ളാം'' എന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. 1535 ല്‍ അദ്ദേഹം രക്തസാ ക്ഷിത്വം വഹിച്ചു. 1935ല്‍ പോപ് പയസ് പതിനൊന്നാമന്‍ തോമസ് മൂറിനെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Sunday 23rd of June
വി. എഥല്‍ഡ്രെഡ (640-679)
ഇംഗ്ലണ്ടിലെ രാജകുടുംബത്തിലൊന്നില്‍ ജനിച്ച എഥല്‍ഡ്രെഡ വിശുദ്ധയായ ജുര്‍മിന്റെ സഹോദരിയായിരുന്നു. രണ്ടു തവണ വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടും എഥല്‍ഡ്രെഡ ഒരു കന്യകയായി തുടര്‍ന്നു എന്നാണ് കഥ. എഥല്‍ഡ്രെഡയുടെ ആദ്യം വിവാഹം മൂന്നു വര്‍ഷം മാത്രമേ നീണ്ടു നിന്നുള്ളൂ. അതിനു ശേഷം ഭര്‍ത്താവ് മരിച്ചു. ആ മൂന്നു വര്‍ഷത്തിനിടയ്ക്കു ഒരിക്കല്‍ പോലും അവര്‍ ലൗകിക ബന്ധത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടില്ല. ആദ്യ ഭര്‍ത്താവിന്റെ മരണശേഷം ഇനി എന്നും കന്യകയായി തുടരുമെന്ന് യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ അവള്‍ ശപഥം ചെയ്തുവെങ്കിലും ചില കുടുംബസാഹചര്യങ്ങള്‍ മൂലം അവള്‍ക്കു വീണ്ടും വിവാഹം കഴിക്കേണ്ടതായി വന്നു. പുതിയ ഭര്‍ത്താവിനോട് ആദ്യ ദിവസം തന്നെ തന്റെ ശപഥത്തെക്കുറിച്ച് അവള്‍ പറഞ്ഞു. സഹോദരനെയും സഹോദരിയെയും പോലെ ജീവിക്കാമെന്ന് അയാള്‍ സമ്മതിച്ചു. എന്നാല്‍, പീന്നീട് ആ മനുഷ്യന് അവളെ സാമ്പത്തികമായും മറ്റും ദുരുപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതോടെ അവള്‍ അയാളെ ഉപേക്ഷിച്ചു. എഥല്‍ഡ്രെഡയുമായി ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്ക ന്‍മാരെ പോലെ ജീവിക്കാന്‍ അയാള്‍ മോഹിച്ചിരുന്നു. വിശുദ്ധനായി പിന്നീട് പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ട ബിഷപ്പ് വില്‍ഫ്രണ്ടിനെ സമീപിച്ച് തന്റെ ഭാര്യയെ വ്രതവാഗ്ദാനത്തില്‍ നിന്നു പിന്തിരിപ്പി ക്കണമെന്ന് അയാള്‍ അഭ്യര്‍ഥിച്ചു. എന്നാല്‍ ബിഷപ്പ് അതിനു തയാറായില്ല. എഥല്‍ഡ്രെഡയെ തുടര്‍ച്ചയായി ഭീഷണിപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന ആ മനുഷ്യനില്‍ നിന്നു രക്ഷനേടുന്നതിനു വേണ്ടി ദൂരസ്ഥലത്തുള്ള ഒരു സന്യാസസമൂഹത്തിലേക്ക് അവളെ ബിഷപ്പ് പറഞ്ഞയച്ചു. ഭര്‍ത്താവ് പിന്തുടര്‍ന്നു. ഏഴു ദിവസത്തെ യാത്രയ്‌ക്കൊടുവില്‍ എഥല്‍ഡ്രെഡയെ കണ്ടെത്താനാവാതെ ആ മനുഷ്യന് പിന്‍വാങ്ങി. എഥല്‍ഡ്രെഡ തന്റെ ബന്ധുവായ വിശുദ്ധ എബ്ബയ്‌ക്കൊപ്പം കുറച്ചുനാള്‍ ജീവിച്ചു. പിന്നീട് പൂര്‍ണമായും സന്യാസവ്രതം സ്വീകരിച്ചു. പാവങ്ങളോടുള്ള എഥല്‍ഡ്രെഡയുടെ കാരുണ്യം വളരെ പ്രസിദ്ധമായിരുന്നു. അവള്‍ അവര്‍ക്കെല്ലാം പ്രിയങ്കരിയായി മാറി. നിരവധി രോഗികളെ സുഖപ്പെടുത്തി. ഗുരുതരമായ രോഗം ബാധിച്ച് കിടപ്പിലാകുന്നതു വരെ അവള്‍ സമൂഹത്തില്‍ ഇറങ്ങി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. പഴയകാല ജീവിതത്തില്‍ ചെയ്തു പോയ തെറ്റുകളുടെ പ്രായശ്ചിത്തമായാണ് എഥല്‍ഡ്രെഡ തന്റെ രോഗത്തെ കണ്ടത്. വിധവകളുടെ മധ്യസ്ഥയായാണ് എഥല്‍ഡ്രെഡ അറിയപ്പെടുന്നത്.
Monday 24th of June
സ്‌നാപകയോഹന്നാന്‍ (യേശുവിന്റെ കാലഘട്ടം)
യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ബന്ധുവാണ് യോഹന്നാന്. കന്യകാമറിയ ത്തിന്റെ ചാര്‍ച്ചക്കാരിയായ എലിസബത്തിന്റെയും സക്കറിയയുടെയും മകനായ യോഹന്നാന് യേശുവിനു മുന്‍പുള്ള അവസാന പ്രവാചക നായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. യോഹന്നാന്റെ പിതാവ് സക്കറിയ ഒരു പുരോഹിതനായിരുന്നു. ആബിയായുടെ കുടുംബത്തില്‍പ്പെട്ട സക്കറിയയ്ക്കും എലിസബത്തിനും ദാമ്പത്യജീവിതം ഏറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിന്നിട്ടിട്ടും മക്കളുണ്ടായില്ല. ഒരിക്കല്‍ സക്കറിയ ബലി അര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ഗബ്രിയേല്‍ ദൈവദൂതന്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു. ''നിന്റെ ഭാര്യ എലിസബത്ത് ഒറു പുത്രനെ പ്രസവിക്കും. അവനു യോഹന്നാന് എന്നു പേരിടണം. അവന് കര്‍ത്താവിന്റെ മുമ്പില്‍ വലിയവനായിരിക്കും. വീഞ്ഞോ മറ്റു ലഹരിപാനീയങ്ങളോ അവന് കുടിക്കുകയില്ല. അമ്മയുടെ ഉദരത്തില്‍വച്ചുതന്നെ അവന് പരിപൂരിതനാകും.'' (ലൂക്കാ 1: 13-15) പ്രായം ഏറെ പിന്നിട്ടിരുന്നതിനാല്‍ ദൈവദൂതന്റെ വാക്കുകള്‍ സക്കറിയ വിശ്വസിച്ചില്ല. അതിനാല്‍ കുട്ടി ജനിക്കുന്നതു വരെ അയാള്‍ ഊമയായി മാറുമെന്ന് ദൈവദൂതന്‍ പറഞ്ഞു. എലിസബത്ത് ഗര്‍ഭിണിയായി. ആറുമാസത്തിനു ശേഷം കന്യാകാമറിയത്തിനു യേശുവിന്റെ ജനനത്തെ കുറിച്ചും ദൈവദൂതന്റെ അറിയിപ്പുണ്ടായി. യേശുവിനെ ഉദരത്തില്‍ വഹിച്ചുകൊണ്ട് മറിയം എലിസബത്തി നെ സന്ദര്‍ശിക്കുവാനായി പോയി. മറിയത്തെ കണ്ടപ്പോള്‍ എലിസബത്തിന്റെ ഉദരത്തില്‍ കിടന്ന് ശിശു തുള്ളിച്ചാടിയതായി ബൈബിള്‍ പറയുന്നു. കുഞ്ഞു ജനിച്ചപ്പോള്‍ അവനു 'യോഹന്നാന്' എന്നു പേരിടണമെന്ന് സക്കറിയ എഴുതി കാണിച്ചു. ആ നിമിഷം അയാളുടെ സംസാരശേഷി തിരികെ കിട്ടി. പരിശുദ്ധാത്മാവിനാല്‍ നിറഞ്ഞ യോഹന്നാന് മരുഭൂമിയില്‍ തപസ് അനുഷ്ഠിച്ച് തുടങ്ങി. തേനും കിഴങ്ങുകളും മാത്രമായിരുന്നു ഭക്ഷണം. ജോര്‍ദാന്‍ നദിയില്‍ വച്ച് നിരവധി പേരെ യോഹന്നാന് ജ്ഞാനസ്‌നാനപ്പെടുത്തി. ധാരാളം ശിഷ്യന്‍മാരും യോഹന്നാന് ഉണ്ടായിരുന്നു. വരാനിരിക്കുന്ന രക്ഷകന്‍ യോഹന്നാന് തന്നെയാണെന്നു പലരും വിശ്വസിച്ചു. ''എനിക്കു പിന്നാലെ വരുന്നവന്‍ എന്നെക്കാള്‍ ശക്തനാണ്. അവന്റെ ചെരുപ്പിന്റെ ചരട് അഴിക്കുവാന്‍ പോലും ഞാന്‍ യോഗ്യനല്ല'' എന്നാണ് യോഹന്നാന് യേശുവിനെ കുറിച്ചു ജനങ്ങളോട് പറഞ്ഞത്. യേശുവിനെ സ്‌നാപക യോഹന്നാന് സ്‌നാനപ്പെടുത്തുന്ന സംഭവവും ബൈബിളില്‍ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്ത്രീകളില്‍ നിന്നു ജനിച്ചവരില്‍ സ്‌നാപകയോഹന്നാനെക്കാള്‍ വലിയവനായി ആരുമില്ലെന്ന് യേശുവും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മകളുടെ വാക്കുകള്‍ വിശ്വസിച്ച് ഹേറോദോസ് രാജാവ് യോഹന്നാനെ തലയറുത്ത് കൊല്ലുകയായിരുന്നു. പിന്നീട് ഏറെക്കാലത്തോളം യോഹന്നാന്റെ തല രാജാവ് സൂക്ഷിച്ച് വച്ചിരുന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു. എ.ഡി. 30ലാണ് യോഹന്നാന്റെ മരണം എന്നാണ് കരുതപ്പെടുന്നത്.
Tuesday 25th of June
ജോസ് മരിയ എസ്‌ക്രിവ (1902- 1975)
ഡാ വിഞ്ചി കോഡ് എന്ന വിവാദ നോവലിലൂടെ ലോകം മുഴുവന്‍ ഇപ്പോള്‍ ചര്‍ച്ചാവിഷയമായിരിക്കുന്ന കത്തോലിക്കാ സമൂഹമാണു ഓപസ് ഡേയി. നോവലില്‍ ഒരു വില്ലന്റെ സ്ഥാനമാണ് ഓപസ് ഡേയിയുടെ തലവനായ ബിഷപ്പിനു നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍, ഡാന്‍ ബ്രൗണ്‍ എന്ന നോവലിസ്റ്റ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാവനയിലൂടെ ഓപസ് ഡേയിക്ക് വില്ലന്‍ സ്ഥാനം കൊടുത്തു എന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു അടിസ്ഥാനവും ആ ആരോപണത്തിനില്ല. ഓപസ് ഡേയി യഥാര്‍ഥത്തില്‍ യേശുവിന്റെ വിശുദ്ധ കുരിശിനെ ധ്യാനിച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഒരു പറ്റം ആളുകളുടെ കൂട്ടായ്മയാണ്. ഈ സമൂഹത്തിനു തുടക്കം കുറിച്ച വിശുദ്ധനാണ് ജോസ് മരിയ എസ്‌ക്രിവ. ജോസ്, ഡോളോറസ് എസ്‌ക്രിവ എന്നീ ദമ്പതികളുടെ ആറു മക്കളില്‍ ഒരാളായിരുന്ന ജോസ് മരിയ. സ്‌പെയിനിലെ ഒരു ചെറുകിട ബിസിനസുകാരനായിരുന്നു ജോസ് മരിയയുടെ പിതാവ് ജോസ്. ബിസിനസ് ഒരു പരാജയമായിരുന്നു. കടങ്ങള്‍ കൊണ്ട് ആ കുടുംബം പൊറുതിമുട്ടി. ഒടുവില്‍ സര്‍വവും വിറ്റു കടങ്ങള്‍ വീട്ടി, സ്‌പെയിനിലെ മറ്റൊരു ദൂരനാട്ടിലേക്ക് ആ കുടുംബം മാറിതാമസിച്ചു. അവിടെ വച്ചാണ് ജോസ് മരിയ തന്റെ വിശ്വാസജീവിതത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുന്നത്. ഒരിക്കല്‍ അദ്ദേഹം ഒരു ക്രൈസ്തവ സന്യാസിയെ പരിചയപ്പെട്ടു. മഞ്ഞുമലയില്‍ തപസ് അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന ആ സന്യാസിയുടെ കാല്‍പാടുകള്‍ പിന്തുടരാനും യേശുവിനെ സ്‌നേഹിക്കുവാനും ജോസ് മരിയ തീരുമാനിച്ചു. പൗരോഹിത്യപഠനത്തിനായി ജോസ് മരിയ ലോഗ്‌റോനയിലെ സെമിനാരിയില്‍ ചേര്‍ന്നു. അവിചാരിതമായി പിതാവ് മരിച്ചതോടെ അവിടെ വിദ്യാര്‍ഥിയായിരിക്കുമ്പോഴും കഠിനമായി അദ്ധ്വാനിക്കുകയും കുടുംബം പോറ്റുകയും ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. 1925 ല്‍ പൗരോഹിത്യപട്ടം സ്വീകരിച്ച് ജോസ് മരിയ പിന്നീട് നിയമപഠനത്തിനായി പോയി. മാഡ്രിഡില്‍ വച്ച് 1928 ലാണ് ജോസ് മരിയ 'ഓപസ് ഡേയി' എന്ന സന്യാസ സമൂഹത്തിനു രൂപം കൊടുക്കുന്നത്. സഭയോടും കുടുംബത്തോടും സമൂഹത്തോടുമുള്ള കടമകള്‍ ചെയ്ത് പൂര്‍ണമായും യേശുവിനു വേണ്ടി ജീവിതം സമര്‍പ്പിച്ച് വിശുദ്ധിയില്‍ ജീവിക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ കൂട്ടായ്മയായിരുന്നു 'ഓപസ് ഡേയി'യുടെ ലക്ഷ്യം. 'ഓപസ് ഡേയി'യുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കു വേണ്ടി അഹോരാത്രം ജോസ് മരിയ കഷ്ടപ്പെട്ടു. തന്റെ ജീവിതം വിശുദ്ധിയുടെ പ്രതീകമാക്കി ജോസ് മരിയ മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു മാതൃക കാട്ടുകയും ചെയ്തു. സ്‌പെയിനിലെ ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിന്റെ കാലത്ത് നാടുവിട്ടുപോകുകയും രഹസ്യമായി പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ മുഴുകുകയും ചെയ്ത ജോസ് മരിയ യുദ്ധം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മാഡ്രിഡില്‍ മടങ്ങിയെത്തി. ജോസ് മരിയ ഒരു സുവിശേഷ പ്രാസംഗികനും പൗരോഹിത്യവിദ്യാര്‍ഥികളുടെ അധ്യാപകനും നിയമജ്ഞനുമൊക്കെയായിരുന്നു. 1943 ല്‍ ഓപസ് ഡേയിയുടെ ഭാഗമായി വിശുദ്ധ കുരിശിനെ ധ്യാനിക്കുന്ന പുരോഹിതരുടെ കൂട്ടായ്മയ്ക്കും അദ്ദേഹം തുടക്കം കുറിച്ചു. യൂറോപ്പിലും ലാറ്റിനമേരിക്കയിലും ഏഷ്യയിലും വ്യാപകമായി സഞ്ചരിച്ച് 'ഓപസ് ഡേയി'യുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കു വേണ്ടി ശ്രമിച്ച ജോസ് മരിയ വത്തിക്കാനിലെ മതപഠന വിദഗധരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു. 'ഓപസ് ഡേയി' വളര്‍ന്നു, പടര്‍ന്നു പന്തലിച്ചു. 1975 ല്‍ ജോസ് മരിയ മരിക്കുമ്പോള്‍ ഓപസ് ഡേയിക്ക് 80 രാജ്യങ്ങളിലായി 80000 അംഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. ജോസ് മരിയയുടെ മാധ്യസ്ഥത വഴി നിരവധി പേര്‍ക്ക് രോഗശാന്തി ലഭിച്ചുവെന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ടതിനെ തുടര്‍ന്ന് 2002 ല്‍ പോപ് ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Tuesday 25th of June
ജോസ് മരിയ എസ്‌ക്രിവ (1902- 1975)
ഡാ വിഞ്ചി കോഡ് എന്ന വിവാദ നോവലിലൂടെ ലോകം മുഴുവന്‍ ഇപ്പോള്‍ ചര്‍ച്ചാവിഷയമായിരിക്കുന്ന കത്തോലിക്കാ സമൂഹമാണു ഓപസ് ഡേയി. നോവലില്‍ ഒരു വില്ലന്റെ സ്ഥാനമാണ് ഓപസ് ഡേയിയുടെ തലവനായ ബിഷപ്പിനു നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍, ഡാന്‍ ബ്രൗണ്‍ എന്ന നോവലിസ്റ്റ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാവനയിലൂടെ ഓപസ് ഡേയിക്ക് വില്ലന്‍ സ്ഥാനം കൊടുത്തു എന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു അടിസ്ഥാനവും ആ ആരോപണത്തിനില്ല. ഓപസ് ഡേയി യഥാര്‍ഥത്തില്‍ യേശുവിന്റെ വിശുദ്ധ കുരിശിനെ ധ്യാനിച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഒരു പറ്റം ആളുകളുടെ കൂട്ടായ്മയാണ്. ഈ സമൂഹത്തിനു തുടക്കം കുറിച്ച വിശുദ്ധനാണ് ജോസ് മരിയ എസ്‌ക്രിവ. ജോസ്, ഡോളോറസ് എസ്‌ക്രിവ എന്നീ ദമ്പതികളുടെ ആറു മക്കളില്‍ ഒരാളായിരുന്ന ജോസ് മരിയ. സ്‌പെയിനിലെ ഒരു ചെറുകിട ബിസിനസുകാരനായിരുന്നു ജോസ് മരിയയുടെ പിതാവ് ജോസ്. ബിസിനസ് ഒരു പരാജയമായിരുന്നു. കടങ്ങള്‍ കൊണ്ട് ആ കുടുംബം പൊറുതിമുട്ടി. ഒടുവില്‍ സര്‍വവും വിറ്റു കടങ്ങള്‍ വീട്ടി, സ്‌പെയിനിലെ മറ്റൊരു ദൂരനാട്ടിലേക്ക് ആ കുടുംബം മാറിതാമസിച്ചു. അവിടെ വച്ചാണ് ജോസ് മരിയ തന്റെ വിശ്വാസജീവിതത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുന്നത്. ഒരിക്കല്‍ അദ്ദേഹം ഒരു ക്രൈസ്തവ സന്യാസിയെ പരിചയപ്പെട്ടു. മഞ്ഞുമലയില്‍ തപസ് അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന ആ സന്യാസിയുടെ കാല്‍പാടുകള്‍ പിന്തുടരാനും യേശുവിനെ സ്‌നേഹിക്കുവാനും ജോസ് മരിയ തീരുമാനിച്ചു. പൗരോഹിത്യപഠനത്തിനായി ജോസ് മരിയ ലോഗ്‌റോനയിലെ സെമിനാരിയില്‍ ചേര്‍ന്നു. അവിചാരിതമായി പിതാവ് മരിച്ചതോടെ അവിടെ വിദ്യാര്‍ഥിയായിരിക്കുമ്പോഴും കഠിനമായി അദ്ധ്വാനിക്കുകയും കുടുംബം പോറ്റുകയും ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. 1925 ല്‍ പൗരോഹിത്യപട്ടം സ്വീകരിച്ച് ജോസ് മരിയ പിന്നീട് നിയമപഠനത്തിനായി പോയി. മാഡ്രിഡില്‍ വച്ച് 1928 ലാണ് ജോസ് മരിയ 'ഓപസ് ഡേയി' എന്ന സന്യാസ സമൂഹത്തിനു രൂപം കൊടുക്കുന്നത്. സഭയോടും കുടുംബത്തോടും സമൂഹത്തോടുമുള്ള കടമകള്‍ ചെയ്ത് പൂര്‍ണമായും യേശുവിനു വേണ്ടി ജീവിതം സമര്‍പ്പിച്ച് വിശുദ്ധിയില്‍ ജീവിക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ കൂട്ടായ്മയായിരുന്നു 'ഓപസ് ഡേയി'യുടെ ലക്ഷ്യം. 'ഓപസ് ഡേയി'യുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കു വേണ്ടി അഹോരാത്രം ജോസ് മരിയ കഷ്ടപ്പെട്ടു. തന്റെ ജീവിതം വിശുദ്ധിയുടെ പ്രതീകമാക്കി ജോസ് മരിയ മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു മാതൃക കാട്ടുകയും ചെയ്തു. സ്‌പെയിനിലെ ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിന്റെ കാലത്ത് നാടുവിട്ടുപോകുകയും രഹസ്യമായി പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ മുഴുകുകയും ചെയ്ത ജോസ് മരിയ യുദ്ധം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മാഡ്രിഡില്‍ മടങ്ങിയെത്തി. ജോസ് മരിയ ഒരു സുവിശേഷ പ്രാസംഗികനും പൗരോഹിത്യവിദ്യാര്‍ഥികളുടെ അധ്യാപകനും നിയമജ്ഞനുമൊക്കെയായിരുന്നു. 1943 ല്‍ ഓപസ് ഡേയിയുടെ ഭാഗമായി വിശുദ്ധ കുരിശിനെ ധ്യാനിക്കുന്ന പുരോഹിതരുടെ കൂട്ടായ്മയ്ക്കും അദ്ദേഹം തുടക്കം കുറിച്ചു. യൂറോപ്പിലും ലാറ്റിനമേരിക്കയിലും ഏഷ്യയിലും വ്യാപകമായി സഞ്ചരിച്ച് 'ഓപസ് ഡേയി'യുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കു വേണ്ടി ശ്രമിച്ച ജോസ് മരിയ വത്തിക്കാനിലെ മതപഠന വിദഗധരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു. 'ഓപസ് ഡേയി' വളര്‍ന്നു, പടര്‍ന്നു പന്തലിച്ചു. 1975 ല്‍ ജോസ് മരിയ മരിക്കുമ്പോള്‍ ഓപസ് ഡേയിക്ക് 80 രാജ്യങ്ങളിലായി 80000 അംഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. ജോസ് മരിയയുടെ മാധ്യസ്ഥത വഴി നിരവധി പേര്‍ക്ക് രോഗശാന്തി ലഭിച്ചുവെന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ടതിനെ തുടര്‍ന്ന് 2002 ല്‍ പോപ് ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Thursday 27th of June
അലക്‌സാണ്ട്രിയായിലെ വി. സിറില്‍ (376-444)
പൗരസ്ത്യസഭയുടെ അലങ്കാരം എന്നു വിശേഷിക്കപ്പെട്ട വിശുദ്ധ നാണ് സിറില്‍. ഈജിപ്തിലെ അലക്‌സാണ്ട്രിയായിലെ തെയോഫിലൂസ് മെത്രാന്റെ സഹോദര പുത്രനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. മരുഭൂമിയില്‍ പോയി തപസ് അനുഷ്ഠിക്കുക പതിവാക്കിയിരുന്ന ഒരു യുവാവായിരുന്നു അദ്ദേഹം. യേശുവിന്റെ വഴികളിലൂടെ കൂടുതല്‍ സഞ്ചരിക്കുവാനുള്ള മോഹം അദ്ദേഹത്തെ ഒരു പുരോഹിതനാക്കി മാറ്റി. ഏഫേസൂസില്‍ നടന്ന സൂനഹദോസില്‍ പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തിനു ദിവ്യത്വം നല്‍കണമെന്നു വാദിക്കുകയും അതിനു വേണ്ടി ജീവിക്കുകയും ചെയ്ത സിറില്‍ യേശുവില്‍ രണ്ടു വ്യക്തിത്വങ്ങളുണ്ടെന്നു വാദിച്ച നൊസ്‌റ്റോറിയസിനെ എതിര്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലെ മെത്രാപ്പോലീത്തയായിരുന്നു നെസ്‌റ്റോറിയസ്. ഈ മെത്രാനെ സ്ഥാനഭ്രഷ്ടനാക്കുന്നതിനു വേണ്ടി സിറില്‍ പോരാടി. 'അഭിനവ യൂദാസ്' എന്നാണ് നെസ്‌റ്റോറിയസിനെ അദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിച്ചത്. എന്നാല്‍, അദ്ദേഹത്തോട് സിറില്‍ സ്‌നേഹവും ആദരവും പുലര്‍ത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ''ഞാന്‍ ഒന്നിനെയും വെറുക്കുന്നില്ല. എനിക്ക് നെസ്‌റ്റോറിയസിനോട് സ്‌നേഹമുണ്ട്. എന്നെക്കാള്‍ കൂടുതലായി ആരും അദ്ദേഹത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല-'' സിറില്‍ ഇങ്ങനെയെഴുതി. യേശുവില്‍ രണ്ടു വ്യക്തിത്വങ്ങളുണ്ട് എന്നായിരുന്നു നെസ്‌റ്റോറിയസ് വാദിച്ചിരുന്നത്. ഒന്നു മനുഷ്യനും ഒന്നു ദൈവവും. മനുഷ്യനായ യേശുവിന്റെ അമ്മയാണ് മറിയം എന്നും അതിനാല്‍ 'ദൈവമാതാവ്' എന്ന് അവരെ വിളിക്കുന്നതു ശരിയല്ലെന്ന് ഇദ്ദേഹം വാദിച്ചു. എന്നാല്‍, യേശു പരിപൂര്‍ണമനുഷ്യനായിരിക്കുന്നതു പോലെ പരിപൂര്‍ണദൈവവുമാണെന്നായിരുന്നു സിറിലിന്റെ വാദം. എ.ഡി. 412ല്‍ സിറില്‍ അലക്‌സാണ്ട്രിയായിലെ മെത്രാപ്പോലീത്തയായി. നിരവധി പുസ്തകങ്ങള്‍ രചിക്കുകയും നിരവധി പ്രസംഗങ്ങള്‍ നടത്തുകയും ചെയ്തു. പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തോടുള്ള പ്രാര്‍ഥന ചൊല്ലഫിക്കൊണ്ടിരിക്കവെ 444 ജനുവരി 28 ന് അദ്ദേഹം മരിച്ചു.
Friday 28th of June
വി. ഇറേനിയൂസ് (130-202)
അടുത്ത കാലത്തായി വാര്‍ത്താമാധ്യമങ്ങളില്‍ ഏറെ ചര്‍ച്ചാവിഷ യമായിട്ടുള്ള ഒരു വിശുദ്ധനാണ് ആദിമസഭയുടെ പിതാവായിരുന്ന വി. ഇറേനിയൂസ്. അടുത്തയിടെ പുറത്തിറങ്ങിയ 'യൂദാസിന്റെ സുവിശേഷം' എന്ന നോസ്റ്റിക് ഗ്രന്ഥത്തിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ചകളിലാണ് ഇറേനിയൂസ് കടന്നു വന്നത്. യൂദാസിന്റെ സുവിശേഷം സത്യമാണെന്നു വാദിക്കുന്നവരും ഇത് തള്ളിക്കളയേണ്ടതാണ് എന്നു വാദിക്കുന്നവരും ഇറേനിയൂസിന്റെ വാക്കുകള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. ആദിമസഭാപിതാക്കന്‍മാരില്‍ പ്രമുഖ സ്ഥാനമുള്ള ഇറേനിയൂസ് എ.ഡി. 180 ല്‍ പാഷാണ്ഡതകള്‍ക്കെതിരെ എഴുതിയ ലേഖനങ്ങളിലൊന്നില്‍ 'യൂദാസിന്റെ സുവിശേഷ'ത്തെ പറ്റിയും എഴുതിയിരുന്നു. ഈ കൃതി തള്ളിക്കളയേണ്ടതാണെന്നും 'കെയ്‌നിറ്റ്‌സ്' എന്ന വിഭാഗം എഴുതിയ സത്യത്തോടു ബന്ധമില്ലാത്ത ഗ്രന്ഥമാണ് ഇതെന്നും ഇറേനിയൂസ് എഴുതിവച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലേഖനം ഒന്നുകൊണ്ടു മാത്രം 'യൂദാസിന്റെ സുവിശേഷം' തള്ളിക്കളയേണ്ടതാണ് എന്ന് സഭ പറയുന്നു. 'യൂദാസിന്റെ സുവിശേഷം' മറ്റു ബൈബിള്‍ സുവിശേഷങ്ങളുടെ കാലത്തുതന്നെയോ അതിനു തൊട്ടുപിന്നാലെയോ എഴുതപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് തെളിയിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് ആ സുവിശേഷത്തിനു വേണ്ടി വാദിക്കുന്നവര്‍ ഇറേനിയൂസിന്റെ ലേഖനം എടുത്തുകാണിക്കുന്നത്. എ.ഡി. 180ല്‍ ബിഷപ്പ് ഇറേനിയൂസ് ഈ പുസ്തകത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതിയത് അതിനു മുന്‍പു തന്നെ യൂദാസിന്റെ സുവിശേഷം എഴുതപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നതിനു തെളിവായി ഈ വിഭാഗം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. ബൈബിളിലെ കായേല്‍, ഏശാവ് തുടങ്ങിയ പഴയ നിയമ കഥാപാത്രങ്ങളെ യും യൂദാസ് അടക്കമുള്ള പുതിയനിയമത്തിലെ 'വില്ലന്‍'മാരെയും വലിയവരായി കണ്ട വിഭാഗമാ യിരുന്നു 'കെയിനിറ്റ്‌സ്'. ആദിമസഭയെ വഴിതെറ്റിക്കുവാന്‍ ഇത്തരം നിരവധി വിഭാഗങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നുവെന്ന് ഇറേനിയൂസിന്റെ പുസ്തകങ്ങളിലൂടെ കാണാം. ഏഷ്യാമൈനറില്‍ ജനിച്ച ഒരു യവനനായിരുന്നു ഇറേനിയൂസ്. ബിഷപ്പായിരുന്ന പോളിക്കാര്‍പ്പിന്റെ കീഴിലായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസം. ദൈവശാസ്ത്രവിഷയങ്ങളോട് ഏറെ താത്പര്യ മുണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്. യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരുടെ ശിഷ്യനായിരുന്ന പാപ്പിയാസിന്റെ ശിഷ്യനായിരുന്നു ഇറേനിയൂസ്. മറ്റു മതവിഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ചും അദ്ദേഹത്തിന് നല്ല അറിവുണ്ടായി രുന്നു. ഈ അറിവ് എല്ലാ മതങ്ങളെയും വിശദമായി മനസിലാക്കി വിലയിരുത്തുന്നതിന് അദ്ദേഹത്തെ സഹായിച്ചു. ഇറേനിയൂസിന്റെ ഭാഷ വളരെ ലളിതവും എളുപ്പം മനസിലാകുന്നതു മായിരുന്നു. നിരവധി പേര് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് യേശുവില്‍ വിശ്വസിച്ചു. സെവേരൂസ് ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ക്രൈസ്തവപീഡനത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഇറേനിയൂസും കൊല്ലപ്പെടുകയാ യിരുന്നു. 202 ല്‍ മറ്റ് അനേകം ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്കൊപ്പം അദ്ദേഹവും രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു. മരണത്തെ ധീരമായി നേരിട്ട് യേശുവിനു വേണ്ടി ഇരുകൈയും നീട്ട് സ്വീകരിച്ച ഇറേനിയൂസിന്റെ പാത പിന്തുടര്‍ന്ന് നിരവധി പേര് അക്കാലത്ത് ക്രൈസ്തവരക്തസാക്ഷികളായി മാറി.
Saturday 29th of June
വി. പത്രോസ് ശ്ലീഹാ (യേശുവിന്റെ കാലം)
യേശുവിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ശിഷ്യനായിരുന്ന പത്രോസ് ശ്ലീഹായുടെ ഓര്‍മദിവസമാണിന്ന്. പത്രോസ് എന്ന വാക്കിന്റെ അര്‍ഥം 'പാറ' എന്നാണ്. ''പത്രോസെ, നീ പാറയാകുന്നു. ഈ പാറമേല്‍ ഞാനെന്റെ ദേവാലയം പണിയും'' എന്നാണ് യേശു പത്രോസിനോട് പറഞ്ഞത്. വെറുമൊരു മല്‍സ്യത്തൊഴിലാളിയെ യേശു കൈപിടിച്ച് തന്റെ സഭയുടെ പിതാവാക്കി. ഗലീലിയയിലെ ബെത്തസയിദായിലാണ് പത്രോസ് ജനിച്ചത്. 'ശിമയോന്' എന്നായിരുന്നു പത്രോസിന്റെ ആദ്യ പേര്. പത്രോസും സഹോദരനായ അന്ത്രയോസും മീന്‍പിടിത്തക്കാരായിരുന്നു. പത്രോസ് തന്റെ വിവാഹശേഷം ഭാര്യയോടും അന്ത്രയോസിനോടുമൊപ്പം കഫര്‍ണാമിലേക്ക് മാറിത്താമസിച്ചു. മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ രക്ഷയ്ക്കായി അവതരിക്കുന്ന രക്ഷകനെക്കുറിച്ച് പത്രോസ് ഏറെ കേട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. രക്ഷകനു വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് അവര്‍ യേശുവിനു വഴിയൊരുക്കുവാനായി വന്ന സ്‌നാപകയോഹന്നാനെ കാണുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗ ത്തില്‍ ആകര്‍ഷിതരായി പത്രോസും അന്ത്രയോസും യോഹന്നാന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരായി. അന്ത്രയോ സാണ് യേശുവിനെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്. ഇതാണ് രക്ഷകന്‍ എന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ അന്ത്രയോസ് പത്രോസിനെ യേശുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നു. പത്രോസിനെ കണ്ടപ്പോള്‍ യേശു പറഞ്ഞു: ''നീ യൗനായുടെ പുത്രനായ ശിമയോനാണല്ലോ, ഇനി മുതല്‍ നീ കേപ്പാ (പാറ) എന്നര്‍ഥമുള്ള പത്രോസ് എന്നു വിളിക്കപ്പെടും.'' (യോഹന്നാന് 1: 42) യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടികയില്‍ ആദ്യപേരാണ് പത്രോസിന്റേത്. എല്ലാ സുവിശേഷകന്‍മാരും പത്രോസിന് ഒന്നാം സ്ഥാനം കൊടുക്കുന്നു. പ്രഥമശിഷ്യന്‍ എന്ന സ്ഥാനം യേശുവും പത്രോസിനു കൊടുത്തിരുന്നു. ''നീ പാറയാകുന്നു. ഈ പാറമേല്‍ ഞാനെന്റെ ദേവാലയം പണിയും. നരകവാതിലുകള്‍ അതിനെതിരായി പ്രബലപ്പെടുകയില്ല. സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിന്റെ താക്കോല്‍ ഞാന്‍ നിനക്ക് തരും. ഭൂമിയില്‍ നീ കെട്ടുന്നതെല്ലാം സ്വര്‍ഗത്തിലും കെട്ടപ്പെടും. ഭൂമിയില്‍ നീ അഴിക്കുന്നതെല്ലാം സ്വര്‍ഗത്തിലും അഴിക്കപ്പെടും.'' (മത്തായി 16: 18-19) പത്രോസ് യേശുവിനെ മൂന്നു തവണ തള്ളിപ്പറയുന്ന സംഭവവും ബൈബിളില്‍ പറയുന്നുണ്ട്. യേശുവിന്റെ പ്രവചനമായിരുന്നു അത്. ''കോഴി കൂവുന്നതിനു മുന്‍പ് നീ എന്നെ മൂന്നു തവണ തള്ളിപ്പറയും'' എന്നു യേശു പറഞ്ഞു. പീന്നീട് പടയാളികള്‍ അവിടുത്തെ തടവിലാക്കി. പത്രോസും പിന്നാലെ പോയി. അവിടെ ഒളിഞ്ഞുനിന്ന് യേശുവിനെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവിടെ വച്ച് ചിലര്‍ 'നീ യേശുവിനൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നവനല്ലേ?' എന്നു ചോദിക്കുമ്പോള്‍ പത്രോസ് അത് നിഷേധിക്കുന്നു. എന്നാല്‍, മറ്റു ശിഷ്യന്‍മാരെല്ലാം ഓടിയൊളിച്ച അവസ്ഥയി ലാണ് പത്രോസ് ഇതു പറയുന്നതെന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തെ തെറ്റുപറയാന്‍ പറ്റുകയില്ല. മാത്രമല്ല പത്രോസ് താന്‍ ചെയ്തു പോയതിനെയോര്‍ത്ത് പശ്ചാത്തപിക്കുന്നുമുണ്ട്. യേശുവിന്റെ മരണശേഷം ആദിമക്രൈസ്തവ സമൂഹത്തെ പത്രോസാണ് നയിക്കുന്നത്. ഒറ്റുകാരനായ യൂദാസിനു പകരക്കാരനായി മത്തിയാസിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതും വിജാതീയനായ കെര്‍ണേലിയൂസിന്റെ കുടുംബത്തെ ജ്ഞാനസ്‌നാനപ്പെടുത്തുന്നതുമായ സംഭവങ്ങള്‍ നടപടി പുസ്തകത്തില്‍ വായിക്കാം. ഏഴു വര്‍ഷം അന്ത്യോക്യയിലാണ് പത്രോസ് ചിലവഴിച്ചത്. പിന്നീട് റോമിലേക്ക് മാറി. ആദ്യത്തെ പോപ്പാണ് പത്രോസ്. നീറോ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ആജ്ഞപ്രകാരം 67 ജൂണ്‍ 29 ന് പത്രോസിനെ വത്തിക്കാനില്‍ വച്ച് കുരിശില്‍ തറച്ചു കൊല്ലുകയായിരുന്നു.
Sunday 30th of June
വി. പൗലോസ് ശ്ലീഹാ ( ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
സാവൂളിന്റെ ജീവിത കഥ ബൈബിളില്‍ വിശദമായി പറയുന്നുണ്ട്. നടപടി പുസ്തകത്തില്‍ സാവൂളിന്റെ മാനസാന്തര കഥ വായിക്കാം. ബൈബിളിലെ 14 പുസ്തകങ്ങള്‍ പൗലോസ് എന്ന പേരു സ്വീകരിച്ച ഈ വിശുദ്ധന്റെ ലേഖനങ്ങളാണ്. സാവൂള്‍ എന്നായിരുന്നു പൗലോസിന്റെ ആദ്യ പേര്. ബെഞ്ചമിന്‍ ഗോത്രത്തിലായിരുന്നു സാവൂളിന്റെ ജനനം. ഏഷ്യാമൈനറിലെ ടാര്‍സൂസ് എന്ന നഗരം അന്ന് റോമാക്കാരുടെ കൈവശമായിരുന്നു. യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരെ എല്ലാവരെയും കൊന്നൊ ടുക്കുമെന്ന് ശപഥം ചെയ്തിരുന്ന ആളായിരുന്നു സാവൂള്‍. ക്രിസ്ത്യാനികളോട് അടങ്ങാത്ത കോപമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്. ഒരിക്കല്‍ അദ്ദേഹം റോമിന്റെ മഹാപുരോഹിതനെ സമീപിച്ച്, ക്രിസ്ത്യാനികളെ പിടിച്ചുകെട്ടി ജറുസലേമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നതിനു നിര്‍ദേശം നല്‍കണമെന്നു അഭ്യര്‍ഥിച്ചു. തുടര്‍ന്ന് ഈയാവശ്യം നടപ്പാക്കിയെടുക്കുന്നതിനായി അദ്ദേഹം ഡമാസ്‌കസിലേക്ക് പോയി. എന്നാല്‍, ദൈവം അദ്ഭുതകരമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. ഡമാസ്‌കസിലേക്കുള്ള യാത്രാമധ്യേ ഒരു പ്രകാശം സാവൂള്‍ കണ്ടു. അദ്ദേഹം നിലത്തുവീണു. യേശുവിന്റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി. ''സാവൂള്‍, സാവൂള്‍, നീ എന്തിന് എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു. നീ പീഡിപ്പിക്കുന്ന നസറത്തുകാരനായ യേശുവാണു ഞാന്‍.'' യേശുവിന്റെ ദര്‍ശനം സാവൂളിനെ മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി. അദ്ദേഹം പൗലോസ് എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. കുറച്ചുദിവസങ്ങള്‍ക്കുശേഷം യേശുവിന്റെ നാമം വിളിച്ചു പറഞ്ഞുതുടങ്ങി. സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചു. അനേകം പേരെ ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളാക്കി. യഹൂദര്‍ യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരെ പിടികൂടാന്‍ അവസരം കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവര്‍ പൗലോസിനെ നോട്ടമിട്ടു. ഇതറിഞ്ഞ പൗലോസ് ജറുസലേമിലെത്തി. അപ്പസ്‌തോലനായ പത്രോസിനെ കണ്ടു. ജറുസലേമില്‍ തന്നെ കുറച്ചുദിവസം കൂടി തങ്ങാനാണ് പത്രോസ് പറഞ്ഞത്. നിരവധി സ്ഥലങ്ങളില്‍ യാത്ര ചെയ്ത് അവിടെയെല്ലാം ക്രൈസ്തവസമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് രൂപം കൊടുത്തത് പൗലോസാണ്. നിരവധി പ്രേഷിതയാത്രകള്‍ അദ്ദേഹം നടത്തി. എ.ഡി.57ല്‍ കേസരെയായില്‍ വച്ചാണു പൗലോസ് തടവിലാക്കപ്പെട്ടത്. പീന്നീട് കാരാഗൃഹത്തിലിരുന്ന് അദ്ദേഹം ക്രൈസ്തവ സമൂഹത്തിനോട് സംസാരിച്ചത് ലേഖനങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു. ഇന്ന് നാം വായിക്കുന്ന പൗലോസിന്റെ 14 ലേഖനങ്ങളില്‍ ഏറെയും കാരാഗൃഹത്തില്‍ നിന്ന് എഴുതിയ വയാണ്. എ.ഡി. 67ലാണ് പൗലോസ് കൊല്ലപ്പെടുന്നത്. തലവെട്ടിയാണ് അദ്ദേഹത്തെ കൊന്നത്. തെറിച്ചുവീണ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിരസ് മൂന്നു തവണ തെറിച്ചു ചാടിയെന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. മാനസാന്തരപ്പെട്ടാല്‍ ഏതൊരു കൊടുംപാപിക്കും യേശുവിന്റെ അനുയായി ആയി മാറാം എന്നതിനു ഉദാഹരണമാണ് പൗലോസ് ശ്ലീഹാ.
Monday 1st of July
വി. ജൂനിപെറോ സെറ (1713-1784)
മിഗേല്‍ ജോസ് സെറ എന്ന പേരിലും അറിയപ്പെടുന്ന ജൂനിപെറോ സെറ എന്ന വിശുദ്ധന്‍ 1713 ല്‍ സ്‌പെയിനിലെ പെട്രയിലാണ് ജനി,ത്. ബാലനായിരിക്കെ തന്നെ മിഗേല്‍ യേശുവിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കുഞ്ഞാടായിരുന്നു. നിത്യവും പ്രാര്‍ഥിക്കുക, ചെറിയ തോതില്‍ ഉപവാസം അനുഷ്ഠിക്കുക തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളില്‍ ബാലനായ മിഖായേല്‍ ഒരു വീഴ്ചയും വരുത്തിയിരുന്നില്ല. കഴിവതും എല്ലാ ദിവസവും വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലും പങ്കെടുത്തിരുന്നു. പതിനഞ്ചാം വയസില്‍ പാല്‍മയിലുള്ള ഫ്രാന്‍സീഷ്യന്‍ സര്‍വകലാശാലയില്‍ ചേര്‍ന്ന മിഗേല്‍ 17-ാം വയസില്‍ സന്യാസസമൂഹത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. അന്നു മുതല്‍ മിഗേല്‍, 'ജൂനിപെറോ' എന്ന പേരു സ്വീകരി,ു. 'ദൈവത്തിന്റെ വിദൂഷകന്‍' എന്നായിരുന്നു 'ജുനിപെറോ' എന്ന വാക്കിന്റെ അര്‍ഥം. 1737 ല്‍ ജൂനിപെറോ പൗരോഹിത്യം സ്വീകരി,ു. ലുല്ലിയന്‍ സര്‍വകലാശാലയില്‍ ഫിലോസഫി, തിയോളജി തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളില്‍ അധ്യാപകനുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം. 1749 ല്‍ സഭ അദ്ദേഹത്തെ പ്രേഷിത പ്രവര്‍ത്തനത്തിനായി നോര്‍ത്ത് അമേരിക്കയിലേക്ക് അയ,ു. നോര്‍ത്ത് അമേരിക്കയുടെ പടിഞ്ഞാറേ മേഖലയിലുള്ള പ്രദേശങ്ങളില്‍ സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. അവിടുത്തെ ജീവിതസാഹചര്യങ്ങള്‍ ദുരിതപൂര്‍ണമായിരുന്നു. എങ്കിലും അവയെല്ലാം സഹി,് യേശുവിനു വേണ്ടി തന്റെ ദൗത്യം പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹി,ു. അവിടെവ,് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു കാലിന് വീക്കം അനുഭവപ്പെട്ടു. കൊതുക് കടി,് രോഗാണുക്കള്‍ കയറിയതായിരുന്നു കാരണം. തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാല് തളര്‍ന്നതു പോലെയാവുകയും നടക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ആസ്മായും അദ്ദേഹത്തെ വല്ലാതെ ശല്യപ്പെടുത്തി. പക്ഷേ, ഈ വേദനകളിലൊന്നും ജൂനിപെറോ തളര്‍ന്നില്ല. പിന്നീട് തന്റെ മരണം വരെ ആ വേദന അദ്ദേഹം സഹി,ു. മെക്‌സിക്കന്‍ മേഖലയിലുള്ള സന്യാസസമൂഹങ്ങളുടെയും ചുമതല അദ്ദേഹം ഏറ്റെടുത്തു. അമേരിക്കയില്‍, പ്രത്യേകി,് വടക്കേ അമേരിക്കയില്‍ സഭയുടെ വളര്‍,യ്ക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സംഭാവന ചെയ്ത വ്യക്തിയാിരുന്നു ജൂനിപെറോ സെറ. ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകളെ അദ്ദേഹം ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളാക്കി. 21 സന്യാസസമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് തുടക്കമിട്ടു. എല്ലാറ്റിനുമുപ രിയായി യൂറോപ്യന്‍ രീതിയിലുള്ള കൃഷി, കന്നുകാലിവളത്തല്‍, കരകൗശലവിദ്യങ്ങള്‍ എന്നിവയിലെല്ലാം അദ്ദേഹം അന്നാട്ടുകാര്‍ക്ക് പരിശീലനം നല്കി. 1784ല്‍ കാലിഫോര്‍ണിയയില്‍ വ,് അദ്ദേഹം മരി,ു. 1988ല്‍ ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ മാര്‍പാപ്പ ജൂനിപെറോയെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപി,ു.
Tuesday 2nd of July
വി. ബെര്ണദീന് റിയലിനോ ( 1530-1616)
അഭിഭാഷകനായി ജീവിതം ആരംഭിക്കുകയും പിന്നീട് മുപ്പതാം വയസില്‍ ഈശോ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു പുരോഹിതനാകുകയും ചെയ്ത വിശുദ്ധനാണ് ബെര്ണദീന് റയലിനോ. ഇറ്റലിയിലെ വളരെ കുലീനമായ ഒരു കുടുംബത്തിലാണ് ബെര്ണദീന് ജനി,ത്. വളരെ മിക, വിദ്യാഭ്യാസം അദ്ദേഹത്തിന് ലഭി,ിരുന്നു. 1556 ല്‍ അദ്ദേഹം അഭിഭാഷകനായി. പിന്നീട് ഇറ്റഴിയിലെ ഫെലിസാനോ, കസീന്‍ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളില്‍ മേയര്‍ പദവി അലങ്കരി,ു. അലക്‌സാണ്ട്രിയയില്‍ ചീഫ് ടാക്‌സ് കളക്ടര്‍ എന്ന നിലയിലും ജോലി നോക്കി. തിരക്കിട്ട ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിനിടയ്ക്ക് അദ്ദേഹം ദൈവത്തിന് വലിയ സ്ഥാനം കൊടുത്തിരു ന്നില്ല. എന്നാല്‍ 1564ല്‍ ഒരു ധ്യാനത്തില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ ബെര്ണദീന് അവസരം ലഭി,ു. അവിടെ വ,് യേശുവില്‍ ജീവിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത അദ്ദേഹത്തിനു മനസിലായി. എന്താണ് യഥാര്‍ഥ ദൈവ സ്‌നേഹമെന്ന് തിരി,റിഞ്ഞതോടെ, അദ്ദേഹം പുതിയൊരു ജീവിതത്തിന് തുടക്കം കുറിക്കാന്‍ തീരുമാനി,ു. 1564ല്‍ ജെസ്യൂട്ട് സഭയില്‍ ചേര്‍ന്ന ബെര്ണദീന് 1567ല്‍ പുരോഹിത നായി. നേപ്പിള്‍സിലായിരുന്നു പിന്നീട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം. പിന്നീട് ദക്ഷിണ ഇറ്റലി യിലെ ലേ,ില്‍ ഒരു കോളജ് സ്ഥാപിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി അദ്ദേഹത്തെ നിയോഗി,ു. അവിടെ കോളജ് സ്ഥാപി, ശേഷം ബെര്ണദീന് റെക്ടര്‍ പദവി വഹി,ു. അന്നാട്ടിലെ ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടവനായി ബെര്ണദീന് വളരെ വേഗം മാറി. എല്ലാവരെയും അദ്ദേഹം സ്‌നേഹി,ു. പാവങ്ങള്‍ക്ക് തുണയായി നിന്നു. ഒട്ടേറെ രോഗികളെ അദ്ദേഹം സുഖപ്പെടുത്തി. പാവങ്ങളും രോഗികളും അനാഥരുമായ നിരവധി പേര്‍ക്ക് നിത്യവും ആഹാരവും വെള്ളവും കൊടുക്കാന്‍ അദ്ദേഹം ശ്രമി,ിരുന്നു. അവര്‍ക്കു വേണ്ടി വീഞ്ഞ് സൂക്ഷി,ിരുന്ന ബെര്‍ണദീന്റെ പാത്രം എല്ലാവരും കഴി,ു കഴിയാതെ ശൂന്യമാകില്ലായിരുന്നു എന്നൊരു കഥയുണ്ട്. 'യേശുവേ, മാതാവേ...' എന്നു വിളി,പേക്ഷി,ുകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം മരണം വരി,ത്. 1947 ല്‍ പോപ് പയസ് പന്ത്രണ്ടാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപി,ു.
Wednesday 3rd of July
വി. തോമാശ്ലീഹാ (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
യേശുവിന്റെ പന്ത്രണ്ട് അപ്പസ്‌തോലന്‍മാരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു വി. തോമാശ്ലീഹാ. യൂദാസ് ദിദിമോസ് തോമസ് എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ പേര്. 'യേശുവിന്റെ ഊര്‍ജ്ജസ്വലനായ ശിഷ്യന്‍' എന്നാണ് തോമാശ്ലീഹാ അറിയപ്പെടുന്നത്. തോമാ എവിടെയാണ് ജനി,തെന്ന് വ്യക്തമായ അറിവില്ല. ഒരു ആശാരിപണിക്കാരനായിരുന്നു തോമാ എന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. ബൈബിളിലെ ആദ്യ മൂന്നു സുവിശേഷങ്ങളില്‍ യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടികയില്‍ തോമസിന്റെ പേരും ഉണ്ട് എന്നതൊഴി,ാല്‍ തോമാശ്ലീഹായെപ്പറ്റി അധികമൊന്നും പറയുന്നില്ല. അതേസമയം, യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തെപ്പറ്റി ഏറയുണ്ട് താനും. ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേറ്റ യേശു ശിഷ്യന്‍മാര്‍ക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അവിടെ തോമസ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പിന്നീട് അദ്ദേഹം വന്നപ്പോള്‍ മറ്റ് ശിഷ്യന്‍മാര്‍ യേശു വന്ന കാര്യം പറഞ്ഞു. എന്നാല്‍ തോമസ് ഇതു വിശ്വസി,ില്ല. ''അവന്റെ കൈകളില്‍ ആണിപ്പഴുതു കാണുകയും ആ ആണിപ്പഴുതില്‍ വിരല്‍ ഇടുകയും അവന്റെ വിലാപ്പുറത്ത് കൈയിടുകയും ചെയ്തിട്ടല്ലാതെ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുകയില്ല'' എന്നാണ് തോമസ് പറയുന്നത്. ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ യേശു വീണ്ടും ശിഷ്യന്‍മാര്‍ക്കു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. യേശു തോമായോട് പറഞ്ഞു. ''നിന്റെ വിരല്‍ ഇവിടെ കൊണ്ടുവരിക, എന്റെ കൈകള്‍ഫ കാണുക, നിന്റെ കൈനിട്ടീ എന്റെ വിലാപ്പുറത്ത് ഇടുക. അവിശ്വാസിയാകാതെ വിശ്വാസിയായിരിക്കുക.'' (യോഹന്നാന് 20,28) ഇതു കേട്ട് തെളിവുകള്‍ പരിശോധിക്കാതെ, തോമസ് 'എന്റെ കര്‍ത്താവേ, എന്റെ ദൈവമേ' എന്നു വിളി,് തന്റെ വിശ്വാസം ഏറ്റുപറയുന്നതായി സുവിശേഷത്തില്‍ കാണാം. ഇന്ത്യയെ കൂടാതെ പാലസ്തീന, പേര്‍ഷ്യാ, മേദിയ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലും തോമാശ്ലീഹാ പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനം നടത്തിയതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. 'തോമായുടെ നടപടികള്‍' എന്ന അപ്രാമാണിക ഗ്രന്ഥത്തിലാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനത്തിന്റെ കഥ പറയുന്നത്. ഇന്ത്യയിലേക്ക് പോകണമെന്ന് യേശു ഒരു ദര്‍ശനത്തില്‍ തോമായോട് ആവശ്യപ്പെട്ടുവെങ്കിലും അദ്ദേഹം അതിനു താത്പര്യമെടുത്തില്ലെന്ന് ഈ പുസ്‌കത്തില്‍ കാണാം. ''അവിടെയുള്ളവര്‍ കാട്ടുമൃഗങ്ങളെപ്പോലെ ശക്തരും ദൈവവചനം കടക്കാനാവാത്തവിധം അവരുടെ ഹൃദയം കഠിനവുമാണ്'' എന്ന തോമ പറഞ്ഞു. യേശു അവനോട് പറഞ്ഞു. ''ഞാന്‍ നിന്നോട് കൂടെ യുണ്ടാവും. നീ ധൈര്യപൂര്‍വം പോകുക. എന്റെ കൃപയിലാശ്രയിക്കുക.'' യഹൂദരായ ക,വടക്കാ രോടൊപ്പം അങ്ങനെ തോമാശ്ലീഹാ ഇന്ത്യയിലെത്തി. എ.ഡി. 52 നവംബര്‍ 21-ാം തീയതി തോമശ്ലീഹാ കൊടുങ്ങല്ലൂരിലെത്തി. കേരളത്തില്‍ നിരവധി പേരെ അദ്ദേഹം ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളാക്കി മാറ്റി. അദ്ദേഹം ഇവിടെ പ്രവര്‍ത്തി, അദ്ഭുതപ്രവര്‍ത്തികളെപ്പറ്റിയുള്ള കഥകള്‍ ഒരു വലിയ പുസ്‌കമെഴുതാനുള്ളതിനെക്കാള്‍ അധികമുണ്ട്. കേരളത്തില്‍ കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍, പാലയൂര്‍, കോക്കമംഗലം, പറവൂര്‍, നിരണം, കൊല്ലം, നിലയ്ക്കല്‍ എന്നിവിടങ്ങിളിലായി ഏഴു ദേവാലയങ്ങള്‍ തോമശ്ലീഹാ സ്ഥാപി,ു. ചിന്നമലയില്‍ ഒരു ഗുഹയില്‍ വ,് അദ്ദേഹം കുത്തേറ്റ് മരിക്കുകയായിരുന്നുവെന്നാണ് മാര്‍ത്തോമാ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്.
Thursday 4th of July
പോര്‍ചുഗലിലെ വി. എലിസബത്ത് (1271-1336)
രാജകുമാരിയായി ജനിക്കുകയും പീന്നീട് രാജ്ഞിയാകുകയും ചെയ്ത വിശുദ്ധയാണ് എലിസബത്ത്. സമ്പത്തും പ്രൗഡിയും അധികാരങ്ങളുമുണ്ടായിട്ടും വളരെ എളിമയോടെ ജീവിക്കുകയും യേശുവില്‍ ഉറ,ുവിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്ത ഈ വിശുദ്ധയെ അപകടഘട്ടങ്ങളില്‍ ദൈവം തുണ,ു. സ്‌പെയ്‌നിലെ അര്‍ഗോണ്‍ പ്രദേശത്തുള്ള പെഡ്രോ എന്ന രാജാവിന്റെ മകളായിരുന്നു എലിസബത്ത്. ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ തന്നെ എലിസബത്ത് യേശുവിനെ സ്‌നേഹി,ു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ദിവ്യബലിയില്‍ പങ്കെടുക്കുക, വി. കുര്‍ബാന സ്വീകരിക്കുക, ധ്യാനിക്കുക, സുവിശേഷങ്ങള്‍ വായിക്കുക തുടങ്ങിയവയിലൊക്കെ അവര്‍ വളരെ താത്പര്യം പ്രകടിപ്പി,ിരുന്നു. പന്ത്രണ്ട് വയസുള്ളപ്പോള്‍ എലിസബത്തിനെ പോര്‍ചുഗലിലെ ഡെന്നീസ് രാജാവ് വിവാഹം കഴി,ു. ക്രൈസ്തവവിശ്വാസിയായിരുന്നില്ല രാജാവ്. പക്ഷേ, എലിസബത്തിനെ അവരുടെ വിശ്വാസത്തിനനുസരി,് ജീവിക്കാന്‍ രാജാവ് അനുവദി,ു. രാജ്ഞിയായെങ്കിലും വളരെ ലളിതമായ ജീവിതമാണ് എലിസബത്ത് തുടര്‍ന്നും നയി,ത്. ആര്‍ഭാടമുള്ള ജീവിതം വേണ്ടെന്നുവ,ു. ലളിതമായ വസ്ത്രങ്ങള്‍ മാത്രം ധരി,ു. ആഴ്ചയില്‍ മൂന്നു ദിവസം ഉപവസിക്കുകയും ചെയ്തു. ദരിദ്രരായ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് വിവാഹസഹായം നല്‍കുവാനും രോഗികളെ സന്ദര്‍ശി,് അവരെ സഹായിക്കുവാനും എലിസബത്ത് രാജ്ഞി സമയം കണ്ടെത്തി. തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിലും ഭാര്യയുടെ ചുമതലകള്‍ നിര്‍വഹിക്കുന്നതിലും ഒരു വീഴ്ചയും എലിസബത്ത് വരുത്തിയിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍, രാജാവിനെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാനും രാജ്ഞിയുമായി അകറ്റുവാനും രാജാവിന്റെ അംഗരക്ഷകരില്‍ ഒരാള്‍ ശ്രമി,ു. രാജ്ഞിയും അവരുടെ ഭടന്‍മാരില്‍ ഒരാളും തമ്മില്‍ പതിവില്‍ കവിഞ്ഞ അടുപ്പമുണ്ടെന്ന് അംഗരക്ഷകന്‍ രാജാവിനോട് പറഞ്ഞു. തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട രാജാവ് രാജ്ഞിയുടെ ഭടനെ വധിക്കുവാന്‍ തീരുമാനി,ു. എന്നാല്‍, മറ്റാരും അറിയാതെ രഹസ്യമായി അവനെ കൊല്ലാനാണ് രാജാവ് ആഗ്രഹി,ത്. ആരാ,ാരോട് രാജാവ് പറഞ്ഞു: ''എന്റെ കല്‍പനയും കൊണ്ട് ഒരാള്‍ വരും. അയാളെ തീ,ൂളയില്‍ ഇട്ട് കൊല്ലണം.'' ആരാ,ാര്‍ സമ്മതി,ു. രാജ്ഞിയുമായി ബന്ധമുണ്ടെന്ന് സംശയി, ഭടനെ രാജാവ് വിളി,് ഒരു കല്‍പന കൊടുത്തു. 'ഇത് ആരാ,ാര്‍ക്ക് കൊണ്ടു കൊടുക്കുക.' ഭടന്‍ കല്‍പനയുമായി പോയി. പോകുന്നവഴിക്ക് ദേവാലയത്തിനു മുന്നിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവിടെ കയറാനും വി. കുര്‍ബാന കാണാനും അയാള്‍ക്കു തോന്നി. രാജാവിനെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പി, അംഗരക്ഷകന്‍ അപ്പോള്‍ ആ വഴി വന്നു. ''ഇത് ആരാ,ാര്‍ക്കുള്ള രാജകല്‍പനയാണ്. ഇതൊന്ന് അയാള്‍ക്കു കൊടുക്കാമോ?'' എന്നു ചോദി,ു. അംഗരക്ഷകന്‍ സമ്മതി,ു. അയാള്‍ അതുമായി പോയി തീ,ൂളയില്‍ വീണ് കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഇതേസമയത്ത് തന്നെ, രാജാവിന് തന്റെ തെറ്റു മനസിലായിരുന്നു. ഇതിനകം തന്നെ അയാള്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു കാണും എന്നു കരുതി അദ്ദേഹം അസ്വസ്ഥനായി. എന്നാല്‍, ഭടന്‍ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലാതെ തിരികെയെത്തിയത് കണ്ടതോടെ രാജ്ഞിയുടെ വിശുദ്ധി രാജാവ് അംഗീകരി,ു. ഭര്‍ത്താവ് മരിക്കുന്നതു വരെ അദ്ദേഹത്തെ ശുശ്രൂഷി,് എലിസബത്ത് രാജ്ഞി ജീവി,ു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണശേഷം അവര്‍ ഫ്രാന്‍സിഷ്യന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. മരണം വരെ അവിടെ ജീവി,ു.
Friday 5th of July
റോമിലെ വി. സോ (മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
യേശുവിനു വേണ്ടി പീഡനങ്ങളേറ്റുവാങ്ങി, തീവ്രമായ വേദന അനുഭവിച്ച് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച വിശുദ്ധര്‍ ഏറെപ്പേരുണ്ട്. എന്നാല്‍, അവരെക്കാളധികമായി വേദന സഹിച്ച് മരണം ഏറ്റുവാങ്ങിയ ഒരു വിശുദ്ധയാണ് സോ. എ.ഡി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ റോമില്‍ ജീവിച്ച ഈ വിശുദ്ധയുടെ ജീവിതത്തെപ്പറ്റി അധികമൊന്നും പുറത്തുവന്നിട്ടില്ല. ഡിയോക്ലീഷന്‍ എന്ന ക്രൈസ്തവവിരുദ്ധനായ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ കാലത്ത് രക്തസാക്ഷികളായി മാറിയ അനേകം പേരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു സോയും. യേശുവില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവരെയൊക്കെ തിരഞ്ഞുപിടിച്ച് കൊല്ലുകയായിരുന്നു ഡിയോക്ലീഷന്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. ഇംപീരിയല്‍ റോമിലെ ഹൈക്കോടതിയിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്ന നികോസ്ട്രാറ്റസിന്റെ ഭാര്യയായിരുന്നു സോ. യേശുവിന്റെ ശിഷ്യനായിരുന്ന വി. പത്രോസിന്റെ വാക്കുകള്‍ സോ തന്റെ ജീവിതത്തില്‍ പകര്‍ത്തി. പത്രോസ് ശ്ലീഹായെ ഒരു ഭക്തയെപ്പോലെ സ്‌നേഹിച്ചു. അക്കാലത്ത് യേശുവില്‍ വിശ്വസിക്കുക എന്നത് രഹസ്യമായി ചെയ്യേണ്ട കാര്യമായിരുന്നു. പുറത്തറിഞ്ഞാല്‍ മരണത്തില്‍ കുറഞ്ഞ ശിക്ഷയൊന്നുമില്ല. സോയുടെ ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസം ഭരണകൂടം അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഒരിക്കല്‍ വി. പത്രോസ് ശ്ലീഹായുടെ ശവകുടീരത്തിനരികില്‍ മുട്ടുകുത്തി നിന്നു പ്രാര്‍ഥിക്കവേ, ചില ഭടന്‍മാര്‍ അവളെ കാണുകയും തടവിലാക്കുകയും ചെയ്തു. യേശുവിലുള്ള വിശ്വാസം ഉപേക്ഷിച്ചെന്ന് പരസ്യമായി വിളിച്ചുപറയുന്നതു വരെ പീഡിപ്പിക്കുക യായിരുന്നു ഡിയോക്ലീഷന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ രീതി. സോയും പീഡനങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങി. വേദന ഏറുമ്പോള്‍ അവള്‍ യേശുവിന്റെ നാമം ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ പീഡനങ്ങള്‍ നല്‍കുവാന്‍ തുടങ്ങി. ഒന്നൊന്നായി നിരവധി ശിക്ഷാമാര്‍ഗങ്ങള്‍ പരീക്ഷിച്ചിട്ടും സോ തന്റെ വിശ്വാസം കൈവിടാതെ നില്‍ക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ ക്രൂരമായ രീതികളിലേക്ക് സൈനികര്‍ കടന്നു. സോയുടെ നീണ്ട മുടി ഒരു മരത്തില്‍ കെട്ടിയെ ശേഷം അവളെ തൂക്കിയിട്ടു. മുടി വലിയുന്നതിന്റെ വേദനയ്ക്കിടെ ചാട്ടവാറുകൊണ്ട് അടിച്ചു. യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയാന്‍ സൈനികര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു വാക്ക് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ അവള്‍ക്ക് എല്ലാ വേദനകളില്‍ നിന്നും മോചനം കിട്ടുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, സോ അതിനു തയാറായില്ല. സോയുടെ കാല്‍ക്കീഴില്‍ തീയിട്ട സൈനികര്‍ അവസാനമായി ഒരിക്കല്‍ കൂടി അവളോട് വിശ്വാസം തള്ളിപ്പറയാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അതും നിഷേധിച്ചതോടെ അവര്‍ തീ ശക്തമാക്കി. പാദങ്ങള്‍ മുതല്‍ വെന്തുവെന്ത് അവള്‍ മരിച്ചു. വി. സോയെ പോലെ വേദന അനുഭവിച്ച് മരണം വരിച്ച എത്ര പേരുണ്ടാവും? പക്ഷേ, ആ വേദനയെക്കാളും ജീവനെക്കാളും വലുതായി അവള്‍ കണ്ടത് യേശുവിന്റെ സ്‌നേഹമായിരുന്നു.
Saturday 6th of July
വി. മരിയ ഗൊരേത്തി (1890-1902)
പന്ത്രണ്ട് വയസു മാത്രം പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ നെഞ്ചില്‍ പതിനാലു തവണ കുത്തേറ്റ് മരിച്ച മരിയ ഗൊരേത്തി എന്ന വിശുദ്ധയുടെ ഓര്‍മദിവസമാണ് ഇന്ന്. വി. മരിയ ഗൊരേത്തിയുടെ കഥ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ ശുദ്ധീകരിക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്നതു പോലെ ദൈവികസാന്നിധ്യമുള്ളതുമാണ്. വളരെ ദരിദ്രമായിരുന്നു അവളുടെ കുടുംബം. കര്‍ഷകനായിരുന്ന അച്ഛന്‍ ലൂഗി ഗൊരേത്തിയും അമ്മ അസൂന്തയും വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണ് അവരുടെ ആറു മക്കളെ വളര്‍ത്തിയിരുന്നത്. മരിയയ്ക്കു പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം പോലും ലഭിച്ചിരുന്നില്ല. അതീവ സുന്ദരിയായിരുന്നു മരിയ. പ്രായത്തില്‍ കവിഞ്ഞ ശരീരവളര്‍ച്ചയും അവള്‍ക്കുണ്ടായി രുന്നു. മാതാപിതാക്കളെ സഹായിക്കുവാന്‍ എപ്പോഴും അവള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. പ്രാര്‍ഥനയിലും ഉപവാസത്തിലും ജീവിച്ച ആ ബാലിക, ഒരു കാലത്തും ചെറിയ പാപം പോലും ചെയ്യില്ലെന്നു ശപഥം ചെയ്തിരുന്നു. മരിയയ്ക്ക് ഒന്‍പതു വയസ് പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ അവളുടെ അച്ഛന്‍ മലേറിയ രോഗം ബാധിച്ചു മരിച്ചു. അതോടെ ആ കുടുംബം അനാഥമായി. ഒരു നേരത്തെ ആഹാരത്തിനു പോലും വക കണ്ടെത്താനാകാതെ വന്നതോടെ അമ്മ അസൂന്ത 'സെറെനെല്ലി' എന്ന ധനിക കുടുംബത്തില്‍ വീട്ടുജോലി ചെയ്യുവാനായി പോയി. മരിയയും അമ്മയോടൊത്ത് അവിടെയാണ് ജീവിച്ചിരുന്നത്. സെറെനെല്ലി കുടുംബത്തിലെ അലക്‌സാണ്ട്രോ എന്ന പേരുള്ള പത്തൊന്‍പതുകാരന്‍ മരിയുടെ സൗന്ദര്യത്തില്‍ മതിമറന്ന് അവളെ തന്റെയൊപ്പം കിടക്ക പങ്കിടാന്‍ പലതവണ ക്ഷണിച്ചു. എന്നാല്‍, അവള്‍ ഒരിക്കലും അതിനു വഴങ്ങിയില്ല. മരിയ അമ്മയോട് വിവരം പറഞ്ഞെങ്കിലും മറ്റു ജീവിതമാര്‍ഗമില്ലാത്തതിനാല്‍ അവര്‍ക്ക് ആ ജോലി ഉപേക്ഷിക്കാനാകുമായിരുന്നില്ല. മരിയ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു: ''എന്റെ ശരീരം വെട്ടിമുറിച്ച് കഷണങ്ങളാക്കിയാല്‍ കൂടി ഞാന്‍ പാപം ചെയ്യില്ല.'' അലക്‌സാണ്ട്രോ മരിയയെ വശത്താക്കാന്‍ ശ്രമം തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. പന്ത്രണ്ട് വയസു മാത്രം പ്രായമുള്ള ആ ബാലിക യേശുവിനോട് കരഞ്ഞുപ്രാര്‍ഥിച്ചു. ''അങ്ങ് എന്റെ കൂടെയുള്ളപ്പോള്‍ എനിക്കു പേടിയില്ല. എന്റെ കരുത്ത് അങ്ങാണ്. എന്നെ വഴിനടത്തേണമേ..'' ഒരു ദിവസം മരിയ തന്റെ മുറിയില്‍ തനിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അലക്‌സാണ്ട്രോ കയറിവന്നു. അവളെ പാപം ചെയ്യാന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചു. മരിയ വഴങ്ങുന്നില്ലെന്നു കണ്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഒരു കത്തിയെടുത്ത് പതിനാലു തവണ അവളെ കുത്തി. കുത്തുകൊണ്ട് രക്തം വാര്‍ന്ന ശരീരവുമായി അവളെ അടുത്തുള്ള ദേവാലയത്തിലെ വൈദികനും മറ്റും ചേര്‍ന്ന് ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ഈ സംഭവത്തിന് ഏതാനും ദിവസം മുന്‍പ് മാത്രമായിരുന്നു മരിയയുടെ ആദ്യകുര്‍ബാന സ്വീകരണം. മരണക്കിടക്കയില്‍ വച്ച് മരിയ വൈദികനോട് പറഞ്ഞു: ''അലക്‌സാണ്ട്രോയോട് ഞാന്‍ ക്ഷമിച്ചുകഴിഞ്ഞു. ഒരിക്കല്‍ അയാള്‍ക്ക് ചെയ്ത തെറ്റിനെകുറിച്ച് ബോധ്യമുണ്ടാവും. അയാള്‍ മാനസാന്തരപ്പെടും.'' പിറ്റേന്ന് മരിയ മരിച്ചു. അലക്‌സാണ്ട്രോയെ കോടതി 30 വര്‍ഷത്തേക്ക് തടവു ശിക്ഷയ്ക്കു വിധിച്ചു. ജയിലിലായിരിക്കുമ്പോള്‍ അലക്‌സാണ്ട്രോയ്ക്ക് മരിയയുടെ ദര്‍ശനമുണ്ടായി. ലില്ലിപ്പൂക്കള്‍ അണിഞ്ഞ്, വെള്ളവസ്ത്രം ധരിച്ച്, മരിയ ഒരു പൂന്തോട്ടത്തില്‍ നില്‍ക്കുന്നതായി അയാള്‍ കണ്ടു. അവള്‍ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നതായും ലില്ലിപ്പൂക്കള്‍ സമ്മാനിച്ചതായും സ്വപ്നം കണ്ടതോടെ അലക്‌സാണ്ട്രോയ്ക്ക് താന്‍ ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ ആഴം മനസിലായി. അവന് പശ്ചാത്തപിച്ചു. 1950ല്‍ പോപ്പ് പയസ് പന്ത്രണ്ടാമന്‍ മരിയ ഗൊരേത്തിയെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ചടങ്ങില്‍ മുട്ടുകുത്തി നിന്നു പ്രാര്‍ഥിക്കാന്‍ ജയില്‍ മോചിതനായ അലക്‌സാണ്ട്രോയും എത്തിയിരുന്നു. അന്ന് ആ ചടങ്ങില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ രണ്ടരലക്ഷത്തോളം വിശ്വാസികളാണ് വത്തിക്കാനിലെത്തിയത്. മരിയയുടെ അമ്മ അസൂന്തയും ചടങ്ങിനെത്തിയിരുന്നു. തന്റെ മകളെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ചടങ്ങില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ ഭാഗ്യം ലഭിച്ച ഏക സ്ത്രീയാണ് അസുന്ത.
Sunday 7th of July
വി. വില്ലിബാള്‍ഡ് (700- 781)
എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ ജീവിച്ച വിശുദ്ധനാണ് വില്ലിബാള്‍ഡ്. മരിച്ച ശേഷം ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേറ്റു പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന വില്ലിബാള്‍ഡ്, വിശുദ്ധനായ റിച്ചാര്‍ഡ് രാജാവിന്റെ മകനായിരുന്നു. അവരുടെ കുടുംബം മുഴുവന്‍ വിശുദ്ധരായിരുന്നുവെന്നു വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. വില്ലിബാള്‍ഡിന്റെ സഹോദരങ്ങളായി വിന്നിബാള്‍ഡ്, വാള്‍ബുര്‍ഗ എന്നിവരും വിശുദ്ധരായിരുന്നു. വി. ബോനിഫസിന്റെ (ജൂണ്‍ അഞ്ചിലെ വിശുദ്ധന്‍) ബന്ധു കൂടിയായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. ജനിച്ച് അധികം ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയും മുന്‍പ് വില്ലിബാള്‍ഡ് രോഗബാധിതനായി മരിച്ചു. ദുഃഖിതരായ മാതാപിതാക്കള്‍ കരഞ്ഞുപ്രാര്‍ഥിച്ചു. വില്ലിബാള്‍ഡിനെ തിരികെനല്‍കിയാല്‍ യേശുവിനു വേണ്ടി അവന്റെ ജീവിതം സമര്‍പ്പിക്കുമെന്ന് അവര്‍ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു. അദ്ഭുതം പോലെ വില്ലിബാള്‍ഡിന് ജീവന്‍ തിരികെ കിട്ടി. അഞ്ചാം വയസില്‍ തന്നെ ഹാംപ്‌ഷെയറിലെ ആശ്രമത്തില്‍ വില്ലിബാള്‍ഡ് പ്രവേശിച്ചു. വിദ്യാഭ്യാസവും അവിടെ തന്നെ ചെയ്തു. വില്ലിബാള്‍ഡിന് ഇരുപത്തിരണ്ട് വയസായപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ റിച്ചാര്‍ഡിന്റെയും വിന്നിബാള്‍ഡിന്റെയുമൊപ്പം റോമിലേക്ക് തീര്‍ഥയാത്ര പോയി. യാത്രാമധ്യേ പിതാവ് മലേറിയ ബാധിച്ചു മരിച്ചു. വില്ലിബാള്‍ഡി നെയും രോഗം ബാധിച്ചുവെങ്കിലും അദ്ദേഹം രക്ഷപ്പെട്ടു. രണ്ടു വര്‍ഷം കൂടി കഴിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം ജറുസലേമിലെ വിശുദ്ധ നാടുകള്‍ കാണുവാനായി പോയി. ജറുസലേമില്‍ തീര്‍ഥയാത്രയ്ക്ക് എത്തിയ ആദ്യ ഇംഗ്ലീഷുകാരന്‍ വില്ലിബാള്‍ഡ് ആണെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. ജറുസലേം യാത്രയുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ അദ്ദേഹം ഒരു യാത്രാവിവരണവും എഴുതി. പിന്നീട് യൂറോപ്പിലെ നിരവധി തീര്‍ഥാടനകേന്ദ്രങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം സന്ദര്‍ശിച്ചു. പോപ് ഗ്രിഗറി മൂന്നാമന്റെ നിര്‍ദേശമനുരിച്ച് അദ്ദേഹം ജര്‍മനിയിലെത്തി വി. ബോനിഫസിനെ പ്രേഷിത ജോലികളില്‍ സഹായിച്ചു. നിരവധി സന്യാസിസമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് രൂപം കൊടുത്ത അദ്ദേഹം 781 ല്‍ മരിച്ചു. പോപ്പ് ലിയോ ഏഴാമന്‍ 938 ല്‍ വില്ലിബാള്‍ഡിനെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Monday 8th of July
വി. സുന്നിവ (പത്താം നൂറ്റാണ്ട് )
അയര്‍ലന്‍ഡിലെ രാജകുമാരിയായിരുന്നു സുന്നിവ. അതീവ സുന്ദരിയായിരുന്നു അവള്‍. ശരീരം പോലെ തന്നെ അവളുടെ ഹൃദയത്തിനും സൗന്ദര്യമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു രാജകുമാരിയായിരുന്നു വെങ്കിലും പാവങ്ങളെ സ്‌നേഹിക്കുവാനും രോഗികളെ ശുശ്രൂഷി ക്കാനും സുന്നിവ തയാറാകുമായിരുന്നു. അവളുടെ പിതാവ് അയര്‍ലന്‍ഡിലെ പ്രാചീന മതങ്ങളിലൊന്നിന്റെ വിശ്വാസിയായിരു ന്നുവെങ്കിലും സുന്നിവ യേശുവിന്റെ പ്രിയ പുത്രിയായിരുന്നു. അയര്‍ലന്‍ഡില്‍ ക്രിസ്തുമതം വ്യാപിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. യേശുവിനെക്കുറിച്ച് കേട്ടതുമുതല്‍ തന്റെ നാഥനായ് അവിടുത്തെ അവള്‍ സ്വീകരിച്ചു. സുന്നിവയ്ക്കു വിവാഹപ്രായമെത്തിയപ്പോള്‍ രാജാവ് മറ്റൊരു രാജാവുമായി അവളുടെ വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചു. ആ വിവാഹത്തില്‍ നിന്നു രക്ഷ നേടുന്നതിനു വേണ്ടി സുന്നിവ അവളുടെ സഹോദരന്‍ അല്‍ബാന്റെയും ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസികളായ മറ്റ് ചിലരുടെയും കൂടെ നാടു വിട്ടു. നോര്‍വീജിയന്‍ തീരത്തുള്ള ഒരു ദ്വീപിലെ ഒഴിഞ്ഞ ഗുഹയ്ക്കുള്ളിലാണ് അവര്‍ മറഞ്ഞിരുന്നത്. സുന്നിവയുടെ പിതാവ് തന്റെ സൈനികരെ അയച്ച് പല ഭാഗത്തും തിരച്ചില്‍ നടത്തിയെങ്കിലും ഇവരെ കണ്ടെത്താനായില്ല. അവര്‍ ആ ഗുഹയ്ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ കഴിഞ്ഞു. സമീപസ്ഥലങ്ങളില്‍ നിന്ന് പഴങ്ങളും കായ്കനികളും ഭക്ഷിച്ചു. ഉപവാസം അനുഷ്ഠിച്ചു. നിരന്തരമായ പ്രാര്‍ഥന അവര്‍ക്ക് ആശ്വാസം പകര്‍ന്നു. ആ പ്രദേശത്തുള്ള നാട്ടുകാരുടെ കന്നുകാലികള്‍ ആ സമയത്ത് മോഷണം പോയി. ഗുഹയ്ക്കു ള്ളില്‍ ജീവിക്കുന്ന സുന്നിവയും കൂട്ടരുമാണ് മോഷണം നടത്തുന്നതെന്ന് അവരില്‍ ആരോ പറഞ്ഞു. ഇതുവിശ്വസിച്ച ഗോത്രത്തലവന്‍ തന്റെ അംഗരക്ഷകരുടെ വലിയൊരു സംഘത്തെ സുന്നിവയെ പിടിക്കാനായി പറഞ്ഞയച്ചു. എന്നാല്‍, അവര്‍ അവിടെ എത്തിയപ്പോള്‍ ഉരുള്‍പൊട്ടല്‍ ഉണ്ടാവുകയും ഒരു വലിയ കല്ല് വന്ന് ഗുഹയുടെ കവാടം അടയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. സുന്നിവയെയും കൂട്ടരെയും പിന്നീട് ആരും ജീവനോടെ കണ്ടിട്ടില്ല. വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഏറെ കടന്നു പോയി. ഗുഹയ്ക്കു സമീപത്ത് നിന്ന് അസാധാരണമായ വെളിച്ചം ആളുകള്‍ കാണാന്‍ തുടങ്ങി. ആ പ്രദേശത്തെ രാജാവ് ഇതറിയുകയും ഗുഹയുടെ മുന്നിലുള്ള കല്ല് നീക്കാന്‍ ഉത്തരവിടുകയും ചെയ്തു. കല്ല് നീക്കിയപ്പോള്‍ സുന്നിവയുടെ മൃതദേഹം ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ അവിടെ കാണപ്പെട്ടു. സുന്നിവയുടെ ജീവിതത്തെ പറ്റി മറ്റുപല കഥകളും നിലവിലുണ്ട്. ചില കഥകളില്‍ സുന്നിവ ഒരു സന്യാസിനിയാണെന്നു പറയപ്പെടുന്നു.
Tuesday 9th of July
വി. വെറോനിക്കാ ജൂലിയാനി (1660-1727)
"നിങ്ങളില്‍ രണ്ട് ഉടുപ്പുള്ളവന്‍ ഒന്ന്, ഇല്ലാത്തവന് കൊടുക്കട്ടെ,' എന്നാണ് യേശു പഠിപ്പിച്ചത്. എന്നാല്‍ തനിക്ക് അധികമായി ഉള്ളതല്ല, തന്റെ സമ്പാദ്യം മുഴുവനും ദരിദ്രര്‍ക്ക് നല്‍കുവാന്‍ തയാറായ വിശുദ്ധയാണ് വെറോനിക്കാ ജൂലിയാനി. ഇറ്റലിയിലാണ് വെറോനിക്കാ ജനിച്ചത്. ബാല്യകാലം മുതല്‍ തന്നെ യേശുവിനെ തന്റെ മണവാളനായി അവള്‍ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. യേശുവിന്റെ പീഡാനുഭ വം പ്രത്യേകമായി ധ്യാനിക്കുവാനും പരിശുദ്ധമാതാവിനോട് നിരന്തരം പ്രാര്‍ഥിക്കുവാനും വെറോനിക്ക പ്രത്യേകം താത്പര്യമെടുത്തിരുന്നു. വിവാഹപ്രായമെത്തിയപ്പോള്‍ വെറോനിക്കയുടെ പിതാവ് അവള്‍ക്കു വിവാഹാലോചനകള്‍ കൊണ്ടുവന്നു. എന്നാല്‍, യേശുവിന്റെ മണവാട്ടിയാകാനുള്ള തന്റെ തീരുമാനത്തില്‍ മാറ്റമില്ലെ ïന്നാണ് അവള്‍ പറഞ്ഞത്. പിതാവ് നിര്‍ബന്ധിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. അവള്‍ യേശുവിനോട് പ്രാര്‍ഥിച്ചു. വൈകാതെ, വെറോനിക്കയ്ക്ക് രോഗങ്ങള്‍ ബാധിച്ചു. വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയായി. വെറോനിക്കയുടെ വിശ്വാസം മനസിലാക്കിയ പിതാവ് അവളെ കന്യാസ്ത്രീ യാകാന്‍ അനുവദിച്ചു. ക്ലാരസഭയിലാണ് വെറോനിക്ക ചേര്‍ന്നത്. അവളുടെ വിശുദ്ധജീവിതം എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധയാകര്‍ഷിച്ചു. ബിഷപ്പ് മഠത്തിന്റെ സുപ്പീരിയറിനോട് പറഞ്ഞു. ''വെറോനിക്കയെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊള്ളുക. ഇവള്‍ ഒരു വലിയ വിശുദ്ധയാകും.'' യേശു കുരിശും വഹിച്ചുകൊണ്ടു നീങ്ങുന്നതിന്റെ ദര്‍ശനങ്ങള്‍ പലതവണ അവള്‍ക്കുണ്ടായി. യേശുവിന്റെ പഞ്ചക്ഷതങ്ങളും മുള്‍കീരീടം അണിഞ്ഞതിന്റെ മുറിവുകളും വി. വെറോനിക്കയ്ക്കുമുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് ഒരു രോഗമാണോ എന്നറിയാന്‍ പല ചികിത്സകളും പരീക്ഷണങ്ങളും നടത്തിയെങ്കിലും ഫലമുണ്ടായില്ല. അസാധാരണ രോഗം എന്ന് ഡോക്ടര്‍ഫമാര്‍ വിധിയെഴുതി. 67 വയസുള്ളപ്പോള്‍ അപോലെക്‌സി എന്ന രോഗം ബാധിച്ച് അവള്‍ മരിച്ചു.
Wednesday 10th of July
വി. ഫെലിസിത്ത (രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ട്)
കുലീനവും സമ്പന്നവുമായ ഒരു റോമന്‍ കുടുംബത്തിലെ അംഗ മായിരുന്ന വി. ഫെലിസിത്ത ഏഴു ആണ്‍മക്കളുടെ അമ്മയായിരുന്നു. തന്റെ മക്കളെയെല്ലാം ഒന്നിനു പിറകെ ഒന്നായി കൊന്നൊടുക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ടുകൊണ്ടുനില്‍ക്കേണ്ടി വന്ന വിശുദ്ധയാണവര്‍. യേശു വിന്റെ നാമത്തെപ്രതി ഫെലിസിത്തയും ഏഴുമക്കളും രക്തസാക്ഷി കളായി മാറിയ സംഭവം ഒരു നാടോടിക്കഥ പോലെ ക്രിസ്തീയ കുടുംബങ്ങളിലെ അമ്മമാര്‍ തങ്ങളുടെ മക്കളെ പഠിപ്പിച്ചു പോന്നിരുന്നവയാണ്. ക്രിസ്തീയ ചൈതന്യത്തില്‍ വളരുവാനും വിശ്വാസം ശക്തിപ്പെടുത്താനും സഹായിക്കുന്ന കഥയാണ് ഇവരുടേത്. ഭര്‍ത്താവ് മരിച്ച ശേഷം ഏഴ് ആണ്‍മക്കളെ ഫെലിസിത്ത ഒറ്റയ്ക്കാണ് വളര്‍ത്തിക്കൊണ്ടുവന്നത്. കുടുംബത്തിന്റെ സാമ്പത്തികസ്ഥിതി ഭദ്രമായിരുന്നുവെങ്കിലും ഏഴു മക്കളെ വളര്‍ത്തുന്നതിന്റെ കഷ്ടപ്പാട് നിശ്ശബ്ദമായി അവര്‍ സഹിച്ചുപോന്നു. മക്കളെയെല്ലാം യേശുവിനെക്കുറിച്ച് പഠിപ്പിച്ചു. എല്ലാവരും ഒന്നിച്ചിരുന്ന് കുടുംബപ്രാര്‍ഥന ചൊല്ലി. ഉപവാസം അനുഷ്ഠിച്ചു. ദാനധര്‍മങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതില്‍ മക്കളില്‍ ഒരാള്‍ പോലും വീഴ്ചവരുത്തിയില്ല. പ്രാര്‍ഥനയുടെയും ഉപവാസ ത്തിന്റെയും പ്രതിഫലം ദൈവം സമൃദ്ധമായി അവര്‍ക്കു നല്കി. അവരുടെ കുടുംബത്തിന് ഐശ്വര്യങ്ങള്‍ കിട്ടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. റോമന്‍ ദൈവങ്ങളെ ആരാധിച്ചിരുന്ന നാട്ടുകാരെ യേശുവിലേക്ക് നയിക്കുവാന്‍ ഇവരുടെ ജീവിതം മാതൃകയായി. റോമന്‍ ദൈവങ്ങളില്‍ നിന്ന് നാട്ടുകാര്‍ അകലുന്നതും അവരെല്ലാം യേശുവിലേക്ക് തിരിയുന്നതും വിജായതീയരായ ഭരണാധിപന്‍മാരെ ക്ഷുഭിതരാക്കി. ഫെലിസിത്തയും കുടുംബവും ചെയ്യുന്നത് രാജ്യദ്രോഹ മാണെന്ന് അവര്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയെ ധരിപ്പിച്ചു. അന്റേണിയസ് ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ഉത്തരവ് പ്രകാരം ഫെലിസിത്തയെയും കുടുംബത്തെയും തടവിലാക്കി. യേശുവിലുള്ള വിശ്വാസം ഉപേക്ഷിക്കണം എന്നൊരു വ്യവസ്ഥ മാത്രമാണ് അവര്‍ വച്ചത്. എന്നാല്‍, ഇത് ഫെലിസിത്ത ആദ്യം തന്നെ നിഷേധിച്ചു. ഏഴു മക്കള്‍ക്കും വളരെ സുപ്രധാനമായ പദവികള്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. മക്കളെ ഒരോരുത്തരെയായി വിളിച്ച് യേശുവിനെ ഉപേക്ഷിച്ചാല്‍ സമ്പത്തും പദവികളും നല്‍കാമെന്നു പറഞ്ഞെങ്കിലും ആരും വഴങ്ങിയില്ല. മക്കളെ താന്‍ കൊലമരത്തിനു മുന്നിലേക്ക് ഇട്ടുകൊടുക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് ഫെലിസിത്തയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, എല്ലാറ്റിലും വലുത് യേശുവിലുള്ള വിശ്വാസത്തില്‍ അടിയുറച്ച് നില്‍ക്കുന്നതാണെന്ന് അവര്‍ മനസിലാക്കിയിരുന്നു. ഫെലിസിത്തയും മക്കളും വഴങ്ങുന്നില്ലെന്നു കണ്ടതോടെ ശിക്ഷാനടപടികള്‍ ആരംഭിച്ചു. ഫെലിസിത്തയെ സാക്ഷിയാക്കി മക്കളെ ഒരോരുത്തരെയായി കൊന്നു. ചിലരെ അടിച്ചുകൊന്നു. ചിലരെ കൊക്കയില്‍ തള്ളി. ചിലരുടെ കഴുത്തറത്തു. പ്രാര്‍ഥനയുടെ ശക്തിയാല്‍ ഫെലിസിത്ത എല്ലാറ്റിനും സാക്ഷിയായി. ഒടുവില്‍ അവരും കൊല ചെയ്യപ്പെട്ടു.
Thursday 11th of July
വി. ബെനഡിക്ട് (480-547)
അയ്യായിരത്തിലേറെ വിശുദ്ധരെ സമ്മാനിച്ച ബെനഡിക്ടന്‍ സഭയുടെ സ്ഥാപകനാണ് വി. ബെനഡിക്ട്. 'പ്രാര്‍ഥിക്കുക, ജോലി ചെയ്യുക' എന്ന സിദ്ധാന്തം അദ്ദേഹം ലോകം മുഴുവനുമുള്ള സന്യാസികള്‍ക്കായി നല്കി. ബെനഡിക്ടന്‍ സഭയില്‍ നിന്ന് 24 മാര്‍പാപ്പമാരും 4500ലേറെ മെത്രാന്‍മാരും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്നു മനസിലാക്കുമ്പോള്‍ ഈ സന്യാസിസമൂഹത്തിന്റെ വ്യാപ്തി ബോധ്യമാകും. ഇറ്റലിയിലെ ഉംബ്രിയയില്‍ എ.ഡി. 480 ല്‍ ജനിച്ച ബെനഡിക്ടിന്റെ ഇരട്ടസഹോദരനും ഒരു വിശുദ്ധനായിരുന്നു. സ്‌കോളാസ്റ്റിക എന്നായിരുന്നു ആ വിശുദ്ധന്റെ പേര്. റോമിലായിരുന്നു ബെനഡിക്ടിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസജീവിതം. എന്നാല്‍ അവിടുത്തെ സാഹചര്യങ്ങള്‍ ബെനഡിക്ടിന് ഇഷ്ടമായില്ല. അച്ചടക്കമില്ലായ്മയും സുഖങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള വിദ്യാര്‍ഥികളുടെ അലച്ചിലും ബെനഡിക്ടിന്റെ മനസ് മടുപ്പിച്ചു. ആരോടും മിണ്ടാതെ ബെനഡിക്ട് അവിടം വിട്ടു. സുബിയാക്കോ പര്‍വതനിരകളിലുള്ള ഒരു ഗുഹയില്‍ പോയി പ്രാര്‍ഥനയും ഉപവാസവുമായി അദ്ദേഹം ജീവിതം തുടങ്ങി. റൊമാനൂസ് എന്നു പേരായ ഒരു സന്യാസി മാത്രമേ ബെനഡിക്ട് എവിടെയുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നുള്ളു. അദ്ദേഹം ബെനഡിക്ടിനു യഥാസമയം ഭക്ഷണവും വസ്ത്രങ്ങളും എത്തിച്ചുകൊടുത്തു.. എന്നാല്‍, വളരെ പെട്ടെന്ന് ബെനഡിക്ടിന്റെ വിശുദ്ധ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് നാട്ടുകാര്‍ അറിഞ്ഞുതുടങ്ങി. നിരവധി പേര് മരുഭൂമിയിലെത്തി അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടു. ചിലര്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരായി മാറി, അവിടെത്തന്നെ താമസം ആരംഭിച്ചു. തന്റെ ശിഷ്യന്‍മാര്‍ക്കുവേണ്ടി ബെനഡിക്ട് ഒരു സന്യാസജീവിതരീതി ഉണ്ടാക്കി. ദാരിദ്ര്യം അനുഭവിക്കുക, യേശുവിനു വേണ്ടി ജീവിക്കുക, അനുസരണം ശീലമാക്കുക എന്നീ മൂന്നു കാര്യങ്ങള്‍ക്കാണ് അദ്ദേഹം മുന്‍തൂക്കം കൊടുത്തത്. ബെനഡിക്ടിന്റെ കര്‍ശനമായ രീതികളില്‍ ചില ശിഷ്യന്‍മാര്‍ അസ്വസ്ഥരായി. അദ്ദേഹത്തെ കൊല്ലുവാന്‍ അവര്‍ തീരുമാനിച്ചു. വിഷം ചേര്‍ത്ത ഭക്ഷണം അവര്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കൊടുത്തു. കഴിക്കുന്നതിനു മുന്നോടിയായി ബെനഡിക്ട് ഭക്ഷണത്തെ ആശീര്‍വദിച്ചു. അപ്പോള്‍ത്തന്നെ പാത്രം തകരുകയും ഭക്ഷണം താഴെവീണു നശിക്കുകയും ചെയ്തു. ഗുഹയിലെ ജീവിതം മൂന്നാം വര്‍ഷം അദ്ദേഹം അവസാ നിപ്പിച്ചു. നിരവധി സന്യാസസമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് പിന്നീട് അദ്ദേഹം തുടക്കമിട്ടു. സന്യാസികള്‍ അനുഷ്ഠിക്കേണ്ട ജീവിതമാതൃക അദ്ദേഹം എഴുതി ഉണ്ടാക്കി. ബെനഡിക്ടിന്റെ കാലത്തോടെ യാണ് സന്യാസസമൂഹങ്ങള്‍ എന്ന സങ്കല്‍പ്പം തന്നെ ഉണ്ടാകുന്നത്. സന്യാസികള്‍ ഒന്നിച്ചിരി ക്കണമെന്നും ഒരു കൂട്ടായ്മയായി സമൂഹത്തെ സേവിക്കണമെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. സന്യാസികള്‍ പ്രാര്‍ഥനയും ഉപവാസവും മാത്രമായി ജീവിക്കേണ്ടവരാണ് എന്ന പരമ്പരാഗത വിശ്വാസം അദ്ദേഹം പൊളിച്ചെഴുതി. പ്രാര്‍ഥനയ്‌ക്കൊപ്പം പഠനവും കൈത്തൊഴിലും കൃഷിപ്പ ണികളും ചെയ്യുന്നവരായിരുന്നു ബെനഡ്കിടിന്റെ ശിഷ്യസമൂഹം. ബെനഡിക്ടിന് അദ്ഭുത കരമായ വരങ്ങള്‍ ദൈവം കൊടുത്തിരുന്നു. അദ്ദേഹം കാര്യങ്ങള്‍ മുന്‍കൂട്ടി പ്രവചിച്ചു, രോഗികളെയും പിശാചുബാധിതരെയും സുഖപ്പെടുത്തി. ഒരിക്കല്‍ മരിച്ചു പോയ ഒരു യുവാവിനെ അദ്ദേഹം ഉയര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചുവെന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. മരിക്കുന്നതിനു ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് അദ്ദേഹം തന്റെ ശവകുടീരം നിര്‍മിക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. മരണദിവസം ശിഷ്യന്‍മാര്‍ക്കൊപ്പം അദ്ദേഹം ദേവാലയത്തിലെത്തി വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന സ്വീകരിച്ചു. കുറച്ചുസമയത്തിനുള്ളില്‍ ബെനഡിക്ട് മരിച്ചു.
Friday 12th of July
വി. വെറോനിക്ക (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
വെറോനിക്കയെക്കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ കുറവാ യിരിക്കും. കുരിശും ചുമന്നുകൊണ്ട് ഗാഗുല്‍ത്തായിലേക്ക് യേശു നീങ്ങിയപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് നിന്നു വാര്‍ന്നൊഴുകിയ രക്തം തന്റെ തൂവാലകൊണ്ട് തുടച്ച വിശുദ്ധയാണ് വെറോനിക്ക. യേശുവിന്റെ മുഖം ആ തൂവാലയില്‍ പതിഞ്ഞുവെന്നാണ് വിശ്വാസം. യേശു കുരിശും വഹിച്ചുകൊണ്ട് നീങ്ങുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലയില്‍ മുള്‍മുടിയുണ്ടായിരുന്നു. മുള്ളുകൊണ്ട് തലയില്‍ നിന്ന് രക്തം വാര്‍ന്നൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നില്‍ നിന്ന് പടയാളികള്‍ ചാട്ടവാറു കൊണ്ട് അവിടുത്തെ പ്രഹരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ ഒരു വലിയ ഗണം വിശ്വാസികള്‍ അനുഗമിച്ചിരുന്നു. അവരില്‍ ഏറിയ പങ്കും സ്ത്രീകളായിരുന്നു. കുരിശും ചുമന്നുകൊണ്ട് മുന്നോട്ടു നീങ്ങാനാവാതെ നിലത്തുവീണ യേശുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് വെറോനിക്ക ഓടിയെത്തി. തന്റെ തൂവാലകൊണ്ട് അവിടുത്തെ മുഖം തുടച്ചു. വെറോനിക്കയുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് കൃത്യമായ വിവരങ്ങള്‍ ഏറെയൊന്നുമില്ല. അതേസമയം, നിരവധി കഥകള്‍ പ്രചരിച്ചു പോന്നു. ഇവയില്‍ ഏതാണ് സത്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് എന്നതില്‍ സംശയമുണ്ട്. പലരാജ്യങ്ങളിലും പലതരത്തിലാണ് വെറോനിക്കയുടെ കഥ പ്രചരിച്ചത്. യേശുവിന്റെ കുരിശുമരണത്തിനു ശേഷം വെറോനിക്ക റോമിലെത്തിയെന്ന് ഇറ്റലിയിലെ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ വിശ്വസിച്ചുപോന്നു. യേശുവിന്റെ മുഖം പതിഞ്ഞ തൂവാല പലരെയും കാണിച്ചു. തിബേറിയൂസ് ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്നു അന്ന് റോം ഭരിച്ചിരുന്നത്. വെറോനിക്ക തിബേറിയൂസിനെ യേശുവിന്റെ ചിത്രം കാണിച്ചുവെന്നും ആ ചിത്രത്തില്‍ അദ്ദേഹം സ്പര്‍ശിച്ചുവെന്നും കരുതപ്പെടുന്നു. വി.പത്രോസും പൗലോസും റോമിലുണ്ടായിരുന്ന സമയത്ത് തന്നെ വെറോനിക്കയും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. സുവിശേഷത്തില്‍ പറയുന്ന 'സക്കേവൂസ്' എന്ന ധനവാന്റെ ഭാര്യയായി വെറോനിക്ക ജീവിച്ചുവെന്നാണ് ഫ്രാന്‍സില്‍ പ്രചരിച്ച കഥ. സക്കേവൂസിനൊപ്പം വെറോനിക്ക റോമിലെത്തിയെന്നും അവിടെ സന്യാസികളായി ജീവിച്ചുവെന്നും കഥകളുണ്ട്.
Saturday 13th of July
വി. മാര്‍ഗരീത്ത (രക്തസാക്ഷിത്വം എ.ഡി. 304)
മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ഏഷ്യാമൈനറില്‍ ജീവിച്ച മാര്‍ഗരീത്ത എന്ന വിശുദ്ധയുടെ കഥ കേട്ടാല്‍ 'ഒരു നാടോടിക്കഥ' എന്നു തോന്നും. ഈ വിശുദ്ധയുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോള്‍ പ്രചരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളില്‍ കുറച്ചൊക്കെ കഥകള്‍ ഉണ്ടാവാം. പക്ഷേ, ഒരു കാര്യത്തില്‍ മാത്രം തര്‍ക്കമില്ല. യേശുവിന്റെ നാമത്തെപ്രതി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച വിശുദ്ധയാണ് കന്യകയായ മാര്‍ഗരീത്ത. മാര്‍ഗരത്ത്, മരീന, മറീന്‍ തുടങ്ങിയ പേരുകളിലും അറിയപ്പെടുന്ന മാര്‍ഗരീത്തയ്ക്ക് ജനിച്ച് അധികം നാളുകള്‍ കഴിയുന്നതിനു മുന്‍പു തന്നെ അമ്മയെ നഷ്ടമായി. മാര്‍ഗരീത്തയുടെ അച്ഛന്‍ പാഷണ്ഡമതങ്ങളിലൊന്നിന്റെ പുരോഹിതനായിരുന്നു. മാര്‍ഗരീത്തയെ വളര്‍ത്താന്‍ അയാള്‍ക്കു താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ക്രിസ്തുമതവിശ്വാസിയായ ഒരു സ്ത്രീയാണ് പിന്നീട് മാര്‍ഗരീത്തയെ വളര്‍ത്തിയത്. അവരിലൂടെ ആദ്യമായി യേശുവിന്റെ നാമം അവള്‍ കേട്ടു. അവള്‍ യേശുവിനെ സ്‌നേഹിച്ചുതുടങ്ങി. യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ എന്നും നിത്യകന്യകയായി തുടരു മെന്ന് അവള്‍ ശപഥം ചെയ്തു. മാര്‍ഗരീത്ത അതീവ സുന്ദരിയായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ആടുകളെ മേയ്ച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ഒരു റോമന്‍ മേലധികാരി അവളെ കണ്ടു. അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തില്‍ മതിമറന്ന് അവളെ തനിക്കൊപ്പം കിടക്ക പങ്കിടാന്‍ അയാള്‍ ക്ഷണിച്ചു. എന്നാല്‍ മാര്‍ഗരീത്ത വഴങ്ങിയില്ല. നിരാശനായ ആ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ മാര്‍ഗരീത്തയെ ക്രിസ്തുമത വിശ്വാസി എന്ന പേരില്‍ തടവിലാക്കി. യേശുവിന്റെ അനുയായികളെ റോമന്‍ സൈന്യം കൊന്നൊടുക്കി കൊണ്ടിരുന്ന സമയമായിരുന്നു അത്. മാര്‍ഗരീത്തയെ വിചാരണ ചെയ്തപ്പോള്‍ യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞാല്‍ അവളെ മോചിപ്പിക്കാമെന്നു ന്യായാധിപന്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവള്‍ അത് പുച്ഛിച്ചുതള്ളി. മാര്‍ഗരീത്തയ്ക്ക് മരണശിക്ഷ വിധിക്കപ്പെട്ടു. ഒരു വലിയ കുട്ടകത്തില്‍ തിളച്ച വെള്ളത്തിലേക്ക് അവര്‍ മാര്‍ഗരീത്തയെ എറിഞ്ഞു. എന്നാല്‍ച്ച അവള്‍ക്ക് ഒരു ശതമാനം പോലും പൊള്ളലേറ്റില്ല. പലതവണ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും അവളെ കൊലപ്പെടുത്താന്‍ അവര്‍ക്കായില്ല. ഒടുവില്‍ തലയറുത്ത് മാര്‍ഗരീത്തയെ കൊന്നു. മാര്‍ഗരീത്തയുടെ ജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പ്രചരിക്കുന്ന കഥ അവള്‍ ഒരു വ്യാളിയെ കൊലപ്പെടുത്തുന്ന സംഭവമാണ്. ഒരിക്കല്‍ മാര്‍ഗരീത്തയെ ഒരു ഭീകരവ്യാളി വിഴുങ്ങി. വ്യാളിയുടെ വയറ്റില്‍ കിടക്കവേ, മാര്‍ഗരീത്ത തന്റെകൈയിലിരുന്ന കുരിശുകൊണ്ട് ആ വ്യാളിയെ തൊട്ടു. ഉടന്‍ തന്നെ അതിന്റെ വയറുകീറുകളും മാര്‍ഗരീത്ത പുറത്തു വരികയും ചെയ്തു. ഗര്‍ഭി ണികളുടെയും നവജാതശിശുക്കളുടെയും മധ്യസ്ഥയായാണ് മാര്‍ഗരീത്ത അറിയപ്പെടുന്നത്. ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ 250ലേറെ ദേവാലയങ്ങളില്‍ മാര്‍ഗരീത്തയാണ് മധ്യസ്ഥ.
Sunday 14th of July
വി. കാമിലസ് (1550-1614)
ഇറ്റലിയിലെ നേപ്പിള്‍സിലുള്ള ഒരു സൈനികനും ഭാര്യയ്ക്കും അവരുടെ വാര്‍ദ്ധക്യകാലത്ത് ലഭിച്ച സമ്മാനമായിരുന്നു കാമിലസ്. അറുപതു വയസുള്ളപ്പോഴാണ് കാമിലസിന്റെ അമ്മ അവനെ പ്രസവിച്ചത്. കാമിലസിന്റെ ബാല്യകാലവും യൗവനവും അവന് ചെലവഴിച്ച രീതി കണ്ടവര്‍ ഒരിക്കലും സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും കരുതിയിട്ടുണ്ടാവില്ല ഇവന്‍ ഒരു വിശുദ്ധനായി മാറുമെന്ന്. അങ്ങനെയൊരു പശ്ചാത്തലത്തിലായിരുന്നു കാമിലസിന്റെ ജീവിതം. കാമിലസ് കുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോള്‍ അമ്മ മരിച്ചു. പിന്നീട് അച്ഛന്റെയൊപ്പമാണ് അവന് ജീവിച്ചത്. പടയാളിയായിരുന്ന ആ മനുഷ്യന് തന്റെ മകന് കൊടുക്കാന്‍ തന്റെ വാളല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. കാമിലസും സൈനികനായി ജോലി ചെയ്തു തുടങ്ങി. നേപ്പിള്‍സിനു വേണ്ടി തുര്‍ക്കികള്‍ ക്കെതിരേ അവന് യുദ്ധം ചെയ്തു. ഒരു സൈനികനു യോജിക്കുന്ന ശരീരപ്രകൃതിയായിരുന്നു കാമിലസിന്റേത്. ആറര അടി ഉയരം. ഉയരത്തിനനുസരിച്ച് കരുത്തുള്ള ശരീരം. ചൂതാട്ടവും ചീട്ടുകളിയുമായിരുന്നു അവന്റെ പ്രധാന വിനോദം. ഒരിക്കല്‍ യുദ്ധത്തിനിടയ്ക്ക് കാമിലസിന്റെ കാലിനു ഗുരുതരമായി മുറിവേറ്റു. ചൂതുകളിച്ച് തന്റെ സമ്പാദ്യം മുഴുവന്‍ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ തിനാല്‍ കാമിലസിന് ചികിത്സയ്ക്കു പോലും പണം കൈയിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആശുപത്രിയിലെ ശിപായിയായി ജോലി നോക്കിയാണ് ചികിത്സാചെലവുകള്‍ക്ക് അയാള്‍ പണം കണ്ടെത്തിയി രുന്നത്. കാലിലെ വ്രണം സുഖപ്പെടാത്തതിനാല്‍ സൈന്യത്തിലും പിന്നീട് ജോലി ചെയ്യാന്‍ സാധിച്ചില്ല. കൈയില്‍ കാശില്ല, ജോലിയില്ല, കാലില്‍ സുഖപ്പെടാത്ത വ്രണം. ജീവിക്കാന്‍ ഒരു മാര്‍ഗവുമില്ലാതെ വലയുന്ന അവസ്ഥയിലാണ് കാമിലസ് ഒരു കപ്പൂച്ചിന്‍ വൈദികനുമായി പരിചയപ്പെടുന്നത്. അദ്ദേഹം കപ്പൂച്ചിന്‍ സഭയുടെ കെട്ടിടനിര്‍മാണങ്ങള്‍ നോക്കിനടത്തുന്ന ജോലി കാമിലസിന് തരപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു. അവിടെവച്ച്, കാമിലസ് ആദ്യമായി യേശുവിന്റെ സ്‌നേഹം മനസിലാക്കി മാനസാന്തരപ്പെട്ടു. ഒരു വൈദികനാകണമെന്ന് അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. എന്നാല്‍ കാലിലെ മുറിവ് സുഖപ്പെടാത്തതിനാല്‍ കാമിലസിനെ സെമിനാരിയില്‍ ചേര്‍ത്തില്ല. നിരാശനായ കാമിലസ് തന്റെ കാല് സുഖപ്പെടുത്തുന്നതിനുവേണ്ടി റോമിലേക്ക് പോയി. അവിടെ വച്ച് വിശുദ്ധ ഫിലിപ്പ് നേരിയെ അദ്ദേഹം പരിചയപ്പെട്ടു. വിദ്യാഭ്യാസം ഇല്ല എന്ന പരാതി പരിഹരിക്കുന്നതിനായി 32-ാം വയസില്‍ കൊച്ചുകുട്ടികള്‍ക്കൊപ്പം സ്‌കൂള്‍പഠനം നടത്തിയ കാമിലസ് പിന്നീട് വൈദികന്‍ വരെയായി. കാമിലസിന്റെ നേതൃത്വ ത്തില്‍ ഒരു പറ്റം ആളുകള്‍ ചേര്‍ന്ന് രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കാനും യുദ്ധരംഗത്ത് സഹായമെ ത്തിക്കുവാനും ഒക്കെയായി ഒരു കൂട്ടായ്മയ്ക്കു തുടക്കമിട്ടു. കാമിലസിന് രോഗികളെ സുഖ പ്പെടുത്തുവാനുള്ള അദ്ഭുത വരം ലഭിച്ചിരുന്നു. 1614ല്‍ അദ്ദേഹം മരിച്ചു. 1746ല്‍ പോപ് ബെനഡിക്ട് പതിനാലാമനാണ് കാമിലസിനെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചത്.
Monday 15th of July
കീവിലെ വി. വ്‌ളാഡിമീര്‍ (956-1015)
യുക്രൈനിന്റെ തലസ്ഥാനമായ കീവ് ഒരു കാലത്ത് ഭരിച്ചിരുന്നത് വ്‌ളാഡിമീര്‍ എന്ന ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്നു. അക്രൈസ്തവ മതങ്ങളായിരുന്നു അന്ന് കീവ് സാമ്രാജ്യം മുഴുവനുമുണ്ടായിരുന്നത്. വ്‌ളാഡിമീറും അത്തരമൊരു മതത്തിന്റെ പ്രചാരകനായിരുന്നു. തന്റെ മതം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി ആയിരക്കണക്കിനു ക്ഷേത്രങ്ങള്‍ പണികഴിപ്പിച്ചു. വിഗ്രഹാരാധനയും നരബലിയും പോലുള്ള പ്രാചീനമായ ആചാരങ്ങളില്‍ വ്‌ളാഡിമീര്‍ പങ്കെടുത്തുപോന്നു. വ്‌ളാഡിമീറിന് ഏഴു ഭാര്യമാരുണ്ടായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ബൈസാന്റയിന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്ന ബേസില്‍ രണ്ടാമനുമായി വ്‌ളാഡിമീര്‍ ഒരു സൈനിക കരാര്‍ സ്ഥാപിച്ചു. ശത്രുരാജ്യങ്ങളെ ഒന്നിച്ച് നേരിടുന്നതിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു കരാര്‍. ബള്‍ഗേറിയ, ബാള്‍ട്ടിക് രാജ്യങ്ങള്‍ക്കെതിരെ അവര്‍ യുദ്ധം നയിച്ചു. ബേസില്‍ ചക്രവര്‍ത്തി ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസിയായിരുന്നു. ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ സഹോദരി ആനിയെ വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ വ്‌ളാഡിമീര്‍ ആഗ്രഹിച്ചു. ആനി യേശുവിനെ ആരാധിച്ചിരുന്ന ഉത്തമ ക്രിസ്തുശിഷ്യയായിരുന്നു. തന്നെ വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ വ്‌ളാഡിമീര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതായി അറിഞ്ഞ ആനി വിവാഹത്തിന് ഒരു വ്യവസ്ഥ വച്ചു. അക്രൈസ്തവ മതവിശ്വാസം അവസാനി പ്പിച്ച് ക്രിസ്തുമതത്തില്‍ വിശ്വസിക്കണം. വ്‌ളാഡിമീര്‍ സമ്മതിച്ചു. വ്‌ളാഡിമീര്‍ മാമോദീസ മുങ്ങി. ബേസില്‍ എന്ന പേരും സ്വീകരിച്ചു. ആനിയിലൂടെ യേശുവിനെ മനസിലാക്കിയ വ്‌ളാഡിമീര്‍ തന്റെ നാട്ടില്‍ തിരികെയെത്തിയതോടെ കീവിലും തന്റെ ഭരണത്തിനു കീഴിലുള്ള സ്ഥലങ്ങളിലുമെല്ലാം ക്രിസ്തുമതം പ്രചരിപ്പിക്കാന്‍ ഉത്തരവിട്ടു. അദ്ദേഹം തന്നെ മുന്‍പ് പണികഴിപ്പിച്ചിരുന്ന ക്ഷേത്രങ്ങളെല്ലാം നശിപ്പിച്ചു. ബൈസാന്റയിന്‍ ആരാധനാക്രമമാണ് വ്‌ളാഡിമീര്‍ സ്വീകരിച്ചത്. റഷ്യയിലെങ്ങും ക്രിസ്തുമതം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതില്‍ വ്‌ളാഡിമീര്‍ വഹിച്ച പങ്ക് വളരെ വലുതാണ്. ക്രിസ്തുവില്‍ വിശ്വസിച്ചതോടെ തന്റെ ഭരണം മെച്ചപ്പെടുത്താനും എല്ലാ ജനങ്ങളെയും സഹാ യിക്കാനും വ്‌ളാഡിമീര്‍ തീരുമാനിച്ചു. കോടതികള്‍ സ്ഥാപിച്ചു. എല്ലാവര്‍ക്കും വിദ്യാഭ്യാസം നല്‍കാന്‍ സംവിധാനമൊരുക്കി. പാവങ്ങള്‍ക്ക് ചികിത്സ നല്‍കുവാന്‍ ആശുപത്രികളും സ്ഥാപിച്ചു. വ്‌ളാഡിമീറിനും ആനിക്കും ഉണ്ടായ രണ്ടു മക്കളായ ബോറിസും ഗെല്‍ബും പില്‍ക്കാലത്ത് യേശുവിനു വേണ്ടി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചവരാണ്.
Friday 4th of October
വി. ചാള്‍സ് ബോറോമിയോ (1538-1584)
ഇറ്റലിയിലെ മിലാനിലുള്ള സമ്പന്നമായ പ്രഭു കുടുംബത്തിലാണ് ചാള്‍സ് ജനിച്ചത്. ബോറോമിയ കുടുംബം അന്ന് വളരെ പ്രസിദ്ധ മായിരുന്നു. പ്രഭു ഗിബെര്‍ട്ടോ രണ്ടാമന്റെ മകനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. മാര്‍പാപ്പയായിരുന്ന പയസ് നാലാമന്റെ അനന്തരവന്‍. സംസാര വൈകല്യമുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും ചാള്‍സ് അതിസമര്‍ഥനായി രുന്നു. കടുത്ത ദൈവഭക്തനുമായിരുന്നു ചാള്‍സ്. മിലാനിലും യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഓഫ് പാവിയായിലുമായായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസം. പിന്നീട് പോപ്പായ ഗ്രിഗറി പതിമൂന്നാമന്‍ ചാള്‍സിന്റെ ഗുരുനാഥന്‍മാരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു. അമ്മാവന്‍ പോപ്പായിരുന്നതിനാല്‍ വളരെ വേഗം ചാള്‍സിനു സ്ഥാനമാനങ്ങള്‍ ലഭിച്ചു. 22-ാം വയസില്‍ ചാള്‍സ് കാര്‍ഡിനാള്‍ ഡീക്കന്‍ പദവിയിലെത്തി. പക്ഷേ, അധികാരത്തില്‍ ഒട്ടും താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നവനല്ലായിരുന്നു അദ്ദേഹം. പുരോഹിതനാകുന്നതിനു മുന്‍പുതന്നെ ചാള്‍സ് പിതാവിനോട് കുടുംബസ്വത്തില്‍ തനിക്കുള്ള ലാഭവിഹിതം സാധുക്കള്‍ക്ക് കൊടുക്കു വാനാണ് അഭ്യര്‍ഥിച്ചത്. മിലാനിലെ മെത്രാനായി ചുമതലയേറ്റ ശേഷവും അദ്ദേഹം കാര്യമായി അങ്ങോട്ട് പോയിരുന്നില്ല. ട്രെന്‍ഡ് സുനേഹദോസ് നടക്കുന്ന സമയമായിരുന്നു. പൂര്‍ണമായും അതിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കായിരുന്നു അദ്ദേഹം ചുക്കാന്‍ പിടിച്ചിരുന്നത്. അതിനുശേഷം അദ്ദേഹം മിലാനിലേക്ക് പോയി. പോപ് പയസ് അഞ്ചാമന്‍ മാര്‍പാപ്പയായി ചുമതലയേറ്റപ്പോള്‍ ആ പേര് അദ്ദേഹത്തിനു നിര്‍ദേശിച്ചത് ചാള്‍സായിരുന്നു. മിലാനിലെ ചുമതലകള്‍ക്കായി അദ്ദേഹം സമയം ചെലവഴിച്ചു തുടങ്ങിയതോടെ ജനങ്ങള്‍ ചാള്‍സ
Saturday 5th of October
വി. എലിസബത്തും വി. സക്കറിയായും (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
പ്രവാചകനായ സ്‌നാപകയോഹന്നാന്റെ മാതാപിതാക്കളായ എലിസ ബത്തിന്റെയും സക്കറിയായുടെയും ഓര്‍മദിവസമാണിന്ന്. സക്കറിയ ഒരു പുരോഹിതനായിരുന്നു. ആബിയായുടെ കുടുംബത്തില്‍ പ്പെട്ടവനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. യേശുവിന്റെ മാതാവായ കന്യമറിയത്തിന്റെ ബന്ധുകൂടിയായിരുന്ന എലിസബത്ത് അഹരോ ന്റെ പുത്രിമാരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു. എലിസബത്ത് വന്ധ്യയായിരുന്നു. ദാമ്പത്യജീവിതം ഏറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിന്നിട്ടിട്ടും അവര്‍ക്കു മക്കളുണ്ടായില്ല. ഒരിക്കല്‍ സക്കറിയ ബലി അര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ഗബ്രിയേല്‍ ദൈവദൂതന്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു. ''നിന്റെ ഭാര്യ എലിസബത്ത് ഒരു പുത്രനെ പ്രസവിക്കും. അവനു യോഹന്നാന് എന്നു പേരിടണം. അവന് കര്‍ത്താവിന്റെ മുമ്പില്‍ വലിയവനായിരിക്കും. വീഞ്ഞോ മറ്റു ലഹരിപാനീയങ്ങളോ അവന് കുടിക്കുകയില്ല. അമ്മയുടെ ഉദരത്തില്‍വച്ചുതന്നെ അവന് പരിപൂരിതനാകും.'' (ലൂക്കാ 1: 13-15) പ്രായം ഏറെ പിന്നിട്ടിരുന്നതിനാല്‍ ദൈവദൂതന്റെ വാക്കുകള്‍ സക്കറിയ വിശ്വസിച്ചില്ല. ദൈവ ദൂതന്‍ പറഞ്ഞു: '' ഞാന്‍ ദൈവസന്നിധിയില്‍ നില്ക്കുന്ന ഗബ്രിയേലാകുന്നു. ഈ സദ്‌വാര്‍ത്ത നിന്നെ അറിയിക്കുവാന്‍ ദൈവം എന്നെ അയച്ചതാണ്. അവ നീ വിശ്വസിക്കാകയാല്‍ ഇത് സംഭവിക്കുന്നതുവരെ നീ സംസാരശക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടവനായിത്തീരും.'' എലിസബത്ത് ഗര്‍ഭിണിയായി. ആറുമാസത്തിനു ശേഷം കന്യാകാമറിയത്തിനു യേശുവിന്റെ ജനനത്തെ കുറിച്ചും ദൈവദൂതന്റെ അറിയിപ്പുണ്ടായി. ദൈവദൂതന്റെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ മറിയം എലിസബത്തിനെ സന്ദര്‍ശിക്കാന്‍ പോയി. മറിയത്തെ കണ്ടമാത്രയില്‍ എലിസബത്ത് സന്തോഷം കൊണ്ട് മതിമറന്നു. ഗര്‍ഭസ്ഥശിശു ഉദരത്തില്‍ കിടന്നു കുതിച്ചു ചാടി. എലിസബത്ത് പറഞ്ഞു: ''എന്റെ കര്‍ത്താവിന്റെ അമ്മ എന്റെ അടുത്തുവരുവാനുള്ള ഭാഗ്യം എനിക്കെവിടെ നിന്നു സിദ്ധിച്ചു?.'' മറിയം പറഞ്ഞു: ''ഇതാ ഇപ്പോള്‍ മുതല്‍ സകല തലമുറകളും എന്നെ ഭാഗ്യവതി എന്നു പ്രകീര്‍ത്തിക്കും. എന്തെന്നാല്‍ ശക്തനായവന്‍ എനിക്കു വലിയ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നു.'' മറിയം എലിസബത്തിനൊപ്പം മൂന്നു മാസം താമസിച്ചശേഷമാണ് പിന്നീട് സ്വഭവനത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയതെന്നു ബൈബിള്‍ പറയുന്നു. യേശുവിനെ ഉദരത്തില്‍ വഹിച്ചുകൊണ്ട് മറിയം ആദ്യമായി സന്ദര്‍ശിക്കുന്നത് എലിസബത്തിനെയാണ് എന്നത് ആ കുടുംബത്തോട് ദൈവത്തിനുള്ള പ്രത്യേക താത്പര്യം വ്യക്തമാണ്. യഥാകാലം എലിസബത്ത് ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചു. അവനു പേരിടേണ്ട ദിവസം വന്നപ്പോള്‍ 'യോഹന്നാന്' എന്നു പേരിടണമെന്ന് സക്കറിയ എഴുതി കാണിച്ചു. ആ നിമിഷം അയാളുടെ സംസാരശേഷി തിരികെ കിട്ടി. സക്കറിയാ ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു: ''ഇസ്രയേലിന്റെ ദൈവമായ കര്‍ത്താവ് വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവനാകട്ടെ.''
Tuesday 15th of October
St. Teresa of Avila
Teresa of Ávila was born Teresa Ali Fatim Corella Sanchez de Capeda y Ahumada in Ávila, Spain. Less than twenty years before Teresa was born in 1515, Columbus opened up the Western Hemisphere to European colonization. Two years after she was born, Luther started the Protestant Reformation. Out of all of this change came Teresa pointing the way from outer turmoil to inner peace.
Teresa's father was rigidly honest and pious, but he may have carried his strictness to extremes. Teresa's mother loved romance novels but because her husband objected to these fanciful books, she hid the books from him. This put Teresa in the middle -- especially since she liked the romances too. Her father told her never to lie but her mother told her not to tell her father. Later she said she was always afraid that no matter what she did she was going to do everything wrong.
When she was seven-years-old, she convinced her older brother that they should "go off to the land of the Moors and beg them, out of love of God, to cut off our heads there." They got as far as the road from the city before an uncle found them and brought them back. Some people have used this story as an early example of sanctity, but this author think it's better used as an early example of her ability to stir up trouble.
After this incident she led a fairly ordinary life, though she was convinced that she was a horrible sinner. As a teenager, she cared only about boys, clothes, flirting, and rebelling. When she was 16, her father decided she was out of control and sent her to a convent. At first she hated it but eventually she began to enjoy it -- partly because of her growing love for God, and partly because the convent was a lot less strict than her father.
Still, when the time came for her to choose between marriage and religious life, she had a tough time making the decision. She'd watched a difficult marriage ruin her mother. On the other hand being a nun didn't seem like much fun. When she finally chose religious life, she did so because she though that it was the only safe place for someone as prone to sin as she was.
Once installed at the Carmelite convent permanently, she started to learn and practice mental prayer, in which she "tried as hard as I could to keep Jesus Christ present within me....My imagination is so dull that I had no talent for imagining or coming up with great theological thoughts." Teresa prayed this way off and on for eighteen years without feeling that she was getting results. Part of the reason for her trouble was that the convent was not the safe place she assumed it would be.
Many women who had no place else to go wound up at the convent, whether they had vocations or not. They were encouraged to stay away from the convents for long period of time to cut down on expenses. Nuns would arrange their veils attractively and wear jewelry. Prestige depended not on piety but on money. There was a steady stream of visitors in the parlor and parties that included young men. What spiritual life there was involved hysteria, weeping, exaggerated penance, nosebleeds, and self- induced visions.
Teresa suffered the same problem that Francis of Assisi did -- she was too charming. Everyone liked her and she liked to be liked. She found it too easy to slip into a worldly life and ignore God. The convent encouraged her to have visitors to whom she would teach mental prayer because their gifts helped the community economy. But Teresa got more involved in flattery, vanity and gossip than spiritual guidance. These weren't great sins perhaps but they kept her from God.
Then Teresa fell ill with malaria. When she had a seizure, people were so sure she was dead that after she woke up four days later she learned they had dug a grave for her. Afterwards she was paralyzed for three years and was never completely well. Yet instead of helping her spiritually, her sickness became an excuse to stop her prayer completely: she couldn't be alone enough, she wasn't healthy enough, and so forth. Later she would say, "Prayer is an act of love, words are not needed. Even if sickness distracts from thoughts, all that is needed is the will to love."
For years she hardly prayed at all "under the guise of humility." She thought as a wicked sinner she didn't deserve to get favors from God. But turning away from prayer was like "a baby turning from its mother's breasts, what can be expected but death?"
When she was 41, a priest convinced her to go back to her prayer, but she still found it difficult. "I was more anxious for the hour of prayer to be over than I was to remain there. I don't know what heavy penance I would not have gladly undertaken rather than practice prayer." She was distracted often: "This intellect is so wild that it doesn't seem to be anything else than a frantic madman no one can tie down." Teresa sympathizes with those who have a difficult time in prayer: "All the trials we endure cannot be compared to these interior battles."
Yet her experience gives us wonderful descriptions of mental prayer: "For mental prayer in my opinion is nothing else than an intimate sharing between friends; it means taking time frequently to be alone with him who we know loves us. The important thing is not to think much but to love much and so do that which best stirs you to love. Love is not great delight but desire to please God in everything."
As she started to pray again, God gave her spiritual delights: the prayer of quiet where God's presence overwhelmed her senses, raptures where God overcame her with glorious foolishness, prayer of union where she felt the sun of God melt her soul away. Sometimes her whole body was raised from the ground. If she felt God was going to levitate her body, she stretched out on the floor and called the nuns to sit on her and hold her down. Far from being excited about these events, she "begged God very much not to give me any more favors in public."
In her books, she analyzed and dissects mystical experiences the way a scientist would. She never saw these gifts as rewards from God but the way he "chastised" her. The more love she felt the harder it was to offend God. She says, "The memory of the favor God has granted does more to bring such a person back to God than all the infernal punishments imaginable."
Her biggest fault was her friendships. Though she wasn't sinning, she was very attached to her friends until God told her "No longer do I want you to converse with human beings but with angels." In an instant he gave her the freedom that she had been unable to achieve through years of effort. After that God always came first in her life.
Some friends, however, did not like what was happening to her and got together to discuss some "remedy" for her. Concluding that she had been deluded by the devil, they sent a Jesuit to analyze her. The Jesuit reassured her that her experiences were from God but soon everyone knew about her and was making fun of her.
One confessor was so sure that the visions were from the devil that he told her to make an obscene gesture called the fig every time she had a vision of Jesus. She cringed but did as she was ordered, all the time apologizing to Jesus. Fortunately, Jesus didn't seem upset but told her that she was right to obey her confessor. In her autobiography she would say, "I am more afraid of those who are terrified of the devil than I am of the devil himself." The devil was not to be feared but fought by talking more about God.
Teresa felt that the best evidence that her delights came from God was that the experiences gave her peace, inspiration, and encouragement. "If these effects are not present I would greatly doubt that the raptures come from God; on the contrary I would fear lest they be caused by rabies."
Sometimes, however, she couldn't avoid complaining to her closest Friend about the hostility and gossip that surrounded her. When Jesus told her, "Teresa, that's how I treat my friends" Teresa responded, "No wonder you have so few friends." But since Christ has so few friends, she felt they should be good ones. And that's why she decided to reform her Carmelite order.
At the age of 43, she became determined to found a new convent that went back to the basics of a contemplative order: a simple life of poverty devoted to prayer. This doesn't sound like a big deal, right? Wrong.
When plans leaked out about her first convent, St. Joseph's, she was denounced from the pulpit, told by her sisters she should raise money for the convent she was already in, and threatened with the Inquisition. The town started legal proceedings against her. All because she wanted to try a simple life of prayer. In the face of this open war, she went ahead calmly, as if nothing was wrong, trusting in God.
"May God protect me from gloomy saints," Teresa said, and that's how she ran her convent. To her, spiritual life was an attitude of love, not a rule. Although she proclaimed poverty, she believed in work, not in begging. She believed in obedience to God more than penance. If you do something wrong, don't punish yourself -- change. When someone felt depressed, her advice was that she go some place where she could see the sky and take a walk. When someone was shocked that she was going to eat well, she answered, "There's a time for partridge and a time for penance." To her brother's wish to meditate on hell, she answered, "Don't."
Once she had her own convent, she could lead a life of peace, right? Wrong again. Teresa believed that the most powerful and acceptable prayer was that prayer that leads to action. Good effects were better than pious sensations that only make the person praying feel good.
At St. Joseph's, she spent much of her time writing her Life. She wrote this book not for fun but because she was ordered to. Many people questioned her experiences and this book would clear her or condemn her. Because of this, she used a lotof camouflage in the book, following a profound thought with the statement, "But what do I know. I'm just a wretched woman." The Inquisition liked what they read and cleared her.
At 51, she felt it was time to spread her reform movement. She braved burning sun, ice and snow, thieves, and rat-infested inns to found more convents. But those obstacles were easy compared to what she face from her brothers and sisters in religious life. She was called "a restless disobedient gadabout who has gone about teaching as though she were a professor" by the papal nuncio. When her former convent voted her in as prioress, the leader of the Carmelite order excommunicated the nuns. A vicar general stationed an officer of the law outside the door to keep her out. The other religious orders opposed her wherever she went. She often had to enter a town secretly in the middle of the night to avoid causing a riot.
And the help they received was sometimes worse than the hostility. A princess ordered Teresa to found a convent and then showed up at the door with luggage and maids. When Teresa refused to order her nuns to wait on the princess on their knees, the princess denounced Teresa to the Inquisition.
In another town, they arrived at their new house in the middle of the night, only to wake up the next morning to find that one wall of the building was missing.
Why was everyone so upset? Teresa said, "Truly it seems that now there are no more of those considered mad for being true lovers of Christ." No one in religious orders or in the world wanted Teresa reminding them of the way God said they should live.
Teresa looked on these difficulties as good publicity. Soon she had postulants clamoring to get into her reform convents. Many people thought about what she said and wanted to learn about prayer from her. Soon her ideas about prayer swept not only through Spain but all of Europe.
In 1582, she was invited to found a convent by an Archbishop but when she arrived in the middle of the pouring rain, he ordered her to leave. "And the weather so delightful too" was Teresa's comment. Though very ill, she was commanded to attend a noblewoman giving birth. By the time they got there, the baby had already arrived so, as Teresa said, "The saint won't be needed after all." Too ill to leave, she died on October 4 at the age of 67.
She is the founder of the Discalced Carmelites. In 1970 she was declared a Doctor of the Church for her writing and teaching on prayer, one of two women to be honored in this way.
St. Teresa is the patron saint of Headache sufferers. Her symbol is a heart, an arrow, and a book. She was canonized in 1622.
Tuesday 15th of October
ആവിലായിലെ വി. ത്രേസ്യ (1515-1582)
ഏഴു വയസു മാത്രം പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ മരണം വരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി വീടുവിട്ടിറങ്ങിയ വിശുദ്ധയാണ് വി. തെരേസ. ആവിലായിലെ അമ്മത്രേസ്യ എന്ന് ഈ വിശുദ്ധ കേരളത്തില്‍ അറിയപ്പെടുന്നു. നവീകൃത കര്‍മലീത്ത സഭയുടെ സ്ഥാപക കൂടിയാണ് അവര്‍. സ്‌പെയിനിലെ ആവിലാ എന്ന നഗരത്തില്‍ ഒരു കുലീന കുടുംബത്തില്‍ അല്‍ഫോണ്‍സു സാഞ്ചസ് എന്നൊരാളുടെ മകളായാണ് ത്രേസ്യ ജനിച്ചത്. അമ്മ അഹൂദാ ഭക്തയായ ഒരു സ്ത്രീയായിരുന്നു. യേശുവിനു വേണ്ടി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച വിശുദ്ധരുടെ കഥകള്‍ അവര്‍ മകള്‍ക്കു പറഞ്ഞുകൊടുക്കുമായിരുന്നു. വീടിനോടു ചേര്‍ന്നുള്ള ഉദ്യാനത്തില്‍ ത്രേസ്യ സഹോദരനൊപ്പം ഒരു ആശ്രമത്തിന്റെ മാതൃക ഉണ്ടാക്കി. ബാല്യകാല കളികളില്‍ സന്യാസിനിയായി മാത്രമാണ് അവള്‍ വേഷമിട്ടത്. ഏഴു വയസുള്ളപ്പോള്‍ സഹോദരനെയും വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ വീടുവിട്ടിറങ്ങി. പക്ഷേ, വഴിയില്‍ വച്ച് ഇളയച്ഛന്‍ പിടികൂടി. താന്‍ ആഫ്രിക്കയിലേക്ക് യേശുവിനു വേണ്ടി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിക്കാന്‍ പോകുകയാണെന്നാണ് അവള്‍ പറഞ്ഞത്. 'എനിക്ക് എത്രയും വേഗം ദൈവത്തെ കാണണം. അതിനു ഞാന്‍ ആദ്യം മരിക്കണം.' ഇതായിരുന്നു ത്രേസ്യയുടെ വാക്കുകള്‍. ബാല്യകാലത്ത് നിര വധി രോഗങ്ങള്‍ അവളെ അലട്ടിയിരുന്നു. യൗസേപ്പ് പിതാവിനോടുള്ള പ്രാര്‍ഥനയും നേര്‍ച്ചകളും രോഗം സൗഖ്യമാക്കി. ത്രേസ്യയ്ക്കു പന്ത്രണ്ടു വയസുള്ളപ്പോള്‍ അവളുടെ അമ്മ മരിച്ചു. അമ്മ യുടെ മരണം അവളുടെ വിശ്വാസത്തെ ബാധിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി. അയല്‍ക്കാരിയായ ഒരു സ്ത്രീയു ടെ പ്രേരണയാല്‍ നിരവധി കാല്പനിക കഥകള്‍ അവള്‍ വായിച്ചു. മോടിയായി വസ്ത്രമണിയു വാനും സൗന്ദര്യം വര്‍ധിപ്പിക്കാനുമുള്ള മോഹങ്ങള്‍ അവള്‍ക്കുണ്ടായി. എന്നാല്‍ അധികം വൈകാ തെ താന്‍ തെറ്റായ വഴിയിലേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന് അവള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പശ്ചാത്തപിച്ച് ദൈവത്തിലേക്ക് തിരികെവന്നു. പതിനേഴ് വയസുള്ളപ്പോള്‍ പിതാവിന്റെ ഇഷ്ടം വകവയ്ക്കാതെ കന്യാസ്ത്രീയാകാന്‍ തീരുമാനി ച്ച് വീടുവിട്ടിറങ്ങി. കര്‍മലീത്ത സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. ദൈവവിളിയോടുള്ള ത്രേസ്യയുടെ അഭിനിവേ ശം തിരിച്ചറിഞ്ഞ അല്‍ഫോണ്‍സു സാഞ്ചസ് വൈകാതെ മകളുടെ ഇഷ്ടം അനുവദിച്ചു. വ്രത വാഗ്ദാനം നടത്തിയ ശേഷവും രോഗങ്ങള്‍ ത്രേസ്യയെ നിരന്തരം വേട്ടയാടി. വേദനകള്‍ യേശുവിനെപ്രതി അവള്‍ സഹിച്ചു. പ്രാര്‍ഥനകള്‍ ത്രേസ്യയ്ക്കു ശക്തിപകര്‍ന്നു. ഈ സമയത്ത് നിരവധി ദൈവദര്‍ശനങ്ങള്‍ ത്രേസ്യയ്ക്ക് ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു. വി. ഫ്രാന്‍സീസ് ബോര്‍ജിയോ (ഒക്‌ടോബര്‍ 10 ലെ വിശുദ്ധന്‍) ആയിരുന്നു അവളുടെ ആത്മീയ പിതാവ്. കര്‍മലീത്ത സഭയെ നവീകരിക്കുവാനുള്ള നിര്‍ദേശം ദര്‍ശനത്തിലൂടെ ലഭിച്ചതിനെ തുടര്‍ന്ന് ഫ്രാന്‍സീസ് ബോര്‍ജിയോയുടെ ഉപദേശപ്രകാരം പല നവീകരണങ്ങളും വരുത്തി. 17 കന്യാ സ്ത്രീ മഠങ്ങളും പുരോഹിതര്‍ക്കുള്ള 15 ആശ്രമവും സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു. ത്രേസ്യയുടെ സന്തത സഹചാരിയായിരുന്നു വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ആനി ഗാര്‍സിയ (ജൂണ്‍ ഏഴിലെ വിശുദ്ധ). അമ്മ ത്രേസ്യക്കു ആനിയോട് പ്രത്യേക താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നു. ത്രേസ്യയുടെ ഒരു സെക്രട്ടറിയെ പോലെയാണ് ആനി ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്. അമ്മ ത്രേസ്യയുടെ യാത്രകളിലെല്ലാം ആനി കൂടെയുണ്ടാവും. 1582ല്‍ ആനി ഗാര്‍സിയയുടെ മടിയില്‍കിടന്ന് വി. ത്രേസ്യ മരിച്ചു. 'തിരുസഭയുടെ ഒരു കുഞ്ഞായി മരിക്കുന്നതില്‍ ഞാന്‍ സന്തോഷിക്കുന്നു' എന്നായിരുന്നു ത്രേസ്യയുടെ അവസാന വാക്കുകള്‍. 1622 ല്‍ പോപ് ഗ്രിഗറി പതിനഞ്ചാമന്‍ അവരെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Wednesday 16th of October
St. Gerard Majella
St. Gerard Majella is the patron of expectant mothers. He was born in 1726 in Muro, Italy to a family of seven. Majella grew up in a poverty with a great respect for the poor. As he was just 12 when his father passed away, he was forced to grow up fast. Shortly after his father's death, his mother sent him away to live with his uncle and learn to become a tailor, like his father. After a few years of working as a sewing apprentice, Majella took on a job with the local Bishop of Lacedonia as a servant.
Once Majella began earning money as a journeyman at the age of 21, he split his earnings with his mother, the poor of Muro and the rest in offerings for the poor souls. As the days passed, Majella began to grow pale and thin, often fasting and in prayer at a nearby Cathedral.
He applied to the Capuchin monastery at Muro twice, but was turned down both times. Majella was told his health was not well enough for such a strenuous life. However, Majella did not give up. In 1749, at the age of 23, he joined the Congregation of the Most Holy Redeemer and just three years later became a professed lay brother.
Majella lived with the three vows of Poverty, Chasity and Obedience. He stayed close with the poor and worked very many different jobs. He served as sacristan, gardener, porter, infirmarian, and tailor. However, because of his great piety, extraordinary wisdom, and his gift of reading consciences, he was permitted to counsel communities of religious women. Majella was often called on by the poor and the sick. Wherever his presence was demanded he graciously presented himself. He was there to "do the Will of God."
This humble servant of God also had faculties associated with certain mystics including, levitation, bi-location and the ability to read souls. His charity, obedience, and selfless service as well as his ceaseless mortificationfor Christ, made him the perfect model of lay brothers.
Throughout his years of life, several reported miracles are tied to Majella including, restoring a boy's life after he fell from a high cliff; blessing a poor farmer's crops, ridding it of mice; blessing a poor family's supply of wheat, causing it to last until the next harvest; and he multiplied bread for the poor on several occasions.
Along with his miracles effected through prayers for woman in labor, Majella's last recorded miracle is one that many credit toward his becoming the patron of expectant mothers. Shortly before his death, Majella encountered a young girl. He had dropped his handkerchief and she set out to return it, only to be told to keep it. Majella told her she "may need it someday." Years after Majella's passing, the young girl became married and with child. She unexpectedly went into labor and was on the verge of losing her baby. She called for Majella's handkerchief to be applied to her. Almost immediately, her pain abated and she proceeded to give birth to a healthy child, something very rare during that time.
His prayers are sought for the children, unborn children, women in childbirth, mothers, expectant mothers, motherhood, falsely accused people, good confessions, lay brothers and Muro Lucano, Italy.
Even as Majella became ill with tuberculosis, he only desired to live in God's will. His one last request was that a small placard be placed on his door stating, "Here the will of God is done, as God wills, and as long as God wills." Majella was told the Will of God wanted him to get better, and almost at once he became well. However, this only lasted for a month and quickly he became very ill once again. St. Gerard Majella died of disease on October 16, 1755 at the age of 29, living in the religious life for six years.
Due to the numerous miracles performed through Majella's prayers, proceedings for his canonization began shortly after his death. In 1893, Majella was beatified by Pope Leo XIII and on December 11, 1904, Pope Pius X canonized the man of God.
Prayer: O Great Saint Gerard, beloved servant of Jesus Christ, perfect imitator of your meek and humble Savior, and devoted Child of the Mother of God: enkindle within my heart one spark of that heavenly fire of charity which glowed in your heart and made you an angel of love. O glorious Saint Gerard, because when falsely accused of crime, you did bear, like your Divine master, without murmur or complaint, the calumnies of wicked men, you have been raised up by God as the Patron and Protector of expectant mothers. Preserve me from danger and from the excessive pains accompanying childbirth, and shield the child which I now carry, that it may see the light of day and receive the lustral waters of baptism through Jesus Christ our Lord. Amen.
Wednesday 16th of October
വി. ജെറാഡ് മജെല്ല (1725-1755)
ഇറ്റലിയിലെ മുറോയില്‍ ജനിച്ച ജെറാഡ് ഒരു തയ്യല്‍ക്കാരന്റെ മകനായിരുന്നു. ജെറാഡിനു പന്ത്രണ്ടു വയസു പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ മരിച്ചു. ദരിദ്രരായ ആ കുടുംബത്തിന്റെ ഏക ആശ്രയം ആ തയ്യല്‍ക്കാരന്റെ വരുമാനമായിരുന്നു. പിന്നീട് വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് ജെറാഡിന്റെ കുടുംബം ഒരോ ദിവസവും തള്ളിനീക്കിയത്. ദരിദ്ര രായിരുന്നുവെങ്കിലും ദൈവത്തിന്റെ പ്രത്യേക കാരുണ്യം ആ കുടുബത്തിന്റെ മേലുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛന്റെ സഹായിയായി നിന്ന് തയ്യല്‍ പഠിച്ചിരുന്നതിനാല്‍ പട്ടിണി കിടന്നു മരിക്കാതെ കുടുംബം പോറ്റാന്‍ ജെറാഡിനു കഴിഞ്ഞു. പുരോഹിതനാകണമെന്ന ആഗ്രഹവുമായി കപ്യൂച്ചിയന്‍ സഭയെ സമീപിച്ചുവെങ്കിലും പ്രായം തികഞ്ഞില്ലെന്ന പേരില്‍ അവര്‍ തിരിച്ചയച്ചു. പിന്നീട് ലാസിഡോണിയയിലെ ബിഷപ്പിന്റെ വീട്ടില്‍ വേലക്കാരനായി ജെറാഡ് ജോലിനോക്കി. ബിഷപ്പ് മരിച്ചപ്പോള്‍ തിരികെ വന്ന് തയ്യല്‍ജോലികള്‍ പുന:രാരംഭിച്ചു. ജെറാഡ് ദൈവത്തിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരുന്നു. സമൃദ്ധമായി വരങ്ങള്‍ നല്കി ദൈവം അദ്ദേഹ ത്തെ അനുഗ്രഹിച്ചു. ജെറാഡിന്റെ സ്പര്‍ശനത്താല്‍ രോഗങ്ങള്‍ സുഖപ്പെട്ടു. സംഭവിക്കാനിരി ക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം മുന്‍കൂട്ടി പ്രവചിച്ചു. ഒരു പുരോഹിതനല്ലാതിരുന്നിട്ടും അദ്ദേഹ ത്തിന്റെ ഉപദേശങ്ങള്‍ തേടുവാന്‍ വൈദികരും കന്യാസ്ത്രീകളും എത്തുമായിരുന്നു. 1752 ല്‍ ജെറാഡ് വി. അല്‍ഫോന്‍സസ് ലിഗോരിയുടെ (ഓഗസ്റ്റ് ഒന്നിലെ വിശുദ്ധന്‍) ശിഷ്യത്വം സീകരിച്ചു. നിരവധി പേരെ യേശുവിന്റെ വഴിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനും പാപത്തില്‍ മുഴുകി ജീവിച്ചവരെ നേര്‍വഴിക്കു കൊണ്ടുവരാനും ജെറാഡിനു സാധിച്ചു. ജീവിതത്തില്‍ അഭിമൂഖീ കരിക്കേണ്ടി വരുന്ന പരീക്ഷണങ്ങളെയെല്ലാം നേരിടേണ്ടത് എങ്ങനെയെന്ന് സ്വന്തം ജീവിതത്തി ലൂടെ അദ്ദേഹം കാണിച്ചുതന്നു. ഒരിക്കല്‍ അവിവാഹിതയായ നെറിയ കാജിയാനോ എന്ന സ്ത്രീ ഗര്‍ഭിണിയായി. തന്റെ വയറ്റില്‍ വളരുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛന്‍ ജെറാഡാണെന്ന് ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞു. ആരോപണങ്ങളുമായി വന്നവരോട് ജെറാഡ് ഒരക്ഷരം പോലും പറഞ്ഞില്ല. അദ്ദേഹം നിശ്ശബ്ദനായി ഇരുന്നതേയുള്ളു. എന്നാല്‍, ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഈ സ്ത്രീ താന്‍ കളവാണു പറഞ്ഞതെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തി. ജെറാഡിനോട് അവര്‍ മാപ്പിരന്നു. ജെറാഡിനെ സംശയിച്ചവരൊക്കെ അദ്ദേഹത്തോട് ക്ഷമ ചോദിച്ചു. ആരോപണങ്ങള്‍ നേരിട്ടപ്പോള്‍ എന്തുകൊണ്ട് അവ നിക്ഷേധിച്ചില്ലെന്ന് ജെറാഡിനോട് വി. അല്‍ഫോന്‍സസ് ചോദിച്ചു. നിശ്ശബ്ദനായി സഹിക്കുന്നതാണ് ദൈവഹിതം എന്നായിരുന്നു ജെറാഡിന്റെ മറുപടി. ജെറാഡ് ജോലി ചെയ്ത സ്ഥലങ്ങളിലെല്ലാം വിശ്വാസികള്‍ അദ്ദേഹത്തെ തേടിയെത്തുമായിരുന്നു. അവര്‍ക്ക് ആശ്വാസമേകാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു. 29 വയസു മാത്രമായിരുന്നു ആ വിശുദ്ധന്റെ ആയുസ്. ക്ഷയരോഗം ബാധിച്ച് അദ്ദേഹം മരിച്ചു. 1904 ല്‍ പോപ് പയസ് പത്താമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Thursday 17th of October
St. Ignatius of Antioch
"I prefer death in Christ Jesus to power over the farthest limits of the earth. He who died in place of us is the one object of my quest. He who rose for our sakes is my one desire." CHESAPEAKE, Va. (Catholic Online) - The second Bishop of Antioch, Syria, this disciple of the beloved Disciple John was consecrated Bishop around the year 69 by the Apostle Peter, the first Pope. A holy man who was deeply loved by the Christian faithful, he always made it his special care to defend "orthodoxy" (right teaching) and "orthopraxy" (right practice) among the early Christians.
In 107, during the reign of the brutal Emperor Trajan, this holy Bishop was wrongfully sentenced to death because he refused to renounce the Christian faith. He was taken under guard to Rome where he was to be brutally devoured by wild beasts in a public spectacle. During his journey, his travels took him through Asia Minor and Greece. He made good use of the time by writing seven letters of encouragement, instruction and inspiration to the Christians in those communities. We still have these letters as a great treasure of the Church today.
The content of the letters addressed the hierarchy and structure of the Church as well as the content of the orthodox Christian faith. It was Bishop Ignatius who first used the term "catholic" to describe the whole Church. These letters connect us to the early Church and the unbroken, clear teaching of the Apostles which was given to them directly by Jesus Christ. They also reveal the holiness of a man of God who became himself a living letter of Christ. The shedding his blood in the witness of holy martyrdom was the culmination of a life lived conformed to Jesus Christ. Ignatius sought to offer himself, in Christ, for the sake of the Church which he loved. His holy martyrdom occurred in the year 107.
In his pastoral letters he regularly thanked his brother and sister Christians for their concern for his well being but insisted on following through in his final witness of fidelity: "I know what is to my advantage. At last I am becomŹing his disciple. May nothing entice me till I happily make my way to Jesus Christ! Fire, cross, struggles with wild beasts, wrenching of bones, mangling of limbs-let them come to me, provided only I make my way to Jesus Christ. I would rather die and come to Jesus Christ than be king over the entire earth. Him I seek who died for us; him I love who rose again because of us."
Bishop Ignatius was not afraid of death. He knew that it had been defeated by the Master. He followed the Lord Jesus into his Passion, knowing that he would rise with Him in his Resurrection. He wrote to the disciples in Rome: "Permit me to imitate my suffering God ... I am God's wheat and I shall be ground by the teeth of beasts, that I may become the pure bread of Christ." The beauty of this Eucharistic symbolism in these words reflects the deep theology of a mystic. He was dedicated to defending the true teaching handed down by the Apostles so that the brothers and sisters in the early Christian communities, and we who stand on their shoulders, would never be led astray by false teaching. He urged them to always listen to their Bishops because they were the successors of the Apostles. He died a Martyrs death in Rome, devoured by two lions in one of the cruel demonstrations of Roman excess and animosity toward the true faith. Anticipating this event he wrote these inspired words: A letter to the Romans by St Ignatius of Antioch
"I am God's wheat and shall be ground by the teeth of wild animals. I am writing to all the churches to let it be known that I will gladly die for God if only you do not stand in my way. I plead with you: show me no untimely kindness. Let me be food for the wild beasts, for they are my way to God. I am God's wheat and shall be ground by their teeth so that I may become Christ's pure bread. Pray to Christ for me that the animals will be the means of making me a sacrificial victim for God. No earthly pleasures, no kingdoms of this world can benefit me in any way. I prefer death in Christ Jesus to power over the farthest limits of the earth. He who died in place of us is the one object of my quest. He who rose for our sakes is my one desire.
The time for my birth is close at hand. Forgive me, my brothers. Do not stand in the way of my birth to real life; do not wish me stillborn. My desire is to belong to God. Do not, then, hand me back to the world. Do not try to tempt me with material things. Let me attain pure light. Only on my arrival there can I be fully a human being. Give me the privilege of imitating the passion of my God. If you have him in your heart, you will understand what I wish. You will sympathize with me because you will know what urges me on.
The prince of this world is determined to lay hold of me and to undermine my will which is intent on God. Let none of you here help him; instead show yourselves on my side, which is also God's side. Do not talk about Jesus Christ as long as you love this world. Do not harbor envious thoughts. And supposing I should see you, if then I should beg you to intervene on my behalf, do not believe what I say. Believe instead what I am now writing to you. For though I am alive as I write to you - still - my real desire is to die. My love of this life has been crucified, and there is no yearning in me for any earthly thing. Rather within me is the living water which says deep inside me: "Come to the Father." I no longer take pleasure in perishable food or in the delights of this world. I want only God's bread, which is the flesh of Jesus Christ, formed of the seed of David, and for drink I crave his blood, which is love that cannot perish.
I am no longer willing to live a merely human life, and you can bring about my wish if you will. Please, then, do me this favour, so that you in turn may meet with equal kindness. Put briefly, this is my request: believe what I am saying to you. Jesus Christ himself will make it clear to you that I am saying the truth. Only truth can come from that mouth by which the Father has truly spoken. Pray for me that I may obtain my desire. I have not written to you as a mere man would, but as one who knows the mind of God. If I am condemned to suffer, I will take it that you wish me well. If my case is postponed, I can only think that you wish me harm."
Thursday 17th of October
വി. മാര്‍ഗരറ്റ് മേരി അലകോക് ( 1647-1690)
പരിശുദ്ധ കന്യമറിയത്തിന്റെ അനുഗ്രഹത്താല്‍ ബാല്യകാലത്തു തന്നെ ഗുരുതരമായ രോഗത്തില്‍ നിന്നു മോചനം നേടിയവളായി രുന്നു മാര്‍ഗരറ്റ്. ഫ്രാന്‍സിലെ ലാന്റക്കൂര്‍ എന്ന ഗ്രാമത്തില്‍ ജനിച്ച മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ മാതാപിതാക്കള്‍ ഉത്തമക്രൈസ്തവ വിശ്വാസികളാ യിരുന്നു. അച്ഛന്റെ മരണം മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ ബാല്യകാല ജീവിതത്തെ വല്ലാതെ ബാധിച്ചു. അതുവരെ ഭക്ഷണത്തിനോ വസ്ത്രങ്ങള്‍ക്കോ മുട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല ആ കുടുംബത്തിന്. വളരെ വേഗം ആ കുടുംബം ദരിദ്രരുടെ പട്ടികയിലേക്ക് വീണു. ഒരു നേരത്തെ ആഹാരം കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ക്കെല്ലാംകൂടി തികച്ചു കിട്ടാത്ത അവസ്ഥ. ഈ സമയങ്ങളിലെല്ലാം ഒരോദിവസവും യേശുവിന്റെ കരുണയാല്‍ ജീവിതം മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. അതീവസുന്ദരിയായിരുന്നു മാര്‍ഗരറ്റ്. നര്‍ത്തകിയായി ജോലി നോക്കിയാല്‍ പണം കിട്ടുമെന്നറി ഞ്ഞതോടെ അവള്‍ ആ വഴിക്കു കുറെ മുന്നോട്ടുനീങ്ങി. ആ സമയത്തു രോഗങ്ങള്‍ പിന്നെയും മാര്‍ഗരറ്റിനെ അലട്ടുവാന്‍ തുടങ്ങി. മാതാവിനോടുള്ള പ്രാര്‍ഥന മാത്രമായിരുന്നു ഏക ആശ്വാസം. തന്റെ രോഗങ്ങളെല്ലാം മറിയത്തിന്റെ അദ്ഭുതശക്തിയാല്‍ നീങ്ങിയതോടെ അവള്‍ പ്രതിജ്ഞയെ ടുത്തു: 'എന്റെ ജീവിതം ഇനി യേശുവിനായി പൂര്‍ണമായി മാറ്റിവയ്ക്കും.'പാരലെമോണിയായിലെ വിസിറ്റേഷന്‍ മഠത്തില്‍ചേര്‍ന്നു കന്യാസ്ത്രീയാകുവാന്‍ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു. അവള്‍ക്കൊപ്പം മഠത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ചില കന്യാസ്ത്രീകള്‍ ചില അപവാദങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു പരത്തി. നര്‍ത്തകി യായി ജീവിച്ച കാലം അവര്‍ ആരോപണങ്ങള്‍ക്കു കാരണമാക്കി. മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ മറുപടി ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. '' യേശുവിനെ ക്രൂശിച്ച റോമന്‍പടയാളികളെക്കാള്‍ എത്രയോ വിശുദ്ധരാണ് എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നവര്‍'' യേശുവിന്റെ ഹൃദയത്തെ ധ്യാനിച്ചു പ്രാര്‍ഥിക്കുകയായിരുന്നു മാര്‍ഗരറ്റ് എപ്പോഴും ചെയ്തിരുന്നത്. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം അവള്‍ക്ക് യേശുവിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായി. ''മനുഷ്യവംശത്തോടുള്ള എന്റെ സ്‌നേഹം എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ കാണുക. ആ ഹൃദയത്തിന്റെ സ്‌നേഹം നീ ലോകമെങ്ങും പ്രചരിപ്പിക്കുക.'' പിന്നീട് പലപ്പോഴും അവളോട് യേശു സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. എന്നാല്‍, യേശുവിനെ കാണുക എന്നത് എഫല്ലാവരുടെയും ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിക്കുന്നതാണെന്ന് കരുതിയ മാര്‍ഗറീത്ത ആദ്യമൊന്നും ഇക്കാര്യം മറ്റാരോടും പറഞ്ഞിരുന്നിഫല്ല. പിന്നീട്, യേശു തന്നെ ആവശ്യപ്പെട്ടതനുസരിച്ച് തിരുഹൃദയത്തിന്റെ വണങ്ങുവാനായി ഒരു തിരുനാള്‍ ഉണ്ടാവണമെന്ന് മാര്‍ഗരറ്റ് വാദിച്ചു. സഭ ഒടുവില്‍ ഇത് അംഗീകരിച്ചു. ദര്‍ശനത്തിലൂടെ വി. മാര്‍ഗരറ്റിനോട് യേശു 12 വാഗ്ദാനങ്ങള്‍ നല്കി. അവ ഇതാണ്: 1. തിരുഹൃദയത്തെ ആരാധിക്കുന്നവരുടെ ജീവിതത്തിന് ആവശ്യമായ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ഞാന്‍ നല്‍കും 2. തിരുഹൃദയത്തെ ആരാധിക്കുന്നവരുടെ കുടുംബങ്ങളില്‍ സമാധാനം നല്‍കും 3. തിരുഹൃദയത്തെ ആരാധിക്കുന്നവരുടെ ക്ലേശങ്ങളിലും വേദനകളില്‍ അവരെ ഞാന്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കും 4. തിരുഹൃദയത്തെ ആരാധിക്കുന്നവരുടെ മരണസമയത്ത് ഞാന്‍ അവര്‍ക്കു തുണയേകും 5. തിരുഹൃദയത്തെ ആരാധിക്കുന്നവരുടെ എഫല്ലാ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലും ഞാന്‍ കൂടെയുണ്ടാകും 6. അവര്‍ ചെയ്തുപോയ പാപങ്ങള്‍ കടലുപോലെ അതിരുകളിഫല്ലാത്ത എന്റെ കാരുണ്യത്തില്‍ മോചിക്കപ്പെടും 7. അവരുടെ വിശ്വാസവും ഭക്തിയും ശക്തമാക്കപ്പെടും 8. ശക്തമായ വിശ്വാസമുള്ളവര്‍ പരിപൂര്‍ണതയിലേക്ക് എത്തും 9. തിരുഹൃദയ ചിത്രം സ്ഥാപിച്ച് പ്രാര്‍ഥിക്കുന്ന ഭവനങ്ങളെ ഞാന്‍ ആശീര്‍വദിക്കും 10. പുരോഹിതര്‍ക്ക് ഏതു കഠിനഹൃദയനെയും സ്പര്‍ശിക്കുവാനുള്ള ശക്തി ഞാന്‍ നല്‍കും 11. തിരുഹൃദയ ഭക്തി പ്രചരിപ്പിക്കുന്നവരുടെ നാമം എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ എഴുതപ്പെടും. അത് ഒരു കാലത്തും മായുകിഫല്ല. 12. തിരുഹൃദയ സ്തുതിക്കായി ഒന്‍പതു മാസാദ്യ വെള്ളിയാഴ്ച വി. കുര്‍ബാന കാണുന്നവരുടെ മരണസമയത്ത് ഞാന്‍ കൂടെയുണ്ടാവും. വി. മാര്‍ഗരറ്റിന്റെ വിവരണം അനുസരിച്ചാണ് യേശുവിന്റെ തിരുഹൃദയം ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടത്. ഈശോയ്ക്ക് നമ്മോടുള്ള സ്‌നേഹത്തിന്റെ പ്രതീകമായി മാംസളമായ തിരുഹൃദയമാണ് ചിത്രകാരന്‍മാര്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. കുരിശുമരണത്തിനു മുന്‍പ് യേശുവിന്റെ തലയില്‍ അണിയിച്ച മുള്‍മുടി ഹൃദയത്തില്‍ വരിഞ്ഞുമുറിക്കിയിരിക്കുന്നതായും ഹൃദയത്തിനു മുകളില്‍ അഗ്നിനാളങ്ങള്‍ ഉയരുന്നതായും ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടു. ഹൃദയത്തിനു മുകളില്‍ ഒരു കുരിശും. 1690 ഒക്‌ടോബര്‍ 17ന് മാര്‍ഗരറ്റ് മരിച്ചു. 1920ല്‍ പോപ് ബെനഡിക്ട് പതിനഞ്ചാമന്‍ മാര്‍ഗരറ്റിനെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Friday 18th of October
St. Luke
Luke, the writer of the Gospel and the Acts of the Apostles, has been identified with St. Paul's "Luke, the beloved physician" (Colossians 4:14). We know few other facts about Luke's life from Scripture and from early Church historians.
It is believed that Luke was born a Greek and a Gentile. In Colossians 10-14 speaks of those friends who are with him. He first mentions all those "of the circumcision" -- in other words, Jews -- and he does not include Luke in this group. Luke's gospel shows special sensitivity to evangelizing Gentiles. It is only in his gospel that we hear the parable of the GoodSamaritan, that we hear Jesus praising the faith of Gentiles such as the widow of Zarephath and Naaman the Syrian (Lk.4:25-27), and that we hear the story of the one grateful leper who is a Samaritan (Lk.17:11-19). According to the early Church historian Eusebius Luke was born at Antioch in Syria.
In our day, it would be easy to assume that someone who was a doctor was rich, but scholars have argued that Luke might have been born a slave. It was not uncommon for families to educate slaves in medicine so that they would have a resident family physician. Not only do we have Paul's word, but Eusebius, Saint Jerome, Saint Irenaeus and Caius, a second-century writer, all refer to Luke as a physician.
We have to go to Acts to follow the trail of Luke's Christian ministry. We know nothing about his conversion but looking at the language of Acts we can see where he joined Saint Paul. The story of the Acts is written in the third person, as an historian recording facts, up until the sixteenth chapter. In Acts 16:8-9 we hear of Paul's company "So, passing by Mysia, they went down to Troas. During the night Paul had a vision: there stood a man of Macedonia pleading with him and saying, 'Come over to Macedonia and help us.' " Then suddenly in 16:10 "they" becomes "we": "When he had seen the vision, we immediately tried to cross over to Macedonia, being convinced that God had called us to proclaim the good news to them."
So Luke first joined Paul's company at Troas at about the year 51 and accompanied him into Macedonia where they traveled first to Samothrace, Neapolis, and finally Philippi. Luke then switches back to the third person which seems to indicate he was not thrown into prison with Paul and that when Paul left Philippi Luke stayed behind to encourage the Church there. Seven years passed before Paul returned to the area on his third missionary journey. In Acts 20:5, the switch to "we" tells us that Luke has left Philippi to rejoin Paul in Troas in 58 where they first met up. They traveled together through Miletus, Tyre, Caesarea, to Jerusalem.
Luke is the loyal comrade who stays with Paul when he is imprisoned in Rome about the year 61: "Epaphras, my fellow prisoner in Christ Jesus, sends greetings to you, and so do Mark, Aristarchus, Demas, and Luke, my fellow workers" (Philemon 24). And after everyone else deserts Paul in his final imprisonment and sufferings, it is Luke who remains with Paul to the end: "Only Luke is with me" (2 Timothy 4:11).
Luke's inspiration and information for his Gospel and Acts came from his close association with Paul and his companions as he explains in his introduction to the Gospel: "Since many have undertaken to set down an orderly account of the events that have been fulfilled among us, just as they were handed on to us by those who from the beginning were eyewitnesses and servants of the word, I too decided, after investigating everything carefully from the very first, to write an orderly account for you, most excellent Theophilus" (Luke 1:1-3).
Luke's unique perspective on Jesus can be seen in the six miracles and eighteen parables not found in the other gospels. Luke's is the gospel of the poor and of social justice. He is the one who tells the story of Lazarus and the Rich Man who ignored him. Luke is the one who uses "Blessed are the poor" instead of "Blessed are the poor in spirit" in the beatitudes. Only in Luke's gospel do we hear Mary 's Magnificat where she proclaims that God "has brought down the powerful from their thrones, and lifted up the lowly; he has filled the hungry with good things, and sent the rich away empty" (Luke 1:52-53).
Luke also has a special connection with the women in Jesus' life, especially Mary. It is only in Luke's gospel that we hear the story of the Annunciation, Mary's visit to Elizabeth including the Magnificat, the Presentation, and the story of Jesus' disappearance in Jerusalem. It is Luke that we have to thank for the Scriptural parts of the Hail Mary: "Hail Mary full of grace" spoken at the Annunciation and "Blessed are you and blessed is the fruit of your womb Jesus" spoken by her cousin Elizabeth.
Forgiveness and God's mercy to sinners is also of first importance to Luke. Only in Luke do we hear the story of the Prodigal Son welcomed back by the overjoyed father. Only in Luke do we hear the story of the forgiven woman disrupting the feast by washing Jesus' feet with her tears. Throughout Luke's gospel, Jesus takes the side of the sinner who wants to return to God's mercy.
Reading Luke's gospel gives a good idea of his character as one who loved the poor, who wanted the door to God's kingdom opened to all, who respected women, and who saw hope in God's mercy for everyone.
The reports of Luke's life after Paul's death are conflicting. Some early writers claim he was martyred, others say he lived a long life. Some say he preached in Greece, others in Gaul. The earliest tradition we have says that he died at 84 Boeotia after settling in Greece to write his Gospel.
A tradition that Luke was a painter seems to have no basis in fact. Several images of Mary appeared in later centuries claiming him as a painter but these claims were proved false. Because of this tradition, however, he is considered a patron of painters of pictures and is often portrayed as painting pictures of Mary.
Friday 18th of October
വി. ലൂക്കാ സുവിശേഷകന്‍ (ആദ്യ നൂറ്റാണ്ട്)
പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തിന്റെ ചിത്രം ആദ്യമായി വരച്ച ചിത്രകാരന്‍ സുവിശേഷകനായ ലൂക്കായാണെന്നാണ് വിശ്വാസം. ചിത്രകാരന്‍, വൈദ്യന്‍, ഗ്രന്ഥരചയിതാവ്, സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തകന്‍ അങ്ങനെ പലതലങ്ങളില്‍ ലൂക്കാ ആദിമക്രൈസ്തവ സഭയുടെ കാലത്ത് തന്റെ സാന്നിധ്യം അറിയിച്ചു. ഗ്രീക്ക് ദൈവങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന മാതാപിതാക്കളുടെ മകനായി അന്ത്യോക്യയിലാണു ലൂക്കാ ജനി ച്ചത്. ലൂക്കായുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ അടിമകളായിരുന്നുവെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ക്രിസ്തുമതത്തി ലേക്ക് പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ട ആദ്യ വിജാതീയരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു ലൂക്കാ. ലൂക്കായ്ക്ക് മികച്ച വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചു. അന്ത്യോക്യയിലായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസം. വൈദ്യനായി കുറെനാള്‍ കപ്പലില്‍ ജോലി നോക്കി. യാത്രകള്‍ക്കിടയില്‍ ഗ്രീസിലും ഈജിപ്തിലും മറ്റും സന്ദര്‍ശനം നടത്തി. പുതിയ അറിവ് നേടാനുള്ള മാര്‍ഗമായാണ് അദ്ദേഹം യാത്രകളെ കണ്ട ത്. അവിടെനിന്നെല്ലാം കിട്ടാവുന്ന വിദ്യാഭ്യാസം അദ്ദേഹം നേടി. ട്രോവാസില്‍ നിന്നു ഫിലിപ്പിയാ യിലേക്ക് പോകും വഴിയാണ് വി. പൗലോസ് ശ്ലീഹാ ലൂക്കായെ പരിചയപ്പെടുന്നത്. പൗലോസിന്റെ വാക്കുകള്‍ ലൂക്കായെ യേശുവിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. പിന്നീട് പൗലോസ് ശ്ലീഹായ്‌ക്കൊപ്പം ലൂക്കാ പ്രേഷിത യാത്രകള്‍ നടത്തി. കൊളോസോസിനുള്ള ലേഖനത്തില്‍ 'നമ്മുടെ പ്രിയങ്കരനായ ഭിഷ്വഗരന്‍ ലൂക്കാ' എന്നാണ് പൗലോസ് ശ്ലീഹാ അദ്ദേഹത്തെ വിളിക്കുന്നത്. (കൊളോ 4:14) പൗലോസ് ശ്ലീഹാ കാരാഗൃഹത്തില്‍ അടയ്ക്കപ്പെടുമ്പോഴും പിന്നീട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണ സമയത്തും ലൂക്കാ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. മൂന്നാമത്തെ സുവിശേഷത്തിന്റെയും നടപടി പുസ്തകത്തിന്റെയും രചയിതാവാണ് ലൂക്കാ. തെയോഫിലോസ് എന്ന സുഹൃത്തിന് എഴുതുന്ന പോലെയാണ് ഈ രണ്ടു പുസ്തകങ്ങളും അദ്ദേഹം എഴുതിയത്. മര്‍ക്കോസിന്റെ സുവിശേഷമാണ് അടിസ്ഥാനമാക്കിയതെങ്കിലും മര്‍ക്കോ സിന്റെ സുവിശേഷത്തിലില്ലാത്ത പല കാര്യങ്ങളും ലൂക്കാ എഴുതുന്നുണ്ട്. യേശുവിന്റെ മാതാവായ മറിയത്തെ സന്ദര്‍ശിച്ച് സംസാരിച്ച ശേഷമാണ് ലൂക്കാ സുവിശേഷം എഴുതിയതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. മറിയത്തിന്റെ ചിത്രം ആദ്യമായി വരച്ചത് ലൂക്കായാണെന്നതും മാതാവിന്റെ സങ്കീര്‍ത്തനം സുവിശേഷത്തിലുണ്ട് എന്നതും ഈ വിശ്വാസത്തിനു ശക്തിപകരുന്നു. യേശുവിന്റെയും സ്‌നാപകയോഹന്നാന്റെയും ബാല്യകാലവും ലൂക്കാ അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. പൗലോസ് ശ്ലീഹാ യേശുവിനെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങവും മര്‍ക്കോസിന്റെ സുവിശേഷവും അടിസ്ഥാനമാക്കിയാവും അദ്ദേഹം സുവിശേഷമെഴുതിയത്. എ.ഡി. 60 ല്‍ അക്കയായില്‍ വച്ചാണ് സുവിശേഷം എഴുതപ്പെട്ടതെന്നാണ് ചരിത്രപണ്ഡിതന്‍മാര്‍ കരുതുന്നത്. യഹൂദനല്ലായിരുന്നു എന്നതിനാല്‍ വിജാതീയരെ മനസില്‍ കണ്ടാണ് അദ്ദേഹം രചന നിര്‍വഹിച്ചത്. ഇറ്റലിയിലും ഫ്രാന്‍സിലും മാസിഡോണിയായിലും ലൂക്കാ സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചു. കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിള്‍ കേന്ദ്രീകരിച്ചായിരുന്നു പ്രവര്‍ത്തനമെന്നും ചില വാദങ്ങളുണ്ട്. എ.ഡി. 74 ല്‍ ഗ്രീസില്‍ വച്ച് അദ്ദേഹം രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു എന്നും അതല്ല, സാധാരണ മരണമായിരുന്നുവെന്നും രണ്ടു പക്ഷമുണ്ട്.
Saturday 19th of October
Sts. Isaac Jogues and Rene Goupil
In 1642 the Huron country was in great distress. Harvests were poor, sickness abounded, and clothing was scarce. Quebec was the only source of supplies, and Isaac Jogues was chosen to lead an expedition. It reached its objective safely and started back well supplied with goods for the mission, but the Iroquois, the bitter enemies of the Hurons, and fiercest of all Indian tribes, were on the war-path and ambushed the returning expedition. The story of the ill-treatment and torture of the captives cannot be told here. Suffice it to say that Jogues and his assistant, Rene Goupil, besides being beaten to the ground and assailed several times with knotted sticks and fists, had their hair, beards and nails torn off and their forefingers bitten through. What grieved them far more, was the cruelty practiced on their Christian converts. The first of all the martyrs to suffer death was Rene Goupil, who was tomahawked on September 29, 1642, for having made the Sign of the Cross on the brow of some children. This Rene Goupil was a remarkable man. He had tried hard to be a Jesuit and had even entered the Novitiate, but his health forced him to give up the attempt. He then studied surgery and found his way to Canada, where he offered his services to the missionaries, whose fortitude he emulated. Rene Goupil is one of the North American martyrs who died at the hands of the Indians between the years 1642-1649. Their feast day is October 19.
Saturday 19th of October
വി. ആഗ്നസ് (1602-1634)
ഏഴു വയസുള്ളപ്പോള്‍ യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ തന്റെ ജീവിതം പൂര്‍ണമായി സമര്‍പ്പിച്ച വിശുദ്ധയാണ് ആഗ്നസ്. ഫ്രാന്‍സിലെ ലെ പുയില്‍ 1602 നവംബര്‍ 17 നാണ് ആഗ്നസ് ജനിച്ചത്. മാതാപിതാക്ക ള്‍ സ്‌നേഹസമ്പന്നരായിരുന്നു. ഒരു കാര്യത്തിലും കുറവു വരുത്താ തെ അവര്‍ ആഗ്നസിനെ വളര്‍ത്തി. പക്ഷേ, ആഗ്നസ് അസ്വസ്ഥയാ യിരുന്നു. പ്രാര്‍ഥിക്കുവാനും തനിച്ചിരിക്കാനും അവള്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ഏഴു വയസു മാത്രം പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ ആഗ്നസ് കടുത്ത വിഷാദ രോഗത്തിന്റെ അടിമയായതു പോലെ പെരുമാറി. ദൈവസ്‌നേഹത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹം അവളെ അലട്ടിയിരുന്നു. മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് അവളുടെ പ്രശ്‌നത്തിനു പരിഹാരം കണ്ടെത്താനായില്ല. ഒരിക്കല്‍ ഏകാന്തതമായി ഇരുന്നു പ്രാര്‍ഥിക്കവേ അവള്‍ക്ക് ഒരു ദര്‍ശനമു ണ്ടായി. യേശുവിന് പൂര്‍ണമായി സമര്‍പ്പിച്ചു കൊണ്ട് ജീവിച്ചാല്‍ എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളും അകലുമെന്ന് ഒരു ശബ്ദം അവള്‍ കേട്ടു. യേശുവിന്റെയും മറിയത്തിന്റെയും അടിമയായി ജീവിക്കാന്‍ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു. വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയ ആഗ്നസിനെ കണ്ട് മാതാപിതാക്കള്‍ അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. അവള്‍ വളരെ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു. എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളും അവളില്‍ നിന്ന് അകന്നുപോയി. വിശുദ്ധനായ ലൂയിസ് മാരി എഴുതിയ 'മറിയത്തോടുള്ള യഥാര്‍ഥ ഭക്തി' എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ ആഗ്നസിന്റെ മറ്റൊരു ത്യാഗത്തിന്റെ കഥ പറയുന്നുണ്ട്. മനുഷ്യവംശത്തിനു വേണ്ടി പീഡനങ്ങളേറ്റു വാങ്ങി കുരിശില്‍ മരിച്ച യേശുവിനെ പോലെ ആകാന്‍ ആഗ്നസ് കൊതിച്ചിരുന്നു. സ്വയം പീഡിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി വലിയൊരു ചങ്ങല എടുത്ത് അവള്‍ അരയില്‍ കെട്ടിയിരുന്നു. അതിന്റെ ഭാരം വഹിച്ചുകൊണ്ടും നടക്കുമ്പോള്‍ അതു മുറുകി ഉണ്ടാകുന്ന വേദന സഹിച്ചു കൊണ്ടുമാണ് പിന്നീട് മരണം വരെ ആഗ്നസ് ജീവിച്ചതെന്ന് വി. ലൂയിസ് എഴുതുന്നു. ഇരുപത്തി യൊന്നാം വയസില്‍ ഡൊമിനിഷ്യന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്ന ആഗ്നസ് മാതൃകാപരമായ സന്യാസ ജീവിതമാണ് നയിച്ചത്. നാലു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആഗ്നസ് ആ കന്യാസ്ത്രീ മഠത്തിന്റെ സുപ്പീരിയര്‍ പദവിയിലെത്തി. മൂന്നു വര്‍ഷത്തോളം ബാഹ്യലോകവുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാതെ പൂര്‍ണമായി പ്രാര്‍ഥനയുമായി ആഗ്നസ് കഴിഞ്ഞു. 1634 ല്‍ മുപ്പത്തിരണ്ടാം വയസില്‍ അവള്‍ മരിച്ചു. 1994 ല്‍ പോപ് ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ ആഗ്നസിനെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Sunday 20th of October
St. Paul of the Cross
St. Paul of the Cross was born at Ovada in the Republic of Genoa, January 3, 1694. His infancy and youth were spent in great innocence and piety. He was inspired from on high to found a congregation; in an ecstacy he beheld the habit which he and his companions were to wear. After consulting his director, Bishop Gastinara of Alexandria in Piedmont, he reached the conclusion that God wished him to establish a congregation in honor of the Passion of Jesus Christ. On November 22, 1720, the bishop vested him with the habit that had been shown to him in a vision, the same that the Passionists wear at the present time. From that moment the saint applied himself to repair the Rules of his institute; and in 1721 he went to Rome to obtain the approbation of the Holy See. At first he failed, but finally succeeded when Benedict XIV approved the Rules in 1741 and 1746. Meanwhile St. Paul built his first monastery near Obitello. Sometime later he established a larger community at the Church of St. John and Paul in Rome. For fifty years St. Paul remained the indefatigable missionary of Italy. God lavished upon him the greatest gifts in the supernatural order, but he treated himself with the greatest rigor, and believed that he was a useless servant and a great sinner. His saintly death occurred at Rome in the year 1775, at the age of eighty-one. He was canonized by Pope Pius IX in 1867. His feast day is October 20.
Sunday 20th of October
വി. ബെര്‍ട്ടില്ല (1888-1922)
അന്ന ഫ്രാന്‍സീസ് ബെസ്‌കാര്‍ഡിന്‍ എന്നായിരുന്നു സിസ്റ്റര്‍ ബെര്‍ട്ടില്ലയുടെ ആദ്യ പേര്. ഇറ്റലിയിലെ ബ്രെന്റോളാ എന്ന സ്ഥല ത്ത് വളരെ ദരിദ്രമായ ഒരു കുടുംബത്തിലായിരുന്നു അന്ന ജനിച്ചത്. അവളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ കര്‍ഷകരായിരുന്നു. അച്ഛന്‍ ആഞ്ജ ലോ ബെസ്‌കാര്‍ഡിന്‍ ഒരു കടുത്ത മദ്യപാനിയായിരുന്നു. വേണ്ടത്ര വിദ്യാഭ്യാസം മകള്‍ക്കു നല്‍കാന്‍ അയാള്‍ക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. ഇടയ്ക്കി ടെ അടുത്തുള്ള ഒരു ഗ്രാമീണ വിദ്യാലയത്തില്‍ അവള്‍ പഠിക്കുവാന്‍ പോകുമായിരുന്നു. അടുത്തുള്ള വീടുകളില്‍ വീട്ടുജോലി ചെയ്താണ് അവള്‍ പഠിക്കുവാന്‍ മാര്‍ഗം കണ്ടെത്തിയിരുന്നത്. പിന്നീട് പഠനം മുടങ്ങി. വേലക്കാരിയായി ജോലി ചെയ്തു പോന്നു. യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തില്‍ ഒരു കന്യാസ്ത്രീയാകണമെന്ന് അവള്‍ അതിയായി മോഹിച്ചിരുന്നു. അടുത്തുള്ള ഒരു മഠത്തില്‍ എത്തി അവള്‍ അവിടെ ചേരാനുള്ള താത്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചുവെങ്കിലും അവര്‍ അവളെ ചേര്‍ത്തില്ല. പിന്നീട് വികാരിയച്ചന്റെ നിര്‍ദേശപ്രകാരം തിരുഹൃദയത്തിന്റെ പുത്രിമാര്‍ എന്ന സന്യാസസഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. ബെര്‍ട്ടില്ല എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. നാലു വര്‍ഷത്തോളം മഠത്തിലെ പാചകവും തുണി അലക്കും അടക്കമുള്ള ജോലികള്‍ മാത്രമാണ് അവള്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. മഠത്തിന്റെ വകയായുള്ള ഒരു ആശുപത്രിയില്‍ നഴ്‌സിങ്ങിനു പഠിച്ചു. പഠനശേഷം അവിടെ തന്നെ ജോലി ചെയ്യാന്‍ ആരംഭിച്ചു. ബെര്‍ട്ടില്ലയുടെ ജീവിതം മാറിമറിയുന്നത് നഴ്‌സായുള്ള ജീവിത്തിലൂടെയാണ്. കുട്ടികളുടെ വാര്‍ഡിലായിരുന്നു അവള്‍ സേവനം ചെയ്തിരുന്നത്. രോഗികളോടുള്ള അവളുടെ സ്‌നേഹവും പരിചരണവും ഏവരിലും മതിപ്പുളവാക്കി. അവരുടെ വേദനകളില്‍ ബെര്‍ട്ടില്ലയുടെ സാന്നിധ്യം തന്നെ ആശ്വാസം പകരുന്നതായിരുന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ വേദനകള്‍ ശമിപ്പിക്കുന്ന മാലാഖയാണ് ബെര്‍ട്ടില്ലയെന്ന് രോഗികള്‍ പറയുമായിരുന്നു. ഈ സമയത്തു തന്നെ ബെര്‍ട്ടില്ലയെയും രോഗം ബാധിച്ചു. തീവ്രമായ വേദന സഹിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവള്‍ മറ്റുള്ളവരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചിരുന്നത്. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ കാലത്ത് പരുക്കേറ്റ ഇറ്റാലിയന്‍ സൈനികരെയും അവള്‍ ഒരു മാലാഖയെ പോലെ ശുശ്രൂഷിച്ചു. യുദ്ധത്തിനിടയ്ക്ക് ആശുപത്രിക്കു സമീപം ബോംബാക്രമണമുണ്ടായി. പലരും ഓടിരക്ഷപ്പെട്ടു. പക്ഷേ, ബെര്‍ട്ടില്ല രോഗികള്‍ക്കൊപ്പം തന്നെ നിന്നു. അവര്‍ക്കു ധൈര്യം പകര്‍ന്നുകൊടുത്തു. ബെര്‍ട്ടില്ലായുടെ ജനപ്രീതിയില്‍ അസ്വസ്ഥയായിരുന്ന ഒരു മേലധികാരി അവളെ ആശുപത്രിയിലെ തുണികള്‍ അലക്കുന്ന ജോലിയിലേക്ക് മാറ്റി. ആരോടും പരാതി പറയാതെ നിശബ്ദയായി അവള്‍ അതു നിര്‍വഹിച്ചു. പിന്നീട് രോഗികളുടെ നിരന്തരമായ അഭ്യര്‍ഥനയെ തുടര്‍ന്ന് അവളെ കുട്ടികളുടെ വാര്‍ഡിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവന്നു. 1922 ന് ബെര്‍ട്ടില്ല മരിച്ചു. 1961 ല്‍ പോപ് ജോണ്‍ ഇരുപത്തിമൂന്നാമന്‍ ബെര്‍ട്ടില്ലയെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Monday 21st of October
St. Hilarion
Abbot and disciple of St. Anthony the Great, companion of St. Hesychius. He was born in Tabatha, Palestine, and was educated in Alexandria, Egypt. He stayed with St. Anthony in the desert there before becoming a hermit at Majuma, near Gaza, Israel. In 356, Hilarion returned to St. Anthony in the Egyptian desert and found that his fame had Spread there too. He fled to Sicily to escape notice, but Hesychius traced him there. The two went to Dalmatia, Croatia, and then to Cyprus. Hilarion performed so many miracles that crowds flocked to him when it was discovered he was in any region. He died on Cyprus, and St. Hesychius secretly took his remains back to Palestine. His cult is now confined to local calendars.
Monday 21st of October
രക്തസാക്ഷികളായ വി. ഉര്‍സുളയും 11000 കന്യകമാരും (നാലാം നൂറ്റാണ്ട്)
ഉര്‍സുള എന്ന വിശുദ്ധയുടെയും അവളുടെ കൂടെ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച 11000 കന്യകമാരുടെയും കഥ അവിശ്വസനീയമായി തോന്നാം. ഏതോ ഒരു നാടോടിക്കഥ എന്നു പറഞ്ഞു തള്ളിക്കളയുകയുമാവാം. പക്ഷേ, ഈ നാടോടിക്കഥയിലും സത്യമുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ ഏറെയുണ്ട്. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ കോര്‍ണവേയിലെ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസിയായ രാജാവ് ഡിംനോക്കിന്റെ മകളായിരുന്നു ഉര്‍സുള. സുന്ദരിയായ രാജകുമാരിക്ക് ഉത്തമവിദ്യാഭ്യാസം തന്നെ രാജാവ് നല്കി. യേശുവില്‍ നിറഞ്ഞ ഭക്തിയോടെ അവള്‍ വളര്‍ന്നു വന്നു. പ്രായത്തില്‍ കവിഞ്ഞ പക്വത ഉര്‍സുളയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ ജീവിതം യേശുവിന്റെ മണവാട്ടിയായി ജീവിക്കുവാനുള്ളതാണെന്ന് അവള്‍ ശപഥം ചെയ്തു. എന്നാല്‍, മകളെ അര്‍മോറികയിലെ വിജാതീയനായ രാജാവിനു വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുക്കാ മെന്ന് ഡിംനോക്ക് രാജാവ് വാക്കു കൊടുത്തിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഉര്‍സുളയെ വിവാഹത്തിനു നിര്‍ബന്ധിച്ചു. ഉര്‍സുള തന്റെ തീരുമാനത്തില്‍ ഉറച്ചുനിന്നു. ഒടുവില്‍ മകളുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി അദ്ദേഹം മൂന്നു മാസത്തെ സമയം കൊടുത്തു. വിശുദ്ധ നാടുകള്‍ സന്ദര്‍ശിച്ചശേഷം മൂന്നു മാസം കൊണ്ട് തിരികെയെത്തി തീരുമാനം അറിയിക്കാമെന്ന് ഉര്‍സുളയും സമ്മതിച്ചു. ഉര്‍സുള യുടെ യാത്രയ്ക്ക് എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും രാജാവ് ഒരുക്കി. പതിനൊന്നു കപ്പലുകള്‍. ഒരു കപ്പലില്‍ ഉര്‍സുളയും ആയിരം തോഴിമാരും. മറ്റ് 10 കപ്പലുകളിലായി 10000 കന്യകകളായ തോഴിമാര്‍. രാജ്യം ഒത്തുചേര്‍ന്ന് അവര്‍ക്ക് യാത്രയയപ്പു നല്കി. കപ്പല്‍സംഘം ജര്‍മന്‍ തീരത്ത് എത്താറായപ്പോള്‍ വന്‍കൊടുങ്കാറ്റ് ആരംഭിച്ചു. കപ്പലുകള്‍ നിയന്ത്രണം വിട്ട് ഒഴുകിനടന്നു. ഉര്‍സുളയുടെ ഭക്തിയും പ്രാര്‍ഥനയുമാണ് എല്ലാവര്‍ക്കും ധൈര്യം പകര്‍ന്നുകൊടുത്തത്. ഒട്ടും ഭയപ്പെടാതെ യേശുവില്‍ ഉറച്ച് വിശ്വസിച്ച് അവള്‍ മറ്റുള്ളവരെ സംരക്ഷിച്ചു. തന്റെ കൂടെ യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന എല്ലാവരെയും യേശുവിന്റെ നാമത്തിന്റെ ശക്തി അവള്‍ ബോധ്യപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു. ഒടുവില്‍ റെയിന്‍ നദിക്കു സമീപമുള്ള തുറമുഖത്ത് കപ്പല്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. കാട്ടുജാതിക്കാരായ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ അധീനതയിലുള്ള പ്രദേശമായിരുന്നു അത്. അവരുടെ രാജകുമാരന്‍ ഉര്‍സുളയുടെ സൗന്ദര്യത്തില്‍ ഭ്രമിച്ച് അവളെ സ്വന്തമാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഉര്‍സുള അയാളുടെ മോഹനവാഗ്ദാനങ്ങളില്‍ പതിച്ചില്ല. തന്റെ ജീവിതം യേശുവിനു വേണ്ടി നീക്കിവച്ചിരിക്കുന്നതാണെന്നും ഒരു ശക്തിക്കും തന്നെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനാവില്ലെന്നും അവള്‍ പറഞ്ഞു. ക്ഷുഭിതരമായ കാട്ടുവര്‍ഗക്കാര്‍ ഉര്‍സുളയെ കൊലപ്പെടുത്തി. അവള്‍ക്കൊപ്പ മുണ്ടായിരുന്ന പതിനായിരത്തോളം കന്യകമാരും വിശ്വാസത്തില്‍ അടിയുറച്ച് നിന്ന് മരണം ഏറ്റുവാങ്ങി. ഉര്‍സുളയുടെ കഥയ്ക്ക് പല വകഭേദങ്ങളുമുണ്ട്. ഉര്‍സുളയുടെയും കൂട്ടരുടെയും കപ്പല്‍ യാത്രയുടെ ലക്ഷ്യം സംബന്ധിച്ചാണ് കഥകളേറെയും. മകളുടെ നിത്യകന്യത്വ ശപഥം മാറ്റിയെടുക്കുന്നതിനുവേണ്ടി രാജാവ് തന്നെ ഉര്‍സുളയെ സര്‍വ ആര്‍ഭാടങ്ങളും ആഡംബരങ്ങളും ഒരുക്കിയ കപ്പലില്‍ ഉല്ലാസയാത്രയ്ക്ക് വിടുകയായിരുന്നുവെന്നതാണ് അതിിലൊന്ന്. ഉര്‍സുളയെ വിവാഹം ചെയ്യാനിരിക്കുന്ന രാജാവിന്റെ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് അവളെ യാത്രയാക്കുകയായി രുന്നുവെന്നും റോമന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ആക്രമണം ഭയന്ന് ഉര്‍സുളയെയും രാജ്യത്തിലെ മറ്റു കന്യകമാരെയും സുരക്ഷിത സ്ഥാനത്തേക്ക് അയയ്ക്കുകയായിരുന്നുവെന്നും രണ്ടു കഥകള്‍കൂടിയുണ്ട്. ഉര്‍സുളയ്‌ക്കൊപ്പം മരിച്ചത് 11000 കന്യകമാരല്ല, 11 പേര് മാത്രമാണെന്നും വാദമുണ്ട്. മരണം സംബന്ധിച്ച് കഥകള്‍ പലതുണ്ട്. എന്നു ജനിച്ചെന്നോ എന്നു മരിച്ചെന്നോ കൃത്യമായ വിവരങ്ങളില്ല. ഇങ്ങനെ പലവിധ കാരണങ്ങളാല്‍ കത്തോലിക്ക സഭ വിശുദ്ധരുടെ ഔദ്യോഗിക പട്ടികയില്‍ നിന്ന് ഉര്‍സുളയെ നീക്കുക പോലും ചെയ്തു. പക്ഷേ, ഉര്‍സുളയുടെ മാധ്യസ്ഥത യാചിച്ച് പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നതിനോ അവരുടെ നാമത്തിലുള്ള ദേവാലയങ്ങള്‍ സന്ദര്‍ശിക്കുന്നതിനോ വിലക്കില്ല. ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ആരാധിക്കപ്പെടുന്ന വിശുദ്ധരിലൊരാളാണ് ഉര്‍സുള. ഉര്‍സുലീന്‍ സന്യാസസഭ ഈ വിശുദ്ധയുടെ ജീവിതത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയിരിക്കുന്നു.
Tuesday 22nd of October
St. Pope John Paul II
Karol J. Wojtyla, known as John Paul II since his October 1978 election to the papacy, was born in Wadowice, a small city 50 kilometres from Cracow, on May 18, 1920. He was the second of two sons born to Karol Wojtyla and Emilia Kaczorowska. His mother died in 1929. His eldest brother Edmund, a doctor, died in 1932 and his father, a non-commissioned army officer died in 1941.
He made his First Holy Communion at age 9 and was confirmed at 18. Upon graduation from Marcin Wadowita high school in Wadowice, he enrolled in Cracow's Jagiellonian University in 1938 and in a school for drama.
The Nazi occupation forces closed the university in 1939 and young Karol had to work in a quarry (1940-1944) and then in the Solvay chemical factory to earn his living and to avoid being deported to Germany.
In 1942, aware of his call to the priesthood, he began courses in the clandestine seminary of Cracow, run by Cardinal Adam Stefan Sapieha, archbishop of Cracow. At the same time, Karol Wojtyla was one of the pioneers of the "Rhapsodic Theatre," also clandestine.
After the Second World War, he continued his studies in the major seminary of Cracow, once it had re-opened, and in the faculty of theology of the Jagiellonian University, until his priestly ordination in Cracow on November 1, 1946.
Soon after, Cardinal Sapieha sent him to Rome where he worked under the guidance of the French Dominican, Garrigou-Lagrange. He finished his doctorate in theology in 1948 with a thesis on the topic of faith in the works of St. John of the Cross. At that time, during his vacations, he exercised his pastoral ministry among the Polish immigrants of France, Belgium and Holland.
Tuesday 22nd of October
വി. മേരി ശലോമി (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
സെബദിയുടെ ഭാര്യയായ മേരി ശലോമിയെപ്പറ്റി പുതിയ നിയമത്തില്‍ പരാമര്‍ശമുണ്ട്. സെബദീപുത്രന്‍മാര്‍ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ശ്ലീഹന്‍മാരായ യോഹന്നാന്റെയും യാക്കോബിന്റെയും അമ്മയാണ് ശലോമി. പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തിന്റെ ബന്ധുവാണ് ശലോമി എന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. യേശുവിന്റെ കുരിശുമരണത്തിനും ഉത്ഥാനത്തിനും ശലോമി സാക്ഷിയായിരുന്നുവെന്ന് ബൈബിള്‍ സൂചന തരുന്നുണ്ട്. യേശുവിന്റെ മരണം വിവരിച്ച ശേഷം മത്തായി ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നു. ''ഗലീലിയാ മുതല്‍ യേശുവിനെ പിന്തുടര്‍ന്നു ശുശ്രൂഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒട്ടേറെ സ്ത്രീകള്‍ ഇവയെല്ലാം നോക്കികൊണ്ട് അകലെ മാറി നിന്നിരുന്നു. അവരില്‍ മഗ്ദലന മറിയവും യാക്കോബിന്റെയും യൗസേപ്പിന്റെയും അമ്മയായ മറിയവും സെബദീപുത്രന്‍മാരുടെ അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു.'' യേശു ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേറ്റപ്പോഴും മഗ്ദലന മറിയം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. മര്‍ക്കോസിന്റെ സുവിശേഷത്തില്‍ ഇതു വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ''ശാബത്തുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മഗ്ദലന മറിയവും യാക്കോബിന്റെ അമ്മയായ മറിയവും ശലോമിയും അവിടുത്തെ മൃതശരീരം പൂശുന്നതിനു സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങള്‍ വാങ്ങി. ആഴ്ചയുടെ ഒന്നാം ദിവസം സൂര്യനുദിച്ചപ്പോള്‍ തന്നെ അവര്‍ ശവകുടീരത്തിലേക്ക് പോയി. 'ആരാണ് നമുക്കു വേണ്ടി ശവകുടീരത്തിന്റെ വാതില്‍ക്കല്‍ നിന്ന് കല്ലുരുട്ടി മാറ്റിത്തരിക?' എന്നവര്‍ പരസ്പരം പറഞ്ഞു. എന്നാല്‍, അവര്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ആ കല്ല് ഉരുട്ടിമാറ്റിയിരിക്കുന്നതായി കണ്ടു; അതാകട്ടെ വളരെ വലുതായിരുന്നു.'' (മര്‍ക്കോസ് 16:1-4) മത്തായി, മര്‍ക്കോസ് സുവിശേഷകര്‍ ശലോമി യേശുവിനോട് തന്റെ മക്കളെ സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തില്‍ ഉന്നതസ്ഥാനത്ത് ഇരുത്തണമെന്ന് അഭ്യര്‍ഥിക്കുന്ന സംഭവവും വിവരിക്കുന്നു. ''അങ്ങയുടെ രാജ്യത്തില്‍ എന്റെ ഈ രണ്ടു പുത്രന്‍മാരില്‍ ഒരുവന്‍ അങ്ങയുടെ വലതുഭാഗത്തും മറ്റവന്‍ ഇടതുഭാഗത്തും ഇരിക്കുന്നതിന് അങ്ങ് കല്‍പിച്ചാലും.'' എന്നാണ് ശലോമി യേശുവിനെ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ചശേഷം അപേക്ഷിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ യേശുവിന്റെ മറുപടി ഇങ്ങനെ യായിരുന്നു: ''എന്റെ വലത്തും ഇടത്തും ഇരിക്കാനുള്ള വരം കൊടുക്കുക എന്റെ അധികാരത്തില്‍ പ്പെട്ടതല്ല. അത് എന്റെ പിതാവ് ആര്‍ക്കായി ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നുവോ അവര്‍ക്കുള്ളതാണ്. യേശുവിന്റെ മരണശേഷം ശലോമി ഇറ്റലിയിലേക്ക് പോയെന്നും അവിടെ ലോകരക്ഷകനായ യേശുവിന്റെ സദ്‌വാര്‍ത്ത ജനത്തെ അറിയിച്ചും സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചും മരണം വരെ കഴിഞ്ഞുവെന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
Wednesday 23rd of October
St. John of Capistrano
St. John was born at Capistrano, Italy in 1385, the son of a former German knight in that city. He studied law at the University of Perugia and practiced as a lawyer in the courts of Naples. King Ladislas of Naples appointed him governor of Perugia. During a war with a neighboring town he was betrayed and imprisoned. Upon his release he entered the Franciscan community at Perugia in 1416. He and St. James of the March were fellow students under St. Bernardine of Siena, who inspired him to institute the devotion to the holy Name of Jesus and His Mother. John began his brilliant preaching apostolate with a deacon in 1420. After his ordination he traveled throughout Italy, Germany, Bohemia, Austria, Hungary, Poland, and Russia preaching penance and establishing numerous communities of Franciscan renewal. When Mohammed II was threatening Vienna and Rome, St. John, at the age of seventy, was commissioned by Pope Callistus IIIto preach and lead a crusade against the invading Turks. Marching at the head of seventy thousand Christians, he gained victory in the great battle of Belgrade against the Turks in 1456. Three months later he died at Illok, Hungary. His feast dayis October 23. He is the patron of jurists.
Wednesday 23rd of October
വി. ജോണ്‍ കപ്പിസ്ട്രാനോ ( 1386-1456)
ജര്‍മനിയില്‍ ഉയര്‍ന്ന സൈനികപദവി വഹിച്ചിരുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ മകനായാണ് ജോണ്‍ ജനിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബാല്യകാലത്തു തന്നെ പിതാവ് മരിച്ചു. എങ്കിലും മികച്ച വിദ്യാഭ്യാസം നേടാന്‍ ജോണിനു കഴിഞ്ഞു. നിയമപഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ശേഷം ഇറ്റലി യിലെ നേപ്പിള്‍സിലെ അഭിഭാഷകജോലി ചെയ്തു. നേപ്പിള്‍സിലെ ലാന്‍ഡിസ്ലാസ് രാജാവിന്റെ കാലത്ത് പെറുഗിയയിലെ ഗവര്‍ണറായി ജോണ്‍ നിയമിതനായി. അക്കാലത്ത് ഒരു യുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. ജോണ്‍ തടവുകാരനായി പിടിക്കപ്പെട്ടു. അതുവരെയും യേശുവിന്റെ യഥാര്‍ഥ സ്‌നേഹം അനുഭവിക്കാതെ ജീവിച്ച ജോണിന് ജയില്‍ജീവിതം പുതിയൊരു തുടക്കമായി. തന്റെ ജീവിതം യേശുവിനു വേണ്ടി പൂര്‍ണമായി സമര്‍പ്പിക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹം തീരുമാനമെടുത്തു. ജോണ്‍ യുദ്ധത്തിനു പുറപ്പെടുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്‍പായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തി ന്റെ വിവാഹം. അതിനാല്‍, ഭാര്യയോടൊത്ത് സഹവസിക്കുന്നതിന് ജോണിനു കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ജയില്‍മോചിതനായി തിരികെയെത്തിയപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ഭാര്യയോട് യേശുവിനു വേണ്ടി ജീവിക്കുവാനുള്ള തന്റെ പുതിയ തീരുമാനം അറിയിച്ചു. ഭാര്യയുടെ അനുമതിയോടെ അദ്ദേഹം വിവാഹബന്ധം വേര്‍പ്പെടുത്തി, ഫ്രാന്‍സിസ്‌ക്കന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. നാലാം വര്‍ഷം അദ്ദേഹം പുരോഹിതനായി. വിശുദ്ധരായ സിയന്നയിലെ ബെര്‍ണമാഡീന്‍ (മേയ് 20 ലെ വിശുദ്ധന്‍) മാര്‍ച്ചസിലെ ജയിംസ് എന്നിവരുടെ സഹപ്രവര്‍ത്തകനായിരുന്നു. ജോണിന്റെ പ്രസംഗപാടവം അതുല്യമായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം കേള്‍ക്കാനെത്തുന്ന വര്‍ക്ക് ദൈവികമായ അനുഭൂതി പകര്‍ന്നുകിട്ടുമായിരുന്നു. ധാരാളം പേര് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം ശ്രവിച്ച് യേശുവിനെ നാഥനും ദൈവവുമായി സ്വീകരിച്ചു. ജോണിന്റെ പ്രസംഗം കേള്‍ക്കാന്‍ ഒരു യോഗത്തിനു തന്നെ അരലക്ഷത്തിലേറെ ആളുകള്‍ എത്തുമായിരുന്നു. നിരവധി പേര്‍ക്ക് രോഗസൗഖ്യം പകര്‍ന്നുകൊടുക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകള്‍ക്കു കഴിഞ്ഞു. സഭാപരമായ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയും വിശ്വാസം സംബന്ധിച്ച തര്‍ക്കങ്ങള്‍ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയും നിരവധി തവണ മാര്‍പാപ്പമാര്‍ ജോണിനെ ദൂതനായി പല സ്ഥലങ്ങളിലേക്കും അയച്ചിരുന്നു. തുര്‍ക്കികള്‍ക്കെതിരെയുള്ള കുരിശുയുദ്ധത്തിനു നേതൃത്വം കൊടുക്കാനും ജോണ്‍ ചുമതലപ്പെട്ടു. എഴുപതിനായിരത്തോളം ക്രൈസ്തവ ഭടന്‍മാര്‍ക്ക് നേതൃത്വം കൊടുത്ത് യുദ്ധത്തിനിറങ്ങിയ ജോണ്‍ ബെല്‍ഗ്രേഡിലെ യുദ്ധം വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു. യുദ്ധത്തിനിടയ്ക്കായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണവും. 1690 ല്‍ പോപ് അലക്‌സാണ്ടര്‍ എട്ടാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Thursday 24th of October
St. Anthony Mary Claret
Claretian archbishop and founder. Anthony was born in Salient in Catalonia, Spain, in 1807, the son of a weaver. He took up weaving but then studied for the priesthood, desiring to be a Jesuit. Ill health prevented his entering the Order, and he served as a secular priest. In 1849, he founded the Missionary Sons of the Immaculate Heart of Mary, known today as the Claretians, and the Apostolic Training Institute of the Immaculate Conception, Claretian nuns. From 1850 to 1857, Anthony served as the archbishop of Santiago de Cuba, Cuba. He returned to the court of Queen Isabella II as confessor, and went into exile with her in 1868. In 1869 and 1870, Anthony participated in the First Vatican Council. He died in the Cistercian monastery of Fontfroide in southern France on October 24, 1870. Anthony Mary Claret had the gift of prophecy and performed many miracles. He was opposed by the liberal forces of Spain and Cuba and endured many trials.
Friday 25th of October
St. Daria
There is very little known about them. Chrysanthus was an Egyptian, son of a Patrician, Polemius. He was brought to Romefrom Alexandria during the reign of Numerian, and despite the objections of his father, who had brought him to Rome, was baptized by a priest named Carpophorus. Chrysanthus refused is father's attempts to get him married, finally married Daria, a Greek and a priestess of Minerva, converted her, and convinced her to live with him in chastity. When they converted a number of Romans, Chrysanthus was denounced as a Christian to Claudius, the tribune. Chrysanthus' attitude under torture so impressed Claudius that he and his wife, Hilaria, two sons, and seventy of his soldiers became Christians, whereupon the Emperor had them all killed. Daria was sent to a brothel, where she was defended by a lion, brought before Numerian, who ordered her execution, and was stoned and then buried alive. When several followers of Daria and Chrysanthus were found praying at their crypt, among them Diodorus, a priest, and Marianus, a deacon, they were all entombed alive. Their feast day is October 25.
Friday 25th of October
വി. ക്രിസന്തിയൂസും ഭാര്യ ദരിയയും (മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
വിവാഹം സ്വര്‍ഗത്തില്‍ നടക്കുന്നു എന്നാണ് പറയുക. എന്നാല്‍ വിവാഹം സ്വര്‍ഗത്തിനു വേണ്ടി നടന്നു എന്നു പറയാമെങ്കില്‍ അത് വിശുദ്ധ ദമ്പതികളായി ക്രിസന്തിയൂസിനെയും ഭാര്യ ദരിയയെയും കുറിച്ചായിരിക്കും. അവര്‍ ജീവിച്ചതും വിവാഹം കഴിച്ചതും ഒടുവില്‍ കല്ലേറു കൊണ്ട് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചതും യേശുവിനു വേണ്ടി യായിരുന്നു. ആദിമ സഭയുടെ കാലത്ത്, യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച ആയിരക്കണക്കിനാളുകളില്‍ ഇവരും ഉള്‍പ്പെടുന്നു. ഗ്രീക്കുകാരായിരുന്നു ഈ ദമ്പതികള്‍. ക്രിസന്തിയൂസ് അലക്‌സാണ്ട്രിയയിലെ ഒരു കുലീനകുടുംബത്തിലാണ് ജനിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബാല്യകാലത്തു തന്നെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്കൊപ്പം അലക്‌സാണ്ട്രിയയില്‍ നിന്ന് റോമിലേക്ക് ഇവര്‍ താമസം മാറ്റി. സാമ്പത്തികമായി വളരെ ഉയര്‍ന്ന നിലയിലായിരുന്നു ക്രിസന്തിയൂസിന്റെ കുടുംബം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മികച്ച രീതിയില്‍ വിദ്യാഭ്യാസം നടത്തുവാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു. അക്കാലത്തെ അറിയപ്പെടുന്ന ചിന്തകരും തത്വജ്ഞാനികളുമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ അധ്യാപകര്‍. ഭൗതിക കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് നേടിയെങ്കിലും ആത്മീയ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും ദൈവത്തെക്കുറിച്ചും ഒന്നുമറിയാതെ അദ്ദേഹം ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായിരുന്നു. അങ്ങനെയെരിക്കെ ഒരു ദിവസം, ദൈവം ഇടപെട്ടാലെന്നതുപോലെ ക്രിസന്തിയൂസിന് യേശുവിനെക്കുറിച്ച് എഴുതപ്പെട്ട ചില ലേഖനങ്ങളും സുവിശേഷങ്ങളും എവിടെനിന്നോ ലഭിച്ചു. ഇതുവായിച്ചതോടെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അജ്ഞത നീങ്ങി. അദ്ദേഹം ഒരു ക്രൈസ്തവ പുരോഹി തനെ സന്ദര്‍ശിച്ച് തന്നെ ജ്ഞാനസ്‌നാനം ചെയ്യണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. തന്റെ മകന് യേശുവിന്റെ വിശ്വാസിയായത് ക്രിസന്തിയൂസിന്റെ പിതാവിന് ഇഷ്ടമായില്ല. എങ്ങനെയെങ്കിലും മകനെ തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നതിനു വേണ്ടി അദ്ദേഹം പല മാര്‍ഗങ്ങളും പരീക്ഷിച്ചു. ഒരിക്കല്‍ വേശ്യകളായ ചില സ്ത്രീകളെ ഏര്‍പ്പാട് ചെയ്ത് ക്രിസന്തിയൂസിന്റെ മുറിയില്‍ കയറ്റി ഒരു രാത്രി മുറി പുറത്തുനിന്ന് പൂട്ടിയിട്ടു. അവര്‍ പലതരത്തിലും ക്രിസന്തിയൂ സിനെ വശീകരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, ഒന്നും വിജയിച്ചില്ല. പിന്നീട് മകനെ എങ്ങനെയെങ്കിലും വിവാഹം കഴിപ്പിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. ഗ്രീക്ക് ദൈവങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന സുന്ദരിയായ ദരിയ അങ്ങനെ ക്രിസന്തിയൂസിന്റെ ഭാര്യയായി. എന്നാല്‍, ആദ്യരാത്രി തന്നെ ക്രിസന്തിയൂസ് ഭാര്യയെ യേശുവിന്റെ വഴിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. അവള്‍ മാനസാന്തരപ്പെട്ടു. മേലില്‍ സഹോദരീസഹോദര ബന്ധം മാത്രം പുലര്‍ത്തി ഒന്നിച്ചുജീവിക്കാന്‍ അവര്‍ തീരുമാനിച്ചു. പിതാവിന്റെ മരണത്തോടെ ക്രിസന്തിയൂസ് പരസ്യമായി സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കുവാന്‍ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചു. നിരവധി പേരെ അദ്ദേഹവും ദരിയയും ചേര്‍ന്ന് യേശുവിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. അന്ന് റോം ഭരിച്ചിരുന്ന നുമേറിയന്‍ ചക്രവര്‍ത്തി ക്രൈസ്തവ വിരോധിയായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ക്രിസന്തിയൂസിനെയും ദരിയയെയും തടവിലാക്കി. യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയാന്‍ തയാറാകാതിരു ന്നതിനെ തുടര്‍ന്ന് ഇരുവരെയും കൊല്ലാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. എന്നാല്‍ കൊലനടത്തുവാനായി ചുമതലപ്പെട്ടിരുന്ന ക്ലോഡിയസ് എന്ന ഗവര്‍ണര്‍ ക്രിസന്തിയൂസിന്റെ ദൈവഭക്തി തിരിച്ചറിഞ്ഞ് മാനസാന്തരപ്പെട്ടു. ക്ഷുഭിതനായ ചക്രവര്‍ത്തി ക്ലോഡിയസിനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രന്‍ മാരെയും ഭാര്യയെയും കൊലപ്പെടുത്തി. ക്രിസന്തിയൂസിനെയും ദരിയയെയും കല്ലെറിഞ്ഞാണ് കൊന്നത്. ഇരുവരെയും കൊല്ലുന്നതുകൊണാന്‍ നിരവധി പേര് തടിച്ചുകൂടിയിരുന്നു. കൈകള്‍ കൂപ്പി നിന്ന് ഒരു ഭാവമാറ്റവുമില്ലാതെ ദരിയ മരണം ഏറ്റുവാങ്ങുന്നത് കണ്ടുനിന്നവര്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. 'ദരിയ ഒരു ദേവതയാകുന്നു'
Saturday 26th of October
St. Bean
On December 16, there is named in the Roman Martyrology and in certain Irish calendars a Saint Bean in Ireland, who had been confused with the St. Bean whose feast is still observed in the Scottish diocese of Aberdeen, but on October 26, as founder of the bishopric of Mortlach in Banff which was the forerunner of that of Aberdeen. Nothing else is known about him. The fourteenth century chronicler Fordun, states that he was made bishop by Pope Benedict VIII, at the request of Malcolm Canmore, who is said to have founded an episcopal monastery at Mortlach. If true, this would be between 1012 and 1024; but the See of Mortlach is generally said to date from 1063. St. Bean's dwelling place is supposed to have been at Balvanie, near Mortlach (Bal-beni-mor, "the dwelling of Bean the Great"). His feast day is October 26th.
Saturday 26th of October
വി. എവറിസ്തൂസ് പാപ്പ (മരണം എ.ഡി. 107)
അഞ്ചാമത്തെ പോപ്പായിരുന്നു വി. എവറിസ്തൂസ്. വി. പത്രോസ് ശ്ലീഹായ്ക്കു ശേഷമുള്ള നാലാമത്തെ മാര്‍പാപ്പ. വി. ക്ലെമന്റ് ഒന്നാ മന്റെ പിന്‍ഗാമിയായി എ.ഡി. 99 ലാണ് എവറിസ്തൂസ് മാര്‍പാപ്പയാ കുന്നത്. യേശുവിന്റെ തലമുറയ്ക്കു ശേഷമുള്ള പുതിയ നൂറ്റാണ്ട് പിറന്നത് എവറിസ്തൂസ് മാര്‍പാപ്പയായിരിക്കുമ്പോഴാണ്. അപ്പ സ്‌തോലനായ വി. യോഹന്നാന് കൊല്ലപ്പെടുന്നതും എവറിസ്തൂ സിന്റെ കാലത്താണെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. ബേത്‌ലഹേമിില്‍ ജനിച്ച എവറിസ്തൂസ് ഒരു യഹൂദനായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബം ബേത്‌ലഹേമില്‍ നിന്ന് അന്ത്യോക്യയിലേക്ക് കുടിയേറി താമസിക്കുകയായിരുന്നു. എവറിസ്തൂസ് എങ്ങനെയാണ് യേശുവിന്റെ വിശ്വാസിയായതെന്ന് ഇന്ന് വ്യക്തമായി അറിയില്ല. എ.ഡി. 99 മുതല്‍ എട്ടുവര്‍ഷത്തോളം അദ്ദേഹം മാര്‍പാപ്പയായിരുന്ന കാലത്തെ കുറിച്ചുമാത്രമാണ് ഇന്ന് നമുക്ക് അറിയാവുന്നത്. ആദിമസഭയുടെ പിതാവായ ഐറേനിയൂസ് എഴുതിയ ലേഖനങ്ങളില്‍ എവറിസ്തൂസ് പാപ്പയുടെ ഭരണകാലം പറയുന്നുണ്ട്. റോമാനഗരത്തെ പല ഇടവകകളായി തിരിച്ചത് എവറിസ്തൂസ് പാപ്പയുടെ കാലത്തായിരുന്നു. ഒരോ ഇടവകയുടെയും ചുമതല ഒരോ വൈദികര്‍ക്ക് അദ്ദേഹം കൊടുത്തു. ഏഴു ഡീക്കന്‍മാരെ നിയമിച്ച് ഈ ഇടവകകള്‍ അവരുടെ ചുമതലയിലാക്കി. നോമ്പുകാലത്ത് അദ്ദേഹം മെത്രാന്‍മാരെ നിയമിച്ചു. വി. കുര്‍ബാന കൂദാശകളില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയത് എവറിസ്തൂസ് പാപ്പയായിരുന്നു. എവറിസ്തൂസ് പാപ്പ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന് പല പുരാതന ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും കാണാം. പക്ഷേ, എങ്ങനെയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണമെന്ന് കൃത്യമായി അറിവില്ല.
Sunday 27th of October
St. Frumentius
Called "Abuna" or "the father' of Ethiopia, sent to that land by St. Athanasius. Frumentius was born in Tyre, Lebanon. While on a voyage in the Red Sea with St. Aedesius, possibly his brother, only Frumentius and Aedesius survived the shipwreck. Taken to the Ethiopian royal court at Aksum, they soon attained high positions. Aedesius was royal cup bearer, and Fruementius was a secretary. They introduced Christianity to that land. When Abreha and Asbeha inherited the Ethiopian throne from their father, Frumentius went to Alexandria, Egypt, to ask St. Athanasius to send a missionary to Ethiopia. He was consecrated a bishop and converted many more upon his return to Aksum. Frumentius and Aedesius are considered the apostles of Ethiopia.
Sunday 27th of October
വി. ഫ്രൂമെന്‍സിയസ് ( 308-380)
എത്യോപ്യയുടെ അപ്പസ്‌തോലനായി അറിയപ്പെടുന്ന ഫ്രൂമെന്‍ സിയസ് ടയറിലെ ഒരു രത്‌നവ്യാപാരിയുടെ മകനായാണ് ജനിച്ചത്. സഹോദരനായ എദേസിയൂസും ഫ്രൂമെന്‍സിയസും കൂടെ ഒരിക്കല്‍ പിതൃസഹോദരനൊപ്പം വ്യാപാര ആവശ്യത്തിനായി എത്യോപ്യ യിലേക്ക് കപ്പലില്‍ യാത്ര ചെയ്തു. അവരുടെ കപ്പല്‍ ഒരു തുറമുഖ ത്തിനു സമീപത്തുവച്ച് കൊടുങ്കാറ്റില്‍ തകര്‍ന്നു. എദേസിയൂസും ഫ്രൂമെന്‍സിയസും ഒഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാവരും മരണമടഞ്ഞു. അനാഥരായ ഈ രണ്ടു ബാലന്‍മാരെ ചില കാട്ടുവര്‍ഗക്കാര്‍ ചേര്‍ന്ന് അക്‌സമിലെ രാജാവിന്റെ പക്കല്‍ എത്തിച്ചു. രാജാവിന് രണ്ടു കൂട്ടികളോടും കരുണ തോന്നി. എദേസിയൂസിനെ തന്റെ വീട്ടില്‍ സഹായിയായും ഫ്രൂമെന്‍സിയസിനെ തന്റെ രാജ്യസഭയിലെ സെക്രട്ടറിയായും നിയമിച്ചു. രണ്ടുപേരും യേശുവില്‍ അടിയുറച്ച് വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. പ്രാകൃത മതങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നവരായിരുന്നു ആ രാജ്യത്തിലുള്ള സകലരും. രാജാവ് മരിച്ചതോടെ രാജ്യഭരണം രാജ്ഞി ഏറ്റെടുത്തു. അവരെ സഹായിക്കുവാന്‍ ഫ്രൂമെന്‍സിയസ് സദാ തയാറായിരുന്നു. സഹോദരങ്ങളുടെ വിശ്വാസ തീഷ്ണത തിരിച്ചറിഞ്ഞ രാജ്ഞി ആ രാജ്യത്ത് ക്രിസ്തുമതം പ്രചരിപ്പിക്കാന്‍ ഫ്രൂമെന്‍സിയസിനെ അനുവദിച്ചു. ഫ്രൂമെന്‍സിയസ് അലക്‌സാണ്ട്രിയയില്‍ പോയി ബിഷപ്പ് അത്തനേഷ്യസിനെ കണ്ടു. എത്യോപ്യയില്‍ സഭയെ നയിക്കുന്നതിനു വേണ്ട അധികാരം അദ്ദേഹം ഫ്രൂമെന്‍സിയസിനു നല്കി. ഒരു ബിഷപ്പായി അദ്ദേഹത്തെ വാഴിച്ചു. തിരിച്ചെത്തിയ ഫ്രൂമെന്‍സിയസ് ആ രാജ്യം മുഴുവനുമുള്ള ജനങ്ങളെ യേശുവിലേക്ക് ആനയിച്ചു. എത്യോപ്യ യില്‍ യേശുവിന്റെ നാമം എത്തിയത് ഫ്രൂമെന്‍സിയസ് വഴിയായിരുന്നു. ആ രാജ്യം മുഴുവനും ഇന്നും ഫ്രൂമെന്‍സിയസിനെ തങ്ങളുടെ അപ്പസ്‌തോലനായി കണ്ട് ആരാധിക്കുന്നു.
Monday 28th of October
St. Jude Thaddaeus
St. Jude, known as Thaddaeus, was a brother of St. James the Less, and a relative of Our Saviour. He was one of the 12 Apostles of Jesus and his attribute is a club. Images of St. Jude often include a flame around his head, which represent his presence at Pentecost, when he accepted the Holy Spirit alongside the other apostles. Another attribute is St. Jude holding an image of Christ, in the Image of Edessa.
Sometimes he can also be seen holding a carpenter's ruler or is depicted with a scroll or book, the Epistle of Jude.
Biblical scholars agree St. Jude was a son of Clopas and his mother Mary was the Virgin Mary's cousin. Ancient writers tell us that he preached the Gospel in Judea, Samaria, Idumaea, Syria, Mesopotamia, and Lybia. According to Eusebius, he returned to Jerusalem in the year 62, and assisted at the election of his brother, St. Simeon, as Bishop of Jerusalem.
Saint Jude is not the same person as Judas Iscariot, who betrayed Our Lord and despaired because of his great sin and lack of trust in God's mercy.
Jude was the one who asked Jesus at the Last Supper why He would not manifest Himself to the whole world after His resurrection. Little else is known of his life. Legend claims that he visited Beirut and Edessa and could have been martyred with St. Simon in Persia.
He is an author of an epistle (letter) to the Churches of the East, particularly the Jewish converts, directed against the heresies of the Simonians, Nicolaites, and Gnostics. Though Saint Gregory the Illuminator has been credited as the "Apostle to the Armenians," the Apostles Jude and Bartholomew are believed to have brought Christianity to Armenia, where Jude was rumored to have later been martyred.
There is some debate about where Jude died, though most Biblical scholars agree he was martyred. He is believed to have been martyred either in Armenia or Beirut.
Following his death, St. Jude's body was brought to Rome and left in a crypt in St. Peter's Basilica. Today his bones can be found in the left transept of St. Peter's Basilica under the main altar of St. Joseph in a tomb he shares with the remains of the apostle Simon the Zealot.
Pilgrims came to St. Jude's grave to pray and many reported a powerful intercession, leading to the title, "The Saint for the Hopeless and the Despaired." Two Saints, St. Bridget of Sweden and St. Bernard, had visions from God asking them to accept St. Jude as "The Patron Saint of the Impossible."
Roman Catholics invoke St. Jude when in desperate situations because his New Testament letter stresses that the faithful should persevere in the environment of harsh, difficult circumstances -just as their forefathers had done before them; therefore, he is the patron saint of desperate cases.
The Chicago Police Department and Clube de Regatas do Flamengo - the Rio de Janeiro soccer team - have made Saint Jude their patron saint and there are several hospitals who have also accepted him as their patron saint, including the well-known children's hospital St. Jude Children's Research Hospital in Memphis, Tennessee.
There have also been several sites across the world dedicated to the Apostle Jude, including shrines and churches. The National Shrine of Saint Jude was founded in 1955 and can be found in England.
There are two mentions of Jude in the New Testament: Luke 6:16 and Acts 1:13.
When Jude was mentioned in the Bible, it was often in relation to James (Jude of James) which is traditionally interpreted to mean "Jude, brother of James" as in the King James version of Luke 6:16; however, "Jude, son of James" appears in Protestant translations such as the NIV, NIRV, and the New King James Version. The same discrepancy occurs in Acts 1:13.
In John 14:22, a disciple called "Judas not Iscariot" is assumed to be the apostle Jude, though critics believe it is too ambiguous to believe it is a certainty.
When the apostles are listed in Matthew 10:3 and Mark 3:18, Jude's name does not appear but "Thaddeus" does. This occurrence led early Christians to believe Jude was known as both "Jude" and "Thaddeus," the latter of which could have been a sort of nickname.
"Thaddeus" may have become a popular nickname for Jude following Judas Iscariot's betrayal. To add further confusion to Jude's second name, the name Thaddeus is often indistinguishable from Thaddeus of Edessa, one of the Seventy Disciples.
A popular Roman Catholic prayer to Saint Jude is:
"O most holy apostle, Saint Jude, faithful servant and friend of Jesus, the Church honoureth and invoketh thee universally, as the patron of hopeless cases, and of things almost despaired of. Pray for me, who am so miserable.
"Make use, I implore thee, of that particular privilege accorded to thee, to bring visible and speedy help where help was almost despaired of. Come to mine assistance in this great need, that I may receive the consolation and succor of Heaven in all my necessities, tribulations, and sufferings, particularly (here make your request) and that I may praise God with thee and all the elect throughout eternity.
"I promise thee, O blessed Jude, to be ever mindful of this great favour, to always honour thee as my special and powerful patron, and to gratefully encourage devotion to thee. Amen."
The Novena - a prayer said nine days in a row - to Saint Jude is:
"Apostle and Martyr, great in virtue and rich in miracles, near kinsman of Jesus Christ, faithful intercessor for all who invoke thee, special patron in time of need; to thee I have recourse from the depth of my heart, and humbly beg thee, to whom God hath given such great power, to come to my assistance; help me now in my urgent need and grant my earnest petition. I will never forget thy graces and the favors thou dost obtain for me and I will do my utmost to spread devotion to thee. Amen."
Monday 28th of October
ശ്ലീഹന്‍മാരായ ശിമയോനും യൂദാസ് തദേവൂസും (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
യേശുവിന്റെ പന്ത്രണ്ട് ശിഷ്യന്‍മാരില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിരുന്ന ശിമയോ ന്റെയും യൂദാസ് തദേവൂസിന്റെയും ഓര്‍മദിവസമാണിന്ന്. ഇരുവരും ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടികയിലെ അവസാന പേരുകാരാണെങ്കിലും വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടവര്‍ തന്നെ. സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കവേ ഒന്നിച്ച് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു എന്ന വിശ്വാസമുള്ളതിനാലാണ് ഇരുവ രുടെയും ഓര്‍മദിവസം ഒന്നിച്ച് ആചരിക്കുന്നത്. ചെറിയ ശിമയോന് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ശിമയോന്, 'തീവ്രവാദിയായ ശിമയോന്' എന്നാണ് വിളിക്കപ്പെടുന്നത്. പത്രോസ് ശ്ലീഹായുടെ പേരും ശിമയോന് എന്നായതിനാല്‍ ഇരുവരെയും തിരിച്ചറിയുന്നതിനുവേണ്ടിയാവും ഈ വിശേഷങ്ങള്‍ പേരിനൊപ്പം ചേര്‍ത്തുവിളിച്ചിരുന്നത്. വി. ഗ്രന്ഥത്തില്‍ 13 'ശിമയോന്'മാരെപ്പറ്റി പരാമര്‍ശമുണ്ട്. 'തീവ്രവാദി'യായ ശിമയോന് ശ്ലീഹായെപ്പറ്റി ബൈബിളില്‍ ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടികയില്‍ മാത്രമേ പരാമര്‍ശമുള്ളൂ. ആദിമസഭാ പിതാക്കന്‍മാരുടെ ലേഖനങ്ങളിലോ അപ്രാമാണിക ഗ്രന്ഥങ്ങളിലോ ഈ ശ്ലീഹായെപ്പറ്റി അധികമൊന്നും പറയുന്നില്ല. മത്തായി, മര്‍ക്കോസ് സുവിശേഷകര്‍ യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടിക എഴുതുമ്പോള്‍ 'കാനാന്‍കാരനായ ശിമയോന്' എന്നും ലൂക്കാ 'തീവ്രവാദിയായ ശിമ യോന്‍' എന്നും എഴുതുന്നു. റോമാക്കാരുടെ ഭരണത്തിനെതിരെ വിപ്ലവം നയിച്ചിരുന്ന വിഭാഗത്തില്‍പെടുന്നവനായിരുന്നു ശിമയോന്. അതുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെയൊരു വിളിപ്പേര് അദ്ദേഹത്തിനു കിട്ടിയത്. 'ശ്ലീഹന്‍മാരുടെ സഹനസമരങ്ങള്‍' എന്ന അപ്രാമാണിക ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ശിമയോന് ശ്ലീഹായുടെ സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തനത്തെ കുറിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്. സമരിയായിലും ജറുസലേമിലും അദ്ദേഹം ദൈവവചനം പ്രസംഗിച്ചു. പിന്നീട് ആഫ്രിക്ക, ലിബിയാ, മൗറിത്താനിയ, ഈജിപ്ത് തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലും സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചതായി ചില പുരാതന രേഖകളില്‍ കാണാം. ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസം ആദ്യമായി ബ്രിട്ടനിലെത്തിച്ചതും ശിമയോന്‍ശ്ലീഹായാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ശിമ യോന്റെ രക്തസാക്ഷിത്വം നടന്നത് എവിടെയാണെന്ന് കൃത്യമായി പറയുക വയ്യ. പല പുരാതനരേഖകളിലും വ്യത്യസ്ത സ്ഥലങ്ങളാണ് കാണുന്നത്. യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ബന്ധുവായിരുന്നു യൂദാസ് തദേവൂസ്. പരിശുദ്ധ മറിയത്തിന്റെ സഹോദരിയായ മേരിയുടെയും ക്ലെയോഫാസിന്റെയും മകനായിരുന്നു യൂദാസ്. സഹോദരനായ കൊച്ചുയാക്കോബും യേശുവിന്റെ ശിഷ്യനായിരുന്നു. യേശു മരിച്ചപ്പോള്‍ അവിടുത്തെ കുരിശിന്റെ ചുവട്ടില്‍ യൂദാസിന്റെ അമ്മയായ മറിയവുമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ബൈബിളില്‍ കാണാം. പാലസ്തീന, എദ്ദേസാ, ലിബായ, അര്‍മീനിയ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളില്‍ യൂദാസ് തദേവൂസ് സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചുവെന്നു കാണാം. അബ്ദിയാസിന്റെ ശ്ലൈഹികചരിത്രം എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിലാണ് യൂദാസ് തദേവൂസുമൊപ്പം ശിമയോന് മരിക്കുന്ന വിവരമുള്ളത്. എ.ഡി. 66 ല്‍ ഇരുവരും ചേര്‍ന്ന് പേര്‍ഷ്യയിലേക്ക് പോയി. അവിടെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചു. എന്നാല്‍ ജനങ്ങളില്‍ നല്ലൊരു വിഭാഗവും പ്രാകൃത മതങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നവരായിരുന്നു. അവര്‍ ശിഷ്യന്‍മാരെ പിടികൂടി വിഗ്രഹാരാധനയ്ക്ക് പ്രേരിപ്പിച്ചു. തയാറാകാതെ വന്നതോടെ ഇരുവരെയും കൊല്ലാന്‍ അവര്‍ തീരുമാനിച്ചു. അപ്പോള്‍ കര്‍ത്താവിന്റെ ദൂതന്‍ ശിമയോന് പ്രത്യക്ഷനായി. ജനത്തെ പൂര്‍ണമായി നശിപ്പിച്ചിട്ട് രക്ഷപ്പെടാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ജനങ്ങള്‍ ഒന്നാകെ മരിച്ചിട്ടു തങ്ങള്‍ രക്ഷപ്പെടുന്നില്ലെന്ന് ശിമയോന് ദൂതനോട് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഇരുവരും മരണം ഏറ്റുവാങ്ങി, രക്തസാക്ഷികളായി. യാക്കോബ് വാളിനിരയായെങ്കില്‍ യൂദാസ് തദേവൂസിനെ കുരിശില്‍ കെട്ടിയിട്ട ശേഷം അസ്ത്രമയച്ച് കൊല്ലുകയായിരുന്നുവെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
Tuesday 29th of October
St. Narcissus
St. Narcissus Bishop of Jerusalem October 29 Second Century St. Narcissus was born towards the close of the first century, and was almost fourscore years old when he was placed at the head of the church of Jerusalem, being the thirtieth bishop of that see. In 195, he and Theophilus, bishop of Caesarea in Palestine, presided in a council of the bishops of Palestine held at Caesarea, about the time of celebrating Easter; in which it was decreed that this feast is to be kept always on a Sunday, and not with the Jewish passover. Eusebius assures us, that the Christians of Jerusalem preserved in his timethe remembrance of several miracles which God had wrought by this holy bishop; one of which he relates as follows. One year on Easter-eve the deacons were unprovided with oil for the lamps in the church, necessary at the solemn divine officethat day. Narcissus ordered those who had care of the lamps to bring him some water from the neighboring wells. This being done, he pronounced a devout prayer over the water; then bade them pour it into the lamps; which they did, and it was immediately converted into oil, to the great surprise of the faithful. Some of this miraculous oil was kept there as a memorial at the time when Eusebius wrote his history. The veneration of all good men for this holy bishop could not shelter him from the malice of the wicked. Three incorrigible sinners, fearing his inflexible severity in the observance of ecclesiastical discipline, laid to his charge a detestable crime, which Eusebius does not specify. They confirmed their atrocious calumny by dreadful oaths and imprecations; one wishing he might perish by fire, another, that he might be struck with a leprosy, and the third, that he might lose his sight, if what they alleged was not the truth. Notwithstanding these protestations, their accusation did not find credit; and, some time after, the divine vengeance pursued the calumniators. The first was burnt in his house, with his whole family, by an accidental fire in the night; the second was struck with a universal leprosy; and the third, terrified by these examples, confessed the conspiracy and slander, and by the abundance of tears which he continually shed for his sins, lost his sight before his death. Narcissus, notwithstanding the slander had made no impression on the people to his disadvantage, could not stand the shock of the bold calumny, or rather made it an excuse for leaving Jerusalem, and spending some time in solitude, which had long been his wish. He spent several years undiscovered in his retreat, where he enjoyed all the happiness and advantage which a close conversation with God can bestow. That his church might not remain destitute of a pastor, the neighboring bishops of the province, after some time, placed in it Pius, and after him Germanion, who, dying in a short time, was succeeded by Gordius. While this last held the see, Narcissus appeared again like one from the dead. The whole body of the faithful, transported at the recovery of their holy pastor, whose innocence had been most authentically vindicated, conjured him to reassume the administration of the diocese. He acquiesced; but afterwards, bending under the weight of extreme old age, made St. Alexander his coadjutor. This primitive example authorizes the practice of coadjutorships; which, nevertheless, are not allowable by the canons except in cases of the perpetual inability of a bishop through age, incurable infirmity, or other impediment as Marianus Victorius observes in his notes upon St. Jerome. St. Narcissus continued to serve his flock, and even other churches, by his assiduous prayers and his earnest exhortations to unity and concord, as St. Alexander testifies in his letter to the Arsinoites in Egypt, where he says that Narcisus was at that time about one hundred and sixteen years old. The Roman Martyrologyhonors his memory on the 29th of October. The pastors of the primitive church, animated with the spirit of the apostleswere faithful imitators of their heroic virtues, discovering the same fervent zeal. the same contempt of the world, the same love of Christ. If we truly respect the church as the immaculate spouse of our Lord, we will incessantly pray for its exaltation and increase, and beseech the Almighty to give it pastors according to his own heart, like those who appeared in the infancy of Christianity. And, that no obstacle on our part may prevent the happy effects of their zeal, we should study to regulate our conduct by the holy maxims which they inculcate, we should regard them as the ministers of Christ; we should listen to them with docility and attention; we should make their faith the rule of ours, and shut our ears against the language of profane novelty. O! that we could once more see a return of those happy days when the pastor and the people had but one heart and one soul; when there was no diversity in our belief; when the faithful seemed only to vie with each other in their submission to the church, and in their desire of sanctification.
Tuesday 29th of October
ശ്ലീഹന്‍മാരായ ശിമയോനും യൂദാസ് തദേവൂസും (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
യേശുവിന്റെ പന്ത്രണ്ട് ശിഷ്യന്‍മാരില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിരുന്ന ശിമയോ ന്റെയും യൂദാസ് തദേവൂസിന്റെയും ഓര്‍മദിവസമാണിന്ന്. ഇരുവരും ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടികയിലെ അവസാന പേരുകാരാണെങ്കിലും വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടവര്‍ തന്നെ. സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കവേ ഒന്നിച്ച് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു എന്ന വിശ്വാസമുള്ളതിനാലാണ് ഇരുവ രുടെയും ഓര്‍മദിവസം ഒന്നിച്ച് ആചരിക്കുന്നത്. ചെറിയ ശിമയോന് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ശിമയോന്, 'തീവ്രവാദിയായ ശിമയോന്' എന്നാണ് വിളിക്കപ്പെടുന്നത്. പത്രോസ് ശ്ലീഹായുടെ പേരും ശിമയോന് എന്നായതിനാല്‍ ഇരുവരെയും തിരിച്ചറിയുന്നതിനുവേണ്ടിയാവും ഈ വിശേഷങ്ങള്‍ പേരിനൊപ്പം ചേര്‍ത്തുവിളിച്ചിരുന്നത്. വി. ഗ്രന്ഥത്തില്‍ 13 'ശിമയോന്'മാരെപ്പറ്റി പരാമര്‍ശമുണ്ട്. 'തീവ്രവാദി'യായ ശിമയോന് ശ്ലീഹായെപ്പറ്റി ബൈബിളില്‍ ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടികയില്‍ മാത്രമേ പരാമര്‍ശമുള്ളൂ. ആദിമസഭാ പിതാക്കന്‍മാരുടെ ലേഖനങ്ങളിലോ അപ്രാമാണിക ഗ്രന്ഥങ്ങളിലോ ഈ ശ്ലീഹായെപ്പറ്റി അധികമൊന്നും പറയുന്നില്ല. മത്തായി, മര്‍ക്കോസ് സുവിശേഷകര്‍ യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്‍മാരുടെ പട്ടിക എഴുതുമ്പോള്‍ 'കാനാന്‍കാരനായ ശിമയോന്' എന്നും ലൂക്കാ 'തീവ്രവാദിയായ ശിമ യോന്‍' എന്നും എഴുതുന്നു. റോമാക്കാരുടെ ഭരണത്തിനെതിരെ വിപ്ലവം നയിച്ചിരുന്ന വിഭാഗത്തില്‍പെടുന്നവനായിരുന്നു ശിമയോന്. അതുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെയൊരു വിളിപ്പേര് അദ്ദേഹത്തിനു കിട്ടിയത്. 'ശ്ലീഹന്‍മാരുടെ സഹനസമരങ്ങള്‍' എന്ന അപ്രാമാണിക ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ശിമയോന് ശ്ലീഹായുടെ സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തനത്തെ കുറിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്. സമരിയായിലും ജറുസലേമിലും അദ്ദേഹം ദൈവവചനം പ്രസംഗിച്ചു. പിന്നീട് ആഫ്രിക്ക, ലിബിയാ, മൗറിത്താനിയ, ഈജിപ്ത് തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലും സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചതായി ചില പുരാതന രേഖകളില്‍ കാണാം. ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസം ആദ്യമായി ബ്രിട്ടനിലെത്തിച്ചതും ശിമയോന്‍ശ്ലീഹായാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ശിമ യോന്റെ രക്തസാക്ഷിത്വം നടന്നത് എവിടെയാണെന്ന് കൃത്യമായി പറയുക വയ്യ. പല പുരാതനരേഖകളിലും വ്യത്യസ്ത സ്ഥലങ്ങളാണ് കാണുന്നത്. യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ബന്ധുവായിരുന്നു യൂദാസ് തദേവൂസ്. പരിശുദ്ധ മറിയത്തിന്റെ സഹോദരിയായ മേരിയുടെയും ക്ലെയോഫാസിന്റെയും മകനായിരുന്നു യൂദാസ്. സഹോദരനായ കൊച്ചുയാക്കോബും യേശുവിന്റെ ശിഷ്യനായിരുന്നു. യേശു മരിച്ചപ്പോള്‍ അവിടുത്തെ കുരിശിന്റെ ചുവട്ടില്‍ യൂദാസിന്റെ അമ്മയായ മറിയവുമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ബൈബിളില്‍ കാണാം. പാലസ്തീന, എദ്ദേസാ, ലിബായ, അര്‍മീനിയ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളില്‍ യൂദാസ് തദേവൂസ് സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചുവെന്നു കാണാം. അബ്ദിയാസിന്റെ ശ്ലൈഹികചരിത്രം എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിലാണ് യൂദാസ് തദേവൂസുമൊപ്പം ശിമയോന് മരിക്കുന്ന വിവരമുള്ളത്. എ.ഡി. 66 ല്‍ ഇരുവരും ചേര്‍ന്ന് പേര്‍ഷ്യയിലേക്ക് പോയി. അവിടെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചു. എന്നാല്‍ ജനങ്ങളില്‍ നല്ലൊരു വിഭാഗവും പ്രാകൃത മതങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നവരായിരുന്നു. അവര്‍ ശിഷ്യന്‍മാരെ പിടികൂടി വിഗ്രഹാരാധനയ്ക്ക് പ്രേരിപ്പിച്ചു. തയാറാകാതെ വന്നതോടെ ഇരുവരെയും കൊല്ലാന്‍ അവര്‍ തീരുമാനിച്ചു. അപ്പോള്‍ കര്‍ത്താവിന്റെ ദൂതന്‍ ശിമയോന് പ്രത്യക്ഷനായി. ജനത്തെ പൂര്‍ണമായി നശിപ്പിച്ചിട്ട് രക്ഷപ്പെടാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ജനങ്ങള്‍ ഒന്നാകെ മരിച്ചിട്ടു തങ്ങള്‍ രക്ഷപ്പെടുന്നില്ലെന്ന് ശിമയോന് ദൂതനോട് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഇരുവരും മരണം ഏറ്റുവാങ്ങി, രക്തസാക്ഷികളായി. യാക്കോബ് വാളിനിരയായെങ്കില്‍ യൂദാസ് തദേവൂസിനെ കുരിശില്‍ കെട്ടിയിട്ട ശേഷം അസ്ത്രമയച്ച് കൊല്ലുകയായിരുന്നുവെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
Wednesday 30th of October
St. Alphonsus Rodriguez
Confessor and Jay brother, also called Alonso. He was born in Segovia, Spain, on July 25, 1532, the son of a wealthy merchant, and was prepared for First Communion by Blessed Peter Favre, a friend of Alphonsus' father. While studying with the Jesuits at Alcala, Alphonsus had to return home when his father died. In Segovia he took over the family business, was married, and had a son. That son died, as did two other children and then his wife. Alphonsus sold his business and applied to the Jesuits. His lack of education and his poor health, undermined by his austerities, made him less than desirable as a candidate for the religious life, but he was accepted as a lay brother by the Jesuits on January 31, 1571. He underwent novitiate training and was sent to Montesion College on the island of Majorca. There he labored as a hall porterfor twenty-four years. Overlooked by some of the Jesuits in the house, Alphonsus exerted a wondrous influence on many. Not only the young students, such as St. Peter Claver, but local civic tad and social leaders came to his porter's lodge for advice tad and direction. Obedience and penance were the hallmarks of his life, as well as his devotion to the Immaculate Conception. He experienced many spiritual consolations, and he wrote religious treatises, very simple in style but sound in doctrine. Alphonsus died after a long illness on October 31, 1617, and his funeral was attended by Church and government leaders. He was declared Venerable in 1626, and was named a patron of Majorca in 1633. Alphonsus was beatified in 1825 and canonized in September 1888 with St. Peter Claver.
Wednesday 30th of October
അല്‍ഫോന്‍സസ് റോഡ്രിഗസ് (1531-1617)
സ്‌പെയിനിലെ ഒരു വസ്ത്രവ്യാപാരിയുടെ പതിനൊന്നു മക്കളില്‍ മൂന്നാമനായാണ് അല്‍ഫോന്‍സസ് പിറന്നത്. മാതാപിതാക്കള്‍ സമ്പന്നരായിരുന്നെങ്കിലും ഭക്തരായിരുന്നു. ബാലനായിരിക്കു മ്പോള്‍ തന്നെ അല്‍ഫോന്‍സസ് കന്യാമറിയത്തെ ആരാധിച്ചിരുന്നു. എന്നും മാതാവിന്റെ ചിത്രത്തില്‍ ചുംബിക്കും. ജപമാല മുടക്കം കൂടാതെ ചെല്ലും. ജെസ്യൂട്ട് സഭയുടെ കീഴിലുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശ്വാസത്തെ കൂടുതല്‍ തീഷ്ണമാക്കി. എന്നാല്‍ നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ അല്‍ഫോന്‍സസിനു വിദ്യാഭ്യാസം പാതിവഴിയില്‍ നിറുത്തേണ്ടിവന്നു. പിതാവിന്റെ മരണം ബിസിനസ് കാര്യങ്ങള്‍ ഏറ്റെടുക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തെ നിര്‍ബന്ധിതനാക്കി. വീട്ടില്‍ മടങ്ങിയെത്തി കുടുംബകാര്യങ്ങളിലും കച്ചവടത്തിലും മാത്രം ശ്രദ്ധപതിപ്പിച്ചു മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. എല്ലാ ദിവസവും വി. കുര്‍ബാനയില്‍ പങ്കുകൊള്ളുവാന്‍ തിരക്കുകള്‍ക്കിടയിലും അദ്ദേഹം സമയം കണ്ടെത്തുമായിരുന്നു. വൈകാതെ അദ്ദേഹം വിവാഹിതനുമായി. മേരി സുരേസ എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയുടെ പേര്. അവര്‍ യേശുവില്‍ ഒന്നായി ജീവിച്ചുപോന്നു. എന്നാല്‍ പരീക്ഷണങ്ങള്‍ ആരംഭിക്കുന്നതേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. മേരി മൂന്നു തവണ പ്രസവിച്ചു. ആദ്യരണ്ടു തവണയും കുട്ടികള്‍ ജനിച്ചപ്പോഴെ മരിച്ചുപോയി. ഒരു മകന് മാത്രം ജീവിച്ചു. നാലാം വര്‍ഷം മേരിയും മരിച്ചു. അല്‍ഫോന്‍സസിന്റെ സഹോദരിമാരാണ് പിന്നീട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകനെ വളര്‍ത്തിയത്. ജീവിതം എത്ര അര്‍ഥമില്ലാത്തതാണെന്ന് അദ്ദേഹം ചിന്തിച്ചുതുടങ്ങി. ദുരന്തങ്ങള്‍ ഒരോന്നായി അദ്ദേഹത്തെ പിടികൂടി. കച്ചവടം പൊളിഞ്ഞു. വൈകാതെ, സര്‍വതും വിറ്റ് തന്റെ സഹോദരിമാര്‍ക്കും മകനുമൊപ്പം മറ്റൊരു ദേശത്തേക്ക് പോയി. മാസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ താന്‍ ആര്‍ക്കുവേണ്ടി ജീവിക്കുന്നുവോ ആ മകനും മരിച്ചു. അതോടെ ദൈവം തന്നെ വിളിക്കുന്നത് അവിടത്തെ സേവകനാകുന്നതിനാണെന്ന് അല്‍ഫോന്‍സസിനു തോന്നി. ജെസ്യൂട്ട് സഭയില്‍ ചേരുന്നതിനു വേണ്ടി അദ്ദേഹം അവരെ സമീപിച്ചു. എന്നാല്‍ വിദ്യാഭ്യാസം കമ്മിയായതിനാല്‍ അവിടെ അവര്‍ പ്രവേശനം കൊടുത്തില്ല. വഴിയരികിലും വിജനപ്രദേശത്തും കിടന്നാണ് അദ്ദേഹം ഉറങ്ങിയിരുന്നത്. എന്തെങ്കിലും ജോലികള്‍ ചെയ്തു കിട്ടുന്ന തുച്ഛമായ പണം കൊണ്ട് ജീവിച്ചു. വല്ലപ്പോഴും മാത്രം ഭക്ഷണം കഴിക്കും. ബാക്കി പണം സാധുക്കള്‍ക്കു നല്‍കും. ഇത്രയും പരീക്ഷണങ്ങള്‍ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിച്ചിട്ടും അദ്ദേഹം യേശുവിനെ കൈവിട്ടില്ല. എപ്പോഴും പ്രാര്‍ഥനയിലും ഉപവാസത്തിലുമാണ് അദ്ദേഹം കഴിഞ്ഞിരുന്നത്. ജപമാലയും സുകൃതജപങ്ങള്‍ ചൊല്ലിക്കൊണ്ടുമാണ് ജോലികള്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. മജോര്‍ക്ക എന്ന സ്ഥലത്തുള്ള ജെസ്യൂട്ട് സഭയുടെ കോളജില്‍ പോര്‍ട്ടറായും കാവല്‍ക്കാരനായും 46 വര്‍ഷം അദ്ദേഹം ജോലി ചെയ്തു. വിശുദ്ധനായ പീറ്റര്‍ ക്ലാവര്‍ (സെപ്റ്റംബര്‍ 9 ലെ വിശുദ്ധന്‍) അവിടെ യായിരുന്നു വിദ്യാഭ്യാസം നിര്‍വഹിച്ചത്. അദ്ദേഹം അല്‍ഫോന്‍സസിനെ ഏറെ സ്‌നേഹിച്ചിരുന്നു. അല്‍ഫോന്‍സസിന്റെ ഉപദേശം മാനിച്ചാണ് ക്ലാവര്‍ മിഷനറി പ്രവര്‍ത്തനത്തിനായി അമേരിക്ക യിലേക്ക് പോയതും അവിടെ അടിമത്തത്തിനെതിരെ പൊരുതിയതും. വിദ്യാഭ്യാസം അധികം ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും അല്‍ഫോന്‍സസിന്റെ ഉപദേശങ്ങള്‍ തേടുവാന്‍ പുരോഹിതരും ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞരും വരെ എത്തുമായിരുന്നു. ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ അല്‍ഫോന്‍സസി നെ ജനങ്ങളെ ഒരു വിശുദ്ധനെപ്പോലെയാണ് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. അവസാനകാലത്ത് രോഗങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തെ ഏറെ വേട്ടയാടി. എങ്കിലും അദ്ദേഹം തന്റെ സേവനങ്ങള്‍ തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. നിരവധി പേര്‍ക്ക് രോഗസൗഖ്യം പകര്‍ന്നുകൊടുത്തു. മരിക്കുന്നതിന്റെ തൊട്ടു തലേന്ന് രാത്രി അദ്ദേഹത്തിന് സ്വര്‍ഗത്തിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. അദ്ദേഹം എഴുതിയ ആധ്യാത്മിക കുറിപ്പുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് നിരവധി പുസ്തകങ്ങള്‍ ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
Thursday 31st of October
St. Wolfgang
Wolfgang (d. 994) + Bishop and reformer. Born in Swabia, Germany, he studied at Reichenau under the Benedictines and at Wurzburg before serving as a teacher in the cathedral school of Trier. He soon entered the Benedictines at Einsiedeln (964) and was appointed head of the monastery school, receiving ordination in 971. He then set out with a group of monks to preach among the Magyars of Hungary, but the following year (972) was named bishop of Regensburg by Emperor Otto II (r. 973-983). As bishop, he distinguished himself brilliantly for his reforming zeal and his skills as a statesman. He brought the clergy of the diocese into his reforms, restored monasteries, promoted education, preached enthusiastically, and was renowned for his charity and aid to the poor, receiving the title Eleemosynarius Major (Grand Almoner). He also served as tutor to Emperor Henry II (r. 1014-1024) while he was still king. Wolfgang died at Puppingen near Linz, Austria. He was canonized in 1052 by Pope St. Leo IX (r. 1049-1054). Feast day: October 31.
Thursday 31st of October
വി. ക്യൂന്‍ടിന്‍ (മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
ആദിമസഭയുടെ കാലത്ത് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച അനേക വിശുദ്ധരില്‍ ഒരാളാണ് ക്യൂന്‍ടിന്‍. ഒരു റോമന്‍ സെനറ്ററുടെ മക നായിരുന്നു അദ്ദേഹം. യുവാവായിരിക്കെ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ച ക്യൂന്‍ടിന്‍ യേശുവിനു വേണ്ടി തന്റെ ജീവിതം സമര്‍പ്പി ക്കുമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. സുവിശേഷ പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തിയിരുന്ന പതിനൊന്ന് പേര്‍ക്കൊപ്പം അദ്ദേഹം ഗാളിലേക്ക് പോയി. അവിടെ യേശുവിന്റെ നാമം നിരവധിപേരിലേക്ക് എത്തിക്കാന്‍ ഈ സംഘത്തിനു കഴിഞ്ഞു. സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ഫ്രാന്‍സിലേക്ക് വ്യാപിപ്പിക്കുന്നതിനാല്‍ മറ്റു പതിനൊന്നു പേരും അങ്ങോട്ട് പോയപ്പോള്‍ ക്യുന്‍ടിന്‍ അവര്‍ക്കൊപ്പം പോയില്ല. അദ്ദേഹം ആ നാട്ടില്‍ തന്നെ തുടര്‍ന്നു. അവിടെ വളരെ വേഗം ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ക്യുന്‍ടിനായിരുന്നു അതിന്റെ പ്രധാന കാരണക്കാരന്‍. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം കേള്‍ക്കാന്‍ വന്‍ജനക്കൂട്ടമെത്തു മായിരുന്നു. അനേകര്‍ക്ക് അദ്ദേഹം രോഗശാന്തി നല്കി. തളര്‍വാതരോഗികളെ സുഖപ്പെടുത്തി. അന്ധര്‍ക്കു കാഴ്ചകൊടുത്തു. ഇതെല്ലാം അദ്ദേഹം നിര്‍വഹിച്ചത് കുരിശടയാളത്തിലുള്ള ഒരു ആശീര്‍വാദം കൊണ്ടുമാത്രമായിരുന്നു.റോമന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയായ മാക്‌സിമിയാന്റെ പ്രോസിക്യൂട്ടറായിരുന്ന റിക്ടിവാറസ് ക്രൈസ്തവപീഡനത്തിനു പേരുകേട്ടയാളായിരുന്നു. ക്യുന്‍ടിന്റെ അദ്ഭുതപ്രവര്‍ത്തികള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെവിയിലെത്തി. അദ്ദേഹം തടവിലാക്കപ്പെട്ടു. ചങ്ങലയിലിട്ട് ദിവസങ്ങളോളം അദ്ദേഹത്തെ മര്‍ദ്ദിച്ചു. റിക്ടിവാറസ് ക്യുന്‍ടിനോട് ചോദിച്ചു: ''കുലീനമായൊരു കുടുംബത്തില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പിതാവിന്റെ മകനായി ജനിച്ചിട്ടും കുരിശില്‍ മരിച്ച ഒരുവന്റെ പിന്നാലെ ഇറങ്ങിത്തിരിക്കാന്‍ നിനക്ക് എങ്ങനെ തോന്നി? നീ ഇത്ര മഠയനാണോ?''ക്യുന്‍ടിന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു: ''ഈ ലോകത്തിന്റെയും സ്വര്‍ഗത്തിന്റെയും അധിപനായ ദൈവത്തിന്റെ പുത്രനാകുന്നതിലും വലിയ ഭാഗ്യമെന്താണുള്ളത്?. അവിടത്തെ വാക്കുകള്‍ അനുസരിക്കുകയാണ് ഞാന്‍ ചെയ്തത്.'' നിരന്തരമായ പീഡനങ്ങളുടെ ആരംഭ മായിരുന്നു അത്. പീഡനങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍ അദ്ദേഹത്തെ തലയറുത്ത് കൊന്നു. മൃതശരീരം പുഴയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശരീരം പുഴയില്‍ നിന്ന് കണ്ടെടുക്കുകയും യഥാവിധം സംസ്‌കരിക്കുകയും ചെയ്തു.
Friday 1st of November
St. Valentine Berrio-Ochoa
Bishop and martyr of Vietnam. A native of Ellorio, Spain, he entered the Dominican Order and was sent to the Philippines. From there he went to Vietnam in 1858, serving as a vicar apostolic and titular bishop until betrayed by an apostate. He was martyred by beheading with St. Jerome Hermosilla and Blessed Peter Amato, by enemies of the Church. He was canonized in 1988 by Pope John Paul II.
Friday 1st of November
വി. റൂത്ത് (ക്രിസ്തുവിനു മുന്‍പ്)
ദാവീദ് രാജാവിന്റെ പിതാമഹിയായിരുന്നു റൂത്ത്. അതായത്, യേശുവിന്റെ വംശാവലിയില്‍ ദാവീദിനും മുന്‍പേയുള്ളവര്‍. പക്ഷേ, അവള്‍ യഹൂദയായിരുന്നില്ല. മോവാബ് വംശത്തില്‍പ്പെട്ട റൂത്ത് സുകൃതിനിയും സുന്ദരിയുമായിരുന്നു. പഴയനിയമത്തില്‍ ന്യായാ ധിപന്‍മാരുടെ പുസ്തകത്തിനുശേഷം റൂത്തിന്റെ പുസ്തകം വായി ക്കാം. യഹൂദവംശജ പോലുമല്ലാത്ത ഒരു സ്ത്രീയെ വിശുദ്ധയായി അംഗീകരിക്കുവാനും അവരുടെ പേരിലുള്ള പുസ്തകം പഴയ നിയമത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തുവാനും കാരണം ഇസ്രയേലിന്റെ ദൈവമായ കര്‍ത്താവിനോടുള്ള അവരുടെ വിശ്വസ്തതയും ജീവിതവിശുദ്ധിയും തന്നെയായിരുന്നു. മോവാബ് വംശത്തില്‍പ്പെട്ട റൂത്ത് പ്രാകൃതമതങ്ങളിലൊന്നില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന സ്ത്രീയായിരുന്നു. ഇസ്രയേല്‍ക്കാരനും യഹൂദനുമായ കിലിയോന്‍ എന്നയാളെയാണ് റൂത്ത് വിവാഹം കഴിച്ചത്. ഭര്‍ത്താവിന്റെയും അമ്മായിയമ്മയായ നവോമിയുടെയും ഒപ്പം മോവാബില്‍ത്തന്നെയാണ് അവര്‍ ജീവിച്ചു. എന്നാല്‍ റൂത്തിന്റെ ദാമ്പത്യജീവിതം അധികം നീണ്ടുനിന്നില്ല. കിലിയോന്‍ അകാല ത്തില്‍ മരണമടഞ്ഞു. ഭര്‍ത്താവ് മാത്രമല്ല, ഭര്‍തൃപിതാവും ഭര്‍തൃസഹോദരനും മരിച്ചതോടെ റൂത്തും അമ്മായിയമ്മയും ഭര്‍തൃസഹോദരന്റെ ഭാര്യയും മാത്രം ശേഷിച്ചു. നവോമി തന്റെ നാടായ ബേത്‌ലഹേമിലേക്ക് തിരികെപോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അവള്‍ റൂത്തിനോടും മറ്റൊരു മകന്റെ ഭാര്യയായ ഓര്‍ഫയോടും തങ്ങളുടെ നാട്ടിലേക്ക് പൊയ്‌ക്കോളാന്‍ പറഞ്ഞു. ഓര്‍ഫ അപ്രകാരം ചെയ്തു. എന്നാല്‍, റൂത്ത് അമ്മായിയമ്മയെ വിട്ടുപോകാന്‍ തയാറായില്ല. വിവാഹജീവിത ത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന എല്ലാ സ്ത്രീകള്‍ക്കു മാതൃകയാക്കാവുന്ന ജീവിതമായിരുന്നു അവളുടെത്. സ്വന്തം ഭര്‍ത്താവ് മരിച്ചുപോയിട്ടും അവള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അമ്മയെ സ്വന്തം അമ്മയെക്കാള്‍ അധികമായി സ്‌നേഹിച്ചു. റൂത്ത് നവോമിയോടു പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ അതിന് ഉദാഹരണമാണ്. ''അമ്മയെ ഉപേക്ഷിക്കു വാനോ കൂടെപ്പോരാതിരിക്കാനോ എന്നോടു പറയരുത്. അമ്മ പോകുന്നിടത്തേക്ക് ഞാനും വരും. അമ്മ വസിക്കുന്നിടത്തു ഞാനും വസിക്കും. അമ്മയുടെ ചാര്‍ച്ചക്കാര്‍ എന്റെ ചാര്‍ച്ചക്കാരും അമ്മയുടെ ദൈവം എന്റെ ദൈവവുമായിരിക്കും. അമ്മ മരിക്കുന്നിടത്ത് ഞാനും മരിച്ച് അടക്ക പ്പെടും. മരണം തന്നെ എന്നെ അമ്മയില്‍ നിന്നു വേര്‍പ്പെടുത്തിയാല്‍ കര്‍ത്താവ് എന്തു ശിക്ഷയും എനിക്കു നല്കിക്കൊള്ളട്ടെ.'' റൂത്ത് അമ്മായിമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം പോയി ബേത്‌ലഹേമില്‍ താമസമാക്കി. ഇതിനിടയില്‍ നവോമിയുടെ ഭര്‍തൃകുടുംബത്തില്‍പ്പെട്ട ബോവാസ് എന്ന ധനികനായ മനുഷ്യന്റെ വയലില്‍ റൂത്ത് പണിയെടുക്കുവാന്‍ പോയി. നവോമിയുടെ നിര്‍ബന്ധപ്രകാരം റൂത്ത് ബോവാ സിനെ പിന്നീട് വിവാഹം കഴിക്കുകയും ചെയ്തു. റൂത്തില്‍ ബോവാസിന് ഓബദ് എന്ന പുത്രന്‍ ജനിച്ചു. ഓബദിന്റെ പുത്രനായിരുന്നു ജസ്സെ. ജസ്സെയാണ് ദാവീദിന്റെ പിതാവ്. അങ്ങനെ ദാവീദിന്റെ പിതാമഹിയാകാനും യേശുവിന്റെ വംശാവലിയില്‍ ഉള്‍പ്പെടുവാനും റൂത്തിനു ഭാഗ്യം ലഭിച്ചു. നാല് അധ്യായങ്ങളും 85 വാക്യങ്ങളുമുള്ള റൂത്തിന്റെ പുസ്തകം ബൈബിളിലെ ചെറിയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൊന്നാണ്.
Saturday 2nd of November
St. Victorinus of Pettau
Bishop and martyr. Originally a Greek, he became bishop of Pettau, in Pannonia (later Styria, Austria). He was martyred during the persecutions of Emperor Diocletian (r. 284-305). Victorinus was also the author of several biblical cornrnentaries, although he may have been an adherent of Millenarianism, a heresy of that time.
Saturday 2nd of November
വി. എസ്താഷ്യസ് (രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ട്)
നാല്പതു വിശുദ്ധ സേവകരുടെ പട്ടികയില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിട്ടുള്ള വിശുദ്ധനാണ് എസ്താഷ്യസ്. പ്ലാസിഡസ് എന്നായിരുന്നു ആദ്യപേര്. ട്രാജന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ സൈന്യത്തില്‍ റോമന്‍ ജനറ ലായി ജോലി നോക്കിയിരുന്ന പ്ലാസിഡസ് വിജാതീയനായിരുന്നു. ക്രൈസ്തവ മതം സ്വീകരിക്കുന്നവരെ പീഡിപ്പിക്കുന്ന കാലമായി രുന്നു അത്. പ്ലാസിഡസ് പീഡനങ്ങള്‍ക്കു നേതൃത്വം കൊടുത്തു. യേശുവിന്റെ നാമം സ്വീകരിക്കുന്നവരെ പരിഹസരിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം വനത്തില്‍ നായാട്ടിലേര്‍പ്പെട്ടിരിക്കവേ, ഒരു കലമാന്‍ മുന്നില്‍ പ്പെട്ടു. അതിന്റെ കൊമ്പുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു കുരിശുരൂപം തിളങ്ങുന്നതായി പ്ലാസിഡസിന് അനുഭവപ്പെട്ടു. താന്‍ ചെയ്തുകൂട്ടിയ തെറ്റുകളെപ്പറ്റി അദ്ദേഹത്തിന് ബോധ്യംവന്നു. ക്രിസ്ത്യാ നികളെ പീഡിപ്പിച്ചതിനുള്ള പ്രായശ്ചിത്തമായി യേശുവിനു വേണ്ടി പീഡനങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങു വാന്‍ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. പ്ലാസിഡസ് ഭാര്യയും രണ്ടും മക്കളുമൊപ്പം ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചു. എസ്താഷ്യസ് എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചതോടെ അദ്ദേഹ ത്തിന് തന്റെ ജോലി നഷ്ടമായി. സകലസ്വത്തുക്കളും പിടിച്ചെടുക്കപ്പെട്ടു. പരിപൂര്‍ണ ദാരിദ്ര്യത്തിലേക്ക് അദ്ദേഹം വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടു. ഭാര്യയെയും മക്കളെയും റോമന്‍ അധികാരികള്‍ അദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്നു വേര്‍പ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. എസ്താഷ്യസിനെ ജനറല്‍ സ്ഥാനത്തു നിന്നു നീക്കിയത് റോമന്‍ സൈന്യത്തിനു തിരിച്ചടിയായി. അദ്ദേഹം കഴിവുറ്റ സൈനികമേധാവിയായിരുന്നു. ബാര്‍ബേറിയന്‍ ആക്രമണത്തെ നേരിടുന്നതിനു വേണ്ടി അദ്ദേഹത്തെ ചക്രവര്‍ത്തി തിരിച്ചുവിളിച്ചു. അങ്ങനെ ഭാര്യയും മക്കളുമായി അദ്ദേഹം വീണ്ടും ഒത്തുചേര്‍ന്നു. എസ്താഷ്യസ് സൈന്യത്തിന്റെ മേധാവിയായി തിരികെയെത്തിയതോടെ റോം യുദ്ധം ജയിച്ചു. യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ് റോമന്‍ ദൈവങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചാല്‍ ഉയര്‍ന്ന പദവിയും സമ്പത്തും ചക്രവര്‍ത്തി വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എന്നാല്‍ എസ്താഷ്യസ് അതിനു തയാറായില്ല. ക്ഷുഭിതനായ ചക്രവര്‍ത്തി എസ്താഷ്യസിനെയും കുടുംബത്തെയും സിംഹങ്ങള്‍ക്കു ഭക്ഷണമായി നല്‍കുവാന്‍ വിധിച്ചു. എന്നാല്‍ സിംഹങ്ങള്‍ ആ കുടുംബത്തെ ഒന്നും ചെയ്തില്ല. ചിരപരിചിതനായ യജമാനനോടെന്ന പോലെ അവര്‍ എസ്താഷ്യസിനോടു പെരുമാറി. പിന്നീട്, വലിയൊരു വെങ്കലപാത്രത്തില്‍ വെള്ളം തിളപ്പിച്ച് അതിനുള്ളിലേക്ക് ആ കുടുംബം എറിയപ്പെട്ടു. യേശുവിന്റെ നാമത്തില്‍ പീഡനമേറ്റുവാങ്ങി മരിക്കുവാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ മോഹം അങ്ങനെ സഫലമായി. എ.ഡി. 188 ലായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ രക്തസാക്ഷിത്വം.
Sunday 3rd of November
St. Martin de Porres
St. Martin de Porres was born in Lima, Peru on December 9, 1579. Martin was the illegitimate son to a Spanish gentlemen and a freed slave from Panama, of African or possibly Native American descent. At a young age, Martin's father abandoned him, his mother and his younger sister, leaving Martin to grow up in deep poverty. After spending just two years in primary school, Martin was placed with a barber/surgeon where he would learn to cut hair and the medical arts.
As Martin grew older, he experienced a great deal of ridicule for being of mixed-race. In Peru, by law, all descendants of African or Indians were not allowed to become full members of religious orders. Martin, who spent long hours in prayer, found his only way into the community he longed for was to ask the Dominicans of Holy Rosary Priory in Lima to accept him as a volunteer who performed the most menial tasks in the monastery. In return, he would be allowed to wear the habit and live within the religious community. When Martin was 15, he asked for admission into the Dominican Convent of the Rosary in Lima and was received as a servant boy and eventually was moved up to the church officer in charge of distributing money to deserving poor.
During his time in the Convent, Martin took on his old trades of barbering and healing. He also worked in the kitchen, did laundry and cleaned. After eight more years with the Holy Rosary, Martin was granted the privilege to take his vows as a member of the Third Order of Saint Dominic by the prior Juan de Lorenzana who decided to disregard the law restricting Martin based on race.
However, not all of the members in the Holy Rosary were as open-minded as Lorenzana; Martin was called horrible names and mocked for being illegitimate and descending from slaves.
Martin grew to become a Dominican lay brother in 1603 at the age of 24. Ten years later, after he had been presented with the religious habit of a lay brother, Martin was assigned to the infirmary where he would remain in charge until his death. He became known for encompassing the virtues need to carefully and patiently care for the sick, even in the most difficult situations.
Martin was praised for his unconditional care of all people, regardless of race or wealth. He took care of everyone from the Spanish nobles to the African slaves. Martin didn't care if the person was diseased or dirty, he would welcome them into his own home.
Martin's life reflected his great love for God and all of God's gifts. It is said he had many extraordinary abilities, including aerial flights, bilocation, instant cures, miraculous knowledge, spiritual knowledge and an excellent relationship with animals. Martin also founded an orphanage for abandoned children and slaves and is known for raising dowry for young girls in short amounts of time.
During an epidemic in Lima, many of the friars in the Convent of the Rosary became very ill. Locked away in a distant section of the convent, they were kept away from the professed. However, on more than one occasion, Martin passed through the locked doors to care for the sick. However, he became disciplined for not following the rules of the Convent, but after replying, "Forgive my error, and please instruct me, for I did not know that the precept of obedience took precedence over that of charity," he was given full liberty to follow his heart in mercy.
Martin was great friends with both St. Juan Macías, a fellow Dominican lay brother, and St. Rose of Lima, a lay Dominican.
In January of 1639, when Martin was 60-years-old, he became very ill with chills, fevers and tremors causing him agonizing pain. He would experience almost a year full of illness until he passed away on November 3, 1639.
By the time he died, he was widely known and accepted. Talks of his miracles in medicine and caring for the sick were everywhere. After his death, the miracles received when he was invoked in such greatness that when he was exhumed 25 years later, his body exhaled a splendid fragrance and he was still intact.
St. Martin de Porres was beatified by Pope Gregory XVI on October 29, 1837 and canonized by Pope John XXIII on May 6, 1962.
He has become the patron saint of people of mixed race, innkeepers, barbers, public health workers and more. His feast day is November 3.
Sunday 3rd of November
വി. മാര്ട്ടിന് ( 1579-1639)
പെറുവിലെ ലിമ എന്ന കൊച്ചുപട്ടണത്തില്‍ ജീവിച്ച നീഗ്രോക്കാ രിയായ ഒരു അടിമസ്ത്രീ പിഴച്ചുപെറ്റ സന്താനമായിരുന്നു വി. മാര്ട്ടിന്. അമ്മയുടെ പേര് അന്ന എന്നായിരുന്നു. 'അജ്ഞാതനായ അച്ഛന്റെ മകന്' എന്നെഴുതിയാണ് മാര്‍ട്ടിനെ ദേവാലയത്തില്‍ മാമോദീസ മുക്കിയത്. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ മാര്‍ട്ടിന്റെ പിതാവ് ജുവാന്‍ എന്നു പേരുള്ള സ്‌പെയിന്‍കാരനായ ഒരു പ്രഭുവായിരുന്നു. ഈ സത്യം നാട്ടുകാര്‍ക്കെല്ലാം അറിയാമായിരുന്നു. മാര്ട്ടിന് ഒരു സഹോദരി കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍ അച്ഛനെ പോലെ യൂറോപ്യന്‍ വര്‍ണമുള്ളവളും മാര്ട്ടിന് അമ്മയെ പോലെ നീഗ്രോയുമായിരുന്നു. പൂര്‍ണ ദാരിദ്ര്യത്തില്‍ വളര്‍ന്നുവന്ന ഈ കുട്ടികള്‍ ആത്മീയതയില്‍ സമ്പന്നരായിരുന്നു. മാര്ട്ടിന് ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ത്തന്നെ നിത്യവും ദേവാലയത്തില്‍ പോവുകയും പ്രാര്‍ഥനകളില്‍ സജീവ മായി പങ്കെടുക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടിയാണ് മക്കളെ ആ നീഗ്രോ സ്ത്രീ വളര്‍ത്തിയിരുന്നത്. അമ്മ കഠിനമായി ജോലി ചെയ്ത് മാര്‍ട്ടിനു കൊണ്ടുകൊടുത്തിരുന്ന ഭക്ഷണവും വസ്ത്രങ്ങളും മാര്ട്ടിന് സാധുക്കള്‍ക്ക് ദാനം ചെയ്യുമായിരുന്നു. മകന്റെ ദാനശീലവും മഹത്വവും കേട്ടറിഞ്ഞ പിതാവ് രണ്ടു മക്കളെയും തന്റെ നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു പോയി. അവരെ വിദ്യാഭ്യാസം ചെയ്യിപ്പിച്ചു. ഈ കാലത്ത് ഒരു ഡോക്ടറുടെ സഹായിയായി മാര്ട്ടിന് കുറച്ചുനാള്‍ നിന്നു. പതിനൊന്നാം വയസില്‍ മാര്ട്ടിന് തിരികെ നാട്ടിലേക്ക് പോന്നു. ലിമയിലെ ഡൊമിനിക്കന്‍ സഭയുടെ ആശ്രമത്തില്‍ വേലക്കാരനായി ജോലി നോക്കി. പകല്‍ ജോലി. രാത്രിയില്‍ പ്രാര്‍ഥനയും വേദപുസ്തക വായനയും. ഒന്‍പതു വര്‍ഷം മാര്ട്ടിന് അങ്ങനെ ജീവിച്ചു. പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിക്കുവാന്‍ സദാതത്പരനായിരുന്നു മാര്ട്ടിന്. സമ്പന്നരുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് സംഭാവന സ്വീകരിച്ച് അതുകൊണ്ട് സാധുക്കളെ സഹായിക്കുമായിരുന്നു. ആഴ്ചയില്‍ 2000 ഡോളര്‍ വരെ മാര്ട്ടിന് സംഭാവനയായി ലഭിക്കുമായിരുന്നു. ആ കാലത്ത് 2000 ഡോളര്‍ എന്നത് എത്ര വലിയ തുകയാണെന്ന് ഓര്‍ത്തുനോക്കുക. മാര്‍ട്ടിന്റെ സേവനതത്പരതയും എളിമയും കണ്ടറിഞ്ഞ സഭാധികാരികള്‍ അദ്ദേഹത്തെ ഡൊമിനി ക്കന്‍ സഭയിലെ സഹോദരനായി വ്രതവാഗ്ദാനം ചെയ്യാന്‍ അനുവദിച്ചു. കറുത്ത വര്‍ഗക്കാരെ പുരോഹിതനായി എടുക്കുവാന്‍ അന്ന് അധികാരികള്‍ തയാറായിരുന്നില്ല. പകല്‍ സമയം മുഴുവന്‍ രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിനായി മാര്ട്ടിന് മാറ്റിവച്ചു. രോഗികള്‍ക്ക് പുതപ്പ്, ഭക്ഷണം, മരുന്ന്, വസ്ത്രങ്ങള്‍ എന്നിവയൊക്കെ കൃത്യമായി എത്തിച്ചുകൊടുക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു. നിരവധി പേര്‍ക്ക് മാര്‍ട്ടിനിലൂടെ അദ്ഭുതകരമായ രോഗശാന്തി ലഭിച്ചു. മാര്‍ട്ടിന്റെ പ്രാര്‍ഥനയും ആശീര്‍വാദവും കൊണ്ടുമാത്രം മാറാരോഗങ്ങള്‍ സുഖപ്പെട്ടു. അടിമകള്‍ക്കു വേണ്ടിയും തെരുവില്‍ ജീവിക്കുന്ന കുട്ടികള്‍ക്കുവേണ്ടിയും രണ്ട് സ്ഥാപനങ്ങള്‍ മാര്ട്ടിന് സ്ഥാപിച്ചു. തെരുവിലൂടെ അലയുന്ന പൂച്ചകളെയും നായ്ക്കളെയും പോലും അദ്ദേഹം സംരക്ഷിക്കുമായിരുന്നു. ഉപവാസം, പ്രാര്‍ഥന എന്നിവയില്‍ ഒരു വീഴ്ചയും മാര്ട്ടിന് വരുത്തിയിരുന്നില്ല. പ്രാര്‍ഥനാ സമയത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പാദങ്ങള്‍ വായുവില്‍ ഉയര്‍ന്നുപൊങ്ങുമായിരുന്നു. ഒരേ സമയത്ത് തന്നെ പല സ്ഥലത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുവാനുള്ള വരവും മാര്‍ട്ടിനുണ്ടായിരുന്നതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. അറുപതാം വയസില്‍ അദ്ദേഹം മരിച്ചു. വെറുമൊരു അടിമസ്ത്രീയുടെ മകനായി ജനിച്ച്, ലോകം മുഴുവന്‍ അറിയപ്പെടുന്നവനായി അദ്ദേഹം മാറി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശവമഞ്ചം ചുമന്നത് പെറുവിലെ വൈസ്‌റോയിയും പ്രഭുവും രണ്ടു മെത്രാക്കന്‍മാരും ചേര്‍ന്നായിരുന്നു.
Monday 4th of November
St. Charles Borromeo
Saint Charles Borromeo was born on October 2, 1538 at the castle of Arona on Lake Maggiore near Milan. His father was the Count of Arona and his mother a member of the House of Medici. He was the third of six children born to the couple.
At the age of 12, the young Count Charles Borromeo dedicated himself to a life of service to the Church. His uncle gave to him the family income from the Benedictine abbey of Saints Gratinian and Felinus. Even as a youth, his integrity was obvious. He was explicit in telling his father that he could only keep the money required for his education and to prepare him for service to the Church. All other funds belonged to the poor of the Church and were to be passed along to them.
The young count suffered from a speech impediment that made him appear slow to those who did not know him. Despite this challenge, he performed well and impressed his teachers. He attended the University of Pavia and learned Latin. He was praised because he was hardworking and thorough.
In 1554 his father passed away and although Charles was a teenager, responsibility for his household fell to him. Charles continued in his studies and earned a doctorate in canon and civil law.
His responsibility for his household resulted in financial difficulties, and Charles earned a reputation for being short of funds.
Life sped up for the young count after his uncle, Cardinal Giovanni Angelo Medici became Pope Pius IV on December 25, 1559. The new pope asked his nephew to come to Rome and appointed him as a cardinal-deacon. With the rank came the job of assisting and advising his uncle full-time. A month later, Pope Pius IV made his nephew a cardinal.
With the new rank came even more duties including the government of the Papal States, the supervision of the Knights of Malta, the Franciscans, and the Carmelites. He was only 23 years old.
The young Borromeo used his leadership role in the Vatican to promote learning and he established a literary academy. He wrote of some of the lessons and lectures in the book, Noctes Vaticanae.
Borromeo was appointed administrator of the Archdiocese of Milan in 1560. Since he would become the ecclesiastical administrator of Milan, he decided that the Lord was calling him to the priesthood.
In 1561, he founded a college at Pavia dedicated to St. Justina of Padua.
In 1562 his brother died and his family urged him to leave the service of the church to preserve the family name. However, Borromeo refused. He became more insistent upon becoming a good bishop and in compelling others to lead exemplary lives of clerical service.
Borromeo was ordained first to the order of deacon. Then, he was ordained to the holy priesthood on September 4, 1563. Then, he was ordained as a bishop on December 7, 1563. He became Archbishop of Milan in May 12, 1564.
In 1566, Archbishop Borromeo's benefactor and uncle, Pope Pius IV died. Borromeo had already developed a reputation as a young, idealistic reformer in Rome, and he continued that mission in Milan. Milan was the largest diocese in the Catholic Church at the time and corruption was rampant.
The driving out of corruption was a critical matter during Borromeo's time. The Protestant Reformation was spreading throughout northern Europe and constantly threatened to move south. The greatest defense against Protestant doctrinal errors and claims against the hierarchy of the Catholic Church was reform and the restoration of integrity to the Catholic Church. Archbishop Borromeo saw this clearly and he made this his mission.
His strategy was to provide education to many clergy he saw as ignorant. He founded schools and seminaries and colleges for clergy.
He also ended the selling of indulgences, a form of simony (Catholic Catechism #2120, and ordered monasteries to reform themselves. He made a lot of visits to various locations to inspect for himself. He ordered the simplification of church interiors, which was a major point of contention between some Catholics and Protestants. The complex and busy interiors were claimed to be a distraction from the worship of God. This danger was acknowledged during the Council of Trent which Archbishop Borromeo enforced. Even tombs belonging to his own relatives were cleared of inappropriate ornaments and embellishments.
His work of cleaning up the Church also made him enemies. On one occasion a member of a small, decrepit order known as the "Humiliati" attempted to assassinate him with a pistol, but missed.
Many of his subordinates and secular officials complained about the Archbishop throughout his career. However, the existence of these enemies only emboldened Borromeo and served as confirmation that his efforts to eradicate corruption were working.
In 1576 a famine struck Milan followed by the plague, and many of the wealthy and powerful fled the city. Archbishop Borromeo remained. He used his own fortune to feed the starving people. When that money was spent, he took loans and went deep into debt. He may have fed 70,000 people per day. Eventually, the Archbishop convinced the local governor to return to his post and care for the people.
In 1583, Archbishop Borromeo traveled to Switzerland and began work suppressing heresy there. Protestant heresies, along with witchcraft and sorcery had been widely reported. He founded the Collegium Helveticum to serve and educate Swiss Catholics.
Eventually, the Archbishop's life of work and toil began to take its toll. In 1584, he became ill with a fever. He returned to Milan where his conditioned worsened. When it became obvious he would die, he was given his last Sacraments. He died on November 3, at the age of 46.
He was beatified on May 12, 1602 by Pope Paul V. He was subsequently canonized by Pope Paul V on November 1, 1610.
St. Charles Borromeo's feast day is celebrated on November 4. He is the patron of bishops, catechists, Lombardy, Italy, Monterey, California, cardinals, seminarians, spiritual leaders, and Sao Carlos in Brazil.
St. Charles Borromeo has a beautiful shrine in the Milan Cathedral and is often depicted in art wearing his robes, barefoot, carrying the cross with a rope around his neck and his arm raised in blessing.
Tuesday 5th of November
St. Elizabeth
What we know of St. Elizabeth comes from the Gospel, the book of Luke, in particular. In Luke, Elizabeth, a daughter of the line of Aaron, and the wife of Zacharias, was "righteous before God" and was "blameless" but childless. Elizabeth is also a cousin to the Virgin Mary.
Zachariah, desiring a child, went to pray in the temple and was told by the angel Gabriel, "Do not be afraid, Zechariah; your prayer has been heard. Your wife Elizabeth will bear you a son, and you are to call him John. He will be a joy and delight to you, and many will rejoice because of his birth, for he will be great in the sight of the Lord. He is never to take wine or other fermented drink, and he will be filled with the Holy Spirit even before he is born." (Luke 1:13-15).
Zachariah was skeptical because both himself and his wife were elderly. For his skepticism, Zachariah was rendered mute until the prophecy had been fulfilled.
Elizabeth became pregnant shortly thereafter and she rejoiced.
Gabriel then visited the Virgin Mary at Nazareth, telling her that she would conceive of the Holy Spirit and become the mother of Jesus.
Mary then visited Elizabeth, and her baby leapt in her womb. Filled with the Holy Spirit, Elizabeth proclaimed to Mary, Blessed are you among women, and blessed is the child you will bear! But why am I so favored, that the mother of my Lord should come to me? As soon as the sound of your greeting reached my ears, the baby in my womb leaped for joy. Blessed is she who has believed that the Lord would fulfill his promises to her!" (Luke 1:41-45).
Mary visited with Elizabeth for three months, both women pregnant with child. After Mary returned home, Elizabeth gave birth to a son and named him John. This child was chosen by God to be John the Baptist. John would baptize Christ as an example to all, that all must be reborn of water and spirit.
Although Elizabeth's neighbors assumed the child would be named Zachariah, her husband insisted that John be his name. This astonished the neighbors for there were no men named John in Elizabeth's family, but Zachariah's insistence ended the debate. At the moment Zachariah insisted that they obey the will of God, and name him John, his speech returned.
After this, there is no more mention in the Bible about Elizabeth.
There are mentions of Elizabeth in the apocryphal works, but these are not within the cannon of the Bible. In the Apocrypha, it mentions that her husband, Zachariah, was murdered in the temple.
St. Elizabeth's feast day is celebrated on November 5.
Wednesday 6th of November
St. Leonard
According to unreliable sources, he was a Frank courtier who was converted by St. Remigius, refused the offer of a See from his godfather, King Clovis I, and became a monk at Micy. He lived as a hermit at Limoges and was rewarded by the king with all the land he could ride around on a donkey in a day for his prayers, which were believed to have brought the Queen through a difficult delivery safely. He founded Noblac monastery on the land so granted him, and it grew into the town of Saint-Leonard. He remained there evangelizing the surrounding area until his death. He is invoked by women in labor and by prisoners of war because of the legend that Clovis promised to release every captive Leonard visited. His feast day is November 6.
Wednesday 6th of November
നോബ്ലാക്കിലെ വി. ലിയൊനാര്‍ഡ് (ആറാം നൂറ്റാണ്ട്)
ഫ്രാന്‍കിഷ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്ന ക്ലോവിസ് ഒന്നാമന്റെ കൊട്ടാരത്തിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു ലിയൊനാര്‍ഡ്. ഇന്നത്തെ ഫ്രാന്‍സും ജര്‍മനിയും ചേരുന്നതായിരുന്നു പഴയ ഫ്രാന്‍ കിഷ് സാമ്രാജ്യം. ആര്‍ച്ച്ബിഷപ്പ് റെമിജിയസാണ് ലിയൊനാര്‍ഡിനെ ക്രിസ്തുമതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത്. ഒരിക്കല്‍ ഒരു യുദ്ധത്തില്‍ ക്ലോവിസ് രാജാവ് പരാജയത്തിലേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോള്‍ രാജ്ഞി ലിയൊനാര്‍ഡിനെ വിളിച്ച് ആര്‍ച്ച്ബിഷപ്പിന്റെ സഹായം അഭ്യര്‍ഥിക്കുവാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. രാജ്ഞി യേശുവിന്റെ ശക്തിയാല്‍ യുദ്ധം ജയിക്കാനാവും എന്നു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. റെമിജിയസിന്റെ പ്രാര്‍ഥനയാല്‍ യുദ്ധത്തിന്റെ ഗതി മാറുകയും ശത്രുക്കള്‍ പരാജയപ്പെട്ട് പിന്മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ സംഭവത്തോടെ രാജാവും ലിയൊനാര്‍ഡുമടക്കം ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകള്‍ ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചു. കൊട്ടാരത്തിലെ ജോലി തന്റെ വിശ്വാസജീവിതത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തുകയില്ലെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ ലിയൊനാര്‍ഡ് വൈകാതെ ജോലി രാജിവച്ചു. സകലതും ദൈവത്തിനു സമര്‍പ്പിച്ച് അദ്ദേഹം സന്യാസജീവിതത്തിന് തുടക്കമിട്ടു. സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ച് നിരവധിയാളുകളെ ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളാക്കി മാറ്റി. ലിയൊനാര്‍ഡിന്റെ സഹോദരനായ ലിവിയാര്‍ഡും ഇതേമാതൃക പിന്തു ടര്‍ന്ന് കൊട്ടാരത്തിലെ ജോലി ഉപേക്ഷിച്ച് ഒരു ആശ്രമം പണിത് അവിടെ താമസം തുടങ്ങി. ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പ് റെമിജിയസിന്റെ ശിഷ്യനായി കുറച്ചുകാലം ജീവിച്ച ലിയൊനാര്‍ഡിന് കൂടുതല്‍ ഏകാന്തത തന്റെ പ്രാര്‍ഥനകള്‍ക്ക് ആവശ്യമുണ്ടെന്നു തോന്നി. മാത്രമല്ല, തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഉദ്യോ ഗസ്ഥനെ തിരികെ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് വിളിച്ചുകൊണ്ടുവരാന്‍ രാജാവ് ഏറെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. നിരവധി ദൂതന്‍മാരെ രാജാവ് ലിയൊനാര്‍ഡിന്റെ പക്കലേക്ക് അയച്ചു. എന്നാല്‍, തന്റെ ജീവിതം ഇനി പൂര്‍ണമായും യേശുവിനുള്ളതാണെന്ന് ലിയൊനാര്‍ഡ് തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചിരുന്നു. ഏകാന്തത തേടി അദ്ദേഹം വനത്തിലേക്ക് പോയി. അവിടെ ഒരു ആശ്രമം പണിത് പ്രാര്‍ഥനയിലും ഉപവാസത്തിലും ജീവിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി. നോബ്ലാക്ക് എന്നായിരുന്നു ആ വനത്തിന്റെ പേര്. കാട്ടുപഴങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നു പിന്നീട് വര്‍ഷങ്ങളോളം അദ്ദേഹം ഭക്ഷിച്ചിരുന്നത്. ആകെയുള്ള ബന്ധം ദൈവവുമായിട്ടായിരുന്നു. വളരെ അപൂര്‍വമായി മാത്രം അദ്ദേഹം നാട്ടിലേക്ക് പോയിരു ന്നുള്ളു. അതും ദേവാലയങ്ങള്‍ സന്ദര്‍ശിക്കുന്നതിനോ ആശുപത്രികളും ജയിലുകളും സന്ദര്‍ശിച്ച് നിരാലംബരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതിനോ മാത്രം. ജയിലില്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്ന നിരവധി പേരെ മാനസാ ന്തരപ്പെടുത്തുവാനും അവരെയൊക്കെ ക്രിസ്തുമതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുവാനും ലിയൊനാര്‍ ഡിനു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എ.ഡി. 559 ലായിരുന്നു ലിയൊനാര്‍ഡിന്റെ മരണം. ലിയൊനാര്‍ഡിന്റെ മരണശേഷം നിരവധി അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാധ്യസ്ഥതയില്‍ ലഭിച്ചു. ബാവരിയയിലെ ഒരു കൊച്ചുഗ്രാമത്തില്‍ മാത്രം 4000 പേര്‍ക്കാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ചുരുങ്ങിയ കാലം കൊണ്ടു ലഭിച്ചത്.
Thursday 7th of November
വി. റിച്ചാര്‍ഡ്
വിശുദ്ധരായ വന്ദിക്കപ്പെടുന്ന മൂന്നു മക്കളുടെ പിതാവാണ് രാജാവാ യ റിച്ചാര്‍ഡ്. വില്ലിബാള്‍ഡ് (ജൂലൈ ഏഴിലെ വിശുദ്ധന്‍), വിനിബാ ള്‍ഡ് (ഡിസംബര്‍ 18ലെ വിശുദ്ധന്‍), വാള്‍ബുര്‍ഗ എന്നിവരായിരുന്നു റിച്ചാര്‍ഡ് രാജാവിന്റെ മക്കള്‍. വി. ബോനിഫസിന്റെ (ജൂണ്‍ അഞ്ചി ലെ വിശുദ്ധന്‍) ബന്ധു കൂടിയായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. റിച്ചാര്‍ഡ് രാജാവി നെപ്പറ്റി പല ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, അവയെല്ലാം പലതരത്തില്‍ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. വെസെക്‌സിലെ രാജാവായിരുന്നു റിച്ചാര്‍ഡ് എന്നും, രാജകുമാരന്‍ മാത്രമായിരുന്നുവെന്നും രണ്ടുതരത്തില്‍ എഴുതപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഭക്തനായിരുന്നു റിച്ചാര്‍ഡ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാര്‍ഥനകളുടെ ശക്തി എത്രയധികമായിരുന്നു വെ ന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്ന ഒരു സംഭവം പറയാം. മകനായ വില്ലിബാള്‍ഡ് ജനിച്ച് അധികം ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയും മുന്‍പ് രോഗബാധിതനായി മരിച്ചു. റിച്ചാര്‍ഡിന് അതു താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരു ന്നു. അദ്ദേഹം ദൈവത്തോടു കരഞ്ഞുപ്രാര്‍ഥിച്ചു. വില്ലിബാള്‍ഡിനെ തിരികെ നല്‍കിയാല്‍ യേശുവിനു വേണ്ടി തന്റെയും മക്കളുടെയുംജീവിതം സമര്‍പ്പിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. അദ്ഭുതം പോലെ വില്ലിബാള്‍ഡിന് ജീവന്‍ തിരികെ കിട്ടി. (ചില പുസ്തകങ്ങളില്‍ വില്ലിബാള്‍ഡ് മരിച്ചിരുന്നില്ലെന്നും രോഗം മൂര്‍ച്ഛിച്ച് മരണത്തെ മുന്നില്‍ കാണുന്ന അവസ്ഥയിലെത്തിയതേയുള്ളുവെന്നും കാണുന്നു.) പിന്നീട് തന്റെ മക്കളായ വില്ലിബാള്‍ഡിനെയും വിനിബാള്‍ഡിനെയും കൂട്ടി റിച്ചാര്‍ഡ് റോമിലേക്ക് തീര്‍ഥയാത്ര പോയി. യാത്രാമധ്യേ ഇറ്റലിയിലെ ലൂക്കയില്‍ വച്ച് അദ്ദേഹത്തിനു മലേറിയ ബാധിച്ചു മരിച്ചു. റിച്ചാര്‍ഡിന്റെ ശവകുടീരത്തില്‍ നിന്ന് വിശ്വാസികള്‍ക്ക് നിരവധി അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
Thursday 7th of November
St. Achillas
Bishop and theologian who lived in an era of dispute in the Church. Achillas was the bishop of Alexandria, Egypt, one of the most powerful cities in the world at the time. Succeeding as bishop a man named St. Peter the Martyr, Achillas ordained Arius, who was to begin the influential heresy of Arianism. When Achillas recognized the untruths in Arius' preaching, he took steps to defend the faith and was attacked by Arius and another heretical group called the Meletians. Achillas remained firm in the faith. A council held in Alexandria condemned Arius and forced him to flee to Palestine. Achillas, however, did not live to see this condemnation.
Thursday 7th of November
വി. പീറ്റര്‍ യൂ (1768-1814)
ചൈനയില്‍ ജീവിച്ച് യേശുവിനായി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച നിര വധി വിശുദ്ധരില്‍ പ്രമുഖനാണ് പീറ്റര്‍ യൂ. ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസികള ല്ലാത്ത മാതാപിതാക്കള്‍ക്കു ജനിച്ച യൂ ബാല്യകാലം മുതല്‍ തന്നെ സദ്ഗുണങ്ങളാല്‍ പൂരിതനായിരുന്നു. എല്ലാകാര്യത്തിലും നീതി ബോധം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്ന യൂ പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിക്കുവാനും നിരാലംബര്‍ക്കു തുണയേകുവാനും എപ്പോഴും ശ്രമിച്ചിരുന്നു. യുവാ വായിരിക്കെ യൂ ഒരു വലിയ ഹോട്ടല്‍ തുടങ്ങി. കച്ചവടം അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിച്ച സമയത്ത് അദ്ദേഹം വിവാഹിതനുമായി. വളരെ ഉല്‍സാഹിയും സംസാരപ്രിയനുമായി രുന്നു യൂ. അക്കാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നാട്ടില്‍ ഒരു സംഘം ക്രൈസ്തവ മിഷനറിമാരെത്തി. അവരുടെ സംസാരവും പെരുമാറ്റവും യൂവിനെ ആകര്‍ഷിച്ചു. തന്റെ ദൈവവിശ്വാസം തെറ്റായ വഴിയിലായിരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞു. വീട്ടിലെത്തി തന്റെ ദേവന്‍മാരുടെ ചിത്രങ്ങളെല്ലാം അദ്ദേഹം നശിപ്പിച്ചശേഷം അദ്ദേഹം മാമോദീസ മുങ്ങി ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസിയായി. പീറ്റര്‍ എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. താന്‍ കണ്ടുമുട്ടിയിരുന്നവ രോടെല്ലാം ക്രിസ്തുവിനെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പലരെയും യേശുവിലേക്ക് ആകര്‍ഷിക്കാന്‍ യൂവിന്റെ സംസാരത്തിനു കഴിഞ്ഞു. ആ നാട്ടിലെ ക്രൈസ്തവര്‍ക്ക് നേതൃത്വം കൊടുത്തത് യൂ ആയിരുന്നു. പിന്നീട് ചൈനയുടെ പലഭാഗങ്ങളിലും സന്ദര്‍ശിച്ച് അദ്ദേഹം സുവിശേഷ പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തി. ക്രൈസ്തവ മതത്തെ അടിച്ചമര്‍ത്താന്‍ അധികാരികള്‍ ശ്രമം ആരംഭിച്ചപ്പോള്‍ യൂ അറസ്റ്റിലായി. തടവില്‍ കൊടുംപീഡനങ്ങളായിരുന്നു. എങ്കിലും യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയാന്‍ അദ്ദേഹം തയാറായില്ല. ജയിലില്‍ തന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവരെയും അദ്ദേഹം മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി യേശുവിന്റെ അനുയായിയാക്കി. ഒരു കുരിശുരൂപം നിലത്തിട്ടശേഷം അതില്‍ ചവിട്ടാന്‍ പീറ്റര്‍ യൂവിനോട് അധികാരികള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അതിനു തയാറാകുന്നില്ലെന്നു കണ്ടതോടെ അദ്ദേഹത്തെ വധിച്ചു. പോപ് ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ 2000 ഒക്‌ടോബര്‍ ഒന്നിന് പീറ്റര്‍ യൂവിനെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Friday 8th of November
St. Castorius
St. Castorius is the patron saint of sculptors and his feast day is November 8th. Castorius, Claudius, Nicostratus, and Symphorian are called "the four crowned martyrs" who were tortured and executed in Pannonia, Hungary during the reign of Diocletian. According to legend, they were employed as carvers at Sirmium (Mitrovica, Yugoslavia) and impressed Diocletian with their art, as did another carver, Simplicius. Diocletian commissioned them to do several carvings, which they did to his satisfaction, but they then refused to carve a statue of Aesculapius, as they were Christians. The emperor accepted their beliefs, but when they refused to sacrifice to the gods, they were imprisoned. When Diocletian's officer Lampadius, who was trying to convince them to sacrifice to the gods, suddenly died, his relatives accused the five of his death; to placate the relatives, the emperor had them executed. Another story has four unnamed Corniculari beaten to death in Rome with leaden whips when they refused to offer sacrifice to Aesculapius. They were buried on the Via Lavicana and were later given their names by Pope Militiades. Probably they were the four Pannonian martyrs (not counting Simplicius) whose remains were translated to Rome and buried in the Four Crowned Ones basilica there. A further complication is the confusion of their story with that of the group of martyrs associated with St. Carpophorus in the Roman Martyrology under November 8th.
Friday 8th of November
മകുടം ചൂടിയ നാലു രക്തസാക്ഷികള്‍ (-305)
ക്രൈസ്തവവിരോധിയും മതപീഡകനുമായ റോമിലെ ഡൈക്ലീഷന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ കാലത്ത് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച നാലു വിശുദ്ധ രുടെ ഓര്‍മദിവസമാണ് ഇന്ന്. അഭിഷിക്തരായ നാലു സഹോദരന്‍ മാര്‍ എന്നും ഈ രക്തസാക്ഷികള്‍ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. റോമില്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥരായിരുന്നു ഇവര്‍. സെവേരസ്, സെവേരിയാനസ്, കാര്‍പോഫോറസ്, വിക്‌ടോറിനസ് എന്നായിരുന്നു ഇവരുടെ പേരുക ള്‍. എന്നാല്‍ ഈ പേരുകളെ സംബന്ധിച്ചും ഇവരുടെ ജോലിയെ സംബന്ധിച്ചും ആശയക്കുഴപ്പം ഇന്നും നിലനില്ക്കുന്നുണ്ട്. ഇവര്‍ അഞ്ചു പേരുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും ശില്പങ്ങളുണ്ടാക്കുക യായിരുന്നു ഇവരുടെ തൊഴിലെന്നും ഒരു വാദമുണ്ട്. ഡൈക്ലീഷന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിക്കു വേണ്ടി റോമന്‍ ദൈവങ്ങളുടെ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ ഇവര്‍ ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തിരുന്നു. എന്നാല്‍ ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചശേഷം ചക്രവര്‍ത്തിക്കുവേണ്ടി റോമന്‍ ദൈവങ്ങളെ ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ ഇവര്‍ തയാറായില്ല. ഇതോടെ ചക്രവര്‍ത്തി ക്ഷുഭിതനായി അഞ്ചു പേരെയും കൊല്ലുകയായിരുന്നുവെന്നാണ് ഒരു വിശ്വാസം. മറ്റൊന്ന്, റോമന്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥരായ ഇവര്‍ പരസ്യമായി ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ വിഗ്രഹാരാധനയെ എതിര്‍ത്തുവെന്നും ആ കുറ്റത്തിന് ചക്രവര്‍ത്തി അവരെ തടവിലാക്കി പീഡിപ്പിച്ച ശേഷം മരിക്കുന്നതുവരെ ഈയക്കട്ടിയുള്ള ചമ്മട്ടി കൊണ്ട് അടിക്കുകയായിരുന്നുവെന്നുമാണ്. ഏതാണ് ശരിയെന്ന് ഉറപ്പിച്ചുപറയുക സാധ്യമല്ല. പക്ഷേ, ഇവരെ ലാവിക്കന്‍ വേയില്‍ സംസ്‌ക രിച്ചുവെന്നതും പോപ് ഗ്രിഗ്രറി ഇവരുടെ നാമത്തില്‍ റോമില്‍ ഒരു ദേവാലയം പണികഴിപ്പിച്ചുവെ ന്നതിനും സംശയത്തിന് അടിസ്ഥാനമില്ല. എ.ഡി. 841 ല്‍ പോപ് ലിയോ നാലാമന്‍ ഇവരുടെ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങള്‍ റോമിലെ ദേവാലയത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ശില്‍പികളുടെയും ചിത്ര കാരന്മാരുടെയും കല്ലുവെട്ടുകാരുടെയും മാധ്യസ്ഥരായി ഇവര്‍ അറിയപ്പെടുന്നു.
Saturday 9th of November
St. Benignus
Bishop of Ireland, the son of Sechnaa, the psalm singer of St, Patrick. Sechnan was a chief in Meath, Ireland, converted by St. Patrick. Benignus became a disciple of St. Patrick and succeeded him as the chief bishop of Ireland. He converted the Irish in Clare, Kerry, and Connaught. Benignus served as the superior of an abbey at Drumlease, erected by St. Patrick.
Saturday 9th of November
വി. തിയോഡോര്‍ ടീറോ (-304)
യേശുവിനു വേണ്ടി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച മറ്റൊരു വിശുദ്ധനാണ് തിയോഡോര്‍. രക്തസാക്ഷികളില്‍ ഏറെ ജനപ്രിയനാണ് ഈ വിശുദ്ധന്‍. കുലീനമായ ഒരു കുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ച തിയോഡോര്‍ യുവാവായിരിക്കെ സൈന്യത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. സമര്‍ഥനായ ഒരു പോരാളിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. സൈന്യാധിപന് തിയോഡോറിനെ ഏറെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചവര്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന സമയമായിരുന്നു അത്. യേശുവില്‍ വിശ്വ സിച്ചിരുന്നവര്‍ പോലും തങ്ങളുടെ വിശ്വാസം പരസ്യമായി പറയാന്‍ തയാറായിരുന്നില്ല. പോന്തൂസിലേക്ക് സൈന്യത്തിനൊപ്പം തിയോഡോര്‍ പോകാന്‍ ഒരുങ്ങുന്ന സമയത്ത്, റോമന്‍ ചക്രവര്‍ത്തി ഒരു വിളംബരം പുറപ്പെടുവിച്ചു. ക്രൈസ്തവ മതം സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളവര്‍ വിശ്വാസത്തെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ് റോമന്‍ ദൈവങ്ങളുടെ വിഗ്രഹങ്ങളെ പരസ്യമായി വണങ്ങണമെന്നായിരുന്നു അത്. അങ്ങനെ ചെയ്യാത്തവര്‍ വധിക്കപ്പെടും. ശിക്ഷ നടപ്പിലാക്കേണ്ടത് സൈനികരായിരുന്നുതാനും. എന്നാല്‍ തിയോഡോര്‍ തന്റെ സൈന്യാധിപന്റെ അടുത്ത് ചെന്നിട്ടു പറഞ്ഞു: ''എന്റെ ശരീരത്തെ ഒരോ അവയവവും മുറിച്ചുമാറ്റിയാലും ഞാന്‍ എന്റെ ദൈവത്തെ തള്ളിപ്പറയില്ല.'' തിയോഡോ റിനെ ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന സൈന്യാധിപന് അദ്ദേഹത്തിനെതിരെ ശിക്ഷാനടപടിയൊന്നും എടുത്തില്ല. തിയോഡോറിനെ ഉപദേശിച്ച് തന്റെ വഴിയേ കൊണ്ടുവരാമെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം കരുതിയത്. എന്നാല്‍ തിയോഡോര്‍ റോമന്‍ ദൈവത്തിന്റെ വിഗ്രഹം വച്ചിരുന്ന ദേവാലയം തീവച്ചു നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞപ്പോള്‍ ന്യായാധിപന്‍ ക്ഷുഭിതനായി അദ്ദേഹത്തെ തടവിലാക്കി. ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ പോലും കൊടുക്കാതെ ദിവസങ്ങളോളം അദ്ദേഹത്തെ തടവറയില്‍ പാര്‍പ്പിച്ചു. അദ്ദേഹം പ്രാര്‍ഥന യില്‍ മുഴുകി. യേശുവിന്റെ ദര്‍ശനങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായി. വിചാരണയ്ക്കായി കൊണ്ടു ചെന്നപ്പോള്‍ ന്യായാധിപന്‍ തിയോഡോറിനോട് ചോദിച്ചു: ''നിന്റെ ദൈവത്തെ തള്ളിപ്പറയാന്‍ നീ തയാറാണോ?''. ''ഒരിക്കലുമല്ല. എന്റെ അവസാന ശ്വാസം വരെ ഞാന്‍ യേശുവിന്റെ നാമം ഉച്ച രിക്കും'' എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറുപടി. ക്രൂരമായ മര്‍ദനങ്ങളായിരുന്നു പിന്നീട്. ഇരുമ്പു ചങ്ങല ചമ്മട്ടിയാക്കി അദ്ദേഹത്തെ മര്‍ദിച്ചു. തീപ്പൊള്ളലേല്പിച്ചു. ''നിന്നെ രക്ഷിക്കുവാനുള്ള ശക്തി നിന്റെ യേശുവിനില്ല'' എന്ന് ന്യായാധിപന്‍ പരിഹസിച്ചു. ''വേണ്ട, എനിക്ക് ഈ പീഡന ങ്ങളില്‍ നിന്നു രക്ഷവേണ്ട. ഞാന്‍ ഇവയെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു. യഥാര്‍ഥ രക്ഷ എന്റെ യേശുവില്‍ ക്കൂടി തന്നെ'' എന്ന് തിയോഡോര്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു. അഗ്നിയിലേക്കെറിഞ്ഞാണ് തിയോഡോറി നെ വധിച്ചത്. ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ കൈ കൊണ്ട് കുരിശടയാളം വരച്ച് അദ്ദേഹം മരണം ഏറ്റുവാങ്ങി.
Sunday 10th of November
St. Leo the Great
Saint Leo the Great, also known as Pope Saint Leo I, was born into a Roman aristocratic family. His response to the call of the Lord transformed him into one of the greatest popes of Christian history. In fact, he was the first pope to be given the title "the Great." Details pertaining to Leo's place of birth are not known, but it is believed his ancestors come from Tuscany.
St. Leo the Great became a very well-known deacon of the Church by 431, serving the church under the pontificate of Pope Celestine I. Leo was widely respected for his love for the Lord, intelligence and persuasive nature. He was also gifted in bringing reconciliation between disputing groups of Christians.
That is why he was often sent out to settle disputes, both secular and theological. Following the pontificate of Pope Celestine, the next Pope was Pope Sixtus III.
Pope Sixtus III passed away while Leo was visiting Gaul at the request of Emperor Valentinian III. His task was to bring peace between one of Gaul's chief military commanders and the chief magistrate. Leo was then unanimously elected as the next pope to succeed Pope Sixtus III in 440. His swift election reflected the respect he had garnered among the people from his service to the Lord and the affection the faithful had this pastoral and wise servant of the Lord.
Pope Leo was deeply dedicated to his service as pope. He saw himself as privileged to sit in the Chair of St Peter, as the servant of the servants of God. He worked diligently as "Peter's successor." Over time, Leo became known as one of the best administrative popes of the ancient Church. But, he was so much more.
During his reign, he tirelessly fought to preserve the unity of the Church and its faith; and to ensure the safety of his people against invasions from armies which sought to destroy the Church and the Christian influence on culture which she brought to bear.
Pope Leo I focused his pontificate on four main areas. He continuously worked to oppose and root out numerous heresies which were threatening the Western Church. Among them were Pelagianism, which involved denying Original Sin and failing to understand the necessity of God's grace for salvation.
At the foundation of the Pelagian error was the mistaken notion that we can perfect ourselves without God's grace and assistance.
The other major heresy threatening the Church was Manichaeism.
This heresy denied the goodness of the human body, creation, and even matter itself. It failed to understand the full implications of the Incarnation of Jesus Christ. In fact, it denigrated the human body. In short, it viewed everything material as evil. That denies the very teaching of the Hebrew Scriptures and the New Testament. It also rejects the very heart of the Gospel message.
Pope Leo I was a great defender of the orthodox teaching of the Catholic Christian Church and protected the full deposit of faith. The whole Church is still indebted to him for this.
During this same period, some Eastern Christians began questioning the teaching of the Church concerning the relationship between Jesus' humanity and his divinity, and how to articulate this mystery of the Christian faith.
In response, Leo resolved the doctrinal controversy with a letter setting down the Church's official teaching on Jesus Christ as One Person with a human and a divine nature which could not be separated. This profound and theologically astute letter reconciled the disputing parties. It preserved the core teaching concerning Jesus Christ. Finally, it affirmed the fullness of what occurred in the Incarnation, as well as its implications for all men and women who are baptized into Jesus Christ.
To this day, Leo's letter is heralded and praised, not only for bringing peace, but for preserving the fullness of Christian truth and doctrine. It helped the whole Church enter more fully into the heart of the Gospel message of who Jesus is - and who we can become in Him, as we cooperate with grace.
Along with his dynamic faith and outstanding theological wisdom, Pope Leo I was also courageous. He led Rome's defense against Attila the Hun's barbarian invasion on Italy in 452, by taking on the role of peacemaker.
Pope St Leo focused heavily on the pastoral care of his people. He inspired and helped to foster charitable work in areas of Rome affected heavily by famine, refugees and poverty. To him, being a Christian was not only about embracing the fullness of the Gospel theologically but living it out in a world filled with hurt, suffering and needs.
Pope Leo I was renowned for his profoundly spiritual sermons. With his words, Leo could reach the everyday needs and interests of his people. It was his reputation as an "instrument of the call to holiness, well-versed in Scripture and ecclesiastical awareness" that helped him become one of the greatest popes in the history of the Church.
Leo died on November 10, 461. He wished to be buried as close as possible to St. Peter's tomb. His body was first laid in the entrance of St. Peter's basilica but was later moved inside the basilica in 688.
Pope Leo I's papacy has been described as one of the most important in the Church's history. Nearly 100 sermons and 150 letters of Leo I have been preserved; one of them is still, to this day, used in the Office of Readings on Christmas.
In 1754, Pope Benedict XIV proclaimed Leo I a Doctor of the Church. Pope Leo I faithfully and unequivocally held to the belief that everything he did and said as pope represented Jesus Christ, and St. Peter. He discharged his office, and vocation, with dynamic faith, great pastoral care and excellence. His feast day is celebrated on November 10.
Sunday 10th of November
ആന്‍ഡ്രൂ അവെല്ലിനോ (1521-1608)
ഇറ്റലിയിലെ സിസിലിയില്‍ ജനിച്ച ആന്‍ഡ്രുവിന്റെ ആദ്യ പേര് ലൊറെന്‍സോ എന്നായിരുന്നു. വെനീസിലായിരുന്നു വിദ്യാഭ്യാസം. ചരിത്രം, തത്വശാസ്ത്രം എന്നിവയില്‍ ബിരുദം സമ്പാദിച്ചശേഷം അദ്ദേഹം പൗരോഹിത്യത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ഇരുപത്തിയാറാം വയസില്‍ പട്ടം സ്വീകരിച്ചു. തുടര്‍ന്ന് സിവല്‍ കാനന്‍ നിയമങ്ങള്‍ പഠിച്ച് നേപ്പിള്‍സിലെ സഭാനിയമങ്ങളുടെ കോടതിയില്‍ ജോലി നോക്കി. ഒരിക്കല്‍ കോടതിയിലെ വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ തന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിനെ രക്ഷിക്കാന്‍ ആന്‍ഡ്രൂവിന് ഒരു കള്ളം പറയേണ്ടി വന്നു. കള്ളസാക്ഷ്യം പറഞ്ഞ് കേസ് ജയിച്ചുവെങ്കിലും ആ സംഭവം അദ്ദേഹത്തെ മാറ്റിമറിച്ചു. താന്‍ ചെയ്തത് ദൈവ കല്പനയുടെ ലംഘനമാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് അദ്ദേഹത്തെ മാനസികമായി തളര്‍ത്തി. അഭിഭാഷക നായുള്ള ജോലി തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ച് പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തു. നേപ്പിള്‍സിലെ ഒരു കോണ്‍വന്റ് അക്കാലത്ത് പരക്കെ സംസാരവിഷയമായിരുന്നു. അച്ചടക്കരാ ഹിത്യവും സദാചാരപരമല്ലാത്ത പ്രവൃത്തികളും മൂലം ചീത്തപ്പേര് കേള്‍പ്പിച്ച ആ കോണ്‍വന്റിനെ ശരിയായ രൂപത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരാന്‍ ആര്‍ച്ചബിഷപ്പ്, ബിഷപ്പ് ആന്‍ഡ്രുവിനെ ചുമത ലപ്പെടുത്തി. അദ്ദേഹം മികച്ച ഒരു മാതൃകയായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. നിരന്തരമായ പരിശ്രമത്തിലൂടെ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയ സല്‍പ്പേരു വീണ്ടെടുത്ത് കോണ്‍വന്റില്‍ ഈശ്വരചൈതന്യം മടക്കികൊണ്ടു വന്നു. എന്നാല്‍, ഈ പ്രവൃത്തി ചിലരുടെ ശത്രുതയ്ക്കു കാരണമായി. കോണ്‍വന്റില്‍ നിന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞുവിട്ട ചില ആളുകള്‍ ചേര്‍ന്ന് ആന്‍ഡ്രുവിനെ ആക്രമിച്ചു. മാരകമായി പരുക്കേറ്റ് മരണത്തെ മുന്നില്‍കണ്ടുവെങ്കിലും ആന്‍ഡ്രു അദ്ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെട്ടു. ഒരു മാതൃകാപുരോഹിതനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. വി. കുര്‍ബാന ഭക്തിപൂര്‍വം അദ്ദേഹം അര്‍പ്പി ക്കുന്നതു കാണാന്‍ നിരവധി ആളുകള്‍ എത്തുമായിരുന്നു. നിരവധി പേരെ അദ്ദേഹം യേശുവി ലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. പാപത്തില്‍ മുഴുകി ജീവിച്ചവരെ നേര്‍വഴിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. വി. കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ഹൃദയാഘാതം വന്നാണ് അദ്ദേഹം മരിച്ചത്. നേപ്പിള്‍സിലെ സെന്റ് പോള്‍സ് ദേവാലയത്തില്‍ മൃതദേഹം അടക്കം ചെയ്തു. 1712 ല്‍ പോപ് ക്ലെമന്റ് പതിനൊ ന്നാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Monday 11th of November
St. Martin of Tours
Saint Martin of Tours was born in in Savaria, Pannonia in either the year 316 or 336 AD. That region is what is today the nation of Hungary. His father was a tribune, which is a high-ranking officer in the Imperial Horse Guard. Martin and his family went with his father when he was assigned to a post at Ticinum, in Northern Italy. It is here that Martin would grow up.
Just before Martin was born, Christianity was legalized in the Roman Empire and the bloody persecution of Christians soon came to an end. It was not the official religion of the State, but it could be practiced and proclaimed openly. The Gospel message soon flourished in ancient Rome, transforming the empire. Martin's parents were pagans, but at the age of 10, Martin chose to respond to the call of the Gospel and become a Christian.
At the age of fifteen, Martin was required to follow his father into the cavalry corps of the Roman military. By the time he was 18, Martin is believed to have served in Gaul, and also eventually Milan and Treves. Scholars think he served as part of the emperor's guard.
As a young soldier, Martin encountered a beggar in Amiens. The beggar was unclothed and it was very cold. Martin removed his cloak and with his sword, he cut it in half. He gave this half to the beggar and dressed himself in the remnant. That night, Martin had a vision in which Christ appeared to him. The vision spoke to him, "Martin, a mere catechumen has clothed me." A catechumen is one who is being instructed in the Christian faith. In the early centuries of Christianity, that was a long process of instruction - and Martin was deeply dedicated to it.
About the age of 20, Martin made clear to his superiors that he would no longer fight, following his formed Christian conscience. He refused his pay prior to a battle and announced he would not join in the combat. He became the first recognized conscientious objector in recorded history. His proclamation occurred before a battle near the modern German city of Worms. His superiors accused him of cowardice and ordered that he be imprisoned. Martin offered to demonstrate his sincerity by going into battle unarmed. This was seen as an acceptable alternative to jailing him, but before the battle could occur, the opposing army agreed to a truce and no conflict took place. Martin was subsequently released from military service.
Now out of the military service, Martin could fully dedicate himself to service of Jesus Christ and the Church. He traveled to Tours where he began studying under Hilary of Poitiers, who is now recognized as a doctor of the Church. Martin's studies lasted until Hilary was forced into temporary exile, likely because of his refusal to participate in a political dispute.
Martin then traveled to Italy. According to one account, Martin was confronted by a highwayman and led him to faith in Jesus Christ. Another account tells of Martin confronting the Devil. While on this journey, Martin had a vision which compelled him to return to his mother in Pannonia. He did so and led his own mother to faith in Jesus Christ. Martin attempted to persuade his father to embrace faith in Jesus Christ, but as far as we know, his father refused.
After bringing his mother to the Church, Martin then turned to confronting a growing heresy which was afflicting the faithful and sowing confusion. He became involved in countering the Arian heresy, which denied the divinity of Jesus Christ. The reaction against him was so violent from the Arian leaders that he was compelled to flee. Martin took up residence on an island in the Adriatic where he lived as a hermit for a time.
Martin's teacher Hilary returned to Tours from temporary exile in 361 so Martin traveled there to work and study. Hilary gave Martin a small grant of land where he and his disciples lived.
Martin established a monastery which would be inhabited by the Benedictines. Established in 361, the Liguge Abbey was destroyed during the French Revolution, then reestablished in 1853. The abbey remains to this day. From the site of his abbey, Martin worked to bring people to faith in Jesus Christ and Baptism into His Church in the surrounding areas. He was an extraordinary evangelist.
In 371, the city of Tours needed a new bishop and the people decided to call Martin to the office. Martin did not want the job so the people decided to trick him into the office. The people insisted he was needed to administer to someone sick, so he came out as quickly as he could. He did not even bother to improve his appearance. When he learned it was a trick to make him a bishop, Martin actually tried to hide. He was quickly discovered and the people called him forward to be ordained to the office of Bishop. Even though he did not really want the office, he was ordained - and he became a holy and hardworking Bishop.
As a Bishop Martin established a system of parishes to manage his diocese. He made a point to visit each parish at least once per year. In addition to his appointed rounds, Martin combated paganism, particularly the Druid religion which was still prevalent at the time. He passionately and faithfully proclaimed the Gospel of Jesus Christ and won many to the Christian faith.
Yet, he longed for more prayer and wanted to pursue a monastic life. In the year 372 Martin established an abbey at Marmoutier so he could retreat there and live as a monk with the many disciples he had attracted.
In the following years, a heresy broke out in the church. An aesthetic sect called the Priscillianists after their leader, Priscillian, had developed in Spain and Gaul. The First Council of Saragossa condemned the heresy, but the Priscillians did not change they practices. This prompted one bishop, Ithacius of Ossonoba to petition the Roman Emperor Magnus Maximus to put him to death. Martin was opposed to the sentence of death, and was joined by Bishop Ambrose of Milan in his opposition. Martin traveled to Trier where the Emperor held court. Martin was able to persuade the Emperor to refrain from putting Priscillian and his followers to death. However, after Martin left, Ithacius persuaded the Emperor to change his mind again and Priscillian and his followers were executed in 385.
Martin was so upset by Ithacius, he refused to communicate with his fellow bishop until the Emperor pressured him to resume communicating with his colleague.
Martin died in Candes-Saint-Martin, Gaul in 397.
The Hagiographer Sulpicius Severus, knew Martin personally and wrote about his life. Many miracles and the casting out of demons were attributed to Martin during his lifetime. According to one account, Martin, while trying to win Druids to follow Jesus Christ and renounce their pagan beliefs, was dared to stand in the path of a sacred tree that was being felled. Martin agreed and was missed by the falling pine, although standing right in its path. This was widely seen as miraculous and a symbol that the message he proclaimed about Jesus Christ was true. Many were converted to the Christian faith.
Veneration of St. Martin became popular in the Middle Ages, and was popular with the Frankish kings.
Saint Martin is the patron of the poor, soldiers, conscientious objectors, tailors, and winemakers. Many locations across Europe have also been placed under his patronage. His feast is on November 11. He commonly appears on horseback and is shown cutting his cloak in half with a sword.
Monday 11th of November
ടൂര്‍സിലെ വി. മാര്ട്ടിന് (316-397)
വിശുദ്ധരിലെല്ലാം പൊതുവായി കാണുന്ന സ്വഭാവഗുണങ്ങളിലൊ ന്നാണ് അനുകമ്പ. എല്ലാവരും ദൈവത്തിന്റെ മക്കളും സ്വര്‍ഗരാജ്യ ത്തിനു തുല്യ അവകാശികളുമാണെന്നു തിരിച്ചറിവ് നേടുമ്പോള്‍ മാത്രമേ ഒരാള്‍ വിശുദ്ധിയിലേക്ക് അടുക്കുകയുള്ളു. സഹജീവികളെ സ്‌നേഹിക്കുകയും അവര്‍ക്കു വേണ്ടി ജീവിക്കുകയും ചെയ്ത ടൂര്‍സിലെ വി. മാര്ട്ടിന് അനുകമ്പ, ഉപവി എന്നീ സ്വര്‍ഗീയ പുണ്യ ങ്ങളുടെ ഉടമയായിരുന്നു. ഇറ്റലിയിലെ പാവിയായിലാണ് വളര്‍ന്നതെങ്കിലും മാര്ട്ടിന് ജനിച്ചത് പന്നോണിയായിലായിരുന്നു (ഇന്നത്തെ ഹംഗറിയിലുള്ള ഒരു സ്ഥലം). അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാതാപിതാക്കള്‍ വിജാതീയരും യേശു വിന്റെ നാമം കേട്ടിട്ടില്ലാത്തവരുമായിരുന്നു. റോമന്‍ സൈന്യത്തിലെ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു പിതാവ്. മകനെയും ഒരു സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥനാക്കണമെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആഗ്രഹം. എന്നാല്‍, മാര്ട്ടിന് വ്യത്യസ്തനായിരുന്നു. ബാലനായിരിക്കെ യേശുവിനെ കുറിച്ചു കേട്ടറിഞ്ഞ നാള്‍ മുതല്‍ അവന് തന്റെ വീടിനു സമീപത്തുള്ള ദേവാലയത്തില്‍ പോകുമായി രുന്നു. ക്രിസ്തുമതത്തെക്കുറിച്ചും യേശുവിനെക്കുറിച്ചും കൂടുതല്‍ മനസിലാക്കുവാന്‍ മാര്ട്ടിന് ശ്രമിച്ചു. പതിനഞ്ചാമത്തെ വയസില്‍ മാര്ട്ടിന് പിതാവിന്റെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി സൈന്യത്തി ല്‍ ചേര്‍ന്നു. റോമന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ അംഗരക്ഷകനായാണ് അദ്ദേഹം ജോലി നോക്കിയത്. സൈനികജോലിക്കിടയിലും ക്രൈസ്തവ മൂല്യങ്ങള്‍ മാര്ട്ടിന് കാത്തുപരിപാലിച്ചിരുന്നു. സാധുക്ക ളോടുള്ള സ്‌നേഹം മറ്റൊരു സൈനികനിലും ഇല്ലാത്ത വിധം തീവ്രമായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ തന്റെ ഔദ്യോഗിക വേഷമണിഞ്ഞ് കുതിരപ്പുറത്ത് വരികയായിരുന്ന മാര്ട്ടിന് വഴിയരികില്‍ ഉടുതുണി പോലുമില്ലാതെ തണുത്തുവിറച്ചു കിടന്നിരുന്ന ഒരു ഭിക്ഷക്കാരനെ കാണാനിടയായി. മാര്‍ട്ടിന്റെ കൈയില്‍ അയാള്‍ക്കു നല്‍കാന്‍ പണമോ വസ്ത്രമോ അപ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തന്റെ ഔദ്യോഗിക മേലങ്കി അദ്ദേഹം രണ്ടായി കീറിയെടുത്ത് ഒരു ഭാഗം ആ സാധുവിനു നല്കി. അന്നു രാത്രി മാര്ട്ടിന് ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു. താന്‍ ഭിക്ഷക്കാരനു നല്‍കിയ മേലങ്കിയണിഞ്ഞ് യേശു ക്രിസ്തു നില്‍ക്കുന്നു.! ഈ സംഭവത്തെ തുടര്‍ന്ന് മാര്ട്ടിന് മാമോദീസ മുങ്ങി ക്രിസ്ത്യാനിയായി. ആ സമയത്ത് ഒരു യുദ്ധത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ നടക്കുകയായിരുന്നു. ആരെയും കൊല്ലുവാന്‍ ക്രൈസ്തവനായ തനിക്കു കഴിയുകയില്ലെന്നു മാര്ട്ടിന് പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഉത്തരവാദിത്വലംഘനത്തിന്റെ പേരില്‍ അദ്ദേഹത്തെ ജയിലിലടച്ചു. യുദ്ധരംഗത്തേക്ക് മാര്‍ട്ടിനെ ഇറക്കിവിടാനായിരുന്നു അധികാരികളുടെ പദ്ധതി. എന്നാല്‍, ശത്രുരാജ്യം പിന്മാറിയതോടെ യുദ്ധം ഉണ്ടായില്ല. മാര്‍ട്ടിനെ സൈന്യത്തില്‍ നിന്ന് പറഞ്ഞുവിടുകയും ചെയ്തു. പോയിറ്റിയേഴ്‌സിലെ വി. ഹിലാരിയുടെ ആത്മീയ ശിഷ്യനായാണ് മാര്ട്ടിന് പിന്നീട് ജീവിച്ചത്. ഒരിക്കല്‍ തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ സന്ദര്‍ശിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി ദൂരയാത്ര ചെയ്യവേ കൊള്ളക്കാര്‍ മാര്‍ട്ടിനെ ആക്രമിച്ചു. പണവും വസ്ത്രങ്ങളും തട്ടിയെടുത്തു. എന്നാല്‍ അവരിലൊരാളെ മാര്ട്ടിന് മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി. മാര്‍ട്ടിന്റെ വാക്കുകള്‍ ആരെയും യേശുവിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുമായിരുന്നു. എ.ഡി. 371 ല്‍ മാര്ട്ടിന് ടൂര്‍സിലെ ബിഷപ്പായി നിയമിക്കപ്പെട്ടു. അവിടെ തന്റെയൊപ്പം നിന്ന ഒരു പറ്റം സന്യാസിമാരുമായി ചേര്‍ന്ന വിജാതീയ വിഗ്രഹാരാധനക്കാരെ മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി. വിഗ്രഹങ്ങളും ക്ഷേത്രങ്ങളും നശിപ്പിച്ചു. തന്റെ ആശ്രമത്തില്‍ നിന്നു പുറത്തിറങ്ങാതെ പ്രാര്‍ഥനയും ഉപവാസവുമായി കഴിയുകയാണ് പിന്നീട് മാര്ട്ടിന് ചെയ്തത്. തന്റെ കാണാനെത്തുന്നവരോട് അദ്ദേഹം സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചു. നിരവധി അദ്ഭുതപ്രവൃത്തികള്‍ മാര്ട്ടിന് വഴി ദൈവം നടത്തിയതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഒരിക്കല്‍ നിരപരാധിയായ ഒരു തടവുകാരനെ മോചിപ്പിക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ഥിക്കാന്‍ മാര്ട്ടിന് രാജാവിന്റെ അടുത്തെത്തി. ആ സമയത്ത് ഉറക്കമായിരുന്ന രാജാവിന് സ്വപ്നത്തില്‍ ഒരു മാലാഖ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ബിഷപ്പ് മാര്ട്ടിന് കാണാനെത്തിയ വിവരം അറിയിക്കുകയും ചെയ്തു. ഉടന്‍ തന്നെ ഉണര്‍ന്ന രാജാവ് മാര്‍ട്ടിന്റെ അടുത്തെത്തുകയും തടവുകാരനെ മോചിപ്പിക്കാന്‍ സമ്മതി ക്കുകയും ചെയ്തു. പനി ബാധിച്ചാണ് മാര്ട്ടിന് മരിച്ചത്. മരണത്തിനു മാസങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പു തന്നെ തന്റെ മരണദിവസം അദ്ദേഹം സഹായികളോടു പറഞ്ഞിരുന്നു. എ.ഡി. 397ലാണ് വി. മാര്ട്ടിന് മരിച്ചത്.
Tuesday 12th of November
St. Josaphat of Polotsk
Josaphat, an Eastern Rite bishop, is held up as a martyr to church unity because he died trying to bring part of the Orthodox Church into union with Rome.
In 1054, a formal split called a schism took place between the Eastern Church centered in Constantinople and the Western Church centered in Rome. Trouble between the two had been brewing for centuries because of cultural, political, and theological differences. In 1054 Cardinal Humbert was sent to Constantinople to try and reconcile the latest flare up and wound up excommunicating the patriarch. The immediate problems included an insistence on the Byzantine rite, married clergy, and the disagreement on whether the Holy Spirit proceeded from the Father and the Son. The split only grew worse from there, centering mostly on whether to except the authority of the Pope and Rome.
More than five centuries later, in what is now known as Byelorussia and the Ukraine but what was then part of Poland-Lithuania, an Orthodox metropolitan of Kiev and five Orthodox bishops decided to commit the millions of Christians under their pastoral care to reunion with Rome. Josaphat Kunsevich who was born in 1580 or 1584 was still a young boy when the Synod of Brest Litovsk took place in 1595-96, but he was witness to the results both positive and negative.
Many of the millions of Christians did not agree with the bishops decision to return to communion with the Catholic Church and both sides tried to resolve this disagreement unfortunately not only with words but with violence. Martyrs died on both sides. Josaphat was a voice of Christian peace in this dissent.
After an apprenticeship to a merchant, Josaphat turned down a partnership in the business and a marriage to enter the monastery of the Holy Trinity at Vilna in 1604. As a teenager he had found encouragement in his vocation from two Jesuits and a rector who understood his heart. And in the monastery he found another soulmate in Joseph Benjamin Rutsky. Rutsky who had joined the Byzantine Rite under orders of Pope Clement VIII after converting from Calvinism shared the young Josaphat's passion to work for reunion with Rome. The two friends spent long hours making plans on how they could bring about that communion and reform monastic life.
The careers of the two friends parted physically when Josaphat was sent to found new houses in Rome and Rutsky was first made abbot at Vilna. Josaphat replaced Rutsky as abbot when Rutsky became metropolitan of Kiev. Josaphatimmediately put into practice his early plans of reform. Because his plans tended to reflect his own extremely austere ascetic tendencies, he was not always met with joy. One community threatened to throw him into the river until his general compassion and his convincing words won them over to a few changes.
Josaphat faced even more problems when he became first bishop of Vitebsk and then Polotsk in 1617. The church there was literally and figuratively in ruins with buildings falling apart, clergy marrying two or three times, and monks and clergy everywhere not really interested in pastoral care or model Christian living. Within three years, Josaphat had rebuilt the church by holding synods, publishing a catechism to be used all over, and enforcing rules of conduct for clergy. But his most compelling argument was his own life which he spent preaching, instructing others in the faith, visiting the needy of the towns.
But despite all his work and the respect he had, the Orthodox separatists found fertile ground with they set up their own bishops in the exact same area. Meletius Smotritsky was named his rival archbishop of Polotsk. It must have hurt Josaphatto see the people he had served so faithfully break into riots when the King of Poland declared Josaphat the only legitimate archbishop. His former diocese of Vitebsk turned completely against the reunion and him along with two other cities.
But what probably hurt even more was that the very Catholics he looked to for communion opposed him as well. Catholics who should have been his support didn't like the way he insisted on the use of the Byzantine rite instead of the Roman rite. Out of fear or ignorance, Leo Sapiah, chancellor of Lithuania, chose to believe stories that Josaphat was inciting the people to violence and instead of coming to his aid, condemned him. Actually his only act of force was when the separatists took over the church at Mogilev and he asked the civil power to help him return it to his authority.
In October 1623, Josaphat decided to return to Vitebsk to try to calm the troubles himself. He was completely aware of the danger but said, "If I am counted worthy of martyrdom, then I am not afraid to die."
The separatists saw their chance to get rid of Josaphat and discredit him if they could only stir Josaphat's party to strike the first blow. Then they would have an excuse to strike back. Their threats were so public that Josaphat preached on the gospel verse John 16:2, "Indeed, an hour is coming when those who kill you will think that by doing so they are offering worship to God." He told the people, "You people want to kill me. You wait in ambush for me in the streets, on the bridges, on the highways, in the marketplace, everywhere. Here I am; I came to you as a shepherd. You know I would be happy to give my life for you. I am ready to die for union of the Church under St. Peter and his successor the Pope."
But aside from words, Josaphat insisted that his party not react in anyway that did not show patience and forbearance. When the separatists saw that they were not getting the violent response they had hoped for they decided to wear Josaphatand the others down as they plotted more direct action. A priest named Elias went to the house where everyone was staying and shouted insults and threats to everyone he saw, focusing on calumniating Josaphat and the Church of Rome.
Josaphat knew of the plot against him and spent his day in prayer. In the evening he had a long conversation with a beggar he had invited in off the streets.
When Elias was back the next morning of November 12, the servants were at their wits' ends and begged Josaphat's permission to do something. Before he went off to say his office he told them they could lock Elias away if he caused trouble again. When he returned to the house he found that the servants had done just that and Josaphat let Elias out of the room.
But it was too late. The mistake had been made. Elias had not been hurt in anyway but as soon as the mob saw that Eliashad been locked up they rejoiced in the excuse they had been waiting for. Bells were rung and mobs descended on the house. By the time they reached the house, Elias had been released but the mob didn't care; they wanted the blood they had been denied for so long.
Josaphat came out in the courtyard to see the mob beating and trampling his friends and servants. He cried out, "My children what are you doing with my servants? If you have anything against me, here I am, but leave them alone!" With shouts of "Kill the papist" Josaphat was hit with a stick, then an axe, and finally shot through the head. His bloody body was dragged to the river and thrown in, along with the body of a dog who had tried to protect him.
The unsung heroes of this horrible terrorism were the Jewish people of Vitebsk. Some of the Jewish people risked their own lives to rush into the courtyard and rescue Josaphat's friends and servants from the bloodthirsty mobs. Through their courage, lives were saved. These same Jewish people were the only ones to publicly accuse the killers and mourn the death of Josaphat while the Catholics of the city hid in fear of their lives.
As usual violence had the opposite affect from that intended. Regret and horror at how far the violence had gone and the loss of their archbishop swung public opinion over toward the Catholics and unity. Eventually even Archbishop Meletius Smotritsky, Josaphat's rival, was reconciled with Rome. And in 1867 Josaphat became the first saint of the Eastern church to be formally canonized by Rome.
Tuesday 12th of November
വി. ലിവിനസ് (ഏഴാം നൂറ്റാണ്ട്)
സ്‌കോട്ട്‌ലന്‍ഡിലെ പ്രഭുകുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ച ലിവിനസിന്റെ അമ്മ അയര്‍ലന്‍ഡിലെ രാജകുമാരിയായിരുന്നു. ലിവിനസ് പഠിച്ചതും വളര്‍ന്നതും അയര്‍ലന്‍ഡിലായിരുന്നു. ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം ഇംഗ്ലണ്ടിലും. കാന്റര്‍ബറിയിലെ ആദ്യ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പായി തീര്‍ന്ന വി. അഗസ്റ്റിന്റെ ശിഷ്യനായി തീര്‍ന്ന ലിവിനസ് അദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്നാണ് പൗരോഹിത്യം സ്വീകരിച്ചത്. ബെല്‍ജിയത്തിലേക്ക് മറ്റു മുന്നു പേരുമൊത്ത് സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തനത്തിനു പോയ ലിവിനസ് അവിടെ നിരവധി പേരെ യേശുവിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിച്ചു. രോഗികളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. പിന്നീടു ഗെന്റിലെ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പായി തീര്‍ന്ന ലിവിനസിന്റെ സുവിശേഷ പ്രസംഗങ്ങള്‍ നിരവധി പേരെ മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി. വിജാതീയ മതങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന വിഗ്രഹാരാധനക്കാര്‍ യേശുവിനെക്കുറിച്ച് ആദ്യമായി കേട്ടു. യഥാര്‍ഥ ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയും സ്‌നേഹവും സംരക്ഷ ണവും വി. ലിവിനസിലൂടെ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞവരൊക്കെയും ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചു. വിഗ്രഹാ രാധനക്കാര്‍ സ്വാഭാവികമായും ലിവിനസിന്റെ ശത്രുക്കളായി മാറി. അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കുവാന്‍ അവര്‍ തക്കം പാര്‍ത്തിരുന്നു. ഒടുവില്‍ അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ പിടികൂടി. ക്രൂരമായ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തനം അവസാനിപ്പിക്കാന്‍ തയാറായാല്‍ കൊല്ലാതെ വിടാമെന്ന് അവര്‍ പറഞ്ഞു. ആ നിര്‍ദേശം ലിവിനസ് പരിഹസിച്ചു തള്ളി. മര്‍ദ്ദനങ്ങളേറ്റുവാങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ഉറക്കെ പ്രസംഗിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി. മര്‍ദ്ദകര്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നാക്ക് മുറിച്ചു കളഞ്ഞു. ഒടുവില്‍ അതിക്രൂരമായി ലിവിനസിനെ കൊല്ലപ്പെടുത്തി. മുറിച്ചുമാറ്റിയ ലിവിനസിന്റെ നാവ് നിലത്തുകിടന്നപ്പോള്‍ പ്രസംഗം തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു എന്നൊരു ഐതിഹ്യം ഇന്നും പ്രചാരത്തിലുണ്ട്.
Wednesday 13th of November
St. Frances Xavier Cabrini
St. Frances Xavier Cabrini was born as Maria Francesca Cabrini on July 15, 1850 in Sant' Angelo Lodigiano, Lombardy, Italy. She was born two months premature and the youngest of thirteen children. Unfortunately, only three of her siblings survived past adolescence and Frances would live most of her life in a fragile and delicate state of health.
Frances became dedicated to living a life for religious work from a young age and received a convent education at a school ran by the Daughters of the Sacred Heart. She graduated with high honors and a teaching certificate.
When Frances was 18, she applied for admission to the religious congregation of the Daughters of the Sacred Heart, but was turned down because of her poor health. Instead, a priest asked her to teach at the House of Providence Orphanage in Cadagono, Italy. She taught at the girls' school for six years and drew a community of women in to live the religious way of life.
In 1877, she became Mother Cabrini after she finally made her vows and took the religious habit, also adding Xavier to her name in honor of St. Francis Xavier.
When the House of Providence Orphanage closed, her bishop asked her, along with six other women from her orphanage in Cadagono, to found the Missionary Sisters of the Sacred Heart to care for the poor children in both schools and hospitals. Frances composed the Rule and Constitution for the religious institute.
In its first five years, the institute established seven homes and a free school and nursery. Frances wanted to continue her mission in China, but Pope Leo XIII urged her to go to the United States, a nation that was becoming flooded with Italian immigrants who needed her help. "Not to the East, but the West," was his advice to her.
On March 31, 1889, Frances arrived in New York City along with six other sisters ready to begin her new journey. However, right from the beginning she encountered many disappointments and hardships. The house originally attended for her new orphanage was no longer available, but Frances did not gve up, even though the archbishop insisted she return to Italy.
After she refused, Archbishop Michael Corrigan found them housing with the convent of the Sisters of Charity. Frances then received permission to found an orphanage in what is now West Park, New York and now known as Saint Cabrini Home.
Filled with a deep trust in God and endowed with a wonderful administrative ability, Frances founded 67 institutions, including orphanages, schools, and hospitals, within 35 years dedicated to caring for the poor, uneducated, sick, abandoned, and especially for the Italian immigrants. Her institutions were spread out in places all over the United States, including New York, Colorado, and Illinois.
Frances was known for being as resourceful as she was prayerful. She was always able to find people to donate their money, time, and support for her institutions.
In 1909, Frances became a naturalized citizen of the United States.
Eight years later, on December 22, 1917, Frances passed at the age of 67, due to complications from dysentery at the Columbus Hospital, one of her own hospitals, in Chicago, Illinois.
Frances' body was originally placed at the Saint Cabrini Home, but was exhumed in 1931 as part of her canonization process. Her head is preserved in Rome at the chapel of the congregation's international motherhouse. One of her arms is at the national shrine in Chicago, and the rest of her body rests at a shrine in New York.
Frances has two miracles attributed to her. She restored sight to a child who was believed to have been blinded by excess silver nitrate, and she healed a terminally ill member of her congregation.
St. Frances Xavier Cabrini was beatified on November 13, 1938, by Pope Pius XI and canonized by Pope Pius XII on July 7, 1946, making her the first United States citizen to be canonized. Her feast day is celebrated on November 13 and she is the patron saint of immigrants.
Wednesday 13th of November
വി. സ്റ്റാനിസ്ലോസ് കോസ്റ്റകാ (1550-1568)
പോളണ്ടിലെ പ്രമുഖനായ ഒരു സെനറ്ററുടെ മകനായി ജനിച്ച സ്റ്റാ നിസ്ലോസ് അമ്മയുടെ ഉദരത്തില്‍ കിടന്നപ്പോള്‍ തന്നെ യേശുവിനെ സ്വീകരിച്ച വിശുദ്ധനായാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. സ്റ്റാനിസ്ലോസിനെ അമ്മ ഗര്‍ഭം ധരിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരിക്കല്‍ അവരുടെ വയറിനു മുകളില്‍ യേശു എന്ന് എഴുതിയതു പോലെ ഒരു പ്രകാശലിഖിതം കാണപ്പെട്ടു. തനിക്കു പിറക്കാന്‍ പോകുന്ന മകന് യേശുവിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനായി തീരുമെന്ന് മനസിലാക്കിയ ആ അമ്മ മകനെ ബാല്യകാലം മുതല്‍ തന്നെ യേശുവിനോടുള്ള ഭക്തിയാല്‍ നിറച്ച് വളര്‍ത്തി. പതിനാലാമത്തെ വയസില്‍ സ്റ്റാനിസ്ലോസ് ജെസ്യൂട്ട് സഭയുടെ (ഈശോ സഭ) കീഴിലുള്ള ഒരു കോളജില്‍ ചേര്‍ന്നു. സഹോദരന്‍ പോളും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരും കളികളും മറ്റു വിനോദങ്ങളുമായി നടന്നപ്പോള്‍ സ്റ്റാനിസ്ലോസ് മാത്രം ഒതുങ്ങി എവിടെയെങ്കിലും മാറി ഇരുന്ന് പ്രാര്‍ഥിക്കുമായിരുന്നു. സഹോദരനായ പോളിനു തന്റെ കൂടെ കളിക്കാന്‍ വരാത്ത സഹോദരനോട് വിദ്വേഷം വളര്‍ന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നില്‍ വച്ച് അവനെ പരിഹസിക്കുക, മര്‍ദ്ദിക്കുക എന്നിവയൊക്കെ പോള്‍ പതിവാക്കി. ഇതുമൂലം അനുഭവിച്ച മാന സിക ക്ലേശം രോഗങ്ങളാണു സ്റ്റാനിസ്ലോസിനു സമ്മാനിച്ചത്. മരണം മുന്നില്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒരു പുരോഹിതനെ വിളിച്ച് തനിക്ക് വി. കുര്‍ബാന നല്‍കുവാന്‍ അദ്ദേഹം അഭ്യര്‍ഥിച്ചു. എന്നാല്‍ കൂടെയുള്ള സഹോദരനടക്കമുള്ളവര്‍ അതിനും തയാറായില്ല. ആരും തുണയില്ലാതെ വന്നപ്പോള്‍ സ്റ്റാനിസ്ലോസിന് ഏക ആശ്രയം യേശുവായിരുന്നു. തന്റെ മധ്യസ്ഥനായ വി. ബാറബറായോട് അദ്ദേഹം കരഞ്ഞു പ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു ദിവസം രാത്രിയില്‍ വി. ബാറബറ രണ്ടു മാലാ ഖമാര്‍ക്കൊപ്പം എത്തി തനിക്കു വി. കുര്‍ബാന നല്‍കുന്നതായി സ്റ്റാനിസ്ലോസ് സ്വപ്നം കണ്ടു. മറ്റൊരു ദിവസം പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായി. രോഗങ്ങളില്‍ നിന്നു താത്കാലിക വിടുതല്‍ പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്നതായി കന്യാമറിയം അദ്ദേഹത്തോടു പറഞ്ഞു. ഈശോ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്ന് പ്രേഷിത പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തുവാനും മാതാവ് ആവശ്യപ്പെട്ടു. മകന് ഈശോ സഭയില്‍ ചേരുന്നതിനോട് സ്റ്റാനിസ്ലോസിന്റെ പിതാവിന് താത്പര്യമുണ്ടാ യിരുന്നില്ല. വീട്ടില്‍ നിന്ന് വേഷംമാറി ഒളിച്ചോടി അദ്ദേഹം ഓക്‌സബര്‍ഗില്‍ വി. പീറ്റര്‍ കനീഷ്യ സിന്റെ സമീപത്തെത്തി. അദ്ദേഹത്തിനൊപ്പം റോമിലേക്ക് പോയ സ്റ്റാനിസ്ലോസ് വി. ഫ്രാന്‍സീസ് ബോര്‍ജിയയുടെ(ഒക്‌ടോബര്‍ പത്തിലെ വിശുദ്ധന്‍) സഹായത്തോടെ ഈശോ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. സന്യാസിയായി പത്തുമാസം പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ, സ്റ്റാനിസ്ലോസിന്റെ വിശുദ്ധിയും എളിമയും ഭക്തിയും സര്‍വരിലും മതിപ്പുണ്ടാക്കി. എന്നാല്‍, രോഗങ്ങള്‍ അപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. മരണം അടുത്തിരിക്കുന്നതായി ബോധ്യപ്പെട്ടപ്പോള്‍ വി. ലോറന്‍സിനോട് അദ്ദേഹം പ്രാര്‍ഥിച്ചു. മാതാവിന്റെ സ്വര്‍ഗാരോപണ ദിവസം തന്റെ മരണം സംഭവിക്കണം എന്നാ യിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാര്‍ഥന. ആഗസ്റ്റ് 12-ാം തീയതി അദ്ദേഹത്തിനു പനി കൂടുതലായി. പിറ്റേന്ന് അന്ത്യകൂദാശ സ്വീകരിച്ചു. സ്വര്‍ഗാരോപണതിരുനാള്‍ ദിവസം പുലര്‍ച്ചെ മൂന്നു മണിക്ക് ആഘോഷകരമായ തിരുനാള്‍ കുര്‍ബാന നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ അദ്ദേഹം മരിച്ചു. പതിനെട്ടാം വയസുവരെയെ ജീവിച്ചുള്ളുവെങ്കിലും നിത്യതയിലേക്ക് കടന്നുചെല്ലാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു.
Thursday 14th of November
St. Lawrence O'Toole
St. Lawrence, it appears, was born about the year 1125. When only ten years old, his father delivered him up as a hostage to Dermod Mac Murehad, King of Leinster, who treated the child with great inhumanity, until his father obliged the tyrant to put him in the hands of the Bishop of Glendalough, in the county of Wicklow. The holy youth, by his fidelity in corresponding with the divine grace, grew to be a model of virtues. On the death of the bishop, who was also abbot of the monastery, St. Lawrence was chosen abbot in 1150, though he was only twenty-five years old, and governed his numerous community with wonderful virtue and prudence. In 1161 St. Lawrence was unanimously chosen to fill the new metropolitan See of Dublin. About the year 1171 he was obliged, for the affairs of his diocese, to go over to England to see the king, Henry II, who was then at Canterbury. The Saint was received by the Benedictine monks of Christ Church with the greatest honor and respect. On the following day, as the holy archbishop was going to the altar to officiate, a maniac, who had heard much of his sanctity, and who was led on by the idea of making so holy a man another St. Thomas, struck him a violent blow on the head. All present concluded that he was mortally wounded; but the Saint came to himself, asked for some water, blessed it, and having his wound washed with it, the blood was immediately stopped, and the Archbishop celebrated Mass. In 1175 Henry II of England became offended with Roderic, the monarch of Ireland, and St.Lawrence undertook another journey to England to negotiate a reconciliation between them. Henry was so moved by his piety, charity, and prudence that he granted him everything he asked, and left the whole negotiation to his discretion. Our Saint ended his journey here below on the 14th of November, 1180, and was buried in the church of the abbey at Eu, on the confines of Normandy. His feast day is November 14th.
Thursday 14th of November
വി. ലൂസിയ (1476-1544)
ഇറ്റലിയിലെ ഉമ്പ്രിയായിലുള്ള നര്‍നിയെന്ന സ്ഥലത്ത് ജീവിച്ച ബര്‍ത്തൊലോമോ ബ്രൊക്കാഡെല്ലി- ജെന്റിലീന ദമ്പതികളുടെ പതിനൊന്നു മക്കളില്‍ മൂത്തവളായിരുന്നു ലൂസിയ. 'ലൂസി ബ്രൊ ക്കാഡെല്ലി' എന്ന പേരിലും ഈ വിശുദ്ധ അറിയപ്പെടുന്നു. ദൈവഭയ ത്താല്‍ മക്കളെ വളര്‍ത്തിയ ആ മാതാപിതാക്കള്‍ ലൂസിയയുടെ അസാധാരണമായ ഭക്തിയിലും ദൈവസ്‌നേഹത്തിലും സന്തു ഷ്ടരായിരുന്നു. തന്റെ അഞ്ചാം വയസില്‍ തന്നെ ലൂസിയയ്ക്കു പരിശുദ്ധ മറിയത്തിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായി. ഏഴാം വയസില്‍ രണ്ടാമതും ദര്‍ശനമുണ്ടാവുകയും പന്ത്രണ്ടാം വയസില്‍ ഡൊമിനിക്കന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്ന് വ്രതവാഗ്ദാനം ചെയ്യുമെന്ന് അവള്‍ ശപഥം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍, പിതാവിന്റെ അകാലത്തിലുള്ള നിര്യാണം അവളുടെ തീരുമാനങ്ങള്‍ക്കു തിരിച്ചടിയായി. അമ്മാവന്റെ സംരക്ഷണയിലാണ് പിന്നീട് അവള്‍ വളര്‍ന്നത്. അദ്ദേഹം ലൂസിയയെ വിവാഹം ചെയ്ത് അയയ്ക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. പതിനഞ്ചാം വയസില്‍ മിലാനിലെ പ്രഭുവായിരുന്ന പീറ്ററോ ഡി അലെസ്സിയോയുമായുള്ള അവളുടെ വിവാഹം നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടു. പീറ്റെറോയോടുള്ള സ്‌നേഹവും കുടുംബത്തോടുള്ള കടപ്പാടും ഒരു വശത്തും സന്യാസജീവിതം സ്വീകരിക്കണ മെന്നുള്ള മോഹം മറുവശത്തും. കഠിനമായ മാനസിക സമ്മര്‍ദ്ദത്തിലായതോടെ അവള്‍ക്ക് രോഗങ്ങളും പിടിക്കപ്പെട്ടു. പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തിന്റെയും വി. ഡൊമനിക്കിന്റെയും (ഓഗസ്റ്റ് എട്ടിലെ വിശുദ്ധന്‍) വി. കാതറീന്റെയും (ഏപ്രില്‍ 29ലെ വിശുദ്ധ) വി. ആഗ്നസിന്റെയും (ഏപ്രില്‍ 20ലെ വിശുദ്ധ) ദര്‍ശനമുണ്ടവുന്നതു വരെ രോഗങ്ങള്‍ വിട്ടൊഴിഞ്ഞില്ല. രോഗങ്ങളില്‍ നിന്നു മോചനമായതോടെ അവള്‍ വിവാഹത്തിനു സമ്മതിച്ചു. പീറ്റെറോ നല്ലൊരു മനുഷ്യനായിരുന്നു. ലൂസിയയുടെ ജീവിതലക്ഷ്യങ്ങള്‍ മനസിലാക്കിയ അദ്ദേഹം അവളെ ലൈംഗികമോഹത്താല്‍ സ്പര്‍ശിച്ചുപോലുമില്ല. ഇരുവരും സഹോദരീ സഹോദരന്മാരെ പോലെ ജീവിച്ചു. പ്രഭുപത്‌നിയായതോടെ ആ കുടുംബത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള്‍ അവള്‍ ഏറ്റെടുത്തു. ഭൃത്യ ന്മാരെയും ദാസികളെയും സഹോദരരെ പോലെ സ്‌നേഹിച്ചു. അവര്‍ക്ക് മതപഠനം നടത്തി. ഭിക്ഷക്കാരെയും പാവപ്പെട്ടവരെയും സഹായിച്ചു. എന്നാല്‍ പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം അവള്‍ ആ വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിപ്പോയി. ഒരു സന്യാസിനിയാകുകയാണ് തന്റെ ലക്ഷ്യമെന്നും മറ്റു പല കാര്യങ്ങളും ചെയ്യുവാനുണ്ടെന്നുമായിരുന്നു അവളുടെ വാദം. എന്നാല്‍ ഭര്‍ത്താവ് അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല. ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചാല്‍ അവള്‍ക്കുണ്ടാകാവുന്ന ആപത്തു കളെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം ഉത്കണ്ഠപ്പെട്ടിരുന്നു. പീറ്റെറോ അവളെ വീട്ടില്‍ പൂട്ടിയിട്ടു. ഇത് അവര്‍ തമ്മിലുള്ള വിവാഹജീവിതത്തിന്റെ അവസാനം കുറിക്കാന്‍ കാരണമായി. ലൂസിയ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. പീറ്റെറോ ദുഃഖിതനായിരുന്നു. അദ്ദേഹവും ഫ്രാന്‍സിസ്‌കന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്ന് സന്യാസ ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്തു. സുവിശേഷപ്രസംഗകന്‍ എന്ന നിലയില്‍ പിന്നീട് അദ്ദേഹം പേരെടുക്കുകയും ചെയ്തു. വിറ്റെര്‍ബോ എന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് പോയ ലൂസിയ അവിടെ ഡൊമിനിക്കന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. ദര്‍ശനങ്ങള്‍ മുടങ്ങാതെ അവള്‍ക്കു ലഭിച്ചിരുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ പ്രാര്‍ഥനയ്ക്കിടെ അവള്‍ അബോ ധാവസ്ഥയിലേക്ക് വഴുതിവീണു. അവളുടെ ശരീരത്തില്‍ യേശുവിന്റെ തിരുമുറിവുകള്‍ പോലെ പഞ്ചക്ഷതങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുവാന്‍ തുടങ്ങി. നിരവധി വിശ്വാസികള്‍ അവളെ കാണുവാന്‍ എത്തു മായിരുന്നു. സഭാ അധികാരികള്‍ നേരിട്ട് അവളുടെ ശരീരത്തിലെ രൂപമാറ്റങ്ങള്‍ പഠിച്ചു. എന്നാല്‍ ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്താന്‍ അവര്‍ക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. ലൂസിയയുടെ രോഗാവസ്ഥകള്‍ വിശുദ്ധി യുടെ ലക്ഷണമാണോ എന്നറിയുന്നതിനുള്ള ചുമതല അവര്‍ പോപ്പിനു കൈമാറി. ലൂസിയയില്‍ കണ്ട മാറ്റങ്ങള്‍ ദൈവത്തിന്റെ പ്രത്യേക അനുഗ്രഹമാണെന്ന് വത്തിക്കാന്‍ വിധിയെഴുതി. മുടങ്ങാതെ പ്രാര്‍ഥിക്കുവാന്‍ പോപ് അവളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഫെറാറയിലെ പ്രഭ്വ വി. കാതറീന്റെ നാമത്തില്‍ നാര്‍നിയില്‍ ഒരു കോണ്‍വന്റ് പണികഴിപ്പിച്ച പ്പോള്‍ ലൂസിയയെ അതിന്റെ ചുമതലക്കാരിയാക്കി. കര്‍ശനമായ നിഷ്ഠകളുള്ള ഒരു ആശ്രമമായി അവര്‍ അതിനെ മാറ്റിയെടുത്തു. എന്നാല്‍ ആശ്രമത്തിലുള്ള ചില സന്യാസിനികള്‍ക്കു ലൂസിയ യുടെ കഠിനമായ നിഷ്ഠകള്‍ക്കൊപ്പം മുന്നോട്ടുനീങ്ങുക സാധ്യമായിരുന്നില്ല. പ്രഭ്വി പലപ്പോഴും സൈനിക അകമ്പടിയോടെ കോണ്‍വന്റ് സന്ദര്‍ശിച്ചിരുന്നത് രണ്ടു നഗരങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള സംഘര്‍ഷത്തിനും കാരണമായി. ലൂസിയയുടെ പഞ്ചക്ഷതങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് കാണിച്ചുകൊടു ക്കാന്‍ നിരവധി സന്ദര്‍ശകരെയും പ്രഭ്വി ആശ്രമത്തില്‍ കൊണ്ടുവരുമായിരുന്നു. അധികം വൈകാതെ ഡൊമിനിക്കന്‍ സഭാധികാരികള്‍ സുപ്പീരിയര്‍ സ്ഥാനത്തു നിന്ന് ലൂസിയയെ നീക്കി. പിന്നീടുള്ള 39 വര്‍ഷം അടച്ചിട്ട മുറിയില്‍ പരിപൂര്‍ണ ഏകാന്തതയിലാണ് ലൂസിയ ജീവിച്ചത്. തന്റെ കുമ്പസാരക്കാരനോട് മാത്രമേ അവര്‍ സംസാരിച്ചിരുന്നുള്ളു. 68-ാം വയസില്‍ ലൂസിയ മരിച്ചു. അവരുടെ ശവകുടീരത്തില്‍ നിന്ന് നിരവധി അദ്ഭുതങ്ങള്‍ വിശ്വാസികള്‍ക്ക് ലഭിച്ചുതുടങ്ങി. അതോടെ അവിടെ സന്ദര്‍ശകരെ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. വിശ്വാസികള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ സൗകര്യപ്രദമായ സ്ഥലത്തേക്ക് രണ്ടുതവണ ലൂസിയയുടെ ശവകുടീരം മാറ്റി. ഫെറാറയിലെ കത്തീഡ്രല്‍ ദേവാ ലയത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ലൂസിയയുടെ മൃതദേഹം ഇപ്പോഴും മരണസമയത്തേതു പോലെ തന്നെ കാണപ്പേടുന്നു.
Friday 15th of November
St. Albert the Great
The saint and doctor of the Church who would be known as Albertus Magnus was born sometime before the year 1200. He was probably born in Bavaria, a fact we infer because he referred to himself as "Albert of Lauingen," a town which still stands today in southern Germany.
We do not know for sure all the details of his family origins, but we know he was well educated. He attended the University of Padua where he learned about Aristotle and his writings. This instruction in philosophy would become the foundation of his later work.
Sometime around the year 1223 or so, Albert experienced an encounter with the Blessed Virgin Mary. This encounter moved him so much that he chose to become a member of the Dominican Order. He thereafter studied theology.
He excelled in his studies and later became a lecturer for the Dominicans at Cologne. He also traveled around the region to lecture gaining regional, then international acclaim.
At the same time he started lecturing, Albert produced "Summa de Bono," after collaboration with Phillip the Chancellor, who was a renown theologian from France.
In 1245, Albert became a master of theology under Gueruc of Saint-Quentin. He was the first German Dominican to achieve the title. He later went on to teach theology at the University of Paris, and became the Chair of Theology at the College of St. James. One of his students was the famous Thomas Aquinas who would also become a doctor of the Church and a saint.
Albert was very interested in Aristotle, and he made commentary on nearly all of Aristotle's works. He also studied the teachings of several Muslim scholars. At this time, the Islamic world led Europe in terms of scholarship, science, and medicine.
In 1254, Albert became the provincial of the Dominican Order. By all accounts, he was a capable and efficient administrator.
Five years later, in 1259, Albert participated in the General Chapter of the Dominicans along with Thomas Aquinas and several other contemporary leaders of the Order. They created a program of study for the Dominican order and developed a curriculum for philosophy. From this course of study would later arise the Pontifical University of Saint Thomas Aquinas, in Rome. Today, the university which is known as the "Angelicum," is one of the foremost theological colleges in the world. It is still run by the Dominican order.
In 1260, impressed with his acumen, Pope Alexander IV appointed Albert as bishop of Regensburg. Although he was a bishop, Albert refused to ride a horse and went everywhere on foot. This seemingly unusual practice was consistent with the rules of his order. The life of a bishop did not agree with Albert and he resigned from his post in 1263.
In that same year, Pope Urban IV accepted his resignation and reassigned him to preach about the Eighth Crusade to German-speaking people. The crusade was intended to recapture the city of Tunis in North Africa for Christendom, and was a total failure.
In his later years, Albert became renowned as a mediator. He mediated disputes between individuals as well as resolving a dispute between the people of Colonge and their bishop. He also founded Germany's oldest university in that city.
Before his death, he mourned the early passing of his great student, Thomas Aquinas, who would later be recognized as a saint and doctor of the Church. Aquinas died in 1274. Albert spent his last years defending the work of Aquinas which is among the most important work in the Church.
Albert became ill in 1278 and he died on November 15, 1280.
During his life, Albert wrote thirty eight volumes covering topics ranging from philosophy to geography, astronomy, law, friendship and love.
Three years after his death, his grave was opened and his body found to be incorrupt. When his grave was again opened centuries later in 1483, they only found his skeleton. His relics are presently found in the St. Andreas church in Colonge.
Albert was beatified in 1622 by Pope Gregory XV. He was canonized and recognized as a doctor of the Church in 1931, by Pope Pius IX. He is the patron saint of scientists. His feast day is November 15.
Friday 15th of November
മഹാനായ വി. ആല്‍ബര്‍ട്ട്
ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ 'മഹാന്‍' എന്ന് ആളുകള്‍ വിളിച്ചു തുടങ്ങിയ വിശുദ്ധനാണ് വി. ആല്‍ബര്‍ട്ട്. വി. തോമസ് അക്വിനാസി ന്റെ ഗുരു കൂടിയാണ് ഇദ്ദേഹം. ഇന്നത്തെ ജര്‍മനിയുടെ ഭാഗമായി രുന്ന സ്വാബിയ എന്ന സ്ഥലത്താണ് ആല്‍ബര്‍ട്ട് ജനിച്ചത്. പിതാവ് ഉന്നതപദവിയിലിരുന്ന ഒരു സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു. പാദുവാ സര്‍വകലാശാലയിലായിരുന്നു വിദ്യാഭ്യാസം. ഡൊമിനിക്കന്‍ സഭയുടെ ആരംഭകാലത്ത് സുവിശേഷ പ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ ആകൃഷ്ടനായി ആല്‍ബര്‍ട്ട് പുരോഹിതനാകാന്‍ തീരുമാനമെടുത്തു. പുരോഹിതനായ ശേഷം ഡൊമിനിക്കന്‍ സഭയില്‍ ദൈവശാസ്ത്രം പഠിപ്പിച്ചുപോന്നു. കൊളോണ്‍, പാരീസ് തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലായിരുന്നു അധ്യാപകവൃത്തി. ഇക്കാലത്താണ് പിന്നീട് ലോകം അറിയപ്പെടുന്ന വിശുദ്ധനായി മാറിയ തോമസ് അക്വിനാസിനെ പഠിപ്പിച്ചത്. പ്രകൃതിശാസ്ത്രവും തത്വശാസ്ത്രവും തമ്മില്‍ ഇടകലര്‍ത്തി നിരവധി പഠനങ്ങള്‍ നടത്തിയ ആല്‍ബര്‍ട്ട് നിരവധി പുസ്തകങ്ങളും രചിച്ചു. തത്വചിന്ത യൂറോപ്പിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നതു ആല്‍ബര്‍ട്ടായിരുന്നുവെന്ന് വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. ഗ്രീക്ക്, അറബിക് ശാസ്ത്രങ്ങളും അദ്ദേഹം യൂറോപ്പിനു പരിചയപ്പെടുത്തി. ഗ്രീക്ക് തത്വചിന്തകനായ അരിസ്‌ടോട്ടിലിന്റെ സ്ഥാനമാണ് ജനങ്ങള്‍ ആല്‍ബര്‍ട്ടിനു നല്‍കിയിരുന്നത്. വിശ്വാസത്തെ യുക്തിയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗങ്ങളും പഠനങ്ങളും ഏറെ ജനപിന്തുണ നേടിയെടുത്തിരുന്നു. തോമസ് അക്വിനാസ് പിന്നീട് പ്രവര്‍ത്തിച്ചതും ഇത്തരത്തിലായിരുന്നു. പരിശുദ്ധ മറിയത്തോടുള്ള ആല്‍ബര്‍ട്ടിന്റെ ഭക്തിയും തീവ്രമായിരുന്നു. വി. കുര്‍ബാനയ്ക്കു മുന്തിയ സ്ഥാനമാണ് വിശ്വാസജീവിതത്തിലുള്ളതെന്നും അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ചു. ദാനധര്‍മങ്ങളിലൂടെ മാത്രമേ ദൈവത്തിലേക്ക് മനുഷ്യന് അടുക്കുവാനാവുകയുള്ളു എന്ന് എപ്പോഴും പറഞ്ഞിരുന്ന ആല്‍ബര്‍ട്ട് എളിമയും വിനീതഭാവവും കൈമുതലാക്കിയാണ് ജീവിച്ചത്. മെത്രാന്‍ പദവിവരെയെ ത്തിയെങ്കിലും ശിശുസഹജമായ വിശ്വാസവും ദൈവസ്‌നേഹവും അദ്ദേഹം കൈവിട്ടിരുന്നില്ല. യാത്രകളെല്ലാം കാല്‍നടയായി മാത്രമാണ് നടത്തിയത്. 1280 ല്‍ 74-ാം വയസില്‍ അദ്ദേഹം മരിച്ചു. 1931 ല്‍ പോപ് പയസ് പതിനൊന്നാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Saturday 16th of November
St. Margaret of Scotland
St. Margaret of Scotland, or Margaret of Wessex, was an English princess born in Hungary to Princess Agatha of Hungary and English Prince Edward the Exile around 1045. Her siblings, Cristina and Edgar the Atheling were also born in Hungary around this time.
Margaret and her family returned to England when she was 10-years-old and her father was called back as a potential successor to the throne. However, Edward died immediately after the family arrived, but Margaret and Edgar continued to reside at the English court.
Margaret's family fled from William the Conqueror after his victory at the Battle of Hastings in 1066. Her widowed mother set out to take her children north to Northumbria.
Tradition says, Agatha decided to leave Northumbria and return to the continent, but her family's ship got caught in a storm. The storm drove their ship even more north to Scotland, where they were shipwrecked in 1068. The spot they landed on is now known as "St. Margaret's Hope."
Malcolm Canmore III, the king of Scotland, welcomed Margaret and her family and put them under his protection. He soon fell deeply in love with the beautiful and kind princess. Margaret and Malcolm became married in 1070 at the castle of Dunfermline.
Together, they had eight children, six sons and two daughters. All of whom were raised with deep Catholic Christian faith. They lived as a holy family, a domestic church.
Margaret's kind-nature and good heart was a strong influence on Malcolm's reign. She softened his temper and helped him become a virtuous King of Scotland. Together they prayed, fed the hungry, and offered a powerful example of living faith in action. Margaret was placed in charge of all domestic affairs and was often consulted with state matters, as well.
She promoted the arts and education in Scotland. She encouraged Church synods and was involved in efforts to correct the religious abuses involving Bishops, priests and laypeople.
Her impact in Scotland led her to being referred to as, "The Pearl of Scotland."
She constantly worked to aid the poor Scotland. She encouraged people to live a devout life, grow in prayer, and grow in holiness. She helped to build churches, including the Abbey of Dunfermline, where a relic of the true Cross is kept. She was well-known for her deep life of prayer and piety. She set aside specific times for prayer and to read Scripture. She didn't eat often and slept very little so she would have more time for her devotions. She lived holiness of life as a wife, mother and lay woman; truly in love with Jesus Christ.
Malcolm supported Margaret in all her endeavors and admired her religious devotion so much he had her books decorated in jewels, gold and silver. One of these decorated books, a gospel book with portraits of the four evangelists, is now kept in Oxford at the Bodleian Library after it was miraculously recovered from a river.
In 1093, Malcolm and their oldest son were killed during the Battle of Alnwick. Already ill and worn from a life full of austerity and fasting, Margaret passed away four days after her husband, on November 16, 1093.
Her body was buried before the high alter at Dunfermline.
In 1250, Pope Innocent IV canonized Margaret as a Saint, acknowlegeing her life of holiness and extraordinary virtue. She was honored for her work for reform of the Church and her personal holiness.
In 1259, Margaret's and Malcolm's bodies were transferred to a chapel in the eastern apse of Dunfermline Abbey. In 1560, Mary Queen of Scots came into possession of Margaret's head. It was kept as a relic. She insisted that it, and Margaret's prayers from heaven, helped assist her in childbirth. Her head later ended up with the Jesuits at the Scots' College, Douai, France, but was lost during the French Revolution.
St. Margaret is the patron saint of Scotland and her feast day is celebrated on November 16.
Saturday 16th of November
അസീസിയിലെ വി. ആഗ്നസ് (1197-1253)
വിശുദ്ധരായ സഹോദരിമാരില്‍ ഒരാളാണ് ആഗ്നസ്. സഹോദരി വിശുദ്ധ ക്ലാരയും (ഓഗസ്റ്റ് 12ലെ വിശുദ്ധ) ആഗ്നസും ചേര്‍ന്ന് രൂപം കൊടുത്ത ക്ലാരസഭ ഇന്ന് ലോകം മുഴുവന്‍ പടര്‍ന്നുകിടക്കുന്ന സ ന്യാസസമൂഹമാണ്. വി. ഫ്രാന്‍സീസ് അസീസിയാണ് (ഒക്‌ടോബര്‍ നാലിലെ വിശുദ്ധന്‍) ഇരുവര്‍ക്കും വഴികാട്ടിയായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചത്. ഇറ്റലിയിലെ അസീസിയിലുള്ള ഒരു പ്രഭുവിന്റെ മൂന്നു പെണ്‍മക്കളാ യിരുന്നു ക്ലാര, ആഗ്നസ്, ബെയാട്രിസ് എന്നിവര്‍. ബാല്യകാലം മുതല്‍ തന്നെ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസത്തിലാണ് ഈ കുട്ടികള്‍ വളര്‍ന്നുവന്നത്. വിശുദ്ധ ഫ്രാന്‍സീസ് അസീസിയുടെ പ്രസംഗങ്ങളില്‍ ആകൃഷ്ടയായി ക്ലാരയാണ് ആദ്യം ദൈവ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തത്. മാതാപിതാക്കളുടെ എതിര്‍പ്പിനെ വകവയ്ക്കാതെ അവള്‍ സന്യാസ ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്തു. ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ ആഗ്നസും ക്ലാരയ്‌ക്കൊപ്പം ചേര്‍ന്നു. ഇതോടെ മാതാപിതാക്കള്‍ അസ്വസ്ഥരായി. അവര്‍ മഠത്തിലെത്തി ആഗ്നസിനെ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് തിരികെ കൊണ്ടുപോകാന്‍ ശ്രമിച്ചു. എന്നാല്‍, എല്ലാവരും ചേര്‍ന്ന് വലിച്ചിട്ടും അവളുടെ ശരീരം ഒരു അടി പോലും നീക്കാനാവാത്തവിധം ഭാരമേറിയതായി മാറി. അവളെ മര്‍ദ്ദിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ച അമ്മാവന്‍ മൊണാള്‍ഡോയുടെ ശരീരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം തളര്‍ന്നു. അതോടെ, മക്കളുടെ ഇഷ്ടമാണ് ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടമെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ് മാതാപിതാക്കളും ബന്ധുക്കളും പിന്മാറി. ക്ലാരയും ആഗ്നസും ചേര്‍ന്ന് ക്‌ളാരസഭയ്ക്കു രൂപം കൊടുത്തു. പൂര്‍ണമായും ദൈവിക ചൈതന്യ ത്തില്‍ മുഴുകി ജീവിക്കുന്ന ഒരു പറ്റം സ്ത്രീകളുടെ സമൂഹമായിരുന്നു അത്. മല്‍സ്യമാംസാദികള്‍ പൂര്‍ണമായി വര്‍ജിച്ചു. ചെരുപ്പണിയാതെ നടന്നു. പ്രാര്‍ഥനകളും കഠിനമായി ഉപവാസ ങ്ങളും അനുഷ്ഠിച്ചു. ബെനഡിക്ടന്‍ സന്യാസസഭയിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു സംഘം കന്യാസ്ത്രീകള്‍ ക്ലാരസഭയില്‍ ചേരുവാന്‍ താത്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ ഫ്രാന്‍സീസ് അസീസി ആഗ്നസിനെ അവര്‍ക്കു നേതൃത്വം കൊടുക്കുവാനായി ചുമതലപ്പെടുത്തി. ആ ജോലി അവള്‍ സന്തോഷപൂര്‍വം ഏറ്റെടു ത്തെങ്കിലും തന്റെ പ്രിയസഹോദരി ക്ലാരയെ വിട്ടുപിരിഞ്ഞത് ആഗ്നസിനെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു. വടക്കന്‍ ഇറ്റലിയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും നിരവധി സന്യാസസമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് തുടക്കമിടാന്‍ ആഗ്നസിനു കഴിഞ്ഞു. 1253ല്‍ വി. ക്ലാരയുടെ മരണസമയത്ത് ആഗ്നസിനെ തിരികെവിളിച്ചു. ക്ലാരയുടെ മരണശേഷം മൂന്നാം മാസം ആഗ്നസും സഹോദരിക്കൊപ്പം സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിലേക്ക് യാത്രയായി. ആഗ്നസിന്റെ ശവകുടീരത്തില്‍ നിന്ന് നിരവധി അദ്ഭുതങ്ങള്‍ വിശ്വാസികള്‍ക്ക് ലഭിച്ചു. 1753ല്‍ പോപ് ബെനഡിക് പതിനാലാമന്‍ ആഗ്നസിനെ വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Sunday 17th of November
St. Hugh of Lincoln
Hugh of Lincoln was the son of William, Lord of Avalon. He was born at Avalon Castle in Burgundy and was raised and educated at a convent at Villard-Benoit after his mother died when he was eight. He was professed at fifteen, ordained a deacon at nineteen, and was made prior of a monastery at Saint-Maxim. While visiting the Grande Chartreuse with his priorin 1160. It was then he decided to become a Carthusian there and was ordained. After ten years, he was named procuratorand in 1175 became Abbot of the first Carthusian monastery in England. This had been built by King Henry II as part of his penance for the murder of Thomas Becket.
His reputation for holiness and sanctity spread all over England and attracted many to the monastery. He admonished Henry for keeping Sees vacant to enrich the royal coffers. Income from the vacant Sees went to the royal treasury. He was then named bishop of the eighteen year old vacant See of Lincoln in 1186 - a post he accepted only when ordered to do so by the prior of the Grande Chartreuse. Hugh quickly restored clerical discipline, labored to restore religion to the diocese, and became known for his wisdom and justice.
He was one of the leaders in denouncing the persecution of the Jews that swept England, 1190-91, repeatedly facing down armed mobs and making them release their victims. He went on a diplomatic mission to France for King John in 1199, visiting the Grande Chartreuse, Cluny, and Citeaux, and returned from the trip in poor health. A few months later, while attending a national council in London, he was stricken and died two months later at the Old Temple in London on November 16. He was canonized twenty years later, in 1220, the first Carthusian to be so honored.
Sunday 17th of November
ഹംഗറിയിലെ വി. എലിസബത്ത് (1207-1231)
ഹംഗറിയിലെ രാജാവായിരുന്ന ആന്‍ഡ്രൂവിന്റെ മകളായിരുന്നു എലിസബത്ത്. വിശുദ്ധയായിരുന്ന പോര്‍ചുഗലിലെ വി. എലിസബ ത്തിന്റെ (ജൂലൈ നാലിലെ വിശുദ്ധ) ബന്ധു കൂടിയായിരുന്നു എലിസബത്ത് രാജകുമാരി. എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും തന്റെ വല്യമ്മായി യുടെ ജീവിതം മാതൃകയാക്കിയാണ് കൊച്ച് എലിസബത്തും വളര്‍ന്നത്. ദാനധര്‍മമാണ് ഏറ്റവും വലിയ പുണ്യമെന്നു ചെറുപ്രായം മുതല്‍ തന്നെ അവള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. രാജകുമാരി എന്ന നിലയ്ക്ക് അവള്‍ക്കു ലഭിച്ചിരുന്ന സൗകര്യങ്ങളും പണവുമെല്ലാം സാധുക്കള്‍ക്ക് നല്‍കുവാന്‍ ദൈവം തന്നെ പ്രത്യേകമായി ഏല്പിക്കുന്നതാണെന്ന് അവള്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. പതിമൂന്നു വയസുള്ളപ്പോള്‍ എലിസബത്ത് കുറിഞ്ചായിലെ ലൂയിസ് രാജാവിനെ വിവാഹം ചെയ്തു. പുതിയ കൊട്ടാരത്തിലും അവള്‍ ദാനധര്‍മം കൈവിട്ടില്ല. പാവപ്പെട്ടവരും ഭിക്ഷക്കാരു മായിരുന്നു അവളുടെ കൂട്ടുകാര്‍. വഴിയരികില്‍ രോഗബാധിതരായി ആരുടെയും സഹായം കിട്ടാതെ കിടക്കുന്ന പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി തനിക്കുവേണ്ടി മാറ്റിവച്ചിരുന്ന ഒരു വലിയ കൊട്ടാരം അവള്‍ ആശുപത്രിയാക്കി മാറ്റി. രോഗികളെയും അനാഥരെയും അവിടെ കൊണ്ടുവന്നു പാര്‍പ്പിച്ചു. ദിവസവും രണ്ടു നേരം അവരെ സന്ദര്‍സിച്ചു. ചീഞ്ഞുപഴുത്ത മുറിവുകള്‍ പോലും സ്വന്തം കൈ കൊണ്ട് കഴുകി വൃത്തിയാക്കി മരുന്നുകള്‍ വച്ചു കൊടുത്തു. തന്റെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ ഭരണത്തിനു കീഴിലുണ്ടായിരുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലെല്ലാം അവര്‍ സഹായവു മായെത്തി. ഭര്‍ത്താവ് തനിക്ക് അനുവദിച്ചു തന്നിരുന്ന തുക മതിയാവാതെ വന്നപ്പോള്‍ വില പിടിപ്പുള്ള സ്വന്തം ആഭരണങ്ങളും വസ്ത്രങ്ങളും വിറ്റ് ആ പണം കൊണ്ട് അവര്‍ സാധുക്കളെ സഹായിച്ചുപോന്നു. രാജ്ഞിയുടെ ഈ ദാനധര്‍മം കൊട്ടാരത്തിനുള്ളില്‍ പരക്കെ വിമര്‍ശനത്തിനു കാരണമായി. ഭര്‍ത്താവിന്റെ പിന്തുണ അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ ശക്തമായപ്പോള്‍ അദ്ദേഹവും സംശയാലുവായി. ഒരിക്കല്‍ രാജ്ഞി രഹസ്യമായി ഒരു ഭാണ്ഡം ചുമന്നുകൊണ്ടു പോകുന്നത് രാജാവ് കണ്ടു. അതില്‍ നിറയെ പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കുള്ള ഭക്ഷണപ്പൊതികളായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഭാര്യയുടെ അടുത്തെത്തി ഭാണ്ഡം വാങ്ങി പരിശോധിച്ചു. എന്നാല്‍, അതില്‍ നിറയെ റോസാപുഷ്പങ്ങള്‍ മാത്രമാണ് അദ്ദേഹത്തിനു കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. പ്ലേഗും വെള്ളപ്പൊക്കവും ക്ഷാമവും കൂടി ഒന്നിച്ചു ജനങ്ങളെ വലച്ചുതുടങ്ങിയ സമയത്ത്, ദിവസം ആയിരം പേര്‍ക്ക് രാജ്ഞി ഭക്ഷണം കൊടുക്കുമായിരുന്നു. കരിശുയുദ്ധത്തിനിടെ ലൂയിസ് രാജാവ് കൊല്ലപ്പെട്ടതോടെ ബന്ധുക്കള്‍ രാജ്ഞിയെ കൊട്ടാരത്തില്‍ നിന്ന് ഇറക്കിവിട്ടു. അവള്‍ പരാതി യൊന്നും കൂടാതെ സന്തുഷ്ടയായി പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കൊപ്പം തെരുവില്‍ ജീവിച്ചു. എന്നാല്‍, അധികം വൈകാതെ ലൂയിസ് രാജാവിന്റെ ഉറ്റസുഹൃത്തുക്കള്‍ ഇടപെടുകയും രാജ്ഞിയെ തിരികെ കൊട്ടാരത്തില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ മക്കളെ കൊട്ടാരത്തിലാക്കിയിട്ട് രാജ്ഞി ഫ്രാന്‍സിസ്‌കന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. ശേഷകാലം രാജ്ഞിതന്നെ സ്ഥാപിച്ച ഒരു ആശുപത്രിയില്‍ രോഗികള്‍ക്കൊപ്പം ജീവിച്ചു. ഇരുപത്തിനാലു വയസു മാത്രമുള്ളപ്പോള്‍ ഒരു നൂറ്റാണ്ടു കൊണ്ട് ചെയ്യാവുന്ന സല്‍പ്രവര്‍ത്തികള്‍ ചെയ്തശേഷം എലിസബത്ത് രാജ്ഞി മരിച്ചു.
Monday 18th of November
St. Rose Philippine Duchesne
St. Rose Philippine Duchesne, Virgin (Feast day - November 18) Born in Grenoble, France, in 1769, Rose joined the Society of the Sacred Heart. In 1818, when she was forty-nine years old, Rose was sent to the United States. She founded a boarding school for daughters of pioneers near St. Louis and opened the first free school west of the Missouri. At the age of seventy-one, she began a school for Indians, who soon came to call her "the woman who is always praying". Her biographers have also stressed her courage in frontier conditions, her singlemindedness in pursuing her dream of serving Native Americans, and her self-acceptance. This holy servant of God was beatified by Pope Pius XII in 1940 and canonized by Pope John Paul II in 1988.
Monday 18th of November
വി. ഓഡോ (879-942)
ഫ്രാന്‍സിലെ ലെ മാന്‍സിലാണ് ഓഡോ ജനിച്ചത്. പിതാവ് അക്വിറ്റ യിലെ ഒരു പ്രഭുവായിരുന്നു. മക്കളില്ലാത്തതില്‍ ദുഃഖിതനായിരുന്ന ആ മനുഷ്യന് തനിക്കൊരു പുത്രനെ തരേണമെന്ന് കരഞ്ഞു പ്രാര്‍ഥിച്ചിരുന്നു. മകന് ജനിച്ചാല്‍ അവനെ ദൈവത്തിനു സമര്‍പ്പിച്ചുകൊള്ളാമെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുകയുംചെയ്തു. ദൈവം പ്രാര്‍ഥന കേട്ടു. ഓഡോ ജനിച്ചു. വാഗ്ദാനം പോലെ മകനെ വി. മാര്‍ട്ടിന്റെ (നവംബര്‍ 11ലെ വിശുദ്ധന്‍) ദേവാലയത്തില്‍ അദ്ദേഹം സമര്‍പ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഓഡോ ദൈവഭയമുള്ള ഉത്തമഭക്തനായാണ് വളര്‍ന്നുവന്നത്. മകനെ രാജസഭയിലെ ഉദ്യോ ഗസ്ഥനാക്കണമെന്ന് പിതാവ് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍, ദൈവശുശ്രൂഷ തിരഞ്ഞെടുക്കാനാണ് ഓഡോ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്. ഈ സമയത്ത് ഓഡോയെ ഗുരുതരമായ രോഗങ്ങള്‍ ബാധിച്ചു. വി. മാര്‍ട്ടിന്റെ മധ്യസ്ഥതയിലൂടെ ഓഡോ സുഖപ്പെട്ടു. വൈകാതെ അദ്ദേഹം ബെനഡിക്ടന്‍ സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. ടൂര്‍സിലെ വി. മാര്‍ട്ടിന്റെ ദേവാലയത്തിലെ കാനോനായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. പിന്നീട് സംഗീതം, ദൈവശാസ്ത്രം എന്നിവയില്‍ കൂടുതല്‍ പഠനം നടത്തുവാന്‍ അദ്ദേഹം പാരീസിലേക്ക് പോയി. പിന്നീട് ആറു വര്‍ഷം അടച്ചിട്ട മുറിയില്‍ പ്രാര്‍ഥനയും പഠനവുമായി ഏകാന്തവാസം നയിച്ചു. ഫ്രാന്‍സിലെ ബോമിലുള്ള ആശ്രമത്തിലായിരുന്നു പിന്നീട് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചത്. നിരവധി പുസ്തകങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിനു സമ്പാദ്യമായുണ്ടായിരുന്നു. ക്ലൂണില്‍ ഒരു ആശ്രമം സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അതിന്റെ ചുമതലക്കാരനായി ഓഡോ നിയമിതിനായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിനയവും എളിമയും ഏവരുടെയും പ്രിയം പിടിച്ചുപറ്റി. സഭകള്‍ തമ്മിലും രൂപതകള്‍ തമ്മിലുമുള്ള തര്‍ക്കം പരിഹരിക്കുവാന്‍ പോപ് ജോണ്‍ പതിനൊന്നാമന്‍ വി. ഓഡോയെയാണു പലപ്പോഴും ചുമതലപ്പെടുത്തിയിരുന്നത്. നിരവധി പുസ്തകങ്ങളും അദ്ദേഹം രചിച്ചു. റോമില്‍ വച്ച് രോഗബാധിതനായ ഓഡോയെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിര്‍ദേശപ്രകാരം ടൂര്‍സിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ വി. മാര്‍ട്ടിന്റെ ദേവാലയത്തില്‍ വച്ച് അദ്ദേഹം മരിച്ചു.
Tuesday 19th of November
St. Nerses the Great
Bishop and martyr, the father of St. Isaac the Great. A native of Armenia, he studied in Cappadocia and wed a princess who gave birth to Isaac. After she died, he served as a chamber lain in the court of King Arshak of Armenia. In 353 he was made Catholicos of the Armenians. Nerses devoted much effort to reforming the Armenian Church, including convening a synodin 365 based on the principles he had studied under St. Basil at Caesarea. Though he established hospitals and monasteries, his reforms and denunciation of King Arshak's murder of the queen led to his exile. He returned after Arshak's death in battle, but relations were not much better with the new Armenian ruler, Pap, whose dissolute lifestyle caused Nerses to refuse him admission into church. Nerses was invited to a royal banquet at Khakh, on the Euphrates River, and was assassinated by poison.
Wednesday 20th of November
വി. സെബസ്ത്യാനോസ് (257-288)
\ പരിശുദ്ധ മറിയവും യൗസേപ്പ് പിതാവും കഴിഞ്ഞാല്‍ കേരളത്തില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ വിശ്വാസികള്‍ വണങ്ങുന്ന വിശുദ്ധരില്‍ ഒരാളാണ് സെബാസ്റ്റിയന്‍ (സെബസ്ത്യാനോസ്). കേരളത്തിലെ നിരവധി ദേവാലയങ്ങള്‍ ഈ വിശുദ്ധന്റെ മധ്യസ്ഥതയിലുള്ളതാണ്. റോമന്‍ സേനയിലെ വെറുമൊരു പടയാളിയായിരുന്ന സെബാസ്റ്റിയന്‍ ലോകമെങ്ങും അറിയപ്പെടുന്ന വിശുദ്ധനായി മാറിയ കഥ ഏതൊരാളെയും വിശുദ്ധ ജീവിതം നയിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതാണ്. സെബാസ്റ്റിയന്‍ വളരെ സമ്പന്നമായ ഒരു റോമന്‍ കുടുംബത്തിലെ അംഗമായിരുന്നു. മിലാനി ലായിരുന്നു വിദ്യാഭ്യാസം. പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കി റോമന്‍ സൈന്യത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. ചക്രവര്‍ത്തി യുടെ പ്രിയപ്പെട്ട സൈനികരില്‍ ഒരാളായി മാറാന്‍ സെബസ്ത്യാനോസിനു കഴിഞ്ഞു. ക്രൈസ്ത വപീഡന കാലം തുടങ്ങിയതോടെയാണ് സെബസ്ത്യാനോസ് ചക്രവര്‍ത്തിയുമായി അകന്നത്. സൈനിക ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം തയാറായില്ല. പീഡനങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കുന്ന ക്രൈസ്തവരെ സഹായിക്കുവാന്‍ സൈനികന്‍ എന്ന നിലയിലുള്ള തന്റെ അധികാരങ്ങള്‍ സഹായിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. ക്രിസ്തുവില്‍ വിശ്വസിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ തടവിലാക്കപ്പെട്ടവരെ സെബസ്ത്യാനോസ് സന്ദര്‍ ശിക്കുകയും അവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അവര്‍ക്കു വേണ്ടി അദ്ദേഹം പ്രാര്‍ഥിച്ചു. രോഗികളെ സന്ദര്‍ശിക്കുവാനും ദരിദ്രരെ സാമ്പത്തികമായി സഹായിക്കുവാനും അദ്ദേഹം എപ്പോഴും ശ്രമിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കെ, മാര്‍ക്കസ് എന്നും മര്‍സല്ലിനസ് എന്നും പേരുള്ള രണ്ട് ക്രൈസ്തവ യുവാക്കള്‍ തടവിലാക്കപ്പെട്ടു. ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍ യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയാനും അതുവഴി തടവറയില്‍ നിന്നും പീഡനങ്ങളില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുവാനും അവര്‍ സമ്മതിച്ചു. എന്നാല്‍, ഇതറിഞ്ഞ സെബസ്ത്യാനോസ് തടവറയിലെത്തി ഇവരെ ഉപദേശിച്ചു. യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയുന്നതിനെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചുപോയതില്‍ അവര്‍ പശ്ചാത്തപിച്ചു. തടവറയില്‍ കാവല്‍ നിന്നിരുന്ന മറ്റൊരു സൈനികന്റെ ഭാര്യ ഊമയായിരുന്നു. സെബസ്ത്യാനോസ് ഈ സ്ത്രീയെ വിളിച്ച് അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ കുരിശു വരച്ചു. ഇതോടെ, അവള്‍ക്ക് സംസാരശേഷി തിരിച്ചുകിട്ടി. ഈ അദ്ഭുതത്തിനു സാക്ഷിയായ ഇരുപതോളം സൈനികരും റോമന്‍ ഗവര്‍ണറും അപ്പോള്‍ തന്നെ യേശുവില്‍ വിശ്വസിച്ച് ക്രൈസ്തവമതം സ്വീകരിച്ചു. ക്രൈസ്തവ വിരോധികളായ ചിലര്‍ സെബസ്ത്യാനോസിന്റെ അദ്ഭുതപ്രവര്‍ത്തികള്‍ ചക്രവര്‍ത്തി യുടെ മുന്നിലെത്തിച്ചു. ക്രൈസ്തവനാകുക എന്നത് മരണം ഉറപ്പാകുന്ന ശിക്ഷയായിരുന്നു അന്ന്. ചക്രവര്‍ത്തി സെബസ്ത്യാനോസിനോട് ജൂപ്പിറ്റര്‍ ദേവനെ ആരാധിക്കുവാന്‍ കല്പിച്ചു. ക്രിസ്തുമതം ഉപേക്ഷിച്ചാല്‍ പല പദവികളും നല്‍കാമെന്നും ധാരാളം പണം സമ്പാദിക്കാനാകു മെന്നും പ്രലോഭനങ്ങളുണ്ടായി. സെബസ്ത്യാനോസ് വഴങ്ങിയില്ല. ഒടുവില്‍ ചക്രവര്‍ത്തി മരണ ശിക്ഷ വിധിച്ചു. സെബസ്ത്യാനോസിനെ ഒരു മരത്തില്‍ ബന്ധിച്ച ശേഷം പടയാളികള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേരെ അമ്പുകളയച്ചു. ദേഹം മുഴുവന്‍ ശരങ്ങള്‍ കുത്തിക്കയറി. രക്തം വാര്‍ന്നൊഴുകി. അക്ഷമനായി ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ശരങ്ങളേറ്റുവാങ്ങി. ഒടുവില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള ടഞ്ഞു. സെബസ്ത്യാനോസ് മരിച്ചുവെന്നു കരുതി സൈനികള്‍ സ്ഥലം വിട്ടു. ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസിയായ ഒരു സ്ത്രീ രഹസ്യമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൃതദേഹമെടുത്ത് അടക്കം ചെയ്യാനായി വന്നു. വിശുദ്ധന്‍ മരിച്ചിട്ടില്ലെന്നു കണ്ടെത്തി അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ ശുശ്രൂഷിച്ചു. എന്നാല്‍, ഈ സംഭവം ഉടന്‍തന്നെ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ചെവിയിലെത്തി. അദ്ദേഹം ഇരുമ്പുവടി കൊണ്ട് അടിച്ച് വിശുദ്ധനെ കൊല്ലാന്‍ ഉത്തരവിട്ടു. അപ്രകാരം വലിയ ഇരുമ്പുലക്ക കൊണ്ടുള്ള അടിയേറ്റ് ആ വിശുദ്ധന്‍ മരണമേറ്റുവാങ്ങി.
Wednesday 20th of November
St. Edmund Rich
Archbishop of Canterbury England, who battled for discipline and justice, also called Edmund of Abingdon. Born in Abingdon, on November 30, 1180. he studied at Oxford, England, and in Paris, France. He taught art and mathematics at Oxford and was ordained. He spent eight years teaching theology and became Canon and treasurer of Salisbury Cathedral. An eloquent speaker, Edmund preached a crusade for Pope Gregory IX and was named archbishop of Canterbury. He became an advisor to King Henry III and presided in 1237 at Henry's ratification of the Great Charter. When Cardinal Olt became a papal legate with the patronage of King Henry, Edmund protested. A long-lasting feud between Edmund, the king, and his legate led him to resigning his see in 1240. He went to Pontigny, France, where he became a Cistercian. He died at Soissons, on November 16. Edmund was canonized in 1246 or 1247. A hall in Oxford bears his name.
Wednesday 20th of November
റഷ്യന്‍ പോളണ്ടിലെ വില്‌നയില്‍ (ഇന്നത്തെ ലിത്വാനിയ) പ്രശ സ്തനായ ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ ആന്‍ഡ്രൂ കലിനോസ്‌കി
ഫ്രാന്‍സിലെ വലോയിസ് പ്രവശ്യയിലെ പ്രഭുവിന്റെ മകനായാണ് ഫെലിക്‌സ് ജനിച്ചത്. കുഞ്ഞുനാള്‍ മുതല്‍ ഭക്തിയില്‍ നിറഞ്ഞവനായി ജീവിച്ച ഫെലിക്‌സ് എപ്പോഴും ഏകാന്തതയില്‍ പ്രാര്‍ഥനാപൂര്‍വം ഇരിക്കുവാന്‍ താത്പര്യപ്പെട്ടിരുന്നു. സമപ്രായക്കാര്‍ കളിക്കുവാനും വിനോദങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെടാനും പോകുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പ്രാര്‍ഥന തിരഞ്ഞെടുത്തു. ഫെലിക്‌സിന്റെ മാതാപിതാ ക്കളുടെ ദാമ്പത്യജീവിതം പരാജയമായിരുന്നു. എപ്പോഴും അവര്‍ തമ്മില്‍ കലഹിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. മാതാപിതാക്കളുടെ പ്രവൃത്തി ഫെലിക്‌സിനെ വേദനിപ്പി ച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹം ദൈവത്തോടു കരഞ്ഞുപ്രാര്‍ഥിക്കുമായിരുന്നു. ഫെലിക്‌സിന്റെ യൗവന കാലത്ത് മാതാപിതാക്കള്‍ തമ്മിലുള്ള ശണ്ഠ കൂടുകയും അവര്‍ വിവാഹമോചനം നടത്താന്‍ തീരുമാനിക്കുകയുംചെയതു. മാതാപിതാക്കള്‍ വേര്‍പിരിഞ്ഞതോടെ തന്റെ പേരില്‍ കിട്ടിയ സ്വത്ത് മുഴുവന്‍ പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കു ദാനമായി നല്‍കിയ ശേഷം അദ്ദേഹം സന്യാസജീവിതം തിരഞ്ഞെ ടുത്തു. ഒരു വനപ്രദേശത്ത് ആശ്രമം പണിത് അവിടെ ഏറെക്കാലം ജീവിച്ചു. കാട്ടുപഴങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നു പലപ്പോഴും ഭക്ഷണം. 71-ാം വയസില്‍ വി. ജോണ്‍ മാത്ത ഫെലിക്‌സിനെ സന്ദര്‍ശിച്ച് പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന്റെ നാമത്തില്‍ ഒരു സന്യാസസമൂഹം സ്ഥാപിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചര്‍ച്ച ചെയ്തു. സ്‌പെയിനില്‍ മുഹമ്മദീയരാല്‍ അടിമകളാക്കപ്പെട്ട ക്രിസ്ത്യാനികളെ മോചിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. മറ്റു മതങ്ങളുടെയും തെറ്റായ വിശ്വാസരീതികളുടെയും സ്വാധീനത്തില്‍ ക്രൈസ്തവവിശ്വാസം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവന്നവരെ തിരികെകൊണ്ടുവരുന്നതിനു വേണ്ടി കൂടിയയായിരുന്നു അത്. ഇരുവരും ചേര്‍ന്ന് റോമിലെത്തി. മാര്‍പാപ്പയുടെ അനുവാദത്തോടെ പുതിയ സന്യാസസമൂഹത്തിനു തുടക്കമിട്ടു. അടിമകളുടെ മോചനത്തിനു വേണ്ടി ഫെലിക്‌സ് നിരന്തരം പോരാടി. നാല്പതു വര്‍ഷം കൊണ്ട് ലോകമെമ്പാടുമായി ഈ സമൂഹത്തിനു അറുന്നൂറിലേറെ ശാഖകള്‍ ഉണ്ടായി. 1212 ല്‍ വി. ഫെലിക്‌സ് മരിച്ചു. 1262 പോപ് ഉര്‍ബന്‍സ നാലാമന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശുദ്ധനായി പഖ്യാപിച്ചു. 1998ല്‍ ഈ സമൂഹം അവരുടെ എണ്ണൂറാം വാര്‍ഷികം ആഘോഷിച്ചു.
Thursday 21st of November
St. Gelasius
St. Gelasius I, Pope (Feast day - November 21) Gelasius was born in Rome, in the fifth century, the son of an African named Valerius. Later, ordained a priest, he was elected Pope on March 1st, 492. Gelasius had a reputation for learning, justice, holiness, and charity. However, he was burdened with difficulties caused by a conflict with Euphemius, the Patriarchof Constantinople, over the Acacian heresy. He also protested the encroachments by Constantinople on Alexandria and Antioch. Gelasius was influential in setting aside Roman pagan festivals. Moreover, in opposition to the Manichaeans, he ordered reception of the Eucharist under both species. Gelasius is known to have composed liturgical Prefaces and Orations for Sacramentaries, which may be part of the Leonine Sacramentary. However, he had nothing to do with the Gelasian Sacramentary or the Gelasian Decree (listing the Canonical books of the Bible) - which have been erroneously attributed to him. He died at Rome on November 21, 496.
Thursday 21st of November
ലുവെയ്‌നിലെ വി. ആല്‍ബര്‍ട്ട് (1166-1202)
ഇന്നത്തെ ബെല്‍ജിയത്തിന്റെയും ഹോളണ്ടിന്റെയും ഭാഗങ്ങള്‍ ചേര്‍ന്ന ബ്രബന്റ് എന്ന പ്രവിശ്യയുടെ ഡ്യൂക്കായിരുന്ന ഗോഡ്ഫ്രി മൂന്നാമന്റെ മകനായിരുന്നു ആല്‍ബര്‍ട്ട്. പന്ത്രണ്ടാം വയസില്‍ ബെല്‍ജിയത്തിലെ ലിജെയുടെ കാനോനായി ആല്‍ബര്‍ട്ട് നിയമിതനായി. എന്നാല്‍ ആ നിയമനം മതപരമായിരുന്നുവെന്ന് പറയുക വയ്യ. കൃത്യമായ ശമ്പളം ലഭിക്കുന്ന ഒരു പദവിയായിരുന്നു അത് എന്നതിനാല്‍ രാഷ്ട്രീയ തീരുമാനത്തിന്റെ ഭാഗമായി ആല്‍ബര്‍ട്ട് നിയമിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. 21-ാം വയസു വരെ ആല്‍ബര്‍ട്ട് ആ പദവിയില്‍ തുടര്‍ന്നു. പിന്നീട് അദ്ദേഹം ഹായ്‌നോള്‍ട്ടിലെ കൗണ്ടായിരുന്ന ബാള്‍ഡ്വിന്‍ അഞ്ചാമന്റെ കൊട്ടാരത്തില്‍ നൈറ്റ് സ്ഥാനത്ത് അവരോധിക്കപ്പെട്ടു. അക്കാലത്ത് യൂറോപ്പിലെ ദേശങ്ങളില്‍ കുലീനകുടുംബസ്ഥരായ ആളുകളായിരുന്നു നൈറ്റ് എന്ന സൈനിക പദവിയില്‍ നിയമിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. ആല്‍ബര്‍ട്ടിന്റെ ജന്മനാടായിരുന്ന ബ്രബന്റിന്റെ ശത്രുരാജ്യമായിരുന്നു ഹായ്‌നോള്‍ട്ട്. ഇക്കാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിനു യുദ്ധത്തിലും ഭൗതികനേട്ടങ്ങളിലുമുള്ള താത്പര്യം മെല്ലെ മെല്ലെ കുറയുകയും മാനസികമായി ദൈവത്തോട് അടുക്കുകയും ചെയ്തു. തന്റെ ജോലി രാജിവച്ച ശേഷം അദ്ദേഹം തിരികെ ലീജെയിലെത്തി കാനോനായി ചുമതലയേറ്റു. പന്ത്രണ്ടാം വയസില്‍ രാഷ്ട്രീയ സ്വാധീനത്താല്‍ കയറിപ്പറ്റിയ പദവിയില്‍ ദൈവപ്രേരണയാല്‍ അദ്ദേഹം മടങ്ങിയെത്തി. ബ്രബന്റിലെ ദേവാലയത്തിന്റെ ഭരണാധികാരിയായും പിന്നീട് ആര്‍ച്ച്ഡീക്കനായും അദ്ദേഹം സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. 1191 ല്‍ തന്റെ ഇരുപത്തിയഞ്ചാം വയസില്‍ അദ്ദേഹം ലീജെയുടെ ബിഷപ്പായി നിയമിക്കപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍, റോമന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്ന ഹെന്റി ആറാമന്റെ രാജ്ഞിയുടെ ബന്ധുവായ മറ്റൊരാളും ലീജെയിലെ ബിഷപ്പാകാന്‍ അവകാശവാദം ഉന്നയിച്ചിരുന്നു. ഇതെത്തുടര്‍ന്ന് ചക്രവര്‍ത്തി ലൊതെയര്‍ എന്നൊരു മൂന്നാമനെ ബിഷപ്പായി നിയമിച്ചു. ആല്‍ബര്‍ട്ട് മാര്‍പാപ്പയുടെ സമീപം പരാതി പറഞ്ഞു. പോപ് ഇടപെട്ട് ആല്‍ബര്‍ട്ടിന് അധികാരം നല്‍കിയെങ്കിലും ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ പിന്തുണയുണ്ടായിരുന്ന ലൊതെയര്‍ ബിഷപ്പ് സ്ഥാനത്ത് നിന്നു മാറാന്‍ തയാറായില്ല. കൊളോണിലെ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പായിരുന്നു ബ്രൂണോയായിരുന്നു ആല്‍ബര്‍ട്ടിനു ബിഷപ്പ് പദവി നല്‍കേണ്ടിയിരുന്നത്. എന്നാല്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയെ ഭയന്ന് അദ്ദേഹം അതിനു തയാറായില്ല. തുടര്‍ന്ന് റീംസിലെ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പായ വില്യംസ് ആല്‍ബര്‍ട്ടിനു വൈദികപട്ടം നല്‍കുകയും ബിഷപ്പ് പദവിയില്‍ അവരോധിക്കുകയും ചെയ്തു. ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഈ പ്രശ്‌നങ്ങളിലൊക്കെയും ശത്രുതാമനോഭാവമോ പിണക്കമോ കാണിച്ചില്ല. പക്ഷേ, പോപ്പിന്റെ തീരുമാനങ്ങളാണ് പ്രാവര്‍ത്തികമാകേണ്ടത് എന്ന് അദ്ദേഹത്തിനു നിര്‍ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. പ്രശ്‌നത്തിനു പരിഹാരം കാണുവാന്‍ അനുരഞ്ജനത്തിന്റെ മാര്‍ഗങ്ങളിലൂടെ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്നാല്‍, എതിര്‍പക്ഷം പ്രശ്‌നപരിഹാരത്തിനു അവരുടെതായ വഴി കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ രഹസ്യസേനയിലെ അംഗങ്ങള്‍ വഴിയിരികില്‍ വച്ച് ആല്‍ബര്‍ട്ടിനെ കുത്തികൊലപ്പെടുത്തി. വെറും രണ്ടുമാസം മാത്രം മെത്രാനായി ഇരുന്ന ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഒടുവില്‍ മരണത്തിനു കീഴടങ്ങി.
Friday 22nd of November
St. Cecilia
In the fourth century a Greek religious romance on the Loves of Cecilia and Valerian was written in glorification of virginal life with the purpose of taking the place of then-popular sensual romances.
Consequently, until better evidence is produced, we must conclude that St. Cecilia was not known or venerated in Rome until about the time when Pope Gelasius (496) introduced her name into his Sacramentary.
It is said that there was a church dedicated to St. Cecilia in Rome in the fifth century, in which Pope Symmachus held a council in 500.
The story of St. Cecilia is not without beauty or merit. She is said to have been quite close to God and prayed often:
In the city of Rome there was a virgin named Cecilia, who came from an extremely rich family and was given in marriage to a youth named Valerian. She wore sackcloth next to her skin, fasted, and invoked the saints, angels, and virgins, beseeching them to guard her virginity
During her wedding ceremony she was said to have sung in her heart to God and before the consummation of her nuptials, she told her husband she had taken a vow of virginity and had an angel protecting her. Valerian asked to see the angel as proof, and Cecilia told him he would have eyes to see once he traveled to the third milestone on the Via Appia (Appian Way) and was baptized by Pope Urbanus.
Following his baptism, Valerian returned to his wife and found an angel at her side. The angel then crowned Cecilia with a chaplet of rose and lily and when Valerian's brother, Tibertius, heard of the angel and his brother's baptism, he also was baptized and together the brothers dedicated their lives to burying the saints who were murdered each day by the prefect of the city, Turcius Almachius.
Both brothers were eventually arrested and brought before the prefect where they were executed after they refused to offer a sacrifice to the gods.
As her husband and brother-in-law buried the dead, St. Cecilia spent her time preaching and in her lifetime was able to convert over four hundred people, most of whom were baptized by Pope Urban.
Cecilia was later arrested and condemned to be suffocated in the baths. She was shut in for one night and one day, as fires were heaped up and stoked to a terrifying heat - but Cecilia did not even sweat.
When Almachius heard this, he sent an executioner to cut off her head in the baths.
The executioner struck her three times but was unable to decapitate her so he left her bleeding and she lived for three days. Crowds came to her and collected her blood while she preached to them or prayed. On the third day she died and was buried by Pope Urban and his deacons.
St. Cecilia is regarded as the patroness of music, because she heard heavenly music in her heart when she was married, and is represented in art with an organ or organ-pipes in her hand.
Officials exhumed her body in 1599 and found her to be incorrupt, the first of all incurrupt saints. She was draped in a silk veil and wore a gold embroidered dress. Officials only looked through the veil in an act of holy reverence and made no further examinations. They also reported a "mysterious and delightful flower-like odor which proceeded from the coffin."
St. Cecilia's remains were transferred to Cecilia's titular church in Trastevere and placed under the high altar.
In 1599 Cardinal Paolo Emilio Sfondrati, nephew of Pope Gregory XIV, rebuilt the church of St. Cecilia.
Friday 22nd of November
കന്യകയായ വി. സിസിലിയ (രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ട്)
കര്‍ത്താവായ യേശുവില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നവരെ ക്രൂരമായി കൊലപ്പെടുത്തിയിരുന്ന കാലത്ത് റോമിലെ ഒരു കുലീന കുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ച സിസിലിയയുടെ ജീവിതകഥ ഒരു റോമന്‍ പുരാണകഥയാണെന്നു തോന്നിപ്പോകും. എന്നാല്‍ നാലാം നൂറ്റാണ്ടു മുതല്‍ തന്നെ 'സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിലെ ലില്ലിപുഷ്പം' എന്നറിയപ്പെടുന്ന വിശുദ്ധയാണവര്‍. നിരവധിയായ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ വിശ്വാസികള്‍ക്ക് വാങ്ങിക്കൊടുത്ത വിശുദ്ധ. ക്രിസ്തീയ സംഗീതത്തിന്റെ മാധ്യസ്ഥ കൂടിയാണീ വിശുദ്ധ. സിസിലിയയുടെ കഥ പറയാം. റോമിന്റെ ചരിത്രത്തില്‍ നിര്‍ണായക സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്ന ഒരു കുടുംബമായിരുന്നു സിസിലിയയുടേത്. അതിസമ്പന്നരും തറവാടികളുമായിരുന്നു അവളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍. സുന്ദരമായ ഒരു കൊട്ടാരത്തില്‍ എല്ലാ സുഖസൗകര്യങ്ങള്‍ക്കുമിടയില്‍ അവള്‍ ജീവിച്ചു. സ്വര്‍ണനൂലുകളാല്‍ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ട വെള്ള വസ്ത്രങ്ങളാണ് അവള്‍ അണിഞ്ഞിരു ന്നത്. അവള്‍ക്കു കളിക്കുവാന്‍ മാത്രമായി വിശാലമായ ഒരു പൂന്തോട്ടമുണ്ടായിരുന്നു. അതിസു ന്ദരങ്ങളായ പുഷ്പങ്ങള്‍ അവിടെ നട്ടുവളര്‍ത്തപ്പെട്ടു. പൂക്കളെയും പ്രകൃതിയെയും സ്‌നേഹിച്ച സിസിലിയ ലില്ലിപ്പൂക്കള്‍ പോലെ സുന്ദരിയുമായിരുന്നു. ഇത്ര സുന്ദരമായ പ്രകൃതിയെ സൃഷ്ടിച്ച സര്‍വശക്തന്‍ എത്ര വലിയവനായിരിക്കുമെന്ന് സിസിലിയ എപ്പോഴും ചിന്തിച്ചിരുന്നു. യേശുവിനെക്കുറിച്ച് കേട്ടറിഞ്ഞ നാള്‍ മുതല്‍ ആ ദിവ്യസ്‌നേഹം അനുഭവിച്ചു ജീവിക്കാന്‍ അവള്‍ കൊതിച്ചു. പൂന്തോട്ടത്തില്‍ ഏകാന്തതയിലിര ിക്കുമ്പോള്‍ മാലാഖമാര്‍ അവളെ സന്ദര്‍ശിക്കുമായിരുന്നു. സിസിലിയയുടെ മാതാപിതാക്കളും ദൈവഭയമുള്ളവരായിരുന്നു. എന്നാല്‍ച്ച വിവാഹപ്രായമെത്തിയപ്പോള്‍ പ്രഭുകുമാരനായ വലേറിയനുമായി അവളുടെ വിവാഹം നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടു. സിസിലിയ എതിര്‍ത്തുനോക്കി. പക്ഷേ, മാതാപിതാക്കളുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു അവള്‍ക്കു വഴങ്ങേണ്ടതായി വന്നു. വിവാഹദിവസം രാത്രി അവള്‍ ഭര്‍ത്താവിനോടു പറഞ്ഞു: ''എനിക്കൊരു രഹസ്യം പറയുവാനുണ്ട്. മറ്റാരോടും അത് പറയരുത്. ഞാന്‍ ദൈവദൂതന്റെ സംരക്ഷണയില്‍ കഴിയുന്നവളാണ്. എന്റെ ശരീരത്തില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചാല്‍ താങ്കളോട് ദൈവദൂതന്‍ കോപിക്കും.''ഭര്‍ത്താവ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു: ''ഞാനിതു വിശ്വസിക്കുകയോ? ആദ്യം നീ ആ ദൈവദൂതനെ എനിക്കു കാണിച്ചുതരു. എന്നിട്ട് ഞാന്‍ നിന്റെ വാക്കുകള്‍ അനുസരിക്കാം.'' സിസിലിയ പറഞ്ഞു: ''ദൈവദൂതനെ നിനക്കു കാണുവാനാകും. പക്ഷേ, ആദ്യമായി താങ്കള്‍ ഏകദൈവവും സത്യദൈവവുമായ യേശു ക്രിസ്തുവില്‍ വിശ്വസിക്കണം.'' സിസിലിയയുടെ വാക്കുകള്‍ സത്യമാണോ എന്നറിയുന്നതിനു വേണ്ടി വലേറിയന്‍ ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചു. ജ്ഞാനസ്‌നാനം സ്വീകരിച്ചതോടുകൂടി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ തുറക്കപ്പെട്ടു. യഥാര്‍ഥ ദൈവത്തെ അദ്ദേഹം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു. സിസിലിയയെ കന്യകയായി ജീവിക്കാന്‍ അനുവദിച്ച ശേഷം വലേറിയന്‍ സഹോദരനായ തിബൂര്‍ത്തിയോസിനൊപ്പം ക്രിസ്തുമതത്തില്‍ വിശ്വസിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിക്കുന്നവരെ സംസ്‌കരിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു കൂട്ടായ്മയ്ക്ക് രൂപം കൊടുത്തു. പിന്നീട് ഇരുവരും രക്തസാക്ഷിത്വം വരിക്കുകയും ചെയ്തു. വൈകാതെ റോമന്‍ അധികാരികള്‍ സിസിലിയയെയും തടവിലാക്കി. തടവറയില്‍ അവള്‍ ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങളേറ്റുവാങ്ങി. റോമന്‍ ദൈവത്തെ വണങ്ങാന്‍ തയാറാകാത്തതിനെ തുടര്‍ന്ന് അവളെ തീച്ചൂളയിലിട്ട് കൊല്ലുവാന്‍ കല്പനയുണ്ടായി. മൂന്നുദിവസം തീച്ചൂളയില്‍ കിടന്നിട്ടും അവളുടെ തലമുടിനാരു പോലും കരിഞ്ഞില്ല. പിന്നീട് അവളെ കഴുത്തുവെട്ടി കൊലപ്പെടുത്തി. ഒന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ സിസിലിയയുടേത് എന്നു കരുതപ്പെടുന്ന ശവകുടീരം കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടു. റോമിലെ സിസിലിയയുടെ നാമത്തിലുള്ള ദേവാലയത്തില്‍ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങള്‍ സംസ്‌കരിക്കപ്പെട്ടു.
Saturday 23rd of November
Bl. Miguel Pro
Born on January 13, 1891 in Guadalupe, Mexico, Miguel Agustin Pro Juarez was the eldest son of Miguel Pro and Josefa Juarez.
Miguelito, as his doting family called him, was, from an early age, intensely spiritual and equally intense in hi mischievousness, frequently exasperating his family with his humor and practical jokes. As a child, he had a daring precociouness that sometimes went too far, tossing him into near-death accidents and illnesses. On regaining consciousness after one of these episodes, young Miguel opened his eyes and blurted out to his frantic parents, "I want some cocol" (a colloquial term for his favorite sweet bread). "Cocol" became his nickname, which he would later adopt as a code name during this clandestine ministry.
Miguel was particularly close to his older sister and after she entered a cloistered convent, he came to recognize his own vocation to the priesthood. Although he was popular with the senoritas and had prospects of a lucrative career managing his father's thriving business concerns, Miguel renounced everything for Christ his King and entered the Jesuit novitiate in El Llano, Michoacan in 1911.
He studied in Mexico until 1914, when a tidal wave of anti-Catholicism crashed down upon Mexico, forcing the novitiate to disband and flee to the United States, where Miguel and his brother seminarians treked through Texas and New Mexicobefore arriving at the Jesuit house in Los Gatos, California.
In 1915, Miguel was sent to a seminary in Spain, where he remained until 1924, when he went to Belgium for his ordination to the priesthood in 1925. Miguel suffered from a severe stomach problem and after three operations, when his health did not improve, his superiors, in 1926, allowed him to return to Mexico in spite of the grave religious persecution in that country.
The churches were closed and priests went into hiding. Miguel spent the rest of his life in a secret ministry to the sturdy Mexican Catholics. In addition to fulfilling their spiritual needs, he also carried out the works of mercy by assisting the poor in Mexico City with their temporal needs. He adopted many interesting disguises in carrying out his secret mininstry. He would come in the middle of the night dressed as a beggar to baptize infants, bless marriages and celebrate Mass. He would appear in jail dressed as a police officer to bring Holy Viaticum to condemned Catholics. When going to fashionable neighboorhoods to procure for the poor, he would show up at the doorstep dressed as a fashionable businessmam with a fresh flower on his lapel. His many exploits could rival those of the most daring spies. In all that he did, however, Fr. Pro remained obedient to his superiors and was filled with the joy of serving Christ, his King.
Falsely accused in the bombing attempt on a former Mexican president, Miguel became a wanted man. Betrayed to the police, he was sentenced to death without the benefit of any legal process.
On the day of his execution, Fr. Pro forgave his executtioners, prayed, bravely refused the blindfold and died proclaiming, "Viva Cristo Rey", "Long live Christ the King!"
Information courtesy of ProVision and Brother Gerald Mueller.
Saturday 23rd of November
വി. ക്ലെമന്റ് പാപ്പ (ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
നാലാമത്തെ മാര്‍പാപ്പയായിരുന്ന ക്ലെമന്റ് യഹൂദവംശജനായിരുന്നു. അപ്പസ്‌തോലന്മാരുമായി അടുത്തിടപഴകിയിട്ടുള്ള ക്ലെമന്റ് പാപ്പയെപ്പറ്റി വി. ബൈബിളിലും പരാമര്‍ശമുണ്ട്. സഭാപിതാക്കന്മാ രില്‍ ഒരാളായി ക്ലെമന്റ് പാപ്പ അറിയപ്പെടുന്നു.ഫോസ്റ്റിനസ് എന്ന റോമാക്കാരന്റെ മകനായാണ് ക്ലെമന്റ് ജനിച്ചത്. താന്‍ യഹൂദനാ ണെന്നും യാക്കോബിന്റെ ഗോത്രത്തില്‍പ്പെട്ടവനാണെന്നും ക്ലെമന്റ് തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. വി. പത്രോസ് ശ്ലീഹായോ വി. പൗലോസ് ശ്ലീഹായോ ആണ് അദ്ദേഹത്തെ മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി ക്രിസ്തുമതത്തിലേക്ക് സ്വീകരിച്ചത്. രണ്ടു ശ്ലീഹന്മാര്‍ക്കുമൊപ്പം ക്ലെമന്റ് സുവിശേഷപ്രവര്‍ത്തനം നടത്തുകയും പ്രേഷിത ജോലികളില്‍ ഇരുവരെയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു. ആദിമസഭാപിതാക്കന്മാരായ ഒരിജനും വി. ജറോമും ക്ലെമന്റിനെ 'അപ്പസ്‌തോലികന്‍' എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. പത്രോസ് ശ്ലീഹാ തന്നെയാണ് ക്ലെമന്റിനു മെത്രാന്‍ പദവി കൊടുത്തതെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. പീലിപ്പോസില്‍ വച്ച് എ.ഡി. 62 ല്‍ പൗലോസ് ശ്ലീഹാ വരിച്ച സഹനങ്ങളില്‍ പങ്കാളിയാകുവാനും ക്ലെമന്റിനു കഴിഞ്ഞു. 'ജീവന്റെ പുസ്തകത്തില്‍ പേരുള്ളവന്‍' എന്നാണ് വി. പൗലോസ് ശ്ലീഹാ പീലിപ്പോസു കാര്‍ക്കെഴുതിയ ലേഖനത്തില്‍ ക്ലെമന്റിനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. (പീലി. 4:3) വി. ലൂക്കായോടും തിമോത്തിയോടും പൗലോസിനോടുമൊപ്പം ക്ലെമന്റ് എല്ലാ സഹനങ്ങളിലും പങ്കാളിയാകുകയും എല്ലാ പ്രതിസന്ധികളെയും നേരിടുകയും ചെയ്തു. നിരവധി പേരെ യേശുവിലേക്ക് ക്ലെമന്റ് ആകര്‍ഷിച്ചു. ആദിമസഭയുടെ വിശ്വാസങ്ങളെ ശരിയായ വഴിയിലൂടെ തിരിച്ചുവിടാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു സാധിച്ചു. പത്രോസ് ശ്ലീഹായുടെ രക്തസാക്ഷിത്വത്തിനു ശേഷം വി. ലീനസും അതിനു ശേഷം വി. ക്ലീറ്റസും മാര്‍പാപ്പമാരായി. എ.ഡി. 89 ല്‍ നാലാമത്തെ മാര്‍പാപ്പയായി ക്ലെമന്റ് അധികാര മേറ്റെടുത്തു. ഒന്‍പതു വര്‍ഷവും ഇരുപതു മാസവും അദ്ദേഹം മാര്‍പാപ്പ പദവിയിലിരുന്നു. കൊറിന്ത്യക്കാര്‍ക്ക് ക്ലെമന്റ് എഴുതിയ ലേഖനം ഏറെ പ്രസിദ്ധമാണ്. നിരവധി പുസ്തകങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം രചിച്ചു. ഡൊമിനിഷ്യന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ മതപീഡനകാലത്ത് അദ്ദേഹം ചക്രവര്‍ത്തി താമസിച്ച അതേ നഗരത്തില്‍ തന്നെ ക്ലെമന്റും താമസിച്ചു. എ.ഡി. 101 ല്‍ ട്രാജന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ കാലത്ത് അദ്ദേഹം രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു.
Sunday 24th of November
St. Andrew Dung Lac
Through the missionary efforts of various religious families beginning in the sixteenth century and continuing until 1866, the Vietnamese people heard the message of the gospel, and many accepted it despite persecution and even death. On June 19, 1988, Pope John Paul II canonized 117 persons martyred in the eighteenth century. Among these were ninety-six Vietnamese, eleven missionaries born in Spain and belonging to the Order of Preachers, and ten French missionaries belonging to the Paris Foreign Mission Society. Among these saints are eight Spanish and French bishops, fifty priests (thirteen European and thirty-seven Vietnamese), and fifty-nine lay people. These martyrs gave their lives not only for the Church but for their country as well. They showed that they wanted the gospel of Christ to take root in their people and contribute to the good of their homeland. On June 1, 1989, these holy martyrs were inscribed in the liturgical calendar of the Universal Church on November 24th.
Sunday 24th of November
രക്തസാക്ഷികളായ വി. ഫേïാറയും മേരിയും (ഒന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ട്)
ക്രൈസ്തവര്‍ക്കെതിരെ മുസ്‌ലിംവിഭാഗക്കാരുടെ പീഡനം ശക്ത മായിരുന്ന കാലത്ത് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച രണ്ടു യുവതികളാണ് മേരിയും ഫേïാറയും. മേരി ക്രൈസ്തവവിശ്വാസിയായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഫേïാറ മുസ്‌ലിം സമുദായത്തിലെ അംഗമായിരുന്നു. ഫേïാറയുടെ മാതാപിതാക്കളും സഹോദരങ്ങളും മുസ്‌ലിം മതത്തില്‍ വിശ്വ സിച്ചിരുന്നവരായിരുന്നു. ഫേïാറ ക്രൈസ്തവിശ്വാസിയായത് എപ്പോഴാണെന്നോ എങ്ങനെയാണെന്നോ കൃത്യമായി ഇന്ന് അറിവില്ല. ഒരുപക്ഷേ, ഉറ്റസുഹൃ ത്തായ മേരിയുടെ സ്വാധീനം അതിനു പിന്നിലുണ്ടാവാം. ക്രിസ്തുമതത്തിലേക്ക് ചേര്‍ന്നതിന്റെ പേരില്‍ ഫേïാറയ്ക്ക് വീട്ടില്‍നിന്നു തന്നെ പീഡനങ്ങളേറ്റുവാങ്ങേണ്ടിവന്നു. പക്ഷേ, അവള്‍ തളരാതെ പിടിച്ചുനിന്നു. തന്റെ വിശ്വാസത്തിനു ഒരു പോറല്‍ പോലുമേല്ക്കാന്‍ അവള്‍ അനു വദിച്ചില്ല. എന്നും പതിവ്രതയായി ജീവിക്കുമെന്നും യേശുവിന്റെ മാര്‍ഗത്തില്‍നിന്നു വ്യതിചലി ക്കില്ലെന്നും അവള്‍ ശപഥം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ തടവില്‍ കഴിയുന്നവരെ സന്ദര്‍ശിക്കുവാനും അവര്‍ക്ക് ആശ്വാസം പകര്‍ന്നുകൊടുക്കുവാനും ഫേïാറ എപ്പോഴും ശ്രമിച്ചു. പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിച്ചു. ഫേïാറയെ തിരികെ മുസ്‌ലിം വിശ്വാസത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാന്‍ മാതാപിതാക്കള്‍ കഴിയുന്നത്ര ശ്രമിച്ചു. എന്നാല്‍ അവര്‍ പരാജയപ്പെട്ടതേയുള്ളു. അവര്‍ ഫേïാറയുടെ വിവാഹം ഒരു മുസ്‌ലിം യുവാവുമായി നിശ്ചയിച്ചു. വീട്ടുകാര്‍ നിര്‍ബന്ധപൂര്‍വം അവളെ വിവാഹം കഴിച്ചയയ്ക്കു മെന്നു മനസിലാക്കിയ ഫേïാറ സുഹൃത്തായ മേരിക്കൊപ്പം വീട്ടില്‍നിന്ന് ഒളിച്ചോടി. ഫേïാറയുടെ സഹോദരിയുടെ വീട്ടിലേക്കാണ് അവര്‍ പോയത്. എന്നാല്‍ സഹോദരി അവര്‍ക്കു സംരക്ഷണം കൊടുത്തില്ല. ഫേïാറയുടെ സഹോദരന്‍ തന്നെ ഇരുവരെയും ഇസ്‌ലാം അധികാരികള്‍ക്കു പിടിച്ചുകൊടുത്തു. പരസ്യമായി വിചാരണ ചെയ്യപ്പെട്ടശേഷം ക്രൂരമായ മര്‍ദനങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. എന്നാല്‍ യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയാന്‍ അവര്‍ തയാറായില്ല. വധശിക്ഷ കാത്തുകിടന്ന സമയത്ത് ഇരുവരും തടവറയില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍, അധികം വൈകാതെ വീണ്ടും പിടിക്കപ്പെ ട്ടതിനെ തുടര്‍ന്ന് ഇരുവരെയും തലഛേദിച്ച് കൊലപ്പെടുത്തി. എ.ഡി. 851നും 856നും ഇടയിലാ യിരുന്നു ഇവരുടെ രക്തസാക്ഷിത്വം.
Monday 25th of November
St. Catherine of Alexandria
Saint Catherine of Alexandria is a canonized saint in the Catholic Church who, per Christian tradition, was martyred around 305 in Alexandria, Egypt. Of course, the Church of the first Millennium was undivided. She is also recognized as the Great Martyr and Saint by the Orthodox Church. There are no surviving primary sources attesting to her existence, but the fact that her memory, and the stories about her, have been kept alive - and handed down in the tradition - certainly confirm her existence, and her life of heroic virtue and holiness.
The young saint was born around 287 in Alexandria, Egypt. At that time, Alexandria was one of the finest cities in the world, and a center of learning and culture as well as faith.
Christian tradition states she was of noble birth, possibly a princess. As a member of the nobility, she was also educated and was an avid scholar. Around the age of fourteen, she experienced a moving vision of Mary and the infant Jesus, and she decided to become a Christian.
Although she was a teenager, she was very intelligent and gifted. When the emperor Maxentius began persecuting Christians, Catherine visited him to denounce his cruelty.
Rather than order her execution, Maxentius summoned fifty orators and philosophers to debate her. However, Catherine was moved by the power of the Holy Spirit and spoke eloquently in defense of her faith. Her words were so moving that several of the pagans converted to Christianity and were immediately executed.
Unable to defeat her rhetorically or to intimidate her into giving up her belief, the emperor ordered her to be tortured and imprisoned.
Catherine was arrested and scourged. Despite the torture, she did not abandon her faith. Word of her arrest and the power of her faith quickly spread and over 200 people visited her. According to some legends, the emperor's own wife, Valeria Maximilla was converted by Catherine. The emperor eventually executed his own wife over her conversion. However, this is not mentioned in the historical record and may be a legend. It is believed that Maximilla was alive and with her husband at the Battle of the Milvian Bridge in 312, seven years after the death of Catherina.
Following her imprisonment, Maxentius made a final attempt to persuade the beautiful Catherine to abandon her faith by proposing marriage to her. This would have made her a powerful empress. Catherine refused, saying she was married to Jesus Christ and that her virginity was dedicated to him.
The emperor angrily ordered her to be executed on a breaking wheel. The breaking wheel is an ancient form of torture where a person's limbs are threaded among the spokes and their bones are shattered by an executioner with a heavy rod. It is a brutal punishment that results in a slow and painful death, normally reserved for the worst criminals.
When Catherine was presented before the wheel, she touched it and a miracle occurred that caused the wheel to shatter.
Unable to torture her to death, the emperor simply ordered her beheaded.
One account claimed that angels took her body to Mt. Sinai. In the sixth century, the Emperor Justinian ordered a monastery established in her name. The monastery, Saint Catherine's, remains to this day and is one of the oldest in the world.
Around the year 800, a legend spread that her body has been found with her hair still growing and a constant stream of oil coming from her body. Nothing exists to this day of her remains, and her very existence has been called into question.
Despite these questions, and the possibility that her story may be confused with that of one or more other saints, she is still venerated in the Eastern Orthodox Church as a Martyr. Many Roman Catholics also venerate her to this day as one of the great virgin saints of the early Church.
During the medieval period, St. Catherine was one of the most famous saints of the Church. She has was a popular subject in renaissance art and many paintings from the period are dedicated to her.
Catherine is still a very popular Catholic name.
The spiked wheel is a popular symbol often associated with St. Catherine.
Her feast day is Nov. 25, and she is the patron of a great many professions and causes. Her patronage includes students, unmarried girls, apologists and many more as well as many places around the world.
Monday 25th of November
അലക്‌സാന്‍ഡ്രിയായിലെ വി. കാതറീന് (മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
റോമന്‍ രാജകുടുംബത്തില്‍ പിറന്ന മഹാപണ്ഡിതയായ കാതറീന് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ക്രൈസ്തവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട മധ്യസ്ഥയാണ്. കാതറീന്റെ ജീവിതവും അവളുടെ രക്തസാക്ഷിത്വവും ആദിമ സഭയുടെ കാലം മുതല്‍ തന്നെ കഥകളായി പ്രചരിച്ചുപോരുന്നു. റോമന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയായ മാക്‌സിമസ് ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസികളെ തിരഞ്ഞുപിടിച്ചു പീഡിപ്പിക്കുകയും കൊലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തി രുന്ന കാലം. ചക്രവര്‍ത്തി വിശ്വസിച്ചിരുന്ന റോമന്‍ ദൈവങ്ങളെ ആരാധിച്ചിരുന്നവളായിരുന്നു കാതറീന്. സ്വപ്നത്തില്‍ യേശുവിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായതോടെ കാതറീന് യഥാര്‍ഥ ദൈവത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം രാജസന്നിധിയിലെത്തിയ വിജാതീയരായ കുറെ തത്വചിന്തകരു മായി കാതറീന് സംവാദത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടു. ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ നിര്‍ദേശപ്രകാരമായിരുന്നു അത്. എന്നാല്‍ച്ച കാതറീന് യേശുവിലാണ് യഥാര്‍ഥ രക്ഷ എന്നു വിളിച്ചുപറഞ്ഞത് ചക്രവര്‍ത്തിയെ ക്ഷുഭിതനാക്കി. സംവാദത്തില്‍ വിജാതീയ തത്വചിന്തകര്‍ പരാജയപ്പെട്ടുവെന്നു മാത്രമല്ല, കാതറീന്റെ വാക്കുകള്‍ അവരെയും ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികളാക്കി മാറ്റി. ആ തത്വചിന്തകരെ അപ്പോള്‍ തന്നെ ചക്രവര്‍ത്തി വധിച്ചു. എന്നാല്‍ച്ച കാതറീനു തടവുശിക്ഷ മാത്രമേ നല്‍കിയുള്ളു. സംവാദത്തിനിടെ കാതറീന് അവതരിപ്പിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ മാക്‌സിമസിന്റെ ഭാര്യയെയും സൈന്യാധി പനെയും സ്വാധീനിച്ചിരുന്നു. അവര്‍ രഹസ്യമായി തടവറയിലെത്തി ക്രൈസ്തവവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചു. രാജ്ഞിയെയും സൈന്യാധിപനെയും ചക്രവര്‍ത്തി നിഷ്‌കരുണം കൊലപ്പെടുത്തി. അതീവസുന്ദരിയായിരുന്ന കാതറീനെ ചക്രവര്‍ത്തി മോഹിച്ചിരുന്നുവെന്നതായിരുന്നു മരണശിക്ഷ നല്‍കാതിരിക്കാനുള്ള കാരണം. ചക്രവര്‍ത്തി കാതറീനെ തനിക്കൊപ്പം കിടക്ക പങ്കിടാന്‍ ക്ഷണിച്ചു. ഒട്ടേറെ മോഹനവാഗ്ദാന ങ്ങളും അയാള്‍ കാതറീനു കൊടുത്തു. എന്നാല്‍, പാപത്തില്‍ പതിക്കുവാന്‍ അവള്‍ തയാറായില്ല. ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ആജ്ഞ നിരസിച്ചാല്‍ മരണശിക്ഷ ഉറപ്പായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവള്‍ അയാളുടെ ക്ഷണത്തെ പുച്ഛിച്ചു തള്ളി. മാക്‌സിമസ് ഒരവസം കൂടി കൊടുത്തു. മനസുമാറി തിരിച്ചു വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍ അയാള്‍ അവളെ നാടുകടത്തി. കുറെ നാളുകള്‍ക്കു ശേഷം വീണ്ടും കാതറീനെ തന്റെ കിടപ്പറ പങ്കാളിയാകാന്‍ ക്ഷണിച്ചു. കാതറീന് വീണ്ടും ക്ഷണം നിരസിച്ചു. ക്രൂരമായ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. അവളുടെ സുന്ദരമായ അവയവങ്ങള്‍ ഒരോന്നായി ഛേദിച്ചു. ഒടുവില്‍ കഴുത്തറത്ത് കൊലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. കാതറീന്റെ ജീവിതകഥയ്ക്ക് ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളുടെ അഭാവമുണ്ടെന്ന കാരണത്താല്‍ 1969 ല്‍ കത്തോലിക്കാ സഭ കാതറീനെ ഔദ്യോഗിക വിശുദ്ധരുടെ കലണ്ടറില്‍ നിന്നു നീക്കം ചെയ്തു. കാതറീന്റെ തിരുനാള്‍ ആഘോഷിക്കുന്നതിനോ മാധ്യസ്ഥം യാചിക്കുന്നതിനോ തടസമുണ്ടായിരുന്നില്ല. 2002ല്‍ കാതറീനെ വീണ്ടും കലണ്ടറില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തി. കാതറീന്റെ നാമത്തില്‍ ലോകമെമ്പാടും നിരവധി ദേവാലയങ്ങളും സന്യാസസമൂഹങ്ങളുമുണ്ട്. നാല്പതു വിശുദ്ധ സേവകരുടെ പട്ടികയില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്ന വിശുദ്ധയാണ് കാതറീന്.
Tuesday 26th of November
St. John Berchmans
Eldest son of a shoemaker, John was born at Diest, Brabant. He early wanted to be a priest, and when thirteen became a servant in the household of one of the Cathedral canons at Malines, John Froymont. In 1615, he entered the newly founded Jesuit College at Malines, and the following year became a Jesuit novice. He was sent to Rome in 1618 to continue his studies, and was known for his diligence and piety, impressing all with his holiness and stress on perfection in little things. He died there on August 13. Many miracles were attributed to him after his death, and he was canonized in 1888. He is the patron of altar boys. His feast day is November 26.
Tuesday 26th of November
വി. ജോണ്‍ ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് (1599-1621)
മലയാളികള്‍ക്കു സുപരിചിതനാണ് ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് എന്ന വിശുദ്ധന്‍. ചങ്ങനാശേരിയിലെ പ്രസിദ്ധമായ സെന്റ് ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് കോളജും ഹൈസ്‌കൂളും ഈ വിശുദ്ധന്റെ നാമത്തില്‍ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടതാണ്. ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് എന്ന വിശുദ്ധന്‍ ജീവിച്ചിരിക്കെ ഒരു അദ്ഭുതങ്ങളും പ്രവര്‍ത്തിച്ചിട്ടില്ല. സന്യാസസമൂഹങ്ങള്‍ക്കൊന്നും തുടക്കം കുറിച്ചില്ല. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനുഷ്യസ്‌നേഹവും വിശ്വാസ തീഷ്ണതയും വിശുദ്ധന്‍ എന്ന സ്വര്‍ഗീയ പദവിക്ക് അദ്ദേഹത്തെ അര്‍ഹനാക്കി. ബെല്‍ജിയത്തിലെ ബ്രാബാന്റില്‍ ചെരുപ്പുനിര്‍മാണം തൊഴിലാക്കിയിരുന്ന ആളായിരുന്നു ബര്‍ക്ക്മാന്‍സിന്റെ അച്ഛന്‍. മാതാപിതാക്കള്‍ ഭക്തരായിരുന്നു. അവര്‍ ദൈവഭയമുള്ളവരായി മക്കളെ വളര്‍ത്തി. ബര്‍ക്ക്മാന്‍സിനു നാലു സഹോദരങ്ങള്‍ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അഞ്ചു പേരില്‍ മൂന്നു പേരും ആത്മീയ ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്തു. ചെറുപ്പത്തില്‍ അള്‍ത്താരബാലനായി വി. കുര്‍ബാനയില്‍ സജീവമായി പങ്കെടുത്തിരുന്ന ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് പാവങ്ങളോടുള്ള അനുകമ്പയും ദൈവത്തോടുള്ള സ്‌നേഹവും ഒന്നുതന്നെയാണെന്നു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. മാതാപിതാക്കള്‍ ബര്‍ക്ക്മാന്‍സിന്റെ സ്വഭാവനിഷ്ഠയിലും ദൈവസ്‌നേഹത്തിലും അതീവസന്തുഷ്ടരായിരുന്നു. അമ്മയെ മാറാരോഗങ്ങള്‍ വലച്ചിരുന്നു. അമ്മയെ ശുശ്രൂഷിക്കുവാന്‍ മറ്റാരെക്കാളും എപ്പോഴും സമയം ചെലവഴിച്ചിരുന്നത് ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് ആയിരുന്നു. പഠനത്തിലും കായികവിനോദങ്ങളിലും എപ്പോഴും മുന്നിലായിരുന്നു അവന്. വിശുദ്ധനായിരുന്ന അലോഷ്യസ് ഗോണ്‍സാഗയെക്കുറിച്ചുള്ള പുസ്തകം ഒരിക്കല്‍ വായിച്ചതോടെയാണ് ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് ആത്മീയ ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുന്നത്. മലിനസിലെ ജെസ്യൂട്ട് സഭയുടെ കോളജില്‍ ചേര്‍ന്നു. പിന്നീട് തത്വചിന്ത പഠിക്കുന്നതിനായി ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് റോമിലേക്ക് പോയി. ഒരിക്കല്‍ ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു. പലരാജ്യങ്ങളില്‍നിന്നുള്ള പല ഭാഷക്കാരായ അഭയാര്‍ഥികളെ താന്‍ സഹായിക്കുന്നതായിരുന്നു സ്വപ്നം. താന്‍ കണ്ട സ്വപ്നം സത്യമാകണമെങ്കില്‍ മറ്റുഭാഷകളും അറിഞ്ഞിരിക്കണം എന്ന ചിന്തയില്‍ യൂറോപ്പിലെ പ്രമുഖ ഭാഷകളെല്ലാം അദ്ദേഹം പഠിച്ചു. പഠനകാലത്ത് ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് അധ്യാപകരുടെയും സഹപാഠി കളുടെയും പ്രീതി പിടിച്ചുപറ്റി. കന്യകാമറിയത്തോടുള്ള തീവ്രമായ ഭക്തി, വി. കുര്‍ബാനയിലുള്ള ഭക്തിപൂര്‍വമായ പങ്കാളിത്തം, ദരിദ്രരോടുള്ള അനുകമ്പ എന്നിവയെല്ലാം ബര്‍ക്ക്മാന്‍സിന്റെ പ്രത്യേകതകളായിരുന്നു. തത്വചിന്തകനെന്ന നിലയിലും അദ്ദേഹം പേരെടുത്തു. 1621ല്‍ ബിരുദം സമ്പാദിച്ചശേഷം ഒരു ദിവസം ഒരു ആത്മീയ സംവാദത്തില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നതിനു ബര്‍ക്ക്മാന്‍സിനെ ചുമതലപ്പെടുത്തി. സംവാദത്തില്‍ ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് മികച്ച പ്രകടനം നടത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പാണ്ഡിത്യവും ആശയങ്ങളുടെ സ്പഷ്ടതയും എതിരാളികള്‍ പോലും അംഗീ കരിച്ചു. സംവാദത്തില്‍ പങ്കെടുത്തു കോളജില്‍ മടങ്ങിയെത്തിയ ബര്‍ക്ക്മാന്‍സിനെ കടുത്ത പനി ബാധിച്ചു. പരിശുദ്ധ ജപമാല ചൊല്ലിക്കൊണ്ടും യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പീഡാനുഭവത്തെക്കുറിച്ചു ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ടും ബര്‍ക്ക്മാന്‍സ് രോഗത്തെ നേരിട്ടു. ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍, പൗരോഹിത്യം സ്വീകരിച്ചശേഷം ചൈനയില്‍ പ്രേഷിതപ്രവര്‍ത്തനത്തിനു പോകണമെന്ന മോഹം ബാക്കിവച്ച് അദ്ദേഹം മരിച്ചു. 1888 ല്‍ പോപ് ലിയോ പതിമൂന്നാമന്‍ ജോണ്‍ ബര്‍ക്ക്മാന്‍സിനെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
Wednesday 27th of November
വിശുദ്ധ കാതറിന്‍ (1413-1463)
'കാതറിന്‍ ഡി വിര്‍ജി' എന്ന സിസ്റ്റര്‍ കാതറിന്‍ മരണശേഷമാണ് ഏറെ പ്രശസ്തയായത്. 1463 മാര്‍ച്ച് ഒന്‍പതിനായിരുന്നു കാതറിന്റെ മരണം. ശവപ്പെട്ടിയില്‍ അടക്കം ചെയ്യാതെയാണ് അവരെ കുഴിച്ചി ട്ടത്. കാതറിന്റെ കുഴിമാടത്തിനടുത്ത് ഒട്ടെറെ അദ്ഭുതങ്ങള്‍ സംഭവിച്ചു തുടങ്ങിയതോടെ അവരുടെ മൃതദേഹം ദേവാലയത്തിലേക്കു മാറ്റാന്‍ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടു. മരിച്ച് അടക്കം ചെയ്ത് 18 ദിവസ ങ്ങള്‍ക്കുശേഷം മൃതദേഹം പുറത്തെടുത്തു. കാതറിന്റെ മൃതദേഹം ഒട്ടും അഴുകിയിരുന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, അവരെ പൂശിയിരുന്ന സുഗന്ധതൈലങ്ങളുടെ ഗന്ധം പോലും നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. ഇറ്റലിയിലെ ബൊലോങ്ങയില്‍ ജനിച്ച കാതറിന്‍ ചെറുപ്പം മുതല്‍ തന്നെ നിര്‍മലമായൊരു ജീവിതമാണ് നയിച്ചത്. ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ഒട്ടെറെ അദ്ഭുതങ്ങള്‍ കാതറിന്‍ വഴി ദൈവം പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. കാതറിന്റെ ജനനത്തെപ്പറ്റി വളരെ മുന്‍പ് തന്നെ അവരുടെ പിതാവിനു ദര്‍ശനം ഉണ്ടായിരുന്നു. 14-ാം വയസില്‍ സന്യാസിനിയായ കാതറിന്‍ ഒട്ടെറെ പേരെ യേശുവിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നു. ഒരിക്കല്‍ ഒരു ക്രിസ്മസ് ദിനത്തില്‍ കന്യകാമറിയത്തിന്റെ മടിയില്‍ കിടക്കുന്ന യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ രൂപം കാതറിനു സ്വപ്നത്തില്‍ ദൃശ്യമായി. ഇറ്റലിയിലെ പൂവര്‍ ക്ലെയര്‍ കോണ്‍വന്റിനു തുടക്കമിട്ടത് കാതറിനായിരുന്നു.. നല്ലൊരു ചിത്രകാരിയും ശില്‍പിയുമായിരുന്നു അവര്‍. കലാകാരന്‍മാരുടെയും ചിത്രകാരന്‍മാരുടെയും മധ്യസ്ഥയായാണ് വിശുദ്ധ കാതറിന്‍ അറിയപ്പെടുന്നത്.
Wednesday 27th of November
St. James Intercisus
James was a favorite of King Yezdigerd I of Persia and a Christian. He abandoned his religion when Yesdigerd launched a persecution of the Christians. When the king died, James repented of his apostasy and declared himself to be a Christian to the new king, Bahram. When James refused to apostasize, he was executed by having his body cut apart piece by piece, beginning with his fingers (hence his surname Intercisus - cut to pieces), and then beheaded. His feast day is November 27.
Wednesday 27th of November
വി. ജോസഫത് (മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്)
നവംബര്‍ 27 ഓര്‍മദിവസമായിട്ടുള്ള വിശുദ്ധന്‍മാര്‍ ഏറെയുണ്ട്. പക്ഷേ, ഞാന്‍ എഴുതുവാന്‍ പോകുന്നത് ജീവിച്ചിരുന്നതാണെന്ന് ഒരു ഉറപ്പും എനിക്കു നല്കുവാനില്ലാത്ത ജോസഫത് എന്ന വിശുദ്ധന്റെ കഥയാണ്. അതിനു രണ്ട് കാരണങ്ങളുണ്ട്. ഒന്ന് മധ്യകാലത്ത് ജോസഫത്തിനെക്കുറിച്ച് പ്രചരിച്ചിരുന്ന കഥകള്‍ അത്രയ്ക്ക് ഏറെയുണ്ടായിരുന്നു. രണ്ട്, അദ്ദേഹം ഒരു ഇന്ത്യാക്കാ രനായിരുന്നു. ജോസഫത്തിന്റെ കഥ അറിയാത്തവര്‍ ചുരുക്ക മാണെന്നു വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. കാരണം അത് സാക്ഷാല്‍ ശ്രീ ബുദ്ധന്റെ കഥയാണ്. കൊട്ടാരം വിട്ട് സത്യം തേടി പോയ ബുദ്ധന്റെ കഥ ക്രിസ്തീയമായി അവതരിപ്പിച്ചിരുക്കുന്നതാണ് ജോസഫത്തിന്റെ കഥയെന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്. . ഐതിഹ്യങ്ങളില്‍ ജോസഫത്തും ഒരു രാജകുമാരനായിരുന്നു. അബനീര്‍ എന്നു പേരുള്ള ഇന്ത്യയിലെ ഒരു രാജാവിന്റെ മകന്. മകന് ജനിച്ചപ്പോള്‍ ജ്യോതിഷരെ വിളിച്ചുവരുത്തി രാജാവ് മകന്റെ ഭാവി അന്വേഷിച്ചു. ലോകം മുഴുവന്‍ കീര്‍ത്തി പരത്തുന്ന മഹാനായ ചക്രവര്‍ത്തിയായി ജോസഫത് മാറുമെന്നായിരുന്നു ജ്യോതിഷരുടെ ഉറപ്പ്. എന്നാല്‍ അവരിലൊരാള്‍ മാത്രം മറ്റൊന്ന് പറഞ്ഞു. രാജകുമാരന്‍ ഒരു ക്രൈസ്തവനായി മാറും. വിശുദ്ധ തോമാശ്ലീഹാ ഇന്ത്യയിലെത്തി നിരവധി പേരെ മാനസാന്തരപ്പെടുത്തി ക്രൈസ്തവരാക്കിയിരുന്നു. ജോസഫത്തിന്റെ രാജ്യത്തി ലും നിരവധി ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസികളുണ്ടായിരുന്നു. മകനെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രവചനം കേട്ട് അസ്വസ്ഥനായ രാജാവ് ക്രൈസ്തവരെ പീഡിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ജനങ്ങളുമായി ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടാവാതിരിക്കാന്‍ കൊട്ടാരത്തില്‍ നിന്നു പുറത്തിറങ്ങാന്‍ പോലും രാജാവ് ജോസഫത്തിനെ അനുവദിച്ചില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ബാര്‍ലാം എന്നു പേരുള്ള ഒരു ക്രൈസ്തവ സന്യാസി വേഷംമാറി കൊട്ടാരത്തിലെത്തുകയും അദ്ദേഹം ജോസഫത്തിനെ ക്രൈസ്തവനായി മാറ്റുകയും ചെയ്തു. മകന് ക്രൈസ്തവനായി മാറിയതറിഞ്ഞ് രാജാവ് അസ്വസ്ഥനായി. പക്ഷേ, ജോസഫത് ഉറച്ചുനിന്നു. യഥാര്‍ഥ ദൈവം യേശുവാണെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞു. രാജാവ് മകനു പകുതി രാജ്യം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. രാജ്യഭാരം ഏറ്റെടുത്തെങ്കിലും ക്രൈസ്തവനായി തന്നെ അദ്ദേഹം ജീവിച്ചു. മകന്റെ വിശ്വാസത്തിന്റെ ശക്തി വൈകാതെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ രാജാവും ക്രൈസ്തവമതം സ്വീക രിച്ചു. എന്നാല്‍, ഒരുദിവസം ജോസഫത് ബുദ്ധനെ പോലെ കൊട്ടാരത്തെയും ബന്ധുക്കളെയും ഉപേക്ഷിച്ച് യാത്രയായി. ദൈവത്തെതേടി സര്‍വതും ഉപേക്ഷിച്ച് മരുഭൂമിയിലേക്ക് പോയി. അവിടെ വിശുദ്ധ ബാര്‍ലാമിനൊപ്പം പിന്നീടുള്ള കാലം മുഴുവന്‍ ജീവിച്ചു.
Thursday 28th of November
St. Catherine Laboure
St. Catherine Laboure, virgin, was born on May 2, 1806. At an early age she entered the community of the Daughters of Charity, in Paris, France. Three times in 1830 the Virgin Mary appeared to St. Catherine Laboure, who then was a twenty-four year old novice.
On July 18, the first apparition occurred in the community's motherhouse. St. Catherine beheld a lady seated on the rightside of the sanctuary. When St. Catherine approached her, the heavenly visitor told her how to act in time of trial and pointed to the altar as the source of all consolation. Promising to entrust St. Catherine with a mission which would causeher great suffering, the lady also predicted the anticlerical revolt which occurred at Paris in 1870.
On November 27, the lady showed St. Catherine the medal of the Immaculate Conception, now universally known as the "Miraculous Medal." She commissioned St. Catherine to have one made, and to spread devotion to this medal. At that time, only her spiritual director, Father Aladel, knew of the apparitions. Forty-five years later, St. Catherine spoke fully of the apparitions to one of her superiors. She died on December 31, 1876, and was canonized on July 27, 1947. Her feast day is November 28.
Thursday 28th of November
വി. കാതറീന് ലബോര്‍ (1806-1876)
മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ജീവിച്ച കാതറീന് എന്ന വിശുദ്ധയുടെ കഥ നവംബര്‍ 25 ന് നമ്മള്‍ ധ്യാനിച്ചുവെങ്കില്‍ ഇത് മറ്റൊരു കാതറീന്റെ കഥയാണ്. പത്തൊന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ധന്യമായ ജീവിതത്തിലൂടെ വിശുദ്ധ പദവിയിലെത്തിയ കാതറീന് ലബോറിന്റെ കഥ. ഫ്രാന്‍ സിലെ ഒരു കര്‍ഷക ദമ്പതികളുടെ പതിനൊന്നു മക്കളില്‍ ഒന്‍പതാ മത്തവളായിരുന്നു കാതറീന്. സോ എന്നായിരുന്നു അവളുടെ ആദ്യ പേര്. ബാല്യകാലം മുതല്‍ ദാരിദ്ര്യവും കഷ്ടപ്പാടുകളും അവളുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. വേണ്ടത്ര വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചില്ല. എഴുതുവാനോ വായിക്കുവാനോ പഠിച്ചില്ല. എട്ടു വയസുള്ളപ്പോള്‍ അമ്മ മരിച്ചു. അതോടെ വീട്ടുജോലികളുടെ ഉത്തരവാദിത്തം സോയുടെ ചുമരില്‍വന്നു. മൂത്ത സഹോദരി കന്യാസ്ത്രീയാകുവാനായി പോയതോടെ ഭാരം വര്‍ധിച്ചു. പക്ഷേ, ഒരു പരാതിയോ മുറുമുറുപ്പോ പോലുമില്ലാതെ എല്ലാം അവള്‍ ഏറ്റെടുത്തു; ഭംഗിയായി നോക്കിനടത്തി. എല്ലാ വേദനകളും അവള്‍ പങ്കുവച്ചത് യേശുനാഥനുമായായിരുന്നു. പ്രാര്‍ഥനകളില്‍ അവള്‍ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി. ഉപവാസം കരുത്തേകി. ജീവിതം അങ്ങനെ മുന്നോട്ടുപോകവേ, വീട്ടിലെ സാമ്പത്തികഭാരം പിതാവിനെകൊണ്ടു മാത്രം പരിഹരിക്കാനാവാത്ത അവസ്ഥ വന്നു. അങ്ങനെ പാരീസിലെ ഒരു ഹോട്ടലില്‍ വേലക്കാരിയായും വിളമ്പുകാരിയായും സോ ജോലി നോക്കി. പിന്നീട് സിസ്‌റ്റേഴ്‌സ് ഓഫ് ചാരിറ്റി നടത്തുന്ന ഒരു ആശുപത്രിയില്‍ ചേര്‍ന്നു. അവിടെ രോഗി കള്‍ക്ക് ആശ്വാസം പകരുവാനും അവരെ മറ്റാരെക്കാളും ആത്മാര്‍ഥമായി ശുശ്രൂഷിക്കുവാനും സോയുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ കഴിയുന്ന കാലത്ത് ഒരിക്കല്‍ സോയ്ക്കു സെന്റ് വിന്‍സന്റ് ഡി പോളിന്റെ ദര്‍ശനമുണ്ടായി. രോഗികള്‍ക്കാശ്വാസം പകരുവാനായി സോയുടെ ജീവിതം മാറ്റി വയ്ക്കണമെന്നാണ് ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്ന് വിന്‍സന്റ് ഡി പോള്‍ സ്വപ്നത്തില്‍ അവളോടു പറഞ്ഞു. ഇതെതുടര്‍ന്ന് സോ, കാതറീന് എന്ന പേരു സ്വീകരിച്ച് ഉപവിയുടെ സഹോദരിമാരുടെ മഠത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. വി. കുര്‍ബാനയോടുള്ള അടങ്ങാത്ത ഭക്തി കാതറീന്റെ പ്രത്യേകത യായിരുന്നു. വി. കുര്‍ബാനയുടെ മധ്യേ യേശുവിനെ നേരിട്ടുകാണുന്നതുപോലെ അവള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെടുമായിരുന്നു. പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയത്തിന്റെ മൂന്നു ദര്‍ശനങ്ങള്‍ കാതറീന് ഉണ്ടായി. ഒരു തവണ ഒരു കാശുരൂപം മാതാവ് അവള്‍ക്കു കൊടുത്തതായും അതിന്റെ ശക്തിയാല്‍ നിരവധി അദ്ഭുതപ്രവര്‍ത്തികള്‍ നടന്നതായും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
Friday 29th of November
St. Saturninus
St. Saturninus Bishop of Toulouse and Martyr November 29 A.D. 257 St. Saturninus went from Rome by the direction of pope Fabian, about the year 245, to preach the faith in Gaul, where St. Trophimus, the first bishop of Arles, had some timebefore gathered a plentiful harvest. In the year 250, when Decius and Gratus were consuls, St. Saturninus fixed his episcopal see at Toulouse. Fortunatus tells us, that he converted a great number of idolaters by his preaching and miracles. This is all the account we have of him till the time of his holy martyrdom. The author of his acts, who wrote about fifty years after his death, relates, that he assembled his flock in a small church; and that the capitol, which was the chief temple in the city, lay in the way between that church and the saint's habitation. In this temple oracles were given; but the devils were struck dumb by the presence of the saint as he passed that way. The priests spied him one day going by, and seized and dragged him into the temple. declaring that he should either appease the offended deities by offering sacrifice to them, or expiate the crime with his blood. Saturninus boldly replied: "I adore one only God, and to him I am ready to offer a sacrificeof praise. Your gods are devils, and are more delighted with the sacrifice of your souls than with those of your bullocks. How can I fear them who, as you acknowledge, tremble before a Christian?" The infidels, incensed at this reply, abused the saint with all the rage that a mad